Smart bike

We gingen dus op pad naar het West Kowloon Park om een fiets te huren. Met het adres in de hand de taxi in, op zoek naar de ingang van het park waar de Smart Bike shop zou staan. Onze chauffeur was niet de slimste maar goed, we werden afgezet bij de flyover voor het Ritz Carlton. Die flyover gaat over de weg die onder de haven doorgaat. Super gaaf gezicht die auto's die in de western tunnel verdwijnen.

Voor Chiel was het wel een wandelingetje. Trappen op en trappen af. Maar ineens stonden we bij de ingang van het park en zagen we de smart bikes al staan! Chiel was wel zenuwachtig. Dit is wat hij heel graag wil maar nu was het moment van de waarheid aangebroken. Lukt het wel dan is zijn droom uitgekomen, lukt het niet dan is die droom uit elkaar geknapt. Best heftig.

De droom dat we niet ver hoefden te lopen spatte gelijk uit elkaar. De shop was gesloten! Enorm balen maar we hadden goede hoop dat er ergens in het park nog een winkeltje was, want we zagen mensen fietsen op smart-bikes! Er zat dus niets anders op om langs de typhoon-shelter te lopen en het park verder in te gaan. Op zich niets mis mee want het was heerlijk weer!

En we waren niet de enigen. Er waren meer mensen die genoten van het weer op bankjes, fietsen en op het gras! We hebben de enige plek van Hong Kong gevonden waar je gewoon op het gras mag zitten en waar niet een dozijn bewakers rond lopen om te kijken of je je wel aan de regels houdt!

In het park zijn 3 smart-bike stations. De eerste was dus gesloten, de tweede heeft alleen een elektronisch systeem die reageert op een smart-kaart en ja bij de allerlaatste kan je zo'n kaart kopen. Voor Chiel was het net een station te ver. Hij was al bekaf en wilde niet meer fietsen. Hij wil uitgerust op zo'n fiets stappen.

We hebben wel info ingewonnen en nu gaan we het zaterdagmorgen opnieuw proberen. Dan is het smart-bike station aan beide kanten open en beginnen ze om 10 uur. Doordeweeks gaan ze pas om 2 uur 's middags open. Hopelijk is het dan nog niet druk en kan Chiel het rustig aan proberen.

Dus we liepen het park weer uit. Een lange wandeling in het vooruitzicht. Natuurlijk ging de telefoon ettelijke malen maar lopen met een stok en tegelijk aan de telefoon, dat gaat nog niet lukken. En zeker niet als je al moe bent. Gelukkig hield de telefoon niet op, dus we konden eerst een muurtje opzoeken waar Chiel zittend kon bellen.

Even hierna de taxi in en lekker naar huis. Bijkomen van alle inspanningen. En dat lukte goed. Beetje hangen op de bank (dat was ik) beetje bellen (dat was Chiel) lekker thuis eten en rond half elf wilde Chiel naar bed. Hij was moe.

Hij liep de slaapkamer in en na 5 minuten hoorde ik hem roepen. Ons bed was doorweekt! Bleek dat de airco boven ons bed, goed gelekt had. Potver. Kussens nat, matras nat, matras-topper nat. Kortom geen plek om eens lekker in te kruipen. Dus Chiel op de bank en ik in de logeerkamer.

Vanmorgen heb ik alles zelf eens nagekeken maar ik kan niets vinden. Chiel zal de huurbaas bellen en tot die tijd, logeren we in ons eigen huisje. Ook leuk.