Weekendje Hongkong

We stappen in de taxi, richting LoHu station. We gaan naar Hongkong!!
Ik kan niet wachten totdat we er zijn. 2 weken achter elkaar in ShenZhen is net een beetje te veel van het goede.

Deze keer rijden we met de trein helemaal tot aan East Tsim Sha Tsui. Deze aansluiting is pas 2 weken open. Normaal gesproken gingen we in Kowloon op de metro maar nu gaan we 2 stations verder.
Als we uitstappen ruikt alles nog nieuw. Er staan gastvrouwen om iedereen de weg te wijzen als ze er zelf niet uitkomen. Heel goed geregeld! Kan je je voor stellen op Ansterdam Centraal dat daar dames in uniformen staan om iedereen de weg te wijzen?
Overal zijn lange loopbanden die je naar de uitgang brengen.

Chiel en ik lopen de trap op, en ineens staan we midden in hartje Hongkong. Ik haal diep adem:"Welcome home", zucht ik. Het voelt zo lekker om weer ergens te lopen zonder aangestaard te worden of uit te glijden over verse dampende roggels.

"OK", zeg ik,"Op naar het Marco Polo". Het Marco Polo is zo ongeveer ons 2e thuis geworden. Als we naar Hongkong gaan, logeren wij daar. We laveren handig tussen de winkelende menigte door. Chiel heeft zijn koffer op wieltjes mee en elke keer wordt hij er handiger in.We moeten oversteken maar het licht is op rood. "Kijk dan," zegt Chiel, "iedereen wacht hier totdat het licht weer op groen springt."
Ja dat zijn van die dingen die gelijk opvallen.

We lopen de lobby in van het Marco Polo. Het is druk maar wij wachten rustig totdat we aan de beurt zijn. "Straks lekker eten bij de Thai, he Ans", zegt Chiel. "Ja lekker,"antwoord ik. We zijn aan de beurt.
De dame achter de balie ziet ons staan. "Welcome back", begroet ze ons."Very nice to see you again", lacht ze. Chiel en ik kijken elkaar aan en we denken allebei hetzelfde: Kijk dat bedoelen we nou met "thuiskomen"!