Typisch Chinees

Ik ben de afgelopen week 2 keer in Shenzhen geweest. 1 keer om de nieuwe secretaresse te ontmoeten en 1 keer om afscheid te nemen van Bing.

Terwijl ik daar was moesten Chiel, Paul en ik ook met de makelaar naar een kantoorpand om deze te bezichtigen. Het werk wordt steeds meer en dus moeten er ook meer mensen aangenomen worden. Dat past niet meer op het oude kantoortje dus op zoek naar een nieuwe.

Chiel en Paul hadden er al verschillende bezicgtigd maar deze, was ruim, netjes afgewerkt, precies goed in de huurprijs en de locatie was uitstekend.
Dicht bij de busterminus en de grens zodat de reistijd met een halfuur verminderd wordt.

OK, doen! zei Chiel. Paul in het chinees onderhandelen met de makelaartjes (2 dametjes van net over de 20) en we moesten een aanbetaling doen. Dan is de boel past echt rond. Geen probleem.
We zaten daar op het kantoor bij de Landlord (hij bezit de kantoren), en Chiel zou even geld pinnen. Ik zou blijven zitten op de bank als onderpand. Op dat moment krijgt de Landlord telefoon en heeft het kantoor ter plekke aan iemand anders verhuurt!
Bij Chiel en Paul kwam zowat de stoom uit de oren van woede maar daar worden die chinesen niet warm of koud van.

Nou dit heeft zich een keer of drie voorgedaan, of de huurprijs die je afspreekt met de bezichtiging wordt als je eenmaal thuis bent ineens 30 procent duurder omdat ze een "foutje" hebben gemaakt.

Vanmiddag heeft Chiel weer een pandje bezocht. Het lijkt erop dat we het hebben gehuurd maar dat kan morgen zomaar ineens anders zijn. Ik geloof het pas als ze daar allemaal achter een bureau zitten.

Nee, heerlijk volk die chinesen.