Brandalarm!

Chiel loopt net de deur uit om naar kantoor te gaan. Hij is aan de vroege kant. Gisteravond opnieuw met vertraging terug gekomen uit Shanghai, en straks heeft hij een vergadering. Ik zwaai hem nog even uit, doe de deur dicht en loop in 1 streep naar mijn bedje.

Ik heb vreselijk slecht geslapen vannacht. En die achterlijke idioten die vannacht of liever gezegd vanmorgen vroeg uit de disco rolden, en stonden te schreeuwen, plus de taxi's die stonden te toeteren, maakten het voor mij niet beter. Ik heb wel alle slaapplekken in huis geprobeerd! Mijn bed, het logeerbed, de bank, maar het mocht niet baten. Ik probeer het toch nog even. Na een half uur sta ik weer op. Jammer. Vanavond beter.

Als ik de laatste slok van mijn koffie op heb, loop ik naar de badkamer. Ik wil mijn haar verven. Het grijs komt er door wat de laatste tijd veel sneller gebeurt dan vroeger. Als ik in december in NL ben dan ga ik wel naar de kapper, maar nu eerst maar zo. Gaat stukken sneller en is stukken goedkoper dan hier naar de kapper gaan. Voor mij dan hè. Ik heb de tijd van de 80-hkdollar-kappertjes wel gehad.

Net als ik mijn haar voor de helft heb ingesmeerd en de druppels verf langs mijn oorschelp lopen, gaat het brand alarm af! Ik ben niet onder de indruk. Het gebeurt vaak dat ze het brandalarm testen en dat zal nu ook wel zo zijn. Alhoewel...ik heb gisteren nergens een bericht zien hangen in de lift dat ze het alarm zouden gaan testen...Ik ga rustig door met mijn haarverf. Ondertussen blijft het alarm rinkelen...

Ik hoor gestommel op de gang! Ik kijk door het kiekeboe-gaatje de gang op. Mensen in pyjama's staan te wachten op de lift! Wat?! Denk Ans! Denk!! Heb ik weer. Sta ik tot mijn ellebogen in de verf, heb ik mijn oudste joggingbroek met gaten aan omdat ik ga verven, is mijn haar voor de helft gedaan, gaat dat alarm af!

Ik loop terug naar de badkamer. Ik bekijk de schade, haal vlug wat zwarte vegen van mijn gezicht, plons wat water in mijn gezicht, draai een handdoek om mijn natte haren, pak mijn mobieltje, de sleutels, pantoffels aan, en loop de gang op. Nee, ik stap dus niet in de lift. Ik loop netjes alle trappen naar beneden af en kom vervolgens in de lobby terecht.

Tot mijn grote verbazing zie ik brandweermannen heen en weer lopen, zitten er wat gezinnen met kindjes op de bank (allemaal trouwens in de pyjama's!), gaat het alarm oorverdovend af, knipperen de brand-alarm-lichtjes en wat denk dat die gabber van de Pinnacle doet? NIETS! Hij is de enige ziel die net doet of er niets aan de hand is. Onverstoorbaar kijkt hij naar zijn computerschermpje. Je zou toch denken dat hij met informatie klaar zou staan om iedereen naar een plek te begeleiden die veilig zou zijn. Ik zie tenslotte van die brandweermannen rondlopen. Maar nee, hij kijkt niet op of om.

Hallo! Is dit een oefening? Is er brand? Is het alarm op hol? Wat wil je van ons? "So what do we do?"vraag ik hem. Hij kijkt op. "Huh?!" Ik had het kunnen weten. "Where's the fire?", vraag ik nog maar eens terwijl ik een verfdruppel via mijn nek mijn tshirt in voel glijden. Vond het geen gekke vraag van mezelf, aangezien er heel wat brandweermannen door de lobby liepen. "No fire! Not in Pinnacle! Maybe next door!" antwoord hij. Dus we kunnen weer naar boven? Hier is niets aan de hand? Je bent niet bang dat we alsnog moeten evacueren? "No worry, go home!", lacht hij.

Vol ongeloof kijkt iedereen hem aan. Maar als de brandweermannen knikken dat het goed is, durven we weer naar huis te gaan. Thuis aangekomen, blijkt dat ik nog haren op mijn hoofd heb zitten en dat ze allemaal keurig gekleurd zijn! Alles is goed afgelopen!