Hong Kong door de ogen van...

...Frieda en Gerard! De vrienden van Lody kwamen gisteravond aan in Hong Kong en vanmorgen haalde ik ze op uit hun hotel in North Point.

Nou kom ik niet elke dag in North Point en had dus ook geen idee hoe lang het zou duren om bij hun hotel te komen. Al met al stond ik al vroeg in de lobby. Ik nam gelijk maar even gebruik van de gelegenheid om met de conciërge van het hotel een praatje te maken. Ik wilde namelijk met de tram van North Point naar Central. Maar mijn richtingsgevoel was helemaal weg. Ze wees mij de richting en ik stond helemaal klaar om Frieda en Gerard te verwelkomen.

Ineens liep er een man voorbij die mij aankeek, ik keek terug, 'Gerard?!' hij knikte en het contact was gemaakt. Even later liep Frieda binnen. Ze had even gevoeld hoe het weer was. Niet echt koud maar de wind was nogal sterk. Dus eerst naar boven om een jasje op te halen.

Op naar de tram. Blijft leuk die tram. Je ziet wat van de stad en je verplaatst je tegelijker tijd. Perfecte combo. In Central zijn we via de 'elevated pathways' gelopen naar de 'escalators' om naar SoHo te gaan. Zo kijk je stad eigenlijk op de kop want overal zijn doorkijkjes op marktjes en smalle straatjes. We hebben koffie gedronken, de tempel bezocht, het antiekmarktje over gelopen, dimsum gegeten, de 'wet markets' bekeken en toen de taxi ingestapt naar de Peak.

Hoe vaak ik er ook kom, het blijft een waanzinnig gezicht om Hong Kong in al zijn glorie te zien liggen rondom Victoria Harbor. Echt prachtig. Nog een bakkie bij Starbucks en weer terug in de taxi naar hun hotel. Het was ondertussen al kwart over 4. Ik wilde thuis zijn als Chiel aan zou komen uit Shenzhen. Afscheid genomen, het plan voor morgen doorgenomen en morgenochtend vang ik ze op bij de Starferry in Tsim Sha Tsui.

Enfin, ik kom thuis om 5 uur, zie wel een papiertje hangen tussen de tralie deur, grijp dat papiertje, doe de lichten aan en toen...niets! Helemaal niets! Uhm.... Ik bekijk het papiertje nog eens goed. Oeps. We zijn afgesloten van de elektriciteit! Ja dat krijg je ervan als je een maand in NL bent geweest. Dan kan het wel eens fout gaan.

Ik liep gelijk naar de 7 Eleven om de rekening te betalen, heb Chiel gebeld en hij heeft gebeld met de CLP vanuit de auto. Hij kan dat beter doen dan ik omdat ze van alles willen weten zoals ID kaart nummer en zo. In ieder geval, ze zouden ons weer aansluiten om 7 uur. Ondertussen had ik al kaarsjes aangedaan omdat het al flink schemerde. Best romantisch eigenlijk. En om 6 uur begon er ineens van alles te rinkelen, sloeg de computer weer aan en knipperde het licht van de keuken! Ah! Er is weer licht!

Chiel kwam thuis om 7 uur, we hebben gelijk bij onze onderbuurman gegeten en daarna hebben we genoten van de bank en het kacheltje en alle gemakken die samengaan met elektriciteit. Lekker.