Dr.Vio

Ik heb vandaag goed gerust dus ik kan even op de stoel bij de pc. Chiel is nog lang niet klaar met de installatie van de programma's maar dat is niet erg. Morgen heeft hij nog de hele zondag om dat te regelen. Het belangrijkste is dat ik nu email kan lezen en weer het weblog kan bijwerken.

Ik ben dus bij de dokter geweest hier in HK. Weer een ervaring rijker wat dat betreft. Midden in de stad op 9 hoog zit Dr. Vio & Partners. Zo'n 10 artsen zitten in de praktijk. Van gyneacoloog tot orthopead. Ook de rontgen en lab en apotheek zitten daar.
Ik moest mijn formuliertje invullen en mijn paspoort afgeven en even wachten in de wachtkamer. De zusters lopen hier allemaal rond in roze uniformen dus dat ziekenhuisgevoel bleef gelukkig achterwege. Chiel zat die dag in Shanghai en zou pas laat thuiskomen maar de pijn was zo heftig dat ik niet meer wilde wachten tot hij thuis zou zijn.

Binnen 5 minuten werd "mrs Johanna" geroepen. Ik keek nog om mij heen of iemand anders zou opstaan maar ze moest echt mij hebben. Dr.Vio zat achter zijn rozenhouten bureau met mondkapje al te wachten. In perfect engels met een typisch brits accent werden er allemaal vragen op me afgevuurd. Vervolgens werden mijn rug, been en knie bekeken en toen zei Dr.Vio:" Economy-syndrom". Pardon? Yes, economy-syndrom. Hij had dit al vaker gezien. Alle spieren zijn zo verkrampt door de reis in een vliegtuig dat ze vervolgens als ze eenmaal rust krijgen in een normaal bed, een eigen leven gaan leiden.
Ik denk dat iedereen weleens kramp in z'n kuit heeft gehad en dat je tenen alle kanten opgaan. Strekken, strekken en nogmaals strekken en dan gaat de kramp eruit.
Als de kramp in je bil zit, naar je been trekt en dan je knie alle kanten op wil laten gaan, wordt het een ander verhaal.
Ik heb een gel gekregen om de knie in te smeren, spierontspanners om 3 maal daags in te nemen en rust voor geschreven gekregen. Als het volgende week niet beter is dan moet ik weer terug komen.
Met mijn status moest ik weer naar de balie, medicijnen werden gelijk door de apotheker afgegeven, de rekening meteen betaald en ik stond weer buiten. Easy.

Gelukkig hielpen de medicijnen al iets en kon ik in ieder geval acte de presence geven op ons eigen bruiloftsfeestje. Die foto's zal ik zo snel mogelijk laten zien. Maar niet nu. Morgen, want nu ga ik weer liggen.