Weer thuis

En toen zat ik weer in Hong Kong...

Gistermorgen reden we al om half 9 naar Schiphol. Best vroeg als je weet dat ons vliegtuig pas om half 1 de lucht in zou gaan. Maar we wilden iets vroeger zijn omdat Lody, Jacqueline en Tiny ons uit wilden zwaaien.

Het begon al goed. In Tiel stonden we al stil! File, file, file. Normaal gesproken vliegen we altijd in het weekend terug om dit soort dingen te vermijden. Maar deze keer kon het niet anders. Het ging allemaal traag. Ook bij Beest en bij Culemborg en bij Breukelen en bij Amstelveen stonden we stil. Vreselijk. En we zagen de minuten weg tikken...Potver. Enfin. Om net even voor half 11 reden we pas de parkeergarage in om de huurauto terug te brengen. En wat een verrassing! Niet alleen Lody stond er, maar Simone was er ook en toen kwam Mickey achter de pilaar vandaan! Super leuk! Mickey was in Nederland voor een paar weken en dit had ik echt niet verwacht!

We liepen vlug naar de incheckbalie en op de trap kwamen we Chiel's zussen tegen, We hebben nog een kopje koffie gedronken met z'n allen en toen moesten we toch sneller dan we wilden door de douane. Zwaaien, nog een keer zwaaien en daar gingen we. Bah. Altijd vervelend om afscheid te nemen.

Achter de douane werden we nog staande gehouden door een mannetje van de douane. Waar we heen gingen...HongKong. Of we daar woonden...Ja. Of we misschien meer dan 10.000 euro cash hadden meegenomen...Hahaha. I wish!

De vlucht ging helemaal goed. Toen ik voor de eerste keer wakker werd, zag ik dat we nog maar 4 uur moesten vliegen. Heerlijk. En achteraf was het maar goed dat ik zo goed had geslapen.

Het weer was trouwens vanmorgen heerlijk. Strak blauwe lucht en ik denk zo'n graadje of 14. Super. De taxi in en op weg naar huis. We zagen het helemaal voor ons om nog even een paar uur te slapen. Chiel had niet zo lekker geslapen als ik.

We kwamen de lift uit en toen zag ik dat de vloer was afgedekt. Dat doen ze wel vaker als er ergens een verbouwing is. Ik wil de sleutel in de deur doen en ik voelde al nattigheid. De tralie deur voor onze voordeur was helemaal wit van het stof. Nee he...

Ons hele huis zat onder een dikke laag stof! Daar zat ik nou net op te wachten na een vlucht van 12 uur...De buren laten hun huis verbouwen en op de Chinese manier gaat het als volgt. Alles wordt er uit gebikt. Er blijft geen tegel en geen muurtje staan. Alles moet nieuw. Zelfs als je dezelfde tegels weer op de grond laat leggen...
De keuken zat onder, de bank zat onder, de tv was niet meer te zien. De planten en boeken. De wc, de badkamer, alles! En er hing een grijze mist in huis en het stof danste heerlijk in het zonlicht. De moed zakte echt in de schoenen.

Ik heb geloof ik eerst rondjes door het huis gelopen. Ik kon zelfs niet boos worden. Ik zat er doorheen. Daarna ben ik naar beneden gegaan en heb de manager verzocht om langs te komen. Om 9 uur klopte hij inderdaad aan. De man die de verbouwing regelt hiernaast, was ondertussen met een vieze lap bezig om mijn voordeur schoon te maken, maar dat sloeg helemaal nergens op. Hij verplaatste het stof van links naar rechts.

De manager kon alleen maar 'solly, solly' zeggen. Daar heb ik niets aan. Zelfs Chiel werd nu een beetje boos. Hij vroeg zich af waarom niemand de boel had afgeplakt. Dan kan je zoiets voorkomen. En op onze vraag hoe lang ze nog denken bezig te zijn met dat geboor en gedril werd doodleuk gezegd dat het nog wel 2 maanden kon duren!

De manager stelde voor dat hij iemand zou langs sturen om te dweilen. Wat denk je nou zelf? Met alleen dweilen wordt mijn huis niet schoon! Ik heb het dus gelijk zelf maar schoon gemaakt. Overal waar we liepen kwamen stof wolken te voorschijn. Dus dat was mijn thuiskomst. Heerlijk 4 uur aan de slag. Alles nat afnemen, uitkloppen, stofzuigen en dweilen. Heel fijn.

Vandaar dat we net maar even buitenshuis zijn gaan eten met Jos. Peking eend. Dat maakt het dan weer beetje goed.