Terug

Vrijdag vlogen we terug naar Hong Kong. Afscheid nemen haat ik dus ook zo deze keer. Bah. Ben, Selena en een zieke Linn hebben ons uitgezwaaid en de trip naar Schiphol ging voorspoedig. Op Schiphol stonden de zussen van Chiel om ons uit te zwaaien. Het is ondertussen een traditie geworden wat wij heel erg op prijs stellen. Je voelt je dan niet zo alleen.

Nadat we door de douane waren gegaan, liepen we richting de lounge van British Airways die samen werkt met Cathay Pacific. Normaal gesproken een ouderwets en muffig geheel waar je een kopje koffie kan nemen en een zakje chips. Maar deze keer vertelde de dame die ons incheckte dat de lounge was verbouwd en spiksplinter nieuw op ons stond te wachten. Alleen was er 1 probleempje. Om de lounge te bereiken moesten we nogal een wandelingetje af leggen. Buiten om. Want ze waren nog steeds aan het verbouwen.

We wilden het toch proberen. En Chiel voelde zich goed en sterk om een wandelingetje te maken. Dus zo gezegd, zo gedaan. We werden bij de uitgang opgewacht door iemand en hij liet ons zien hoe we bij de lounge moesten komen. Het was inderdaad nog al een wandeling, buiten om over het platte dak van de teminal, maar het was best leuk! De lounge was inderdaad verbouwd en zag er 300 procent beter uit. Je hebt ook ineens keus qua eten en drinken!

Na het kopje koffie liepen we weer terug. Over het platte dak naar het kleine liftje. Net toen we erin stonden kwam er een Nederlandse man met zijn stom dronken vrouw naar de lift. Hij zette haar in de lift. 'Ik zie je beneden wel,' zei hij. En daar stonden we dan. Een enorme alcohol walm kwam er van deze mevrouw af. Ze kon nauwelijks op haar benen staan en tot overmaat van ramp, deed de lift het ook niet meer.

Zij waggelde over de stalen trap naar beneden, met ons in haar in kielzog. Ik kan maar niet begrijpen hoe je het zo ver kan laten komen. Het zal je moeder maar zijn. Gelukkig liep ze even later met haar man de taxfree winkel binnen om daar nog even drank in te slaan...

Wij liepen verder naar de gate. G5. We konden gelijk door lopen door de beveiliging en mochten gelijk door lopen het vliegtuig in. En wat is dat dan toch lekker als je die lekkere stoelen ziet die helemaal plat kunnen! Yoehoe! We hebben een heerlijke terug vlucht gehad en ik heb weer 6 uur geslapen. Lekker.

In HongKong hebben we een golfcar-shuttle genomen die je naar de douane brengt. Dat scheelt een enorme afstand lopen. We stonden dan ook binnen 20 minuten buiten bij de taxi!

Het weer was lekker. Fris en droog. De oranje/roze zon verwelkomde ons op de Tsing Yi brug. Prachtig gezicht. We stonden al snel voor ons huis. Alles naar binnen slepen, praatje met onze beveiligingsdame gemaakt en toen naar de 4de verdieping. Alles zag er perfect uit. Geen enge beesten of schimmel of zo. Eerst maar een bakkie koffie zetten...

Alarm! Het brand alarm ging af! Nou gebeurt dat best vaak maar dan stopt het ook binnen een minuut. Deze keer helaas niet, dus wij weer naar beneden. Daar stond al 1 Indiaas gezin in pyjama in de lobby. Je kan geen risico nemen maar eigenlijk weet je dat het een storing betreft. Dus na een paar minuten mochten we naar boven. Ik voelde me super dus ik ben gelijk begonnen met de koffers uitpakken en de wasmachine aan te zetten. Ook maar ons kacheltje aan gezet want het was best koud. Oh en gelukkig zijn ze weer aan het verbouwen ergens in het gebouw. Dus de drilboren die we een maand niet hadden gehoord, die waren er weer! Maar op een gegeven moment dan kak je in, dwars door het gedril en geboor heen... jetlag!

Kijk, als je het vliegtuig in stapt in Amsterdam dan is het 1 uur 's middags. Om 4 uur 's middags gaat het licht uit en dan wordt er eigenlijk verwacht dat je gaat slapen. Om 10 uur 's avonds gaat het licht weer aan en krijg je ontbijt en om middernacht loop je het vliegtuig uit. Maar dan is het pas half zeven 's ochtends in Hong Kong en dan moet je de hele dag nog door komen voordat je naar bed kan.

We hebben met Jos nog een noedelsoepje genomen die letterlijk de vlammen uit onze mond deed slaan.  Dus toch een echt brandalarm! Pff, maar hij was lekker. En 's avonds hebben we bij de Thai gegeten met Jos en nog een skype gesprekje gehad met Leena. Ik kon mijn ogen niet meer open houden om 10 uur 's avonds en toen heb ik mijn bedje maar opgezocht. Chiel niet. Hij bleef nog even zitten. ( hij had 's middags op de bank geslapen) Ik heb niets meer gehoord of gemerkt. Ik werd alleen wakker om half 5 vanmorgen... Chiel slaapt nog...maar we mogen nog een dagje badjassen vandaag. Lekker.