Midnight hours

Het tijdsverschil met NL is 6 uur. We lopen 6 uur voor op jullie. Op zich geen probleem, maar om 3 uur 's nachts je bed uit om dan voor de tv te gaan zitten, kost een beetje moeite.

Zo werd het afgelopen vrijdagnacht een latertje. Of een vroegertje. Het is maar hoe je het bekijkt. Nederland moest voetballen tegen Spanje. Super spannend natuurlijk en de voorbereidingen waren al getroffen.

De week ervoor was ik naar de Mixtra gelopen. Een sportwinkel hier in de buurt, om 2 nieuwe oranje shirts te halen. De man die mij hielp stond achter de balie met een Duits shirt aan. Fout. Terwijl hij de shirts in de tas stopte, zei ik tegen hem, 'Wrong shirt! Buy another one!' Hij keek vreemd op, snapte er niets van. 'Buy an Orange shirt! They will be the next World Champion!' Hij keek mij vol ongeloof aan. 'Well tomorrow I will wear my Spanish shirt! I'm a big fan of the Spanish team!' Nu keek ik hem vreemd aan. 'Wrong! Buy an Orange one. I'll tell you, they will demolish the Spanish team!' Hij moest een beetje lachen en ik dacht, let maar op sukkel! En hoe goed zag ik het toen al!!

De t-shirts waren ingekocht en nu ging ik op zoek naar de ingrediënten voor bitterballen! Bij de supermarkt kon ik alles krijgen en ik was zo blij als een kind met het zakje kroketkruiden die ik van Mickey had gekregen! Want een voetbalwedstrijd bekijken in Hong Kong  zonder bitterballen, dat kan dus echt niet! En wij gingen de wedstrijd bekijken bij Jesse en Mabel.

De vrijdagmorgen gingen Chiel en ik eerst nog naar de fysio. Chiel in sportkleding en voor de gelegenheid gekleed in een oranje shirt! Natuurlijk was dat het onderwerp van gesprek met Eddy. Het trainen ging trouwens super goed!
Na de training liepen we naar de taxi standplaats en daar stonden al wat mensen te wachten. Toen er een taxi kwam en de mannen geen aanstalten maakten om er in te stappen, vroeg Chiel of ze de taxi niet nodig hadden. 'No, sir, please take the taxi!', zeiden ze. En 1 van de mannen zag Chiel's shirt. 'And good luck tonight! Hope the Dutch will win!'

Erg grappig hoe zoiets dan toch leeft zo ver van huis.

De vrijdagavond hebben we getracht om wat voor te slapen. Maar zoiets lukt bij ons niet. En toen we eindelijk even lagen te dommelen, toen ging de telefoon. Ton. Hij wou er zeker van zijn dat we ons niet zouden verslapen.

Om 2 uur stapten we naar buiten. Allebei in ons nieuwe shirt en een schaal bitterballen onder de arm. Jesse en Mabel stonden ons al op te wachten. We hebben de bitterballen gebakken, de wijn werd ingeschonken en toen kon het feest beginnen. En wat voor feest! Het was echt een voetballesje voor onze Spaanse vrienden die zelfs met een schwalbe niet hebben kunnen winnen! En dat hebben we weer gevierd met heerlijke chocolade melk met marshmallows.

Om half 6 stapten wij de taxi weer in terug naar huis. We zagen hier en daar nog verdwaalde Spaanse fans lopen maar voor de rest was het aardig stil op straat. We zijn ons bedje ingegaan en werden pas rond 12 uur 's middags weer wakker. Chiel en ik hebben nog een herhaling van het voetballen gekeken. En geloof het of niet, we wonnen weer met 5-1!

Woensdagavond spelen ze gelukkig wat eerder. Dan is het voor ons 12 uur 's nachts. Ben benieuwd!