Er was vorige week afgesproken dat we zaterdagavond naar Annie zouden gaan. Ik denk van alle restaurants die we kennen, heeft die van Annie een speciaal plekje in ons hart. We kennen haar al jaren en hebben heel wat meegemaakt met haar. En als we het Indonesia Restaurant 1968 binnen komen lopen staat ze daar altijd ons te verwelkomen alsof we elkaar al jaren niet hebben gezien.
Nou moet ik wel bekennen dat we de laatste keer dat we daar met z'n allen hadden gegeten, ons niet meer konden herinneren...
Annie stond er. Dikke knuffels werden uitgedeeld en aan een lange tafel zaten Jesse, Mabel, Kazuko en Mark al te wachten. Maar dat vonden ze niet zo erg geloof ik. Een grote bak met kroepoek en satesaus stond voor hun neus. Wij hadden namelijk in het verkeer vast gezeten. Het verkeer moet op Central nog steeds om vanwege de demonstranten.
Het was zo gezellig om eens echt een avondje uit te zijn! Annie zorgde voor alles. We hebben geen menukaart ingekeken. De schaaltjes met al die lekkere hapjes werden een voor een op tafel gezet. En het was lekker! Tahoe goreng telor, nasi, sate natuurlijk, tahoe gevuld met garnalen, salades, vis, kip...er kwam geen eind aan! En dan heb ik het nog niet gehad over de flessen wijn en champie die maar bleven komen!
Het nadeel van al dat lekkers is dat iedereen veel te veel eet. De knoop van de broek moet echt los dan. En toen kwam er natuurlijk nog pisang goreng op tafel. Te lekker! Pas om 10 uur verlieten we het restaurant. Natuurlijk zagen we Jesse al gapen om 9 uur maar daar hebben we ons niets van aan getrokken. Hij had de hele dag als een rasechte Honky samen met Mabel in Ocean Parc rond gelopen. Tja en dat slenteren is vermoeiend.
Eenmaal thuis bleek wel dat we veel te veel hadden gegeten. Chiel had er enorm veel last van en kon niet eens in slaap vallen! Vandaag is er ook niet te veel uit onze handen gekomen. We zijn brak zoals men dat noemt. Beetje hangen op de bank. Straks komt Jos nog eten en morgen gaat Chiel voor 2 dagen naar Shenzhen.
No comments:
Post a Comment