Beetje goed nieuws

De solo-trip van Chiel ging goed. Hij vond het wel eng en saai maar alles lukte in z'n eentje. Op het kantoor keken ze vreemd op dat hij alleen binnen kwam en waar ze konden helpen, hielpen ze. Mijn grote vriendin, de schoonmaakster die geen woord engels spreekt maar altijd hele gesprekken met mij aangaat, heeft mij ook gemist. Ze begreep er niets van.

In het hotel, vroegen ze gelijk waar ik was. En toen ze door kregen dat Chiel daar toch echt alleen was, hielpen ze Chiel met alles. Het avondeten at hij in het Italiaanse restaurant van het hotel. Wij eten er eigenlijk nooit als we daar zijn. De enige keren dat we er wel aten, was omdat het bezoek daar wilde eten. Je kan het geen Italiaans eten noemen maar ze doen wel erg hun best. Chiel heeft daar dus gegeten omdat hij daar kon bestellen en zelf kon blijven zitten. Hij wist weer gelijk waarom we daar nooit eten...

Met het ontbijt mocht hij gaan zitten van de manager. Het is namelijk een ontbijt buffet. Hij vroeg wat Chiel wilde hebben, en vervolgens werd alles keurig naar zijn tafeltje gebracht. Nee, wat dat betreft, had Chiel niets te klagen.

's Avonds kwam hij rond half 8 weer thuis. De chauffeur had me ook al gemist en zwaaide gelijk toen hij mij zag staan op de parkeerplaats. Chiel had zijn eerste trip keurig overleefd. Tim en Rox zaten al binnen en we hebben met z'n viertjes lekker gegeten bij de Thai op het plein.

De volgende dag hebben we met z'n vieren thuis gegeten. Japans. En echt, al zeg ik het zelf, het was zalig en echt Japans! Na het eten zijn ze vertrokken naar het hotel want van daar werden ze met een busje naar de airport gebracht. En nu zijn ze weer in NL.

Op dinsdag zou Andy dus geopereerd worden. Op het allerlaatste moment werd de operatie afgeblazen vanwege een virus in de longen. Die nacht ging het steeds slechter met mijn broer. Hij werd naar de intensive care gebracht, werd aan de beademing gelegd en in coma gehouden. Hij was zo benauwd dat dit de enige manier was...Ik hoef je niet te vertellen hoe wij er hier bij zaten...

Er werd weer vergaderd door de artsen. Ze wilden hem toch opereren en nu hij eigenlijk al onder narcose was, was dit dan toch misschien het moment om dat te doen. de vooruitzichten zagen er niet goed uit. En iedereen zweefde tussen hoop en wanhoop. Ondertussen hoorde ik van Lody dat ze haar vakantie naar Hong Kong had gecanceld. Heel logisch. En wij zaten een beetje op 2 gedachten te hikken. Moeten we wel gelijk naar NL of moeten we nog even wachten. We besloten om nog even af te wachten op het resultaat van de laatste vergadering van de artsen.

De kogel was door de kerk. Hij zou geopereerd worden mits er geen gekke dingen zich zouden voordoen. Ik heb de hele dag met mijn mobiel op zak gelopen. Steeds gecheckt of hij het nog wel deed want het was stil...heel stil... En gisteren na middernacht onze tijd, kreeg ik bericht. Hij was al naar de ok gebracht! -Slik-

Ik heb op de bank gelegen. Ik kon de slaap niet vatten. De flikkeringen van de kaarsjes hielden me wakker en ik heb de tijd gedood met onbenullige spelletjes op mijn telefoon. Om half 4 's nachts, kreeg ik bericht. De operatie is gelukt en Andy lag al op de uitslaapkamer! Nou, ik heb even een potje gejankt en Chiel gelijk op de hoogte gebracht.

De artsen willen Andy nog wel in slaap houden en ze gaan vandaag besluiten of ze hem weer bij willen laten komen. Opnieuw spannend. Maar voorlopig is het eerste kritieke moment voorbij en gelukt. En dat is toch goed nieuws!