Het jaarlijkse etentje

Afgelopen woensdag vertrokken we naar Shenzhen voor 3 hele dagen. De bedoeling was dat we de vrijdagavond het jaarlijkse nieuwjaars etentje zouden hebben met het personeel van de fabriek en kantoor. Al gauw bleek dat dit tijdstip niet echt lekker was gekozen omdat we hoorden dat heel veel mensen niet aanwezig zouden zijn omdat ze de vrijdag al zouden beginnen met de reis naar hun geboortedorp en de familie.

(Elk jaar gaan miljoenen Chinezen op stap rond Chinees Nieuwjaar om naar hun familie te gaan. Dit is de enige vakantie waarbij ze zo'n 2 tot 3 weken vrij hebben. Veel werkers laten hun kinderen het hele jaar achter bij opa en oma zodat zij geld kunnen verdienen in het industrie gebied in Zuid China. Het is de grootste menselijke migratie van het jaar! Treinkaartjes moeten al maanden van te voren gekocht worden en vaak moeten zij dagen reizen voordat ze thuis zijn.)

Dus het plan werd gewijzigd. In plaats van vrijdagavond eten, werd het donderdagavond zodat de meesten aanwezig konden zijn. Geen uitgebreid feest zou het worden maar een gezellig etentje met goed eten in een Karaoke hotel. Ja zeker mensen, zo'n karaoke tent bestaat uit honderden kamers. Uitgedost met karaoke tv en geluidsinstallatie, bankstellen, badkamers, dobbelstenen, vaak ook spelcomputers en als het nodig is, zelfs met dames die de boel opleuken. Wij kregen een zaaltje zonder dit alles, godzijdank, en alles zag er goed uit.

En natuurlijk is er een soort van draaiboek. Er staat een klein podium, we hebben een gastvrouw en gastheer die de boel aan elkaar praten. Dit jaar waren dat Jasmine en Seven. Jasmine praat in het Chinees en Seven vertaald alles naar het engels.

De avond begint met cola en nootjes op tafel. We hadden 6 grote tafels trouwens. Daarna een speech van Chiel die vertaald naar het Chinees wordt door Dick. Chiel vertelde dat het een moeilijk jaar was geweest en dat hij blij was dat dit jaar om zou zijn. Dat hij vertrouwen had in het aankomende jaar van de Geit en dat hij blij was met de inzet van iedereen. Ook vertelde Chiel dat hij persoonlijk een hoogtepunt had bereikt met zijn gezondheid. Hij kon weer beter lopen. En toen begon iedereen hard te klappen en te joelen! Echt hartverwarmend.

Na de speech kwam de soep op tafel en halverwege de maaltijd moesten er prijzen worden uitgereikt. Op het werk is namelijk besloten dat mensen die 3 jaar, 5 jaar, 8 jaar en 10 jaar bij het bedrijf werken een plakkaat krijgen van de zaak en een envelop met geld. En ik mocht het dit jaar uitreiken! Een heuse eer!

Er werd weer verder gegeten. Dit jaar was het geen vast gesteld menu door het restaurant maar hadden de dames van het werk met zorg zelf alles uitgezocht. Ik bedoel, alles wat op je bord komt heeft een betekenis. Voor gezondheid, voor rijkdom, voor liefde, voor voorspoed, kortom het hing van tradities aan elkaar. Maar omdat ze het zelf hadden samen gesteld en niet in van die grote hoeveelheden tegelijk was gemaakt, was het eten bijzonder lekker!

Natuurlijk moest het glas geheven worden. Zo'n beetje elke 3 minuten ;-) en gaan mensen alle tafels af. Chiel heeft dat nooit gedaan want op die manier ben je dronken in 5 minuten, maar iedereen kwam keurig bij hem langs en niemand drong erop aan dat het glas helemaal leeg werd gedronken, wat normaal gesproken wel het geval is!

Bij de eerste Chinezen was het al te zien. Ze drinken een half glas bier en de oogjes worden rood, ze praten harder en de remmen gaan los. Ook bij mij! Ik ging met mijn selfie-stick alle tafels af!
Aan het eind van de maaltijd komt het fruit op tafel en dat is normaal gesproken het teken dat de maaltijd is afgelopen en dat iedereen naar huis mag. Maar deze keer bleven ze allemaal zitten! Er werd snel nagedacht door deze en gene en ineens was iedereen vertrokken! Naar een karaoke kamer die snel was gehuurd!

Voor ons het moment om lekker naar het hotel te gaan. Uitbuiken en een kopje koffie. Voor ons het perfecte einde van de maaltijd!

De volgende dag op het werk zagen we aan de koppies al, wie het laat hadden gemaakt. De bloeddoorlopen oogjes waren nog niet helemaal weg getrokken. Deze laatste morgen voor de vakantie werd gebruikt om op te ruimen in de fabriek en op kantoor. Ons busje kwam dus niet pas op zaterdagmorgen maar lekker op vrijdagmiddag om 2 uur. Heer-lijk!

Onze chauffeur was een slimme jongeman. Hij zag de bui al helemaal hangen als we bij Shenzhen Bay de grens over zouden moesten. Het verkeer stond de hele dag al vast omdat heel veel fabrieken en kantoren al dicht waren en de mensen op reis gingen. Dus hij stelde voor om de kleine grensovergang Shau Kei Tuk te gebruiken. Wij willen dat elke keer als we de grens over moeten, maar onze chauffeur die we normaal gebruiken wil daar nooit over heen omdat hij zegt dat hij daar geen vergunning voor heeft. Maar nu konden we in 1 streep door rijden. Geen wachttijden, geen files. Helemaal niets!

Om 4 uur waren we thuis! Officieel is de vakantie in Shenzhen dus begonnen en hoeven we voor 2 weken daar niet heen. Voor het kantoor in Hongkong begint de vakantie op woensdag. Slechts voor 3 dagen. Maar dat maakt ons niets uit. Het is toch een beetje vakantie!