Chiel gaat 'los'

De laatste dagen gaat het stukken beter met Chiel! De watertherapie in het ziekenhuis plus de fysio die we voor het spetteren hebben, werpen echt zijn vruchten af!

Chiel zelf zegt dat het wel meevalt. Dat het veel beter kan en veel sneller. Maar ik geloof daar niet in. Hij gaat super goed vooruit en ik persoonlijk geloof niet in sneller. Je kan sommige dingen nou eenmaal niet pushen. Als de zenuw het niet doet, dan doet de zenuw het niet. En dan moet de zenuw ook nog contact maken met de hersenen. Als dat nog niet zover is, dan kan je op je kop gaan staan, maar dan gebeurt er helemaal niets.

Eddy is meer dan tevreden met de snelheid van herstel. En alle fysiotherapeuten in opleiding zijn diep onder de indruk van Chiel's verhaal en wilskracht.

Vrijdag moest Chiel op de lokomat lopen. Zonder machine maar wel met harnas. Dat geeft Chiel vertrouwen en hij kan niet vallen. Dus hij werd ingesnoerd en Eddy wilde dat hij stevig ging doorlopen. Niet om te pesten maar om Chiel af te leiden van het looppatroon. Hij wil dat het lopen weer een automatisme wordt. Hoe langzamer het gaat, hoe meer Chiel met zijn hoofd naar beneden loopt en over alles nadenkt.En het ging goed! Super goed! De meeste tijd liep hij zonder zichzelf vast te houden aan de steunen. (Ik had graag een filmpje laten zien, maar aangezien hier het internet zo allemachtig traag is, heb ik er van af gezien. Ben al 4 uur bezig om dit bericht te plaatsen!)

Ook in het zwembad ging het lekker. Hij kreeg nieuwe oefeningen en op het eerste gezicht dacht Chiel, dat het niet iets bijdroeg. Tot de zaterdagmorgen! Hij werd wakker met enorme spierpijn!

Afgelopen maandag waren we lekker vroeg bij fysio. Wat dat betreft is de wintertijd een uitkomst! Niemand zit nog op kantoor in NL als hij de taxi instapt naar het ziekenhuis ;-)
Eenmaal thuis na de fysio gaat hij weer aan het werk aan de keukentafel. In NL beginnen ze dan te werken en is het eerste kopje koffie gedronken.

Maar goed, maandag was een hele goede dag!

We kwamen aan bij fysio, bloeddruk werd gemeten, de nieuwe leerlingen kwamen bij Chiel staan en er werd uitgelegd wat hij had. Eddy wilde dat Chiel deze keer op een gewone loopband ging lopen. Zonder harnas en met een hele flinke helling. Dat is goed voor de knie en zijn looppatroon. Dat ging super goed! Na 20 minuten lopen, gingen we nu naar het wandrek. Daar doet Chiel oefeningen voor zijn balans en om af en toe lekker te stretchen.

En toen Eddy terug kwam zei hij 'ok, Michael. Let's walk!' Pardon? Hoe bedoel je, let's walk?!
Hij zette de stok aan de kant en hield Chiel vast aan zijn broeklus. Ik hoorde Chiel nog zeggen tegen Eddy 'You got me right? Don't let me fall'. Eddy keek Chiel aan. 'Michael, you know me right? Ofcourse I got you. Don't worry'.

Het is ook best eng als je al 2 jaar met een rolstoel, een looprek, een brace en nu met een wandelstok loopt en je dan ineens niets meer vast hebt of om je heen hebt staan. Doodeng. En dat was ook van Chiel's gezicht af te lezen.

Maar daar gingen ze! Chiel liep! Zonder stok! Ze maakten een rondje in de zaal, mensen maakten ruimte en zeiden 'Well done Michael!' en met een trots maar nat hoofd van het transpireren, liep Chiel naar mij. De tranen sprongen in mijn ogen...Eddy was tevreden. 'Well done, Michael!' Chiel maakte het gelijk kleiner dan dat het was. 'Ja maar Eddy hield mij vast hoor. Ik liep niet alleen'. Onzin. Hij liep los!
Gelukkig was Eddy het met mij eens. 'Ik hield alleen de lus vast Michael!'

 

Na al die inspanning was het tijd om het zwembad in te gaan. De leerlingen gingen mee en even later lag Chiel heerlijk ontspannen in het water. Hij kreeg deze keer oefeningen om zijn buikspieren te trainen. Volgens Chiel totale onzin, maar ik had hem net aan de telefoon. Hij zit namelijk in Shenzhen en hij barstte van de spierpijn!

Aanstaande vrijdag als we weer naar fysio gaan, moet ik van Eddy een gewone wandelstok meenemen die ik gebruikte als we gingen hiken. Hij wil kijken of dat iets is en anders krijgt hij een nieuwe wandelstok!

Chiel gaat los!!