Eitje!

Sommige dingen doen we samen, zonder dat het ons opvalt. Het is niet meer bijzonder dat Chiel een trap op en af kan lopen of dat hij alleen naar China gaat om te werken. Andere dingen zijn voor ons echt een mijlpaal. Eentje waar je bij stil mag staan en elkaar in de armen mag vallen. 'Jemig, nooit gedacht dat we dat weer zouden doen'. Vanmorgen was zo'n dag...

Sinds Chiel met de wandelstok loopt zijn we natuurlijk een stuk mobieler. Maar ook meer aan huis gebonden want 'even' lopen naar de Starbucks, is steeds net te ver weg. In de rolstoel konden we verder weg van huis.

We hadden een paar dagen geleden met elkaar afgesproken dat we vandaag (zaterdag) eens een stukje zouden gaan lopen. Het hoeft niet snel, het hoeft niet ver, we kunnen overal een pauze inlassen en een bankje opzoeken, maar laten we eens iets verder gaan dan het rondje wat we nu steeds lopen.

Zo gezegd, zo gedaan. Om half 11 vanmorgen liepen we deur uit. Chiel moest bij Smartone op Cameronroad iets vragen over zijn abonnement. Dat was gelijk een goed moment om onze horizon te verbreden. En omdat het nog zo vroeg was, zou het aantal winkelende Chinezen met oogkleppen voor, ook nog redelijk te omzeilen zijn.

Van ons huis naar Chatham road. Zebrapad over. Dan Cameronroad aflopen. Opnieuw zebrapad over. Winkel in. Daarna naar de bank om te pinnen. Toen Nathanroad op richting Isquare. We stopten elke 3 minuten om een dweilpauze in te lassen. Even een handdoek over dat kale koppie. Al denkt iedereen hier in HK dat het hartje winter is, de temperaturen zijn nog van dien aard, dat menig Nederlander er jaloers op kan zijn. 26 Graden!

Ja en toen stonden we voor de keus. Nemen we de lift of nemen we de roltrap. Ik persoonlijk ben als de dood voor de roltrap. Niet voor mezelf maar voor Chiel. De ene roltrap gaat ineens sneller als je ervoor staat en de andere niet. Kan hij balans houden? En het afstappen? Gaat dat zonder problemen? En als we weer naar beneden moeten? Gaat dat wel goed of valt hij ineens naar voren?

Chiel wilde de roltrap op. Komt goed zei hij. En inderdaad. Het ging perfect! Dat hebben we eerst maar gevierd bij Starbucks met een kopje koffie. Het voelde zo lekker maar het was ook zo vreemd om weer eens op een andere plek te zitten waar we een jaar geleden echt niet konden komen!

Toen zijn we natuurlijk een sportwinkel ingelopen. Dat kon niet uitblijven natuurlijk. Hij heeft weer een paar prachtige new balance schoenen op de kop getikt, want op gewone schoenen kan hij nog steeds niet lopen.

Ondertussen was Jos ook naar Isquare onderweg. Gezellig met z'n drietjes bij Monstersushi lekker lunchen. Nadat we ons werkelijk waar klem hadden gegeten, hebben we opnieuw de roltrap naar beneden genomen. Kan er echt niet over uit hoe geweldig dat voelt!

We zijn terug gelopen over Modyroad en deze keer met Jos als 'bullbar' Hij zorgde ervoor dat iedereen met een grote boog om ons heen liep ;-) Jos moest nog bij de Fedex iets afgeven en  toen naar huis. Kopje koffie gedronken en toen hebben we met z'n drietjes nog gekeken hoe het toch kan dat onze roeimachine het maar niet doet.

Ik bedoel, Chiel roeit wel maar steeds zonder stroom. We hebben toen een nieuwe computer voor de machine gekocht maar hij deed het toen nog steeds niet. Jos heeft het hele ding uit elkaar gehaald, maar helaas. Totdat we dachten 'misschien ligt het wel aan het apparaatje wat je in het stopcontact moet doen' en ja hoor! Ineens ging het schermpje op blauw en kregen we een piep te horen! Super!

Vanavond gaan we met z'n allen eten bij Annie. Leuk!