Goed nieuws!

Chiel heeft in Thailand weer erg hard gewerkt aan zijn hamstrings en daar had hij ook enorme spierpijn in. En dat is goed nieuws! Pijn is fijn, in ieder geval komen de prikkels door van zijn been naar de hersenen en dat wil weer zeggen dat er zenuwen zijn aangesloten! Jippie!

Afgelopen vrijdag, Valentijnsdag dus, gingen we weer gezellig naar het ziekenhuis voor de fysio. Ingepakt als eskimootjes wandelden we de fysio binnen. Chiel vertelde aan Eddy zijn ervaringen over de spierpijn en dat hij zich afvroeg wat Eddy er van vond. En wat de plannen van Eddy zijn voor Chiel's therapie. Wat denk wat Eddy zegt? 'Well, your progress goes so fast (!!!) faster then patients with the same condition, so I improvise a little bit right now. Have to talk with the doctors what to do and how we go further' 

Wat?! Excuse me?! Dus we gaan goed?! Wat zeg ik, we gaan bere-goed! De opsteker van de week!

Na dit goede nieuws en de therapie, stapte Chiel na een uurtje de taxi in naar het werk. Ik ging naar huis want ik barstte van de rugpijn. Nou ja rugpijn, het zijn weer die ellendige si-gewrichten. Ik weet dat dit mijn zwakke plek is maar het blijft evengoed enorm lastig. Ik heb daar geen tijd voor. Met een pijnstiller ben ik op de bank gaan liggen om goed te ontspannen. Ik had trouwens nog even gegrapt tegen Eddy dat hij er nog een patiënt bij kreeg. Ik namelijk. Hij nam het een beetje serieus op en zei dat de wachttijd om bij hun geholpen te worden op dit moment 3 maanden is! Al met al voel ik nog wel die ellendige pijn maar het gaat al veel beter dan de laatste dagen. Komt goed dus.

Vrijdagavond toen Chiel thuis kwam hebben we eerst thuis een hapje gegeten en toen was het tijd om naar de verjaardag te gaan van Silla. En heel stiekem hadden we beiden niet zo heel veel zin. Niet om Silla hoor, want het is een schat van een meid, maar het was koud, we waren moe en de verjaardag werd gevierd in een kroeg in Wanchai...

Ik zag het al voor me, Chiel met looprek, te druk, te veel mensen, nergens kunnen zitten, misschien niet eens de kroeg binnen kunnen komen met looprek want the Wanch, die kenden we allebei. Heel klein, plus live muziek van de favo Hong Kong rockband van Silla, ....pfff. Ik kreeg het er benauwd van als ik er al aan dacht. Chiel zag het ook niet zo zitten en probeerde af te bellen maar ze namen de telefoon niet op. Dus toen zei ik' we gaan gewoon! Voor een uurtje en dan naar huis! Tenslotte was zij een van de eersten die je kwam opzoeken in het ziekenhuis!'

En dan sta je te wachten op een taxi die naar het eiland wil rijden...na 3 kwartier lukte het eindelijk om een taxi te krijgen! Enfin, toen we voor de kroeg stopten en Chiel uitstapte, toen kwamen ze allemaal naar buiten! Ze vonden het geweldig dat we er waren om Silla's 50 jarige verjaardag te vieren. En dat doet je dan weer heel erg goed. Er werden dikke knuffels en kussen uitgedeeld en iedereen deed enorm zijn best om het Chiel naar de zin te maken. 'Do you need wine? A chair? More wine?' Echt te lief voor woorden.

We waren blij dat we toch gegaan zijn. Ik heb zelfs even gedanst met Steve, lekker bijgepraat met iedereen en er zijn nieuwe afspraken gemaakt. Super! En om 10 uur waren we weer thuis!

Vandaag hebben we kalm aan gedaan. Beetje aanlummelen en om 11 uur liepen we naar buiten. Op mijn to do lijstje stonden heel wat punten. Eerst naar de foto-max omdat we pasfoto's moeten maken voor ons visum naar China. Nou stikken we beiden van de pasfoto's, grijze achtergrond, blauwe achtergrond, maar natuurlijk wil de Chinese ambassade een witte achtergrond. Dus de fotomax in, daarna vullingen kopen voor Chiel's vulpen, toen naar de Kettler shop om een enkelbrace te halen, daarna lunchen bij de Chinees in de K11, toen boodschappen doen...daar gebeurde ook weer iets liefs in de supermarkt trouwens. Er kwam een Indiase man op Chiel aflopen en ik dacht gelijk 'wat wil die van ons? Copy watch? Taylor made suit? Very happy face? maar nee, deze meneer gaf Chiel een hand met beide handen, keek hem aan en zei 'God bless you' en liep weer weg...  en weer terug naar de fotomax om de foto's op te halen en geoefend met lopen. Hij heeft echt een stuk gelopen!

Vanavond hebben we gegeten met Jesse en zijn ouders. Allemaal dik ingepakt maar stug buiten op het terras bij Wooloomooloo aan de pasta! Of we ook allemaal bikkels zijn! Heel gezellig.

Morgenochtend wordt een vroegertje. Om kwart over 5 gaan we lopen naar Nathanroad. Jesse doet mee aan de Hong Kong marathon!