En dan zal je net zien dat op zo'n dag alles tegen zit. We reden goed op tijd weg en toen stonden we ineens stil op de A50 bij Hoenderloo. Er was een ongeluk gebeurt...ik zag de tijd weg tikken op het klokje op het dashboard en ik werd steeds stiller...het zal me toch niet gebeuren dat ik te laat kom op de begravenis van mijn bloed eigen broer! Nadat we weer door konden rijden heb ik alle snelheids borden genegeerd. En natuurlijk kregen we bij Epe op de binnenweg naar Nunspeet, tractoren voor ons. Op een weg waar je niet in mocht halen...plus 10 auto's voor ons in de rij dus toch ff snel inhalen zat er niet in. Precies 3 minuten voordat de uitvaart zou beginnen liepen wij binnen. In een overvolle te kleine aula. We konden aansluiten bij onze zussen en zwagers en toen barstte ik in huilen uit. De spanning en de angst dat we het niet zouden halen kwam er in 1 klap uit.
De dienst werd gehouden en daarna liepen we in een lang lint achter Andy aan. Het was prachtig weer. Precies het weer waar Andy zo naar smachtte. In het zonnetje en met getjilp van de vogels werd Andy naar zijn laatste rustplaats gebracht waar iedereen hem een laatste groet bracht.
Thuis aangekomen liep ik de tuin in. Ik keek naar boven en 2 wolken dreven voorbij. Het waren net 2 witte veertjes in een knalblauwe lucht...misschien was het zijn laatste groet aan mij...
Dag lieve broer. Vaarwel.
1 comment:
Ja wat mooi die wolkjes.
Gelukkig was je op tijd en dat die spanning er uit kwam was juist goed XXXX
Post a Comment