Broer

Het gaat nog steeds niet goed met mijn broer. Hij ligt alweer een tijdje op Intensive Care. Hij is, zoals de artsen dat noemen, stabiel. Stabiel slecht. De slaap medicatie die hij kreeg om onder zeil te blijven wordt verminderd en heel af en toe reageert hij lichtelijk ergens op.

Het blijft afwachten. Dat zeggen de artsen ook steeds. En dat begrijp ik ook heus wel. Maar je wil dat iemand gewoon zegt, "het komt goed!" Natuurlijk kunnen ze geen harde uitspraken doen. Ik geloof dat mijn nichtje het vroeg; 'wordt mijn vader beter?' en dan zeggen ze dat ze geen kristallen bol hebben...Ik snap dat echt, rationeel gezien begrijp ik alles, maar laten we wel wezen, we hebben het hier wel over hun vader, haar echtgenoot, hun opa, onze broer en vooral mijn lieve broer!

We branden een kaarsje, steken een bosje wierook aan, vouwen onze handen, bidden tot elke Grootheid die het maar horen wil en wachten weer af...

We kunnen van iedereen, elk gebed, waar dan ook, hard gebruiken!

Verbouwen

Laat ik eerst beginnen om te zeggen dat ons internet super traag is de laatste tijd. Ik dacht dat het aan het uploaden van de foto's lag, maar helaas. Het is niet vooruit te branden. GRRRRR! Ze zijn nog steeds bezig in ons gebouw met verbouwen. Misschien ligt het daaraan...

En dat brengt me weer op een ander punt. Hoe lang kan een mens bezig zijn met verbouwen? Van de laatste 2,5 jaar dat we hier wonen, zijn ze zeker al 2 jaar bezig met verbouwen! Er zijn dagen dat ik mezelf niet kan horen denken. Boren, timmeren, hakken. Heerlijk.

Net zoals de Pinnacle trouwens. Op de dag van onze verhuizing, kwam er nog zo'n vrouwtje langs om ons te vertellen dat we best mochten blijven. Ach, de huur ging dan wel het dubbele kosten, maar misschien wilden we toch blijven. Ik kan me nog herinneren dat ik haar aankeek vol ongeloof. Ben je van lotje getikt? Ik sta hier met een huis vol dozen, er lopen 10 man rond om alles in te pakken en te verslepen, en dan ga je mij NU vertellen dat ik mag blijven?! Achteraf gezien begrijp ik haar aanbod. Sinds wij weg zijn staat de Pinnacle al in de groene doeken. Al 2,5 jaar! Kan je je voorstellen dat je bakken met geld uitgeeft voor de huur, en die is hoog, heel hoog, en dat je dan al 2,5 jaar tegen een groen doek aankijkt als je door het raam kijkt, plus al het geboor en gehak?!

Maar goed, ik dwaal af.

Thuis in Nederland zijn ze ook bij ons aan het hakken en boren! Onze badkamer boven en het toilet beneden wordt verbouwd. We hebben de laatste keer in Nederland verschillende aannemers op bezoek gehad om bij ons in de badkamer te kijken. En wat we wilden was niet eens raar. Het bad eruit, een douche erin, beugels aan de muur voor Chiel, een nieuwe wc en wastafel. Simpel maar effectief. Chiel voelde zich constant een invalide als hij onder de douche wilde gaan en eerlijk gezegd heb ik een bloedhekel aan een ligbad. Ik gebruik dat nooit. Duurt eeuwen voordat je bad vol is met water en na 3 minuten heb ik het wel gehad. Dus eruit dat ding!

Oude situatie

Wij wilden gewoon een inloop douche. Geen opstaande randjes, geen douchebak. Alles met de veiligheid van Chiel in het achterhoofd. Goede tegels op de grond zodat hij ook niet kan uitglijden.

Volgens de ene aannemer was dat onmogelijk. 'Anders moet ik frezen! Er zijn goede douchebakken met antislip te koop hoor!' En alle omgelegde afvoeren konden ook niet weg gewerkt worden. 'Nee, we maken een extra muurtje waar ze in komen te zitten. Dan kan je daar ook nog wat leuks opzetten!' Dat zou best leuk zijn geweest ware het niet dat onze badkamer 2 bij 3 meter is. Niet echt groot. En als Chiel nergens last van had gehad, dan was zo'n douchebak geen probleem geweest, maar hij heeft wel erg last van dus dit is geen optie!

Gefreesd! Plus muurtje tussen wc en douche

Gelukkig kwamen we ook nog een andere aannemer tegen die ons wel helemaal begreep. Hij zag nergens een probleem in. 'Tuurlijk kan dat, zo'n inloopdouche! Zo'n douchebak is veel te gevaarlijk. En dan werken we gelijk de afvoer ook weg anders heb je nog minder ruimte!' Hij denkt zelfs mee! Zo kregen we nog een mailtje met de vraag of hij het toilet ook hoger moest ophangen omdat dat misschien beter is voor Chiel! En het probleem van onze afvoer bleek helemaal naar de kelder te gaan. 'Geen probleem!', zei hij.

Vloertje is dicht.

We krijgen updates van Linn en Ben. Compleet met foto's. Ze zijn nog niet klaar maar het kan nooit lang meer duren. Jippie! Met de kerst kan Chiel als een normaal mens onder de douche!

Dagje uit

Van het weekend bekeek ik onze foto's eens. Een mens verzamelt heel wat foto's door de jaren heen en als je dan ook nog eens in het buitenland woont en daar in de omgeving foto's maakt, dan loopt het aantal heel snel op. Nou heb ik wel eens van de foto's een back up gemaakt, maar je weet hoe dat gaat. Eerst ben je bloed fanatiek daarmee en na verloop van tijd vergeet je het.

Chiel stelde voor dat ik een dropbox account moest aanmaken om dan alle foto's te uploaden zodat ze veilig zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Ik bedoel zo'n account aanmaken. Extra geheugen erbij dus wat kan er mis gaan?

Ik druk op de knop. Upload to dropbox. Slechts 42.995 foto's plus video's begonnen aan hun reis van mijn computer, door het groene balkje, naar dropbox. Nog 2 uur te gaan, nog 4 uur te gaan, uiteindelijk stond er...nog 24 uur te gaan! Jemig. 24 Uur! Nou zou het moeten kunnen, dat je dan gewoon de dingen op je computer kan blijven doen, maar dan kennen ze hier in ons huis de internetsnelheid niet. Traag, heel traag. Alles stopt. Niets gaat zo als het moet. Ik besloot om verder niets met de computer te gaan doen. Eerst die foto's maar.

Enfin, we hadden een afspraak met Mark en Wytske staan. We waren uitgenodigd om op hun dak terras een drankje te doen en een hapje te eten. Super gezellig natuurlijk. Maar voor Chiel en mij, zou dit de eerste keer zijn dat we met z'n tweetjes op stap zouden gaan buiten het geijkte pad. En dan dus naar Mui Wo! En je bent niet zomaar in Mui Wo...Van ons huis op Kowloon, eerst naar HongKong Island. Dan naar de Outlying Islands ferry die ons naar Mui Wo zou brengen en daar aangekomen, is het best nog een wandelingetje voordat je er bent. Al met al, best spannend dus.

Mark had het allemaal al bedacht. Als wij zouden aankomen, dan zou hij er staan met een trike. Dat is zo'n fiets met 3 wielen plus een zitje achterop. En hij zou een fiets voor mij hebben klaar staan. Dus dat gedeelte was geregeld.

 

We wilden eerst met de Starferry naar de overkant, maar daar zagen we vanaf. We nemen gewoon een taxi naar de overkant. Die stopt voor de ferry die we moeten hebben. Dat lukte perfect. En toen de ferry op... Godzijdank was er weinig golfslag zodat Chiel zonder problemen langzaam en heel voorzichtig de ferry op kon lopen. We zaten! We doen het! Wauw! We zaten beiden met natte oogjes op de ferry. We zijn weer een stapje dichterbij een 'normaal' leven...

Mark stond ons al op te wachten. Natuurlijk was het deze dag warmer en klammer dan dat we laatste dagen hadden gehad. Chiel achterop en ik er achteraan. Het deed iet wat koloniaal aan, hihi. Over een rotonde, door het dorpje, over bruggetjes en smalle paadjes. Maar we zijn zonder ongelukken aangekomen! En we hadden een super middag! Heerlijk gegeten, lekker bijgepraat en rond half negen zaten we weer op de fiets terug naar de ferry. Helemaal rozig en met een vol buikje.

Ik liep gelijk naar de computer. Potver. Nog 22 uur te gaan.
De volgende morgen was alles vast gelopen. Dus opnieuw uploaden en opnieuw zien dat je nog 24 uur te gaan hebt...

Vanmorgen, het is uiteindelijk woensdag, is het grootste gedeelte van de foto's veilig gesteld. De laatste 1900 foto's zijn niet gelukt. Die ga ik vannacht weer proberen te uploaden.

Heen en weer

Zelfs als we in China zitten voor 3 dagen, laat Chiel geen minuut voorbij gaan om te trainen. Nou moet ik wel zeggen dat hij de afgelopen dagen veel last had van zenuwpijnen. Chiel kan beter met die pijnen omgaan als hij in beweging blijft. Hij loopt als het ware de steken in zijn been er uit. Het werkt niet altijd maar meestal wel.

De volgende dag waren die pijnen nog steeds aanwezig. Dan maar heen en weer lopen met de telefoon.

In het hotel waar we verblijven in Shenzhen, hebben ze een soort van taxi-service. Als je het boekt, dan halen ze je op of brengen ze je weg waarheen je maar wilt. Wij gebruiken altijd deze service. Soms zit je in een jeep, dan weer in een limo en vaak in een busje. Maar als alle auto's die het hotel rijk is in gebruik zijn, dan worden pas de big guns uit de kast getrokken. Een hele touringbus! Voor ons tweetjes!

Reunited

Na maanden van elkaar mislopen, was het gisteravond dan eindelijk zover. We waren allemaal op dezelfde tijd op dezelfde plek! En dat was dan ook gelijk weer voor het laatst, want vanaf vandaag zit iedereen weer ergens anders op deze aardbol.

Beetje goed nieuws

De solo-trip van Chiel ging goed. Hij vond het wel eng en saai maar alles lukte in z'n eentje. Op het kantoor keken ze vreemd op dat hij alleen binnen kwam en waar ze konden helpen, hielpen ze. Mijn grote vriendin, de schoonmaakster die geen woord engels spreekt maar altijd hele gesprekken met mij aangaat, heeft mij ook gemist. Ze begreep er niets van.

In het hotel, vroegen ze gelijk waar ik was. En toen ze door kregen dat Chiel daar toch echt alleen was, hielpen ze Chiel met alles. Het avondeten at hij in het Italiaanse restaurant van het hotel. Wij eten er eigenlijk nooit als we daar zijn. De enige keren dat we er wel aten, was omdat het bezoek daar wilde eten. Je kan het geen Italiaans eten noemen maar ze doen wel erg hun best. Chiel heeft daar dus gegeten omdat hij daar kon bestellen en zelf kon blijven zitten. Hij wist weer gelijk waarom we daar nooit eten...

Met het ontbijt mocht hij gaan zitten van de manager. Het is namelijk een ontbijt buffet. Hij vroeg wat Chiel wilde hebben, en vervolgens werd alles keurig naar zijn tafeltje gebracht. Nee, wat dat betreft, had Chiel niets te klagen.

's Avonds kwam hij rond half 8 weer thuis. De chauffeur had me ook al gemist en zwaaide gelijk toen hij mij zag staan op de parkeerplaats. Chiel had zijn eerste trip keurig overleefd. Tim en Rox zaten al binnen en we hebben met z'n viertjes lekker gegeten bij de Thai op het plein.

De volgende dag hebben we met z'n vieren thuis gegeten. Japans. En echt, al zeg ik het zelf, het was zalig en echt Japans! Na het eten zijn ze vertrokken naar het hotel want van daar werden ze met een busje naar de airport gebracht. En nu zijn ze weer in NL.

Op dinsdag zou Andy dus geopereerd worden. Op het allerlaatste moment werd de operatie afgeblazen vanwege een virus in de longen. Die nacht ging het steeds slechter met mijn broer. Hij werd naar de intensive care gebracht, werd aan de beademing gelegd en in coma gehouden. Hij was zo benauwd dat dit de enige manier was...Ik hoef je niet te vertellen hoe wij er hier bij zaten...

Er werd weer vergaderd door de artsen. Ze wilden hem toch opereren en nu hij eigenlijk al onder narcose was, was dit dan toch misschien het moment om dat te doen. de vooruitzichten zagen er niet goed uit. En iedereen zweefde tussen hoop en wanhoop. Ondertussen hoorde ik van Lody dat ze haar vakantie naar Hong Kong had gecanceld. Heel logisch. En wij zaten een beetje op 2 gedachten te hikken. Moeten we wel gelijk naar NL of moeten we nog even wachten. We besloten om nog even af te wachten op het resultaat van de laatste vergadering van de artsen.

De kogel was door de kerk. Hij zou geopereerd worden mits er geen gekke dingen zich zouden voordoen. Ik heb de hele dag met mijn mobiel op zak gelopen. Steeds gecheckt of hij het nog wel deed want het was stil...heel stil... En gisteren na middernacht onze tijd, kreeg ik bericht. Hij was al naar de ok gebracht! -Slik-

Ik heb op de bank gelegen. Ik kon de slaap niet vatten. De flikkeringen van de kaarsjes hielden me wakker en ik heb de tijd gedood met onbenullige spelletjes op mijn telefoon. Om half 4 's nachts, kreeg ik bericht. De operatie is gelukt en Andy lag al op de uitslaapkamer! Nou, ik heb even een potje gejankt en Chiel gelijk op de hoogte gebracht.

De artsen willen Andy nog wel in slaap houden en ze gaan vandaag besluiten of ze hem weer bij willen laten komen. Opnieuw spannend. Maar voorlopig is het eerste kritieke moment voorbij en gelukt. En dat is toch goed nieuws!

Spanning

De dag van gisteren zal ik niet snel vergeten.

A. Mijn broer zou geopereerd worden. Een riskante operatie voor hem. Maar hij heeft deze operatie nodig om weer beter te worden. Beter te worden van de leukemie en om beter te worden van zijn enorme lage weerstand. De artsen hebben er lang over gesproken en de eindconclusie was, we gaan het doen! Tot een kwartier voor de operatie. Toen hebben ze het afgeblazen vanwege te zwakke longen en enorme benauwdheid. Natuurlijk hebben ze deze beslissing niet lichtzinnig genomen maar de spanning van zo'n dag, wens ik niemand toe. Ik moet er ook niet aan denken hoe de dag voor mijn broer en zijn familie is geweest. Eerst de spanning dat het mis kan gaan, en dan de spanning dat het nog geen millimeter beter is dan de dag ervoor.

En dan de facebook post van zijn kleinzoon, die ging me door merg en been. Zo lief, zo wanhopig, zo emotioneel! -slik-

B. De spanning die te snijden is in Hong Kong. De demonstraties zijn nu hun derde week in gegaan. Er worden barricades opgeworpen in Admiralty, Central, Causewaybay en Mongkok. Van de week zijn verschillende van deze barricades vroeg in de morgen verwijderd door de politie. Nog steeds hebben de demonstranten geen geweld gebruikt. Maar omdat deze barricades zijn verwijderd, brengt dat ineens een heel ander volk naar deze gebieden. De zogenaamde 'members of the triads' en knokploegen die er alles aan willen doen om de demonstranten te verleiden tot geweld en zelfs mensen in elkaar slaan en vrouwelijke studenten proberen aan te randen. Ze liepen ook met messen rond en het rare is dat deze mensen, die geweld hebben toegepast en met messen rondliepen, daarna niet werden gearresteerd maar gewoon weg mochten lopen of zelfs in een taxi werden gezet door de politie!

Vannacht is de politie weer met pepper spray aan de slag gegaan en hebben met geweld demonstranten willen verwijderen van hun plek. Te belachelijk voor woorden en alles was natuurlijk te zien op het nieuws. Maar het ergste wat ik tot nu toe heb gezien, was dat de politieagenten een demonstrant handboeien om hebben gedaan, meegenomen naar een plek waarvan zij dachten dat het uit het zicht bleef van de camera's en vervolgens heeft de politie die man (1 geboeide demonstrant en 4 agenten) in elkaar getrapt voor zo'n 4 minuten. Deze man werd wel gearresteerd, mocht niet weg lopen en werd niet in een taxi gezet. Vreemd. It makes you wonder...



En laten we niet vergeten dat er ineens een soort van censuur wordt bedreven op sommige websites (vooral die met de democratie, de demonstratie en nieuws te maken hebben) die ineens uit de lucht zijn. Dat een bepaalde groep voor uitgeverijen posten en die proberen de distributie van kranten tegen te houden.

Het maakt me misselijk. Het maakt me ook boos. Het maakt me dat ik Hong Kong niet meer herken.

Hong Kong Democracy Now

53 mins · 

[A Statement from Apple Daily to Hong Kong Citizens– 14 Oct 14 ]

First and foremost, we would like to offer our sincerest apologies to all our readers.

The publication of Apple Daily is severely obstructed by an unprecedented violation of press freedom. The night before last, all entrances of our office building were blocked by tents to prevent our papers from being distributed. Although we employed mobile cranes and other ways to have our papers transported over the wall, we were thwarted and harassed by the mob and could only manage to transport some of our papers despite continuous interferences. As a result, Apple Daily was not available in some districts and some piles only contained Section A yesterday. For this, we offer our heartfelt apologies.

We strongly condemn these barbaric violations of freedom of press and the distribution of information. We regret that the government fails to stop such crimes. We have requested an injunction and hope that any future attempts to jeopardise freedom of publication and infringe public interest can be prevented via legal means. We will try every possible way to ensure Apple Daily can be published and distributed as usual.

Apple Daily has been facing surmounting oppression since our very first day –advertisement being withdrawn, journalists being banned from reporting in Mainland China, computer system being attacked again and again. This is a critical moment for Hong Kong, as the destructive force is growing wild. The frantic attempts to prevent our papers from reaching the public threaten to strangle our press freedom. Despite all odds, we promise our readers – we will hold on to our duties and will certainly not give in. Empowered by your support and our belief in truth, we are fearless.

Apple Daily
13 October 2014

(Source: http://hk.apple.nextmedia.com/news/art/20141014/18899724)

‪#‎occupycentral‬ ‪#‎hongkongstudentstrike‬ ‪#‎hkstudentstrike‬ ‪#‎hongkong‬ ‪#‎hk‬‪#‎hk926‬ ‪#‎hkclassboycott‬ ‪#‎UmbrellaRevolution‬ ‪#‎hkum‬ ‪#‎umbrellamovement‬‪#‎MovimientoParaguas‬ ‪#‎MouvementParapluie‬ ‪#‎公民抗命‬ ‪#‎우산운동‬‪#‎regenschirmbewegung‬ ‪#‎sonnenschirmbewegung‬ ‪#‎paraplyrörelse‬

Like

Daar gaat die...

Gistermiddag mochten we ons weer melden bij de fysio. Het was ongelooflijk druk! Behalve de cliënten die hun oefeningen mochten doen, stonden er ook nog eens 2 klasjes met toekomstige therapeuten in de zaal. Toen ik het zo zag, vroeg ik me af, hoeveel therapeuten in NL hiermee akkoord  zouden gaan. Het leek wel een mierenhoop!

Chiel zijn bloeddruk was weer als vanouds. Het zag er goed uit. Nadat Eddy eens om zich heen had gekeken om ergens een leeg plekje te vinden voor Chiel, besloot hij dat Chiel moest gaan lopen op de loopband. Tegenwoordig mag hij zonder harnas dus dat scheelt in de tijd. Zo'n 10 minuten door lopen, zei hij. Als het kan zonder steun. Nou als dat zou lukken, dacht ik nog, dan zouden we hier niet zijn sukkel! Maar Chiel ging ervoor. Helemaal los lukt echt nog niet, maar steeds een paar passen zonder steun, dat ging al erg goed! Eddy vroeg zo'n 5 minuten later, everything ok? No problems? Waarop Chiel zei, perfect! Ok, let's walk faster, zei Eddy, en de snelheid ging gelijk van 1.1 naar 1.6! Dat was wel even zweten voor Chiel.

Daarna moest hij bij het wandrek staan. De dame in de rolstoel werd een stukje opgeschoven en Chiel moest nu zijn voeten steeds optillen tot het 4de balkje. Links, recht en dan een squat. Ik kan me nog heugen dat hij niet eens het eerste balkje kon aanraken, maar hij ging als een speer! Ik kan er maar niet over uit hoe snel het ineens gaat!

Toen het tijd was om naar het zwembad te lopen, kwam Eddy nog vertellen dat we de volgende keer een assessment op de lokomat gaan doen. Dan moet Chiel wel in een harnas voor de zekerheid, en dan gaan ze proberen om de tred te oefenen. Zijn balans is nog niet wat het moet zijn en met steun loopt Chiel eigenlijk altijd op zijn rechter kant. Niet goed, zei Eddy, we will work on that!

In het zwembad werd Chiel goed afgeknepen. Lopen met flippers door het water, lopen met weerstand door het water, springen, duwen, noem het maar op, echt tijd om niets te doen kreeg hij niet. 's Avonds thuis was Chiel verbaasd over hoeveel kracht hij ineens had in zijn linker been. Het gaat echt super goed!

En vandaag was het tijd om naar Shenzhen te gaan. In verband met de operatie van mijn broer, zag ik er als een berg tegenop om naar China af te reizen. Er is zoveel geblokt dat je niet goed meer weet hoe je te bereiken bent. En dan hebben we natuurlijk ook nog het internet, wat het dan wel en dan niet doet. Het allerbeste is om in Hong Kong te blijven. Maar dat zou betekenen dat Chiel alleen zou moeten reizen.

We hebben gisteravond zijn spullen bij elkaar gezocht en de rugzak ingepakt. En vanmorgen was het zover. Toch een beetje nerveus van beide kanten, liepen we naar het busje. Afscheid genomen en elkaar plechtig beloofd om elkaar op de hoogte te houden. Het voelde heel vreemd om hem zo alleen weg te zien rijden.

Ik kreeg net een berichtje dat hij was aangekomen en dat hij zijn eerste trip naar het toilet (60 meter lopen) achter de rug had. Alles was goed gegaan. Gelukkig maar. Morgenavond komt hij weer thuis.

Tussen Hoop en Vrees

Ik weet dat ik even niet heb geschreven. Er zijn verschillende oorzaken hiervoor te vinden. Zoals gewoonweg dat ik niet genoeg tijd heb. De dagen zijn erg kort als je 2 keer per week naar het ziekenhuis gaat, de wekelijkse 3 daagse tripjes naar Shenzhen mee rekent en soms ook even niets wil doen.

Het afgelopen weekend kregen we visite uit NL. Tim en Roxanne hebben hier een nachtje gelogeerd voordat ze naar hun hotel vertrokken in Causewaybay. We hebben zaterdag en zondag rond gekeken in HongKong en tempels en Sai Kung bezocht. Chiel bleef lekker thuis en 's avonds zijn we met z'n allen gaan eten. Het was super gezellig! Ik denk dat we elkaar nog zien voordat ze donderdag weer vertrekken naar NL.

Ook gaat de ziekte van mijn broer me niet in de koude kleren zitten. Hij is al een tijdje ziek. Na de tweede stamcel transplantatie leek het beter te gaan maar toen kwamen er andere kwalen de kop op zetten. En nu wordt hij a.s. dinsdag geopereerd aan 1 van die kwalen. Op zich geen levensbedreigende operatie maar omdat hij een slechte conditie heeft, is het niet zonder gevaar. En dan zit je hier, aan de andere kant van de wereld, een eind weg. Je kan niets doen. Je kan niet even op bezoek gaan. We hebben elkaar afgelopen zondag via skype gesproken en dat is het enige wat je kan doen.

In zijn naam heb ik wierook gebrand en alle Budha's aangesproken die er maar zijn. Dat is het minste wat ik kon doen. Morgen gaat het gebeuren...

Gemijmer

Vanmiddag waren we weer bij de fysio. Voordat Chiel zijn oefeningen mag doen wordt altijd de bloeddruk gemeten en vanmiddag was de bloeddruk te hoog. Dat kan verschillende oorzaken hebben. 1) Hij moet best een stukje lopen van de taxi naar de fysio en dat kost inspanning.
2) De afgelopen weken, met al het zakenbezoek, heeft flink wat energie gekost.
3) Hij heeft de laatste dagen niet al te best geslapen.
4) De bloedrukmeter werkt niet al te best.
Na 3 keer meten en nog steeds een hoge bloeddruk, wilde Eddy Chiel niet al te veel belasten. Eerst even wat kleine oefeningen doen, dan naar het zwembad en als hij dan omgekleed was, dan zouden ze nog een keer de bloeddruk meten. Gelukkig was de bloeddruk minder hoog en mocht hij het zwembad in.

Het klasje met de fysiotherapeuten in opleiding waren er ook weer. Gezellig! Ik sprak met een meisje die vertelde dat ze vanmiddag les hadden gehad in de zaal waar wij ook waren, en ze waren allemaal blij dat ze Chiel zagen! Ze vertelde lachend dat ze allemaal Chiel wilden begeleiden omdat hij zo makkelijk is in de omgang, graag hard werkt en nergens mee zit en dat hij ze veel kan vertellen over zijn conditie.

Eddy zwom van groepje naar groepje in het zwembad. Bij Chiel hoorde hij aan wat de leerlingen voor oefeningen hadden bedacht voor Chiel. Te gemakkelijk vond hij het. 'Challenge Michael! Make it more difficult. Hij loves that stuff! If some things are impossible to do for clients, just use their caracteristics. Michael wants to work hard!' En hij heeft gelijk!

Ook hebben we gehoord dat Chiel nogmaals 6 weken, hydrotherapie krijgt. En dat is super nieuws want Chiel voelt het verschil! We zijn helemaal happy!

Chiel deed zijn oefeningen en ik zat aan de kant een beetje weg te dromen. Het gaat zo goed vooruit, en wat kan hij al veel! Ik probeerde me te herinneren wanneer Chiel weer aan het werk ging nadat hij geopereerd was. In mijn herinnering is Chiel alleen niet aan het werk geweest toen hij onder narcose lag in het ziekenhuis, wat natuurlijk niet helemaal klopt. Soms laat je geheugen je in de steek dus toen ik thuis kwam heb ik maar eens mijn blog nageplozen. ( IK ben trouwens niet de enige die daar last van heeft...)

12 dec 2012 - 4 jan 2013 Opname plus operatie plus diagnose dwarslaesie in het Queen Elisabeth Hospital . Ik heb toen ettelijke keren met documenten heen en weer gelopen van het kantoor naar het ziekenhuis die hij moest tekenen zodat de boel op het werk maar vooral door kon gaan.

4 jan 2013 - 8 feb 2013 Dag-opnames in het Kowloon Hospital. Revalidatie voert de boventoon. Tijdens de bezoekuren kwamen de mensen van kantoor HK en van kantoor Shenzhen eens per week op bezoek. Er werd vergaderd in de koffiekamer en aan het bed. En de documenten werden heen en weer gebracht. Ook zijn we op 20 januari, dat was in een weekend, naar het nieuwe kantoor gegaan in Lai Chi Kok. Ze waren net verhuist met het kantoor. De timing had niet slechter gekund. Op
1 februari zijn we voor het eerst naar Shenzhen afgereisd om het jaarlijkse Chinees Nieuwjaar-feestje te kunnen bijwonen. Kostte wat moeite kan ik je zeggen, om zo met de rolstoel en alle lichamelijke ongemakken voor het eerst op pad te gaan.

18 feb 2013 Dit is de periode na Chinees Nieuwjaar. Chiel gaat de rode envelopjes uitdelen aan zijn mensen. In een rolstoel. Ook gaat hij vanaf die dag 2 dagen per week vanuit huis werken. De andere 3 dagen moet hij voor fysiotherapie van 8 uur 's ochtends tot 5 uur 's avonds naar het Kowloon Hospital. En zo waren er vergaderingen bij mij aan de keukentafel eens per week.

15 maart 2013 Vanaf deze datum gaat Chiel halve dagen werken vanuit huis. In de middagen moeten we naar het Kowloon Hospital voor fysio.

20 maart tot 15 april 2013 Deze periode zijn we in Nederland. Onze kleindochter wordt geboren op 23 maart. We vliegen voor het eerst met de rolstoel, looprek en brace. In deze 'vakantie' heb ik de chauffeurspet op. Chiel wil wel naar kantoor. Maar met een dwarslaesie is het een beetje moeilijk autorijden. Dus tussen de familiebezoeken door, gaan we naar Zelhem op 26 en 29 maart en gaan we naar Barneveld op 9 april.

18 april 2013 Vanaf deze dag gaat Chiel dagelijks en fulltime naar het kantoor in Hong Kong. Hij begint 3 keer per week om 10 uur 's ochtends, omdat hij van 8.30 tot 9.30 uur fysio heeft. Om 6 uur 's avonds stapt hij een taxi in terug naar huis.

15 mei 2013 Een gedenkwaardige dag. Vanaf nu reist hij in z'n eentje naar kantoor in een gewone taxi! Ik help hem 's ochtends in een taxi en hij wordt door iemand van kantoor opgevangen. En 's avonds omgekeerd.

7 juli  tot 5 aug 2013 We gaan weer naar Nederland. We hebben een werk-vakantie. Ik mag weer rondjes rijden met mijn kanjer. Behalve familiebezoeken door heel Nederland, gaan we klanten bezoeken en bezoeken we de kantoren in Barneveld en Zelhem. 11 juli naar Eindhoven, 12 juli Zelhem, 17 juli Barvelveld, 18 juli Barneveld, 25 juli Barneveld, 29 juli gaat hij met een collega mee, 30 juli ontvangt hij mensen thuis en op de verjaardag van zijn dochter, 2 augustus, gaat hij naar Barneveld.

6 december 2013 We gaan naar China met een privé busje om naar de fabriek te gaan. Zo kan Chiel met de auto de grens over en kan hij blijven zitten. Reizen met de trein naar China en lopend de grens overmoeten en per metro naar de fabriek gaan is onmogelijk. We willen zien wat we allemaal moeten overwinnen om straks ook weer 2 tot 3 dagen in de fabriek in Shenzhen te kunnen werken.

12 december 2013 Er is 1 jaar verstreken. De rolstoel wordt alleen nog maar gebruikt als we grote afstanden moeten overbruggen. Chiel maakt nu gebruik van de brace en het looprek.

16 december 2013 tot 4 januari 2014 We gaan de kerst vieren in Nederland met de kinderen en kleindochter. Ach en als we er toch zijn, dan wil Chiel ook naar de kantoren in Zelhem en Barneveld. We stappen dus weer in de auto op 18, 19 en 20 december. Daarna is het kerst en oud en nieuw en zijn de kantoren gesloten.

6 januari 2014. We rijden naar Shenzhen. Het jaarlijkse feestje voor Chinees Nieuwjaar wordt gevierd.

25 januari 2014 tot heden!. Het Chinees Nieuwjaar is gevierd en iedereen is weer terug van vakantie. Vanaf deze dag, zijn we 3 dagen per week te vinden in de fabriek in Shenzhen. We overnachten in Shenzhen omdat op en neer reizen niet te doen is voor Chiel.

Als ik schrijf "we" dan bedoel ik ook "we". Ik reis altijd met Chiel mee. Alleen kan hij nog niet vanwege te weinig balans. Hij loopt met de wandelstok zonder brace en dat kan nog wel eens problemen geven. Hij is in totaal 3 keer gevallen. Vandaar dat ik mee ga. Het toilet in de fabriek is 60 meter lopen door een hal, en dat is nog te ver om alleen te doen. Dus dan lopen 'we' gezellig samen. En het dikke tapijt wat in een hotel overal ligt, dat brengt onbalans bij Chiel. Hij voelt niet wanneer zijn voet de grond raakt. Hij is tenslotte nog steeds verlamd aan zijn linker kant.

We oefenen wel in de fabriek en in het hotel of hij zelf al dingen kan doen, zodat hij op een zeker moment alleen naar de fabriek kan reizen. Nog steeds met de auto want tussen een mensenmassa inlopen bij de trein en grens is voorlopig nog niet te doen. Dan valt hij gelijk om. Chiel waardeert het enorm dat ik mee reis. Hij bedankt me elke keer weer. Want als ik heel eerlijk ben, dan is het ook wel bijzonder. Ik werk niet voor het bedrijf, krijg er geen cent voor, heb niets te zoeken in de fabriek, verveel me er te pletter en toch ben ik er 3 dagen per week! Wie doet mij dat na?

Goh, dat gemijmer van mij heeft nog een heel verhaal opgeleverd.

Het broeit

Het is nu zaterdag 4 oktober. Sinds mijn laatste post is er nogal wat gebeurt hier in Hong Kong.

Er zouden gesprekken zijn tussen de studenten vereniging en de tweede vrouw in Hong Kong, Carry Lam, omdat iedereen wel inzag dat er een impasse ontstond. En CY Leung heeft duidelijk gesproken; hij stapt niet op. De straten rondom het financieel centrum en de regeringsgebouwen zijn nog steeds door duizenden mensen bezet. En op Kowloon is Mongkok en Cantonroad afgesloten. Niet goed dus en omwonenden beginnen te morren.

De politie kijkt nu wel uit om met overmatig geweld de boel uit een te drijven. De hele wereld kijkt toe tenslotte. Maar nu heeft de politie weer iets gedaan wat zeker niet slim is. Zoals ik al zei, de hele wereld kijkt toe en de pers en de social media van tegenwoordig is krachtig. Binnen seconden zijn filmpjes op facebook en twitter te zien en ontkennen helpt dus niet.

Wat is er gebeurt:
Dagen geleden stond er al te lezen dat de studenten zonder geweld iets wilden afdwingen. Maar dat iedereen zich bewust was van het feit, dat er relletjes zouden opdoemen. Niet door de studenten maar door 'anderen'. En voor de studenten was wel duidelijk wie dat zouden zijn!

De regering hier, heeft volgens mij gehoopt en gebeden en dat deze opstand dood zou bloeden. Na vele dagen op het asfalt te hebben geslapen met hoge temperaturen, onweersbuien en regen, zou iedereen wel weer naar huis gaan.  Maar door die domme actie om met traangas de boel uit een te drijven, is iedereen zijn hakken in het zand gaan zetten en zijn ze nog vasthoudender geworden dan dat ze in eerste instantie waren. Het aantal demonstranten stijgt!

Sinds gisteren, zijn er inderdaad rellen uitgebroken. De tegenstanders hebben met geweld geprobeerd om zelf dan maar de studenten weg te sturen. Zo zijn er tenten vernietigd, drinkvoorraden kapot gestampt, gevochten, meisjes bedreigd en er zijn zelfs 2 aanrandingen gerapporteerd. Op tv was alles live te zien. En de studenten stonden nog steeds met hun armen omhoog en te roepen 'love and peace'.
Ook is op een filmpje te horen en te zien dat zelfs de politie zegt dat deze tegenstanders uit Beijing komen en leden zijn van de Chinese mafia. Niet goed dus.

Maar waar iedereen nu dus vreselijk boos over is, is dat de politie schijnbaar er niet mee zat om met 87 traangas patronen, een geweldloze demonstratie uit een probeerden te slaan, maar nu er bloed vloeit, ze niets doen om de beide partijen uit een te houden!

Post by 中大學生會 CUSU.

Gisteravond op het nieuws was te zien hoe een van die mannen die geweld hadden gebruikt, door politie werd geëscorteerd naar buiten het episch centrum in Mongkok en in een taxi werd gezet! Hij werd niet eens gearresteerd! En zo zijn er veel van die mannen weer opgedoken in Admirality om daar onrust te stoken.

Het is duidelijk. Deze 'burgelijke ongehoorzaamheid' zoals het wordt genoemd, is nog lang niet over en iedereen houdt zijn hart vast voor wat er gaat gebeuren. Het broeit in Hong Kong.

Paraplu Revolutie

Zo wordt het ook genoemd. The Umbrella Revolution. En het eind is nog lang niet in zicht. Vandaag is het 1 oktober. National Day. De dag dat de oprichting van de Peoples Republic of China, dit jaar zijn 65ste verjaardag viert.

Nou in Hong Kong wordt er weinig gevierd. Het vuurwerk is afgelast want de politie heeft nu zijn handen vol aan de demonstraties. Ik zag dat vanmorgen wel de Vlaggen van China en Hong Kong werden gehesen in bijzijn van CY Leung, onze chef executive. Tijdens de ceremonie hoorde je demonstranten op de achtergrond roepen 'CY Leung, go home!' Wij gaan vanavond wel lekker eten met Jesse, Mabel en Ton, die vanavond weer terug vliegt naar NL.

Ik ben vanmiddag zelf eens gaan kijken in Mongkok. Ik wilde het wel eens zien en meemaken hoe de sfeer was. Het was super relaxed, mensen zijn niet gestrest maar aardig en beleefd, willen een praatje maken met je.

Er worden gratis gele lintjes uitgedeeld, er wordt vuilnis (lees sigaretten peukjes) opgeraapt en in een vuilniszak gedaan, andere vuilnis wordt gerecycled en meegegeven aan de mensen die normaal gesproken dit doen om een centje extra te verdienen, er wordt geluisterd naar sprekers, het lijkt net een grote braderie!

En natuurlijk zijn er ook mensen die het niet eens zijn met de demonstranten. En die ruimte krijgen ze ook van de demonstraten. Die mogen spreken, worden niet in de rede gevallen en na afloop krijgen ze applaus. Want DAT is democratie! Iedereen mag zijn mening uiten, of je het er nu mee eens bent of niet. Maar er zijn sommige mensen die rondlopen op de demonstratie die er op uit zijn om onrust te stoken. Dat zag ik zelf. Ineens gaat een man dreigend tegenover een student staan, schreeuwend doet hij zijn verhaal en binnen 2 seconden staan er dan andere mannen omheen, die proberen de boel te sussen. De man liep mee met de andere mannen en kreeg een flesje water om te bekoelen. Er wordt niet op in gegaan, er wordt geen discussie gevoerd, hij mag uitpraten en hij krijgt een flesje water mee. Zo goed gedaan!

Ik heb wat foto's op het nieuws en op Facebook voorbij zien komen die echt alleen maar in Hong Kong kunnen. Want je bent student, je moet eigenlijk naar de universiteit maar je vecht voor je recht, wat doe je dan? Dan doe je je huiswerk op straat!

En als leraar? Je hebt geen student in de banken zitten. Wat doe je dan? Lesgeven op de stoep! Gratis!

Je verontschuldigd je voor de barricades voor de ingang van de  metro.

En als je niet op het gras mag lopen omdat er een bordje is gepland waar op staat, please don't walk on the grass, dan doe je dat niet! Zelfs niet als je met 10.000 man op straat loopt!