Beter!

Ik moet het toch even kwijt hoor.

Gistermiddag waren we bij de fysio. Het was weer als vanouds, lekker druk, veel lawaai en 3 fysiotherapeuten die zich een rotje renden. Maar dat wil niet zeggen dat ze niet de tijd voor je nemen. Iedereen komt even langs, maakt een praatje en ze houden alles in de gaten.

Chiel mocht gelijk gaan lopen op de lokomat. Eddy kwam meerdere keren langs om te kijken. Maar ik zag dat hij zijn wenkbrauwen zo nu en dan ophaalde... Na deze sessie liepen we naar het zwembad. Chiel mocht in de warme soep en hij deed zijn oefeningen al toen Eddy naar hem toe kwam lopen.

'You are doing well Michael! I can see progress. It's much better then last week!'

Wacht effe hoor...Je kan al verschil zien met vorige week?! Chiel voelde het zelf ook al. Hij voelt zich veel sterker en zijn balans gaat met de dag vooruit. Maar dan toch denk je vaak dat het misschien meer een wens is dan realiteit. Maar nee! Eddy zag het zelfs!

En eergisteren toen we samen op de bank hingen, zat ik aan Chiel's voet te kriebelen. Dat doe ik eigenlijk sinds hij uit het ziekenhuis is. Gewoon om te kijken of hij ergens gevoel terug krijgt. En ineens schrok Chiel op...'Ans! Doe dat nog eens!.. Dat voel ik!!

Echt gevoel, zoals precies kunnen aangeven waar ik mijn vinger op zijn voet plaatste, dat gaat nog niet, maar voelen dat er iets aan je voet zit, wel! Zijn onderbeen ruiste de hele avond. Het was net of er elektriciteit golfjes door zijn been gingen.

Jaaaaaa, er zit gevoel!!! Of we ook blij zijn!!

Nog 1 dagje gidsen

Het was een vroeg begin van de dag. Ton stond al voor dag en dauw bij ons op de stoep. Hij en zijn zoon waren aangekomen om een paar dagen op leveranciers bezoek te gaan. Altijd leuk. En nadat zij weer de deur uitliepen en ik Chiel naar de taxi had gebracht, liep ik naar de Starferry. Ik had daar afgesproken om 10 uur met Frieda en Gerard.

Klokslag 10 kwamen ze de ferry aflopen! Kijk daar hou ik van als mensen op tijd zijn. We slenterden over de Avenue of Stars, namen een kopje koffie bij Starbucks in het zonnetje en vandaar liepen we over de fly-over naar de metro. Ze hebben nu zo'n beetje alle mogelijkheden van openbaar vervoer geprobeerd. De taxi, bus, tram, metro en de ferry!

Met de metro gingen we naar Mongkok. Fa Yuen Street market liepen we over, dan over de bloemenmarkt die nu volop in het teken staat van Chinees Nieuwjaar, over de vogeltjes markt, langs de goudvismarkt en we eindigden in Langham Place voor een lunch. We waren allemaal helemaal kapot van het geslenter. Frieda zei al, 'het eerste uur ga ik nergens heen!' Ja, het is nogal een geloop in Hong Kong. Alles ligt zo dicht bij elkaar dat een taxi nemen echt geen optie is.

Ik stelde voor om na de lunch gewoon naar ons huis te gaan. Lekker zitten op een zachte bank, beetje bijkomen van het geloop, wat drinken en om daarna naar hun hotel te gaan omdat ze 's avonds weer terug zouden vliegen naar NL. Ze vonden het een goed idee. Want dat heb je op zo'n laatste dag. Je kan niet meer de kamer op omdat je bent uit gecheckt, dus loop je een beetje met de ziel onder de armen, ben je moe van alle indrukken en eigenlijk wil je maar 1 ding... Terug naar huis!

Ik heb ze weg gebracht naar een eiland-taxi, afscheid genomen en uitgezwaaid. Hun avontuur van 5 weken zat er op en ik heb 2 hele gezellige dagen gehad!

Hong Kong door de ogen van...

...Frieda en Gerard! De vrienden van Lody kwamen gisteravond aan in Hong Kong en vanmorgen haalde ik ze op uit hun hotel in North Point.

Nou kom ik niet elke dag in North Point en had dus ook geen idee hoe lang het zou duren om bij hun hotel te komen. Al met al stond ik al vroeg in de lobby. Ik nam gelijk maar even gebruik van de gelegenheid om met de conciërge van het hotel een praatje te maken. Ik wilde namelijk met de tram van North Point naar Central. Maar mijn richtingsgevoel was helemaal weg. Ze wees mij de richting en ik stond helemaal klaar om Frieda en Gerard te verwelkomen.

Ineens liep er een man voorbij die mij aankeek, ik keek terug, 'Gerard?!' hij knikte en het contact was gemaakt. Even later liep Frieda binnen. Ze had even gevoeld hoe het weer was. Niet echt koud maar de wind was nogal sterk. Dus eerst naar boven om een jasje op te halen.

Op naar de tram. Blijft leuk die tram. Je ziet wat van de stad en je verplaatst je tegelijker tijd. Perfecte combo. In Central zijn we via de 'elevated pathways' gelopen naar de 'escalators' om naar SoHo te gaan. Zo kijk je stad eigenlijk op de kop want overal zijn doorkijkjes op marktjes en smalle straatjes. We hebben koffie gedronken, de tempel bezocht, het antiekmarktje over gelopen, dimsum gegeten, de 'wet markets' bekeken en toen de taxi ingestapt naar de Peak.

Hoe vaak ik er ook kom, het blijft een waanzinnig gezicht om Hong Kong in al zijn glorie te zien liggen rondom Victoria Harbor. Echt prachtig. Nog een bakkie bij Starbucks en weer terug in de taxi naar hun hotel. Het was ondertussen al kwart over 4. Ik wilde thuis zijn als Chiel aan zou komen uit Shenzhen. Afscheid genomen, het plan voor morgen doorgenomen en morgenochtend vang ik ze op bij de Starferry in Tsim Sha Tsui.

Enfin, ik kom thuis om 5 uur, zie wel een papiertje hangen tussen de tralie deur, grijp dat papiertje, doe de lichten aan en toen...niets! Helemaal niets! Uhm.... Ik bekijk het papiertje nog eens goed. Oeps. We zijn afgesloten van de elektriciteit! Ja dat krijg je ervan als je een maand in NL bent geweest. Dan kan het wel eens fout gaan.

Ik liep gelijk naar de 7 Eleven om de rekening te betalen, heb Chiel gebeld en hij heeft gebeld met de CLP vanuit de auto. Hij kan dat beter doen dan ik omdat ze van alles willen weten zoals ID kaart nummer en zo. In ieder geval, ze zouden ons weer aansluiten om 7 uur. Ondertussen had ik al kaarsjes aangedaan omdat het al flink schemerde. Best romantisch eigenlijk. En om 6 uur begon er ineens van alles te rinkelen, sloeg de computer weer aan en knipperde het licht van de keuken! Ah! Er is weer licht!

Chiel kwam thuis om 7 uur, we hebben gelijk bij onze onderbuurman gegeten en daarna hebben we genoten van de bank en het kacheltje en alle gemakken die samengaan met elektriciteit. Lekker.

Griepje

Ja hoor. De griep sloeg toe dit afgelopen weekend. Chiel zag er uit als een vaatdoek en voelde zich echt ziek. Hij is wel na een weekendje thuis op de bank hangen, vanmorgen naar kantoor gegaan. Het ging al stukken beter. We hebben alleen de fysio afgezegd. Chiel voelt zich nog een beetje gammel en je wil niemand aansteken in het ziekenhuis. Beter om 1 dagje over te slaan dus.

Morgen gaat hij wel naar China voor 2 dagen. In z'n eentje want ik blijf hier in HK. Ik ga namelijk woensdag en donderdag voor vrienden van Lody, die op doorreis zijn, 2 dagen gidsen. Leuk!

Goed nieuws

Afgelopen vrijdag kreeg Chiel een assessment in het ziekenhuis. Dit wordt om de zoveel maanden gedaan om te zien of al fysio en al die moeite die Chiel er in stopt, ook ergens toe leidt. We moesten er om half 3 zijn.

Eerst werd zijn bloeddruk gemeten, die keurig bleek te zijn. Daarna stond Eddy klaar met een enorme afvink lijst.
Zo moest Chiel o.a. van de stoel op staan zonder zijn handen te gebruiken. Van de ene stoel op de andere stoel gaan zitten zonder zijn handen te gebruiken. Rechtop staan met de ogen dicht. Armen wijd en links om en rechts om draaien. Bukken. Dan met links iets van de grond oppakken en dan met rechts. Op zijn tenen staan. De kracht in zijn benen werd gemeten.

En ik moet eerlijk zeggen dat er nog veel meer werd gemeten maar dat ben ik effe kwijt. Ik zat met mijn mond open en met stomme verbazing te kijken hoe gemakkelijk Chiel de ene commando na de andere opvolgde. Ik zag ook hoe Eddy verbaasd op keek. Hij bleef maar knikken en dingetjes opschrijven.

Na een half uur was dat onderdeel klaar. Nu mocht hij nog op de lokomat gaan lopen. Maar van de stoel naar de lokomat moest Chiel lopen zonder stok. En dat ging ook goed! Ik zag Eddy glimlachen...
Zijn normale routine op de lokomat begon. 20 Minuten lopen maar nu met gebogen knie. En daarna 10 minuten achteruit lopen.

Na dit alles liepen we naar het zwembad. En in het zwembad kwam Eddy naar Chiel toe. Hij moet natuurlijk nog alle data vergelijken met het laatste assessment, maar Eddy was meer dan tevreden. Het gaat goed, vertelde hij Chiel. Hij zag dat er meer beweging zit in zijn enkels. Dat het meer gecontroleerd gaat. En dat op zich, is erg goed nieuws. Dat wil zeggen dat er in ieder geval meer zenuwen zijn aangesloten. Ook legde hij uit, dat dit zo'n beetje de laatste horde is, voordat je weer kan lopen. De enkels (voeten) komen als laatste terug uit hun winterslaap. Eddy was er dan ook van overtuigt dat Chiel straks weer goed kan lopen!

En dat is eigenlijk best vreemd om te horen. Natuurlijk zie ik verbetering in alles wat Chiel doet, maar je houdt toch altijd een slag om de arm. Maar als iemand dan gewoon zegt dat het gaat gebeuren, dan ben je toch even van slag. Heel even maar hoor. We zijn super blij!

Met een bak vol nieuwe oefeningen zijn we naar huis gegaan. Eddy wil wel dat Chiel kalm aan doet en niet ineens als een idioot de nieuwe oefeningen gaat doen. Sommige oefeningen kunnen wel in het water maar niet op het droge. Chiel is wat grieperig vandaag. Ik denk aangestoken door Jos die hier van de week zielig op de bank zat. Dus met dat oefenen, zit het wel goed.

Gisteravond hebben we trouwens nog een hapje gegeten met Jos, Jesse en Berry. Jos is gisteravond naar NL gevlogen en straks komt Jesse pasta eten. Er moet pasta gestapeld worden. Hij gaat morgen de marathon in HK lopen!

Back in the world

Dinsdag:
Vroeg opgestaan. Deze keer was dat geen enkel probleem want vanwege onze jetlag zaten we al rechtop in bed rond 5 uur. Heel fijn. Natuurlijk dommel je dan weer weg en dan kan je de wekker wel vervloeken om 6.30. De chauffeur stond om half 8 voor de deur. Koffertje weer mee en op naar Shenzhen.

Chiel ging van de ene vergadering naar de andere en ik genoot van het mooie weer op het balkon. Of ik was aan het breien. ja een mens moet wat. Het idee was om een omslagdoek te breien voor de schoonmaakster van de fabriek. Omdat ik verder niets, ik herhaal niets te doen heb daar, was de omslagdoek ook snel af. En het gezicht van de schoonmaakster was 'priceless' toen ik haar de doek gaf. Ze kon het niet geloven dat ik het voor haar had gemaakt. Zij blij, ik blij.

's Avonds in het hotel ingecheckt en gegeten met collega's en een klant in het hotel. Voor de beste man was het de eerste keer ooit dat hij in China was. Maar hij vond het geweldig en heeft lekker gegeten van de pekingeend die ik had besteld. De rest van het eten was besteld door de vrouwelijke collega uit Shanghai en ik moet zeggen dat ik zelfs gerechten op tafel zag staan die ik nog nooit had gezien of gegeten.

Woensdag:
Gezamenlijk ontbijt met de klant en collega's. Afscheid genomen en wij het busje weer in die ons naar de fabriek bracht. Een hele nieuwe lange dag in de fabriek. Jippie. Vergadering in en vergadering uit. Ik heb alle spelletjes op mijn telefoon uitgespeeld en alle tijdschriften die ik van Jacq had meegekregen uit NL, uitgelezen.

's Avonds zijn we aan het buffet gegaan in het hotel. En dan merk je toch wel dat we er veel te vaak zijn. De dame achter de noedelsoep, bracht ons al gelijk 2 soepjes met een grote lach op haar gezicht. De dame achter de balie wist dat ik 2 extra kussens wilde op bed en de dame in de lobby bracht gelijk 2 koffie. Ach, het heeft ook zijn voordelen ;-)

Donderdag:
Laatste dag in het pittoreske Shenzhen. Chiel had een drukke dag en ik niet. Balkon op en in de zon zitten dan maar. De uren kropen voorbij maar godzijdank was het dan toch 5 uur. Helaas had de chauffeur een beetje vertraging. Een half uur later dan gepland de auto in. Samen met wat kwaliteitsmannen van een andere klant. Of ze mee mochten rijden naar Hongkong. No problem. Bij de grens namen ze de trein en konden wij naar huis.

Thuis aangekomen, koffer naar boven gebracht en ik liep daarna naar de supermarkt. Jos kwam eten. Thai beef salade en dikke yoghurt toe. Om half 9 konden we eindelijk aan tafel. Jos ging daarna gelijk naar zijn bedje want hij was aardig gammel en wij hingen nog een uurtje op de bank. Totalloss. Maar we zijn weer thuis!

Vrijdag:
Chiel gaat straks naar het werk en vanmiddag hebben we fysio. En dan weekend!

Aan de slag

Laat ik eerst beginnen met het weer. Want dat is op dit moment geweldig! Strak blauwe hemel, waterig zonnetje en een graadje of 16. Echt super. 's Avonds koelt het snel af en steekt de wind op en dan is zonder jas lopen geen goed idee. Het kacheltje thuis snort lekker maar alles bij elkaar, is het nu goed te doen. Ik hoop echt dat we dit nog een tijd kunnen volhouden alhoewel de ervaring leert dat het straks rond Chinees Nieuwjaar (dit jaar valt het op 19 februari) nog best koud kan worden. Fingers crossed!

Chiel ging vanmorgen weer naar kantoor. De moed zakte hem een beetje in de schoenen omdat hij vannacht geen minuut heeft geslapen. Maar gelukkig was het zo druk dat hij niet kon indutten achter zijn bureau.

Ik heb vanmorgen eerst maar een stukje gewandeld. Eens kijken of er veel was veranderd in ons dorp. Het zag er allemaal goed uit ;-)

En vanmiddag stond de eerste fysiosessie gepland van 2015. En Eddy was helemaal blij toen hij zag hoe goed het met Chiel ging! Het lijkt wel of alles in een stroomversnelling is gekomen. Gisteren liep hij voor het eerst achter een winkelwagentje in de supermarkt! Dat lukte eerst niet omdat zo'n wagentje kan doorrollen terwijl Chiel zijn balans moet zoeken, maar daar had hij nu helemaal geen last van!
Hij leek net een 'normaal' mens! (dat zijn zijn woorden hoor, niet die van mij!)

Bij fysio ging hij eerst lopen op de lokomat en Eddy zag dat zijn enkel ging meedoen. Super. Want dat was tot op heden niet gebeurt. In het zwembad ging het ook weer beter. Chiel heeft nieuwe oefeningen gekregen om aan zijn balans te werken.

Eddy heeft nu afgesproken dat Chiel a.s. vrijdag eerst weer een assessment krijgt om zijn voortgang te meten. Tot aan Chinees Nieuwjaar blijft het schema onveranderd. Maandag en vrijdag naar fysio plus watertherapie. Daarna wordt er een nieuw plan getrokken.

Vanavond hebben we gegeten met een collega en een klant uit NL. We zien ze morgen ook in de fabriek. En donderdag komt Berry. Lekker druk dus. Maar eerst 3 dagen naar Shenzhen. Het land waar facebook en blogger keurig uit de ether worden gehouden.

Dus tot vrijdag allemaal.

Terug

Vrijdag vlogen we terug naar Hong Kong. Afscheid nemen haat ik dus ook zo deze keer. Bah. Ben, Selena en een zieke Linn hebben ons uitgezwaaid en de trip naar Schiphol ging voorspoedig. Op Schiphol stonden de zussen van Chiel om ons uit te zwaaien. Het is ondertussen een traditie geworden wat wij heel erg op prijs stellen. Je voelt je dan niet zo alleen.

Nadat we door de douane waren gegaan, liepen we richting de lounge van British Airways die samen werkt met Cathay Pacific. Normaal gesproken een ouderwets en muffig geheel waar je een kopje koffie kan nemen en een zakje chips. Maar deze keer vertelde de dame die ons incheckte dat de lounge was verbouwd en spiksplinter nieuw op ons stond te wachten. Alleen was er 1 probleempje. Om de lounge te bereiken moesten we nogal een wandelingetje af leggen. Buiten om. Want ze waren nog steeds aan het verbouwen.

We wilden het toch proberen. En Chiel voelde zich goed en sterk om een wandelingetje te maken. Dus zo gezegd, zo gedaan. We werden bij de uitgang opgewacht door iemand en hij liet ons zien hoe we bij de lounge moesten komen. Het was inderdaad nog al een wandeling, buiten om over het platte dak van de teminal, maar het was best leuk! De lounge was inderdaad verbouwd en zag er 300 procent beter uit. Je hebt ook ineens keus qua eten en drinken!

Na het kopje koffie liepen we weer terug. Over het platte dak naar het kleine liftje. Net toen we erin stonden kwam er een Nederlandse man met zijn stom dronken vrouw naar de lift. Hij zette haar in de lift. 'Ik zie je beneden wel,' zei hij. En daar stonden we dan. Een enorme alcohol walm kwam er van deze mevrouw af. Ze kon nauwelijks op haar benen staan en tot overmaat van ramp, deed de lift het ook niet meer.

Zij waggelde over de stalen trap naar beneden, met ons in haar in kielzog. Ik kan maar niet begrijpen hoe je het zo ver kan laten komen. Het zal je moeder maar zijn. Gelukkig liep ze even later met haar man de taxfree winkel binnen om daar nog even drank in te slaan...

Wij liepen verder naar de gate. G5. We konden gelijk door lopen door de beveiliging en mochten gelijk door lopen het vliegtuig in. En wat is dat dan toch lekker als je die lekkere stoelen ziet die helemaal plat kunnen! Yoehoe! We hebben een heerlijke terug vlucht gehad en ik heb weer 6 uur geslapen. Lekker.

In HongKong hebben we een golfcar-shuttle genomen die je naar de douane brengt. Dat scheelt een enorme afstand lopen. We stonden dan ook binnen 20 minuten buiten bij de taxi!

Het weer was lekker. Fris en droog. De oranje/roze zon verwelkomde ons op de Tsing Yi brug. Prachtig gezicht. We stonden al snel voor ons huis. Alles naar binnen slepen, praatje met onze beveiligingsdame gemaakt en toen naar de 4de verdieping. Alles zag er perfect uit. Geen enge beesten of schimmel of zo. Eerst maar een bakkie koffie zetten...

Alarm! Het brand alarm ging af! Nou gebeurt dat best vaak maar dan stopt het ook binnen een minuut. Deze keer helaas niet, dus wij weer naar beneden. Daar stond al 1 Indiaas gezin in pyjama in de lobby. Je kan geen risico nemen maar eigenlijk weet je dat het een storing betreft. Dus na een paar minuten mochten we naar boven. Ik voelde me super dus ik ben gelijk begonnen met de koffers uitpakken en de wasmachine aan te zetten. Ook maar ons kacheltje aan gezet want het was best koud. Oh en gelukkig zijn ze weer aan het verbouwen ergens in het gebouw. Dus de drilboren die we een maand niet hadden gehoord, die waren er weer! Maar op een gegeven moment dan kak je in, dwars door het gedril en geboor heen... jetlag!

Kijk, als je het vliegtuig in stapt in Amsterdam dan is het 1 uur 's middags. Om 4 uur 's middags gaat het licht uit en dan wordt er eigenlijk verwacht dat je gaat slapen. Om 10 uur 's avonds gaat het licht weer aan en krijg je ontbijt en om middernacht loop je het vliegtuig uit. Maar dan is het pas half zeven 's ochtends in Hong Kong en dan moet je de hele dag nog door komen voordat je naar bed kan.

We hebben met Jos nog een noedelsoepje genomen die letterlijk de vlammen uit onze mond deed slaan.  Dus toch een echt brandalarm! Pff, maar hij was lekker. En 's avonds hebben we bij de Thai gegeten met Jos en nog een skype gesprekje gehad met Leena. Ik kon mijn ogen niet meer open houden om 10 uur 's avonds en toen heb ik mijn bedje maar opgezocht. Chiel niet. Hij bleef nog even zitten. ( hij had 's middags op de bank geslapen) Ik heb niets meer gehoord of gemerkt. Ik werd alleen wakker om half 5 vanmorgen... Chiel slaapt nog...maar we mogen nog een dagje badjassen vandaag. Lekker.

Dat was 'm weer

De koffers staan ingepakt. Morgen vliegen we terug naar HK. Deze maand is snel, veel te snel voorbij gegaan. 

Maar goed, we hebben bijna iedereen gezien en dat was super. En over een maand of 4 zijn we weer terug! 

Volgende postje komt uit Hong Kong. Dikke knuffel allemaal! 

De laatste dagen

De laatste week in NL is al voor de helft om. Ik wil er nog niet aan denken maar de dagen gaan zonder genade voorbij. Bah. Het had voor ons nog wel even mogen duren. 

Zaterdag kwam Lody nog langs en kregen we bezoek van Yvon en Mari. Zondag zijn wij op bezoek gegaan bij Simone en Ron. Chiel is de laatste dagen op zakenbezoek geweest en as we speak, is hij zijn laatste bezoek aan het afleggen. 

Ook is het mannetje die onze badkamer en wc heeft verbouwd nog langs geweest. Hij heeft nog van alles opgegangen zoals wcrolhouders en zo. Het enige wat nu nog moet gebeuren is de deur voor de douche. Maar dat moet besteld en opgemeten worden dus dat zal nig wel even duren.  

Vanavond krijgen we nog bezoek van Jaap. Zo gezellig!

Morgenavond gaan we nog naar Andy. Even elkaar nog vasthouden voordat we vrijdag terug vliegen. 

En nu we het toch over vliegen hebben, ik ben benieuwd of we zonder vertraging kunnen vliegen. Ik zag vanmorgen op het nieuws dat er een flinke storm op komst is. Brr. 

Druk

Zondag kwamen de zussen van Chiel op bezoek. Dat is altijd gezellig en je kan  zien dat Chiel daar volop van geniet. Ik had erwtensoep gemaakt. En al zeg ik het zelf, die smaakte bijzonder goed! Ook kwamen Remy, Rachida en Leena nog op bezoek. 

Maandag begon Chiel's drukke werkweek. Elke dag vergaderingen die kris kras door NL stonden gepland. Ik hoefde niet mee. (Yeah!) nu had ik tijd om thuis op te ruimen, de was te doen, de boom te snoeien, de tuin aan te vegen en gewoon effe niets te doen. Heerlijk. 

Voor Chiel was het heerlijk om zelf auto te rijden en om zich weer een 'gewoon' mens te voelen. Onafhankelijk zijn. Een beter gevoel is er niet. Moet wel zeggen dat de werkdagen dan ook weer ineens langer zijn, hihi. 

Dinsdag na het werk zijn we naar Bilthoven gereden. We gingen op bezoek  bij onze lieve vrienden Johan en Petra. Also known as Herman en Natas. Jaren geleden toen Linn en Joni bij ons logeerden in HK, hebben we gegeten met Johan. De dames konden niet op zijn naam komen en zaten samen te gissen. ' volgens mij is het Herman hoor. En zijn vrouw heet Natas. Ik weet het zeker!' Super gezellig was het en we hebben heerlijk gegeten. 

Gisteren kwamen collega's bij ons langs. In plaats van zelf koken, leek het me  relaxter om te gaan eten bij d'n Optie.  

Ik zit nu lekker op de bank. Chiel is weer on the road. Ja iemand moet de centjes verdienen, toch? 

Nieuwjaar

Allereerst wil ik iedereen een geweldig, gezond en voorspoedig nieuw jaar wensen! Geniet elke dag en heb je naaste lief. Haal het beste uit jezelf! 

Het was zo gezellig om Jaap en Mickey te zien! Het blijft wel vreemd om ze hier in NL te zien als je gewend bent om ze in HK te zien. We hebben lekker bijgepraat en voor je het weet is het tijd om weer afscheid te nemen. Ik denk dat we elkaar gauw weer zien. Maar dan in HK! 

Met oud en nieuw zijn we thuis gebleven. Na al die tripjes kris kras door NL was het geen straf moet ik eerlijk bekennen. Alle kids waren weg en Chiel en ik hebben heerlijk in een joggingpak op de bank gehangen. Oliebolletje en een glaasje wijn, beetje tv gekeken en gelijk na middernacht het bedje in. Zalig was het! 

Op 1 januari zijn we met Lody naar Andy gegaan. Hij vind het heerlijk om weer thuis te zijn na 4 maanden ziekenhuis maar je kan  wel merken dat hij nog gauw moe is van alle indrukken. Het verwerken van alles begint nu pas natuurlijk. 

Gisteren kwamen Remy en Leena op bezoek. We stonden allemaal klaar om te zien hoe ze het keukentje zou vinden. Behalve Chiel dan. Hij was aan het werk. Leena was verbaasd dat ze een eigen hoekje had en ze was helemaal gek op het keukentje! Ze bleef wel roepen om opa, maar na een tijdje vond ze oom Ben

ook wel leuk om mee te spelen. Hij bleef geduldig zitten om 'thee' te drinken en een stukje kaas te eten. Het was echt te schattig voor woorden! 

Voor Leena was het echte hoogtepunt pas gekomen toen ze de deur kon open doen voor opa. Zij en opa zijn 4 handen op 1 buik ❤️

Ze wordt al zo groot! Ze pakt zelf haar potje, doet een plas en brengt het potje naar de wc! 

Ook hadden we nog een probleempje met de riolering. Het water in de keuken liep niet meer weg en de vaatwasser stond vol met water. Ook dat liep niet meer weg met gevolg dat we een overstroming in de keuken hadden. De riolering van de keuken gaat niet rechtstreeks naar het gemeente riool. Het loopt eerst via een vetput die bij ons in de tuin is geplaatst. Dat is vaker het geval met oudere huizen. Gelukkig kon de ontstoppingsdienst op vrijdag komen. De boel is weer doorgeprikt. De vaatwasser doet het weer. En het is weer droog in de keuken. Pff. 

Vandaag zijn we gaan lunchen met Hildegard en John. In Rossum! In de Gouden Molen! Waren we de vorige week nog in de Gouden Karper in Hummelo, vandaag in de Gouden Molen in Rossum. Wat een giller. 

Het was alsof we elkaar vorige week nog hadden gesproken. Kon niet geloven dat het al een jaar geleden was dat we elkaar hadden gezien. 

Morgen komen de zussen van Chiel op bezoek. Leuk! De erwtensoep staat al klaar!