Beter!

Ik moet het toch even kwijt hoor.

Gistermiddag waren we bij de fysio. Het was weer als vanouds, lekker druk, veel lawaai en 3 fysiotherapeuten die zich een rotje renden. Maar dat wil niet zeggen dat ze niet de tijd voor je nemen. Iedereen komt even langs, maakt een praatje en ze houden alles in de gaten.

Chiel mocht gelijk gaan lopen op de lokomat. Eddy kwam meerdere keren langs om te kijken. Maar ik zag dat hij zijn wenkbrauwen zo nu en dan ophaalde... Na deze sessie liepen we naar het zwembad. Chiel mocht in de warme soep en hij deed zijn oefeningen al toen Eddy naar hem toe kwam lopen.

'You are doing well Michael! I can see progress. It's much better then last week!'

Wacht effe hoor...Je kan al verschil zien met vorige week?! Chiel voelde het zelf ook al. Hij voelt zich veel sterker en zijn balans gaat met de dag vooruit. Maar dan toch denk je vaak dat het misschien meer een wens is dan realiteit. Maar nee! Eddy zag het zelfs!

En eergisteren toen we samen op de bank hingen, zat ik aan Chiel's voet te kriebelen. Dat doe ik eigenlijk sinds hij uit het ziekenhuis is. Gewoon om te kijken of hij ergens gevoel terug krijgt. En ineens schrok Chiel op...'Ans! Doe dat nog eens!.. Dat voel ik!!

Echt gevoel, zoals precies kunnen aangeven waar ik mijn vinger op zijn voet plaatste, dat gaat nog niet, maar voelen dat er iets aan je voet zit, wel! Zijn onderbeen ruiste de hele avond. Het was net of er elektriciteit golfjes door zijn been gingen.

Jaaaaaa, er zit gevoel!!! Of we ook blij zijn!!