Pasta di mama

Het leek me al tijden erg leuk om zelf pasta te maken maar ik vond het ook wel een beetje eng. Het ziet er zo simpel uit, beetje deeg maken, door zo'n pasta machine heen halen en voila, je hebt pasta. Maar als ik op tv keek naar Masterchef dan zat er heel wat deeg vast in zo'n machine en hoe krijg je dat dan weer schoon? Je mag het namelijk niet met water schoonmaken.

Maar afgelopen vrijdag liep ik door de Wing On, een warenhuis bij mij in de buurt, en daar stond de pastamachine met 20% korting. Kon ik niet laten gaan natuurlijk en de koop was gesloten. Dat was het makkelijkste gedeelte!

Ik heb er nog over nagedacht om zaterdagavond Jesse en zijn ouders bij ons thuis uit te nodigen voor pasta, maar ik durfde niet zo goed. Jesse ging namelijk pasta stapelen. Zijn favoriete bezigheid de avond voor een marathon en dan zou het erg vervelend zijn als alles was mislukt.

Trouwens zondagmorgen was erg vroeg. Om half 5 stonden we al op, namen een kop koffie, en liepen toen naar de kruising van Austin en Nathan road. Daar zouden we de familie ontmoeten om Jesse uit te zwaaien voor de marathon. Wij waren goed op tijd en we maakten ons een beetje zorgen of de familie zich had verslapen. Maar gelukkig ging alles goed.

En het blijft wel leuk om alle mensen super gemotiveerd aan de start te zien verschijnen. Jesse heeft het super gedaan! Als ik het goed herinner, 3 uur 49 minuten!

Enfin, nadat we ons bedje na de start nog even hadden opgezocht, geluncht en gewandeld hadden, toen kon ik niet langer wachten! Ik begon aan het deeg...

Per persoon 100 gram meel en 1 ei, dus voor 2 mensen, 200 gram 00meel en 2 eieren en een snufje zout. Ik had al gelezen dat de vochtigheidsgraad in de lucht kan zorgen voor te droog of te nat deeg. Dus zeiden ze, neem dan nog een eidooier als het te droog is en als het dan nog steeds te droog is, dan pas doe je het eiwit erbij. Dus ik ging lekker aan de gang. Goed doorkneden, toch nog een eidooier erbij en daarna in een plastic zak laten rusten voor tenminste 30 minuten.

Na een uurtje begon ik met de vulling. Bakkie ricotta, bakkie mascarpone, bakkie parmezaan en een pak uitgelekte diepvries spinazie plus 1 ei. Peper, zout en nootmuskaat en goed doorroeren. Perfectemento! Dat zag er goed uit. Toen dat apparaat vast zetten op tafel en daarna was het uur U aangebroken!

Ook had ik gelezen en gezien dat je eerst het deeg in 2 of 3 stukken moet verdelen. Een beetje meel er over verstuiven zodat het niet plakt en dan door de grootste stand rollen. In drieën vouwen en weer door de machine. Dat doe je tenminste 3 keer. Dan pas ga je van nummer 1 naar nummer 9. En ik was verbaasd! Het deeg zag er perfect uit en was flinter dun!

Na het koken was het zalig! Het smaakte goed en zag er zelfs super Italiaans uit! Ik heb als saus, boter met salie er over heen geschept. Het was zooo lekker, ik kon het niet geloven dat ik het zelf gemaakt had!