Kowloon Parc

Gisteren ben ik een uurtje naar het park gegaan. Lekker niets doen en genieten van de rust aan je oren. Het is heel vreemd maar als je daar bent hoor je niets wat iets verderop op straat gebeurt. Ik heb een beker Starbucks koffie meegenomen, een krantje en mijn fotocamera.

Ik ben de instellingen gaan uitproberen, groot diafragma, klein diafragma maar na een paar minuten kon ik niet meer nadenken. Dus op "automatisch" dan maar.

Er was een klasje met chineesjes aan het lunchen, omaatjes zaten lekker te genieten aan de waterkant en de duifjes pikten vers graszaad op.

Het valt mij altijd op dat de mensen hier in HongKong echt gebruik maken van alle fasciliteiten die ze geboden worden door de gemeente.
Ze zitten op de bankjes, spelen op het daarvoor bedoelde pleintje, genieten van de schildpadjes en de visjes, enz. Er wordt niets gesloopt en kapot gemaakt, geen graffiti gespoten en zelfs het snoeppapiertje wordt in de vuilinisbak gegooid.

Later op de dag kwam ik op het idee om maar eens gauw een soort van reportage te maken van de zwangere chinese vrouwen die hier rond lopen. Ik zag er een paar lopen en die zien er echt niet uit! Dat snap ik dus echt niet. Zolang ze nog "op de markt" zijn, zien de meesten er geweldig uit maar zo gauw er een baby komt trekken ze hobbezakken aan, doen niets meer aan het haar en zien er afgepeigerd uit. Ik heb begrepen van Pancy (trouwens zwanger van nummer 2!) dat er heel veel regels zijn waar een zwangere vrouw aan moet voldoen volgens de chinese cultuur.
Zo gauw ik de foto's heb, zal ik die regeltjes eens opschrijven!

OK, hier ben ik dan met mijn nieuwe haarkleur en kapsel. Ik voel me gewoon een chineesje met dat stijle haar. Ben erg benieuwd of me dat ook lukt als ik het zelf moet doen.
 

Kapper

Na zo'n 2 weken op de bank te hebben gelegen vond ik het wel tijd om eens naar de kapper te gaan. Altijd leuk om jezelf eens te verwennen.

Ik ben hier al 2 keer eerder naar de kapper geweest bij "IL COPO" maar dat kostte een godsvermogen. Irma en Jos waren naar de "STYLIST" geweest en dat was goed bevallen en stukken goedkoper! Dus ik de stoute schoenen aan en opweg naar de kapper.

Ik denk dat ik rond half elf naar binnen stapte en ik kwam er klokslag twee weer uit! Het was wel lachen. Er staan denk ik zo'n 10 kappers klaar om de klanten te ontvangen en in de hele kapsalon zaten 2 klanten!! Maar ik moet toegeven dat ze alle aandacht aan je geven. En als je als kapper niets te doen hebt dan ga je het haar van een collega wassen, of je kijkt naar een chinese soap, of je besteld je noodle soup en dan ga je uitgebreid eten. In dit geval zaten er aan beide kanten van mij 2 hippe chinesen MET permanent voluit te smakken!!

Ik wilde mijn haar laten verfen en highlights en een deep lock treatment (mijn haar is hier kurkdroog!) en knippen. Dan komt er een mannetje met een calculator om je te laten zien hoeveel het gaat kosten en dan mag jij weer afdingen! Grappig he? Hij begon bij 580 HKD en uiteindelijk heb ik 500 HKD betaald.

Kijk verfen duurt altijd lang en dat weet ik, maar het wassen duurt op zich al een half uur en je valt gelijk in slaap. Dat komt ook omdat je niet zo'n wasbakrand achter in je nek hebt maar je ligt languit en lekker zacht! Ik schrok wakker toen ik waterspetters in mijn gezicht kreeg! En dan het knippen. Mijn hemel, het lijkt wel of ze per haar knippen. Maar eerlijk is eerlijk, het zit weer prima!

Zoeklicht

Toen ik vanmorgen opstond en uit het raam keek, zag ik dit. Het eerste wat in mij opkwam was:" Hoi pa en ma, ik ben hier!"
Het was net of er een zoeklicht vanuit de hemel naar beneden scheen...
 

Hoezo een amerikaanse toerist? 

Ik heb de hele dag al problemen met het weblog. Steeds als ik iets probeer te verzenden, lukt dat niet, duurt het eeuwen en krijg ik steeds niets nieuws op mijn blog. AAAAAAAAAHHHHHHHH....... Ik word niet goed!!!!

Diep in ademen en maar weer opnieuw proberen..."CROSS YOUR FINGERS"!

Wij gaan 5 dagen naar Patongbeach in Phuket. Naar he?
 

Het zonnetje komt langzaam maar zeker door
 

Het is zondagmorgen 7 uur 's ochtends.
HongKong is nog in rust. Heel langzaam probeert het zonnetje door de laaghangende bewolking te komen en de gevels hier in Tsim Sha Tsui van een zacht gele gloed te voorzien. Het wordt weer 30 graden vandaag en de luchtvochtigheid staat op 85%. Lekker sticky dus.
De taxi's staan alweer klaar op Modyroad maar het lijkt nu of ze geen haast hebben om klanten te vinden. De meeste klanten liggen nog te slapen na een avondje stappen in Wanchai.

Ik heb net een pot koffie gezet en een croissantje in de toasteroven gelegd. Lekker.
Voor het eerst, sinds ik terug ben uit NL, heb ik geslapen tot 6 uur! Door de pijn in mijn been en rug slaap ik gemiddeld zo'n 2 uur achter elkaar. Ik kan dan niet in bed blijven liggen maar neem een warme douche, zet thee en ik probeer nog wat te slapen op de bank om Chiel niet wakker te maken. Ik was vandaag aangenaam verrast om te zien op de wekker dat het al 6 uur was. Ik heb ook heerlijk geslapen!

Straks gaan we naar de beurs. Jos staat op de beurs met zijn bedrijf en de produkten zien er heel gaaf uit. Ben heel benieuwd hoe ze er live uitzien. Er zijn ook klanten uit NL voor Chiel en die ontmoeten we ook daar.

Morgenavond gaat Chiel naar Shanghai en dan komt hij dinsdagavond weer terug. Hij is super druk met bezoeken en klanten begeleiden. De een is nog niet weg of de volgende staat alweer op het vliegveld. De hele volgende week staat alles volgepland. Daarna heeft China een week vrij. Labourday. Dan mag Chiel even bijkomen en na die week staat weer alles volgepland.

Wij hebben besloten om dat Labouday-weekje maar eens weg te gaan. Naar Phuket voor 5 dagen. Lekkerrrrr...

Hier zwommen ze nog met al hun vriendjes! 

O ja

Was ik nog vergeten te schrijven over de visjes...

Wij zijn trots te kunnen mededelen dat onze pingpongballen voortaan als Dim en Sum door het leven gaan!

En nee Simone, ze zijn niet zwanger. Zo zien ze eruit.

"Vriendin"

Het was vandaag een mooie dag. Iets een briesje en de zon scheen volop. Rond de 30 graden dus echt terrasjes weer!

Met mijn been en rug gaat het iets beter dus ik ben maar even naar buiten gegaan. Het is zo zonde als je achter het raam op 27 hoog zit. Lekker bij Starbucks aan de koffie.

Toen ik aankwam schrok ik wel. Daar zat mijn grote "vriendin"! Help!

Ik moet even iets uitleggen denk ik. In de periode dat Arlene hier was, zaten we regelmatig bij Starbucks. Toen kwam er een vrouwtje aan slenteren en die ging gewoon bij ons aan tafel staan. Bemoeide zich overal mee. Ze zag er verwaarloosd uit, praatte met een dubbele tong en kwijlde ook nog. Brrr. Maar goed, we zijn de kwaadste niet dus als ze wat vroeg, gaven we antwoord. Toen begon ze over de kinderen te praten en ik denk dat ze gewoon om een praatje verlegen zat. Niet erg, maar sinds die tijd kom ik haar altijd tegen bij Starbucks! Ze vraagt alle aandacht op en van even lekker hangen met een bakje koffie komt helemaal niets. Dus als ik haar kan ontwijken dan doe ik dat gelijk!

Ze zag me al aankomen en ging er eens goed voor zitten. Ik zwaaide vriendelijk en liep(lees hinkte) gelijk de andere kant op. Nee, daar heb ik nu geen zin in. Dus in de taxi en dan maar naar de andere starbucks bij de ferry. Pff, daar kwam ik mooi van af.

Nee, het was een mooie dag vandaag!

En zo zat ik op mijn eigen feestje! Languit op de bank met het beentje omhoog. 

Jazeker, het is onze Chiel samen met Paul

 

 

 

Chiel en Pim


 

Austin Powers

Afgelopen week op 8 april hebben Chiel en ik nog een feestje gehouden voor onze bruiloft met de vrienden hier in HK. Shumin vierde die dag ook haar verjaardag dus 2 vliegen in 1 klap, zal ik maar zeggen. Het thema was Austin Powers.

Het heeft er de hele tijd uitgezien dat ik niet op mijn eigen feestje kon komen maar het is dan toch nog gelukt. Het was kort maar heftig en ik heb erg gelachen om iedereen die uitermate hun best hadden gedaan om in de sfeer van Austin Powers zich te kleden.
Hier in HK is iedereen er gek op om zich te verkleden. Wel leuk om te zien en zeker als blijkt dat je niet de enige bent die voor gek loopt!

Kijk en huiver!

De visjes!
Ze hebben hele kleine vinnetjes en het lijkt net of ze vliegen ipv zwemmen! 

Jos aan de dimsum
Chiel aan de dimsum
Ans aan de dimsum
Irma aan de dimsum 

Vrolijk Pasen!

We hebben het hier niet zo in de gaten maar het is paaszondag vandaag. Straks gaan we een stukje lopen. Kijken of het gaat met het beentje. Ik vlieg zo'n beetje tegen de muren op, kan geen tv meer zien. Ik wil naar buiten!!!!

Voor onze trouwdag hebben we van Irma en Jos een aquarium met 2 visjes gekregen vorige week. Helemaal super. Compleet met plastic molen! Helaas waren de visjes binnen 2 dagen allebei naar de vissenhemel gezwommen en toen stond er een leeg aquarium op tafel. Das niet leuk dus...

Dus Chiel en ik naar Mongkok. Naar de goldfishmarket. Heerlijk om weer buiten te lopen en een frisse neus te halen. Nou we hebben 2 scheetjes van "blowfish-goudvisjes" gevonden en nadat ik ze zelf mocht vangen, onder de arm meegenomen naar huis. Het ging hardstikke goed met mijn been dus ik wilde eigenlijk nog niet naar huis.

Ik heb Irma en Jos gebeld of ze zin hadden in dimsum en afgesproken ze in het restaurant te ontmoeten.
Irma had vorige week een paar keer eten gekookt voor mij. Chiel was niet thuis voor 12 uur 's nachts en ik kon niet lopen. Tafeltje Dekje kwam rond 7 uur aan de deur en ik heb heerlijke curry en pasta gekregen. Heel lekker!
Nu konden wij ze trakteren op dimsum. Het was wel niet zelf gemaakt maar des al niet te min ook lekker. We kregen belachelijk veel en aan de kommetjes verschillende soep kwam geen einde! Daarna nog even wat gedronken en nu zijn we thuis.

De visjes voelen zich al helemaal thuis en ze vladderen wat heen en weer in het tankje. Nu nog namen verzinnen... Heeft iemand een idee?

Wat een gebrek aan slaap en pijn al niet kunnen doen voor de mens. 

Dr.Vio

Ik heb vandaag goed gerust dus ik kan even op de stoel bij de pc. Chiel is nog lang niet klaar met de installatie van de programma's maar dat is niet erg. Morgen heeft hij nog de hele zondag om dat te regelen. Het belangrijkste is dat ik nu email kan lezen en weer het weblog kan bijwerken.

Ik ben dus bij de dokter geweest hier in HK. Weer een ervaring rijker wat dat betreft. Midden in de stad op 9 hoog zit Dr. Vio & Partners. Zo'n 10 artsen zitten in de praktijk. Van gyneacoloog tot orthopead. Ook de rontgen en lab en apotheek zitten daar.
Ik moest mijn formuliertje invullen en mijn paspoort afgeven en even wachten in de wachtkamer. De zusters lopen hier allemaal rond in roze uniformen dus dat ziekenhuisgevoel bleef gelukkig achterwege. Chiel zat die dag in Shanghai en zou pas laat thuiskomen maar de pijn was zo heftig dat ik niet meer wilde wachten tot hij thuis zou zijn.

Binnen 5 minuten werd "mrs Johanna" geroepen. Ik keek nog om mij heen of iemand anders zou opstaan maar ze moest echt mij hebben. Dr.Vio zat achter zijn rozenhouten bureau met mondkapje al te wachten. In perfect engels met een typisch brits accent werden er allemaal vragen op me afgevuurd. Vervolgens werden mijn rug, been en knie bekeken en toen zei Dr.Vio:" Economy-syndrom". Pardon? Yes, economy-syndrom. Hij had dit al vaker gezien. Alle spieren zijn zo verkrampt door de reis in een vliegtuig dat ze vervolgens als ze eenmaal rust krijgen in een normaal bed, een eigen leven gaan leiden.
Ik denk dat iedereen weleens kramp in z'n kuit heeft gehad en dat je tenen alle kanten opgaan. Strekken, strekken en nogmaals strekken en dan gaat de kramp eruit.
Als de kramp in je bil zit, naar je been trekt en dan je knie alle kanten op wil laten gaan, wordt het een ander verhaal.
Ik heb een gel gekregen om de knie in te smeren, spierontspanners om 3 maal daags in te nemen en rust voor geschreven gekregen. Als het volgende week niet beter is dan moet ik weer terug komen.
Met mijn status moest ik weer naar de balie, medicijnen werden gelijk door de apotheker afgegeven, de rekening meteen betaald en ik stond weer buiten. Easy.

Gelukkig hielpen de medicijnen al iets en kon ik in ieder geval acte de presence geven op ons eigen bruiloftsfeestje. Die foto's zal ik zo snel mogelijk laten zien. Maar niet nu. Morgen, want nu ga ik weer liggen.

He he, daar ben ik weer!

Hallo allemaal! Na veel pijn en moeite ben ik eindelijk in staat om een berichtje op het weblog te zetten.

4 april ben ik terug gevlogen naar HK. Voorspoedige vlucht gehad en niets aan het handje.
(Ze hadden wel van de KLM de vlucht 1 uur vroeger gepland dus toen ik aankwam op Schiphol met Yvon en Linn, vervolgens de koffer moest herinpakken omdat ik 5 kilo(!) te veel bij me had, moest ik rennen om in te boarden waardoor ik niet eens goed afscheid kon nemen! Dat vond ik echt shit!)
Chiel stond te wachten en we zijn naar huis gegaan. Nog lekker gegeten en toen naar bed. Het was 9.30 uur 's avonds en ik was kapot. Zo'n vlucht kost meer energie dan je denkt.

De volgende morgen stond ik op met pijn in m'n onderrug en mijn been voelde ik niet meer. Ik dacht nog gaat wel over dus wij op naar de Starbucks. Halverwege had ik zo'n pijn dat de tranen over de wangetjes rolden. Chiel heeft me zo goed en zo kwaad als het ging weer terug naar huis getild, daar ben ik op de bank gaan liggen/zitten/hangen/staan. Het deed vreselijk veel pijn.

's Nachts onder de douche om de pijn te verzachten, gehuild, geschreeuwd, liggen, zitten, staan enz. enz. maar niets hielp. Dit heeft zo'n 8 dagen geduurd. Ik ben naar de kliniek geweest, daar heb ik medicijnen gekregen en een brace voor mijn knie maar met rust moet het weg gaan.

Toen ik eindelijk zover was dat ik wel 4 minuutjes kon zitten wilde ik een stukje schrijven op het weblog maar toen hield de computer ermee op! En 1 dag later de telefoon van Chiel. Heel fijn.
Vandaag is er een nieuwe hard disc geinstalleerd maar moet verder alles weer opnieuw op de pc gezet worden. Je begrijpt wel hoe blij we allebei waren de afgelopen week. Chiel kon niets qua werk en ik kon ook niets!

Ik zit nu nog met een brace om mijn knie, mijn rug doet nog steeds pijn alhoewel minder dan vorige week, mijn been is nog steeds niet 100% dus slapen lukt ook niet. In ieder geval weten jullie waarom ik niets kon laten horen vanuit HK. Mailtjes heb ik nog niet kunnen beantwoorden
maar dat doe ik zo snel mogelijk. Ook de foto's zal ik weer laten zien zodra ik Picassa weer op de PC heb staan.

In ieder geval een dikke kus voor iedereen en tot mailens! Liefs Ans

Tot ziens allemaal!

Tot ziens!

Ik vertrek zo naar Schiphol. Yvon en Linn brengen mij deze keer weg.

Met pijn en moeite heb ik de koffer dicht gekregen, ben ik net onder de 20 kg gebleven maar mijn handbagage is loodzwaar! Alles wat er niet meer in paste zit nu in de handbagage. Nou maar hopen dat ik niets hoef uit te pakken. Als dat het geval is moet ik alle koffie en bounty's achterlaten...

Het was weer leuk om in Druten te zijn. En straks komen de kids in juli weer naar HK, komt Lody, Yvon en Mari en Sandie en Manfred. Niet tegelijk maar keurig achter elkaar aan. Gezellig.

Iedereen nogmaals bedankt voor alles, zodra ik weer in HK ben zal ik de eerste foto's met het nieuwe toestel gelijk op het weblog zetten.
De familie wens ik een leuke reunie in Biddinghuizen en tot gauw maar weer!
Dikke kus!!!

Linn aan de studie. Ze heeft er veel zin in zo te zien.

Mooie bos van Chiel

Monique.

Een jaartje ouder

Tjonge wat gaat de tijd toch snel. Gisteren was het mijn verjaardag.
Zoals een dame eigen is, zal ik mijn leeftijd niet verklappen. Althans niet op het World Wide Web.

Het was een gezellig weekend. Vrijdag kwam Monique en we zijn lekker wezen stappen. Net als vroeger. Heel leuk. En zaterdag kwam Lody nog even langs en 's avonds Yvon en Mari en Remy natuurlijk. Met z'n allen gegeten en 's avonds hebben Martijn en Linn "nederlandse"hapjes gemaakt. Kaas met een uitje, augurk en boterhamworst en gevulde eitjes. Erg lekker!
Rond half negen kwam er een grote bos bloemen van Chiel voor mij. Heel lief en een echte verrassing!

Vandaag is het een luie dag. Linn is aan het studeren en Remy en Ben zijn naar Nijmegen. En ik doe helemaal niets. Lekker hangen op de bank. Heerlijk.

Nog 2 nachtjes slapen en dan ga ik weer richting HongKong. De tijd vliegt echt snel voorbij...