Extraatje

Normaal gesproken hangen we op een zaterdag lekker lang op de bank. Hebben we geen haast om naar het ziekenhuis te gaan en nemen we nog een kopje koffie bij een van de auto programma's die Chiel volgt op tv. Vandaag ging het een beetje anders. Ok, we hoefden niet om 8 uur de taxi in, maar om 11 uur. Chiel kreeg vandaag een extra fysio sessie om als proefkonijn te dienen!

We stapten de taxi in waar de airco heerlijk aanstond. Het was al 35 graden en de zon scheen genadeloos op ons bolletje. Bij aankomst in het revalidatie centrum van het kowloon hospital, bleek wel dat het vandaag zaterdag was. Heerlijk rustig! Geen rij om te betalen en de zaal was helemaal leeg!

We moesten ons vandaag eerst melden bij het zwembad. Eddy, onze peut, moest eerst hydrotherapie geven. Hij lag nog steeds lekker te plonsen in het zwembad toen wij binnen kwamen. Er werd gebeld en even later kwam een verpleegkundige (die we nog kenden van Chiel's opname) met een heel jong meisje naar ons toe. Deze dame doet de opleiding fysiotherapie en a.s. maandag gaat ze voor het eerst de praktijk in. Maar voor die tijd wilde ze graag het een en ander weten over de lokomat.

Wij liepen met de 2 dames al richting de zaal en even later kwam Eddy binnen lopen met natte haartjes. Ze wilde alles weten. Wat was de reden dat Chiel lokomat training kreeg, hoe kwam dat dan, hoe lang geleden, of hij gevoel heeft in zijn linker been, of hij denkt dat zo'n lokomat ook helpt, of we kinderen hebben, waar we vandaan kwamen, kortom, het hemd werd van onze lijven gevraagd.

Chiel werd in zijn harnas gehezen en hij kreeg zijn oude vriend, het piepertje wat aangeeft of de spieren het ook doen, weer eens om. En na al die weken bleef het piepertje stil...zou hij kapot zijn? Maar nee, het werd gecheckt en Chiel spant dus zijn eigen spieren aan! Jippie! Weer een stapje verder!

Na 3 kwartier was de sessie hier afgelopen en mochten we nu weer gaan wandelen door de tuinen van het complex, naar het hoofdgebouw van het ziekenhuis. We moesten naar de 3de verdieping. De verdieping waar Chiel opgenomen lag...Als ik die klapdeuren zie, krijg ik nog steeds een beetje kriebels. Pff. Maar het uitzicht blijft prachtig!

Chiel moest nu een test doen voor Eddy's onderzoek en scriptie. Hij krijgt dan zo'n masker voor en moet dan met een handfiets zo hard als hij kan, het zo lang mogelijk volhouden. Het gaat er om hoeveel zuurstof er door je bloed wordt rondgepompt per hartslag. Heel vermoeiend. Nou zat Chiel er helemaal klaar voor en toen bleek dat het apparaat het niet deed. Kan gebeuren. Dus maskertje weer af en naar huis!

En nu zitten we thuis. Straks gaan we eten met Jesse, Mabel en Pinky en vannacht kijken we weer voetbal. Denk ik.