Monday, March 31, 2014

Black Rain

Dat betekent:

This signal means:
Very heavy rain has fallen or is expected to fall generally over Hong Kong, exceeding 70 millimeters in an hour, and is likely to continue.
When the BLACK signal is issued, Hong Kong will come to a complete standstill. Schools will not dismiss students unless there is a visible risk to staying at school, and everyone is recommended to seek shelter immediately. Buses and other forms of public transport may be halted after a while to allow commuters to go home, depending on demand and the level of risk along the route. MTR services will be limited or suspended because of the risk of flooding.
The RED and BLACK signals warn the public of heavy rain which is likely to bring about serious road flooding and traffic congestion. They will trigger response actions by Government departments and major transport and utility operators. The public will be given clear advice on the appropriate actions to take.

Gisteren werd ineens heel duidelijk dat Hong Kong werd overvallen door super slecht weer! In de middag zag ik al dat er een enge zee-mist met donder en geweld de haven kwam binnen rollen. Echt spooky! Maar goed, we hebben hier wel meer last van mist, dus een vreemd iets is het niet.




's Avonds moesten Chiel en ik wel een beetje grinniken omdat wij wisten dat Jesse met klanten op een terras zat bij BLT. Jesse wil ALTIJD namelijk buiten zitten maar de regen kwam zooo hard naar beneden vallen dat we ons afvroegen of hij daar wel lekker zat. Later hoorden we dat hij totaal doorweekt thuis was gekomen en dat de maaltijd binnen was voortgezet.

Ook hoorde ik de buurvrouw roepen. En daarna hoorde ik allerlei geschuif naast ons. Wat bleek? De net gerenoveerde woning, kompleet met nieuwe raamkozijnen en uitbouw, was zo lek als een mandje! Niet goed dus. Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het door mijn gedachten ging: "heb je pot mondieu 7 freaking maanden over een verbouwing gedaan waarbij IK last had van lawaai en geboor en stof door mijn hele huis, en dan nog krijgen ze het voor elkaar om bagger af te leveren!"

De regen bleef maar ontzettend hard naar beneden komen en Chiel vroeg om een wijntje. Of ik zo lief wilde zijn om de fles uit de keuken te halen. Tuurlijk. Ik loop met de fles onder de arm en een glas in de hand terug naar binnen en ineens viel mijn oog op het zwembad wat ik ineens in de bijkeuken had gekregen! Wat?!

Uhm Chiel, hier staat alles onder! Dus wijn aan de kant, sloffen uit, broek opgerold en heel voorzichtig de keukendeur open gedaan. Het stond precies tot aan de deur en dan te weten dat mijn drempel van de keuken naar de bijkeuken zo'n 15 cm hoog is!


Het water liep nergens heen! Alles zat verstopt! Putje 1 deed niets en putje 2 zat verstopt met gebruikte condomen, gadver! Ik heb mijn keukenhandschoenen aangedaan, eerst met de achterkant van de stoffer de meeste prut weg gehaald en toen liep het water met grote kracht en kabaal weg. Gelukkig wel. De wasmachine stond 15 cm in het water net als de stofzuiger dus ik ben bang dat ik een nieuwe stofzuiger moet kopen. De wasmachine laat ik maar even 2 dagen opdrogen en dan kijk ik wel of hij het nog doet...


Na al het gedoe weer met de fles wijn naar binnen en toen zag ik dat het balkon aan de voorkant ook in een zwembad was veranderd! Opnieuw sloffen uit, broek oprollen en weer naar buiten! Het rooster van het putje weg gehaald en toen liep het water weg met donder en geweld. Onvoorstelbaar. De buurman had ondertussen ook versterking opgetrommeld en zijn huis zat binnen no time in plastic verpakt. Vind het echt zielig voor hem...

Die nacht hield het niet op met regenen en onweren. De lichtflitsen bleven elkaar opvolgen en gingen de hele nacht door.

Vanmorgen moesten we naar het ziekenhuis om naar fysio te gaan. In het uurtje dat het droog was, kregen we best snel een taxi maar toen we in het ziekenhuis zaten, brak de hemel weer open! Zo donker was het ineens, het leek wel nacht!



Na de fysio liepen we weer naar de uitgang om daar een taxi te nemen en toen was de hele ingang voor het ziekenhuis veranderd in een groot zwembad! De taxi moest tot aan de voordeur rijden om Chiel op te pikken, met toestemming van de beveiliging! De mensen die met de minibus naar het ziekenhuis werden gebracht hadden minder geluk...zij stapten uit en stonden gelijk tot halverwege hun kuiten in het water...




Ik keek net op internet naar de Hong Kong krant en je wil niet weten hoe het eruit zag in Hong Kong. Er zijn vele overstromingen geweest plus een land slide in Sai Kung. We hebben zelfs hagel gehad hier! Daarom maar wat foto's.

Hagel in Tsuen Wan
Zware regen vind een weg door gebroken ramen in Festival Walk, een shoppingcentrum in Kowloon Tong

Nadat een stuk plafond naar beneden was gekomen, het resultaat in het winkelcentrum Festival Walk
Regen komt de trappen af van de MTR
Meer dan 20 containers in elkaar gestort in de container terminal in Kwai Chung
Onder die containers stond nog een vrachtwagen!

Team New Sealand tijdens de Rugby Sevens in een hagelbui. Ze hebben trouwens wel gewonnen!

Het regenwater stroomt het perron af van de MTR. Deze foto is van vanmorgen!



Sunday, March 30, 2014

Sate en pindasaus

Jesse en Chiel hadden besloten dat het wel erg lekker zou zijn om zaterdag saté op de bbq te gooien.. Kompleet natuurlijk met pindasaus en gado gado. Dus zo gezegd, zo gedaan. Er was alleen 1 klein obstakeltje...hoe maak je saté en pindasaus?


En dan komt Facebook toch weer goed uit. Na een oproepje van mij aan de zussen, kwamen de reacties binnen stromen. De beste die mij goed uitkwam was om een boemboe te kopen van Conimex maar helaas is dat niet te krijgen hier. Dus ik moest echt wel zelf aan de slag. Ik kwam er later achter dat de zoete ketjap die we altijd thuis gebruikten, Tjap A, hier ook niet in de winkel ligt. (note to myself; meenemen uit NL de volgende keer!) Waarschijnlijk wel bij een indo toko, maar die liggen hier niet voor het opscheppen. Dan zou ik naar Causewaybay moeten gaan om daar alle tokootjes af te struinen en daar had ik weer geen tijd voor. Daar heb ik laatste tijd nogal last van...geen tijd hebben...


Dus de marinade voor de sate werd:
2 teentjes knoflook, zoete chinese soya saus die dus nog wel steeds aan de zoute kant is, peper en geen zout vanwege de zoute soya saus, bruine suiker en citroensap. Alles op gevoel in een kom doen en doorroeren. In blokjes gesneden biefstuk erin en ik had nog een bakje met marinade klaar gemaakt voor varkensvlees. De speklappen zoals thuis zijn hier anders, dus ik heb gewoon varkensvlees genomen. En alles 24 uur laten marineren.  (Maar tussen ons gezegd en gezwegen, de sateetje die van dood ordinaire speklappen zijn gemaakt zijn en blijven in mijn ogen de beste!)


Wel had ik nog boemboe blokken voor gado gado saus gevonden in de supermarkt! Yoehoe! Dat scheelt weer een hoop, jawel, tijd! Volgens mij van het merk Ho Mei. Het blok fijn snijden, 150 ml water erop en klaar is kees! Ik had gelukkig een paar blokken meegenomen en het was echt helemaal perfect! Het smaakte alsof je de hele dag in de keuken had gestaan ;-) Iedereen blij! Jesse blij, Chiel blij en ik blij!


Gado gado is simpel te maken. Ik denk dan ook maar aan de gado gado die we hier bij het Indonesch restaurant eten en die is een stuk simpeler dan het recept die ik van Andree had gekregen. Boontje, komkommer en tauge. Boontjes even in kokend water en eruit, de rest in stukjes snijden en alvast een beetje van de gado gado saus erdoor vermengen. De rest op een bord of kom doen, verse koriander en bosuitjes erover, gebakken uitjes erover en de rest van de gado gado saus ernaast in een bakje.

Kind kan de was doen!

Verder kwamen er nog loempiaatjes uit de vriezer die ik zelf had gemaakt. Opbakken in de olie, bakje loempia saus er naast, zak kroepoek erbij, c'est tout! En o ja, er moest ook nog een pavlova komen. Nou moet ik zeggen dat die pavlova van mij echt da Bom is, dus ik begrijp het wel ;-) En ik heb verse mango sap gemaakt. Vond ik wel passen hierbij.

Natuurlijk had ik veel te veel, dat is een trekje van de fam Voogd, dus vanavond eten we de restjes lekker op. Dat scheelt weer!

Thursday, March 27, 2014

Daar ben ik weer

Maandag was het fysio dag; Lekker vroeg eruit, ontbijten, douchen, spullen bij elkaar zoeken en de taxi in. Helaas was de Lokomat nog steeds kapot. Hij was gemaakt maar na een half uur, hield hij er weer mee op. En voor de record; dit is er eentje van Zwitserse makelij!

Voor Chiel geen probleem. Hij voerde heel fanatiek alle andere oefeningen uit die Eddy hem had voorgesteld. En eerlijk is eerlijk, ik denk dat de kapotte lokomat geen slecht ding in, want Chiel gaat ineens met stappen vooruit! Zijn balans wordt beter, hij loopt tegenwoordig binnen alleen maar met de wandelstok en buiten gaat het steeds beter maar nog niet genoeg om b.v. alleen maar met de stok er op uit te gaan. De oneffenheid van een stoep is een grote spelbreker. Maar echt, het gaat steeds beter!


Dinsdagmorgen vroeg werden we weer opgepikt door het busje die ons naar Shenzhen brengt. Met een thermosje koffie is het goed uit te houden en sneller dan verwacht stonden we weer in de fabriek. Die trouwens een stuk is opgewarmd nu de zon zich weer vaker laat zien en de temperaturen weer beginnen te lijken op zoals we die kennen. Rond de 27 graden en natuurlijk lekker klam.

Chiel ging aan de slag. De ene meeting na de andere. En ik heb weer gehaakt. Het ene vierkantje na de andere. De bloemen heb ik weer verzorgd op het dakterras en de cupcakes uitgedeeld die ik maandag in grote getale had gebakken. In de fabriek loopt Chiel tegenwoordig alleen maar met de stok! Ik loop ernaast maar hij heeft mijn hand niet nodig gehad. Helemaal alleen is nog te eng. Als je die grote fabriekhal ziet waar hij doorheen moet lopen om naar het toilet te gaan is dat best te begrijpen. Dus dan loop ik gezellig mee. Geen probleem. Toen we 's avonds naar het hotel gingen, liet Chiel zelfs het looprek in de fabriek staan! Het gaat dus echt beter!


Woensdag zaten we lekker vroeg op de fabriek. Chiel deed weer zijn ding en ik heb alle spelletjes gedaan die op de ipad stonden ;-) Aan het eind van de dag weer het busje in terug naar Hong Kong en wat was ik blij om weer die bus uit te gaan! Onze chauffeur die wij nog nooit eerder hadden gehad was echt een gevaar op de weg! Hij overschreed OVERAL de max.snelheid, reed als een bezetene, begon zijn stuur schoon te maken tijdens het rijden, begon zich zelf te wassen tijdens het rijden, ging chatten, bellen, sms-en en hij wist de weg niet! Ik kon het niet meer aanzien en zei er ook wat van. 'You are very busy with a lot of things during driving!' Hij schrok ervan maar liet zich niet weerhouden. Hij deed het alleen stiekem nu! 1 Ding is zeker. Die chauffeur hoef ik niet meer.

En toen gingen we naar onze flat. En ik zag het al. Alles opnieuw onder de stof...Gek word ik ervan. Die enorme slimme jongens die de flat hebben opgeknapt lieten al steeds hun voordeur open zodat alle stof bij mij onder de voordeur naar binnen kwam. Herhaaldelijk gevraagd om de deur te sluiten tijdens het schuren en zagen maar luisteren ho maar. En als je dan 2 dagen niet aanwezig bent, dan zit je huis dus weer onder het stof. Maar voordeel is nu dat de buren zijn ingetrokken in hun opgeknapte flat. Dat scheelt. Er zitten alleen nog geen ramen en deuren in en alle dozen staan tot aan het plafond opgestapeld. Ben benieuwd.

Sunday, March 23, 2014

1 Jaar!

We kunnen er niet bij zijn, maar dat wil niet zeggen dat we het hier niet vieren...23 maart wordt onze Leena 1 jaar!

 


Wat een heerlijk meisje is het toch! We worden wekelijks ge-facetimed en dan zien we met eigen ogen hoe groot ze al wordt. Als ze ons ziet begint ze gelijk te lachen, te zwaaien en in haar handjes te klappen. Al die keren dat ik 'klap 's in de handjes' heb gezongen, werpen vruchten af! En gisteren kregen we een filmpje opgestuurd waarin Leena haar eerste stapjes helemaal alleen zette!

Lieve Leena, een hele fijne verjaardag en heel veel plezier op Texel! Dikke kus van opa en oma!


Thursday, March 20, 2014

Schouderklopje

Gistermorgen zaten we weer bij de fysio. Het viel me op dat er heel wat 'regulars' niet waren. Goed nieuws voor hun, beetje saai voor ons. Enfin, de Lokomat is nog steeds kapot en dus ging Eddy met Chiel eerst oefenen op een gewone loopband. 20 Minuten lopen op 0.6 km per uur en met hellinkje 4.
Dat gaat steeds beter! Chiel begon 2 weken geleden op 0.3 km per uur!


Daarna moesten we naar het wandrek. Chiel staat met zijn gezicht naar het wandrek, er staat dan een stoel achter hem voor de veiligheid, en ik moet een bal achter zijn rug aangeven zodat Chiel zich moet draaien. (Balans oefeningen) En die oefeningen werden steeds een beetje meer uitgebreid. Proberen om ver links en ver rechts de muur aan te tikken, door de knieën zakken, weer omhoog, naar achteren draaien.


Later kwam daar ook nog een andere oefening bij. Chiel moest de zachte bal voor zich houden en proberen dan met zijn linker en dan met zijn rechter voet op te tillen en het onderste balkje aan te tikken. Geen handen mochten gebruikt worden. Dan was zwaar, heel zwaar voor Chiel. Het zweet stroomde uit alle poriën! Toen Eddy het uitlegde zei hij tegen Chiel: 'Don't deform the ball!' want Chiel leunde daar natuurlijk heel erg op. Het was een enorme uitdaging maar met de minuut ging het beter!


Ik stond achter Chiel om hem tegen te houden als hij uit balans zou raken en ik voelde een klopje op mijn schouder. Ik draaide me om omdat ik dacht dat Eddy er stond om te laten zien dat Chiel het heel erg goed deed, maar tot mijn grote verbazing stond er helemaal niemand achter me!

'Uhm... Chiel, je hebt publiek!' zei ik. 'Ik denk dat de hele familie hier staat om je aan te moedigen!' Stoïcijns ging Chiel door met zijn oefeningen maar met een brok in zijn keel zei hij: 'Het komt goed hoor allemaal! Ik ga echt weer lopen! Wat fijn dat jullie langs komen!'

Ja, dat was een bijzondere ervaring...

Ik heb nog een filmpje van de afgelopen week toen we op de fabriek waren. Chiel wandelde daar met de stok en behulp van de kast van het ene bureau naar het andere...



Tuesday, March 18, 2014

Bromsnor

We zitten weer in het altijd gezellige en pittoreske Shenzhen. Maar als bromsnor zijn zin had gekregen, dan stonden we nu nog stil voor de grensovergang.   


We reden met het busje voor het hokje en het loket waar de chinese douanebeambte zat. Gelijk kreeg de chauffeur een uitbrander en moest hij 15 cm naar achteren. Met een boze geirriteerde stem onderwierp hij de chauffeur aan een interview. De chauffeur verontschuldigde zich wel 10 keer maar het kwaad was geschied... De chauffeur was ook vergeten om de schuifdeur van onze auto open te doen zodat hij ons in het geheel kon bekijken. Hij snauwde iets en de chauffeur verontschuldigde zich weer. 

Met onze paspoorten in de hand, keek hij ons doordringend aan. Elke letter werd gecontroleerd. Hij heeft wel 10 minuten in mijn paspoort alleen al gekeken. Toen keek hij me strak aan, dan naar mijn paspoortfoto, weer terug naar mij, naar mijn visum, weer naar het scherm, weer naar mij. Het was gewoon absurd. Bij Chiel gebeurde hetzelfde, gesnauw en gezeik. Hij snauwde naar de chauffeur dat Chiel rechtop moest zitten en dat zijn voeten op de grond moesten staan. Eikel. 

Het slaat echt helemaal nergens op en het liefst wil je zo'n man afzeiken maar dat is geen goed idee. 

Na bijna een half uur kregen we eindelijk een stempel. We mochten china in van bromsnor. Maar hij heeft echt lopen zoeken om een foutje in het visum te vinden. En dat mijn halve paspoort al vol staat met Chinese stempels, en dat je dus eigenlijk al daaraan kan zien dat we afgelopen vrijdag china uit waren gegaan, interesseerde hem geen biet. 

Toen we de grens over waren zeiden we tegen de chauffeur ' what is his problem?!' Waarop de chauffeur zei ' trouble man. Always like this!' 

Waarschijnlijk was zijn thee op vanmorgen...

Saturday, March 15, 2014

weer een week voorbij

Dit is niets voor mij, bijna een hele week niets schrijven, maar vanuit China is Blogger niet toegankelijk. Er zit dan weinig anders op dan te wachten totdat we weer in Hong Kong zijn.

Dinsdagmorgen gingen we met Emma (secretaresse van Chiel) naar de Immigratie. Onze aanvraag was al goed gekeurd, maar nu moest de ID kaart worden aangepast. Dus dan ga je opnieuw door de molen. Nieuwe digi-pasfoto, opnieuw vingerafdrukken afgeven, wachten, je papiertje ophalen en je oude IDkaart achterlaten. Vervolgens krijg je dan wel een sticker in je paspoort, een document waarop je foto staat plus de info dat je in afwachting bent van je nieuwe ID-kaart en een brief compleet met stempels en toelichting die alles moet toelichten als je de grens overgaat. 26 Maart krijgen we onze nieuwe ID kaart.

Woensdagmorgen naar de fysio. Beetje problemen met het betalen daar omdat we midden in het proces zitten om van HongKong Resident naar Permanent Resident over te schakelen. Het centrale systeem kende ons ineens niet meer, dus alles weer opnieuw invoeren. Als ze dat niet zouden doen, dan zou de fysio sessie ineens van 60 hkdollar naar 1100 hkdollar gaan! Het wachten dus wel waard!

Chiel ging echt weer als een speer! Alles lijkt veel makkelijker te gaan. Eddy heeft weer aan Chiel gevraagd of hij zijn onderwerp in een nieuwe studie wil zijn. Deze keer gaat het over de vooruitgang bij iemand die Cauda Equina Syndroom heeft en die gebruik maakt van de Lokomat. Natuurlijk werkt hij mee. Ik had niets anders verwacht.

Woensdagmiddag vertrokken we weer in het busje naar Shenzhen. Er kwamen klanten over die we zouden ontmoeten in het hotel. Maar eerst wilde Chiel naar de fabriek. Er moesten wat dingen geregeld worden, nog een paar kleine meetings gehouden worden, en daarna konden we naar het hotel.


's Avonds gegeten met de klanten, lekker vroeg in bed gaan liggen en donderdag weer vroeg op om naar de fabriek te gaan. Chiel is super druk en ik ben weer met een nieuw haakprojectje begonnen. Een mens moet wat om de dagen te slijten in een koude fabriek.

Donderdag avond weer gegeten met de klanten, een glaasje wijn genomen op onze 33 jarige huwelijksdag, vroeg naar bed en vrijdagmorgen weer opnieuw naar de fabriek. Gelukkig kwamen we 's middags om 5 uur weer thuis in Hong Kong. De klanten hadden we meegenomen in het busje de grens over, ze bij het hotel afgezet en wij hebben eerst lekker op de bank gehangen. Berry was over en die heeft ze 's avonds natuurlijk meegenomen naar het steakhouse. Wij daarentegen hebben gezellig gegeten bij de Thai met Mickey en met Jaap die een stopover had vanuit Australie. Hij was daar geweest voor het werk.


Chiel zit nu weer op kantoor. Te druk om een zaterdag thuis te zitten. Ik ga straks met Mickey op stap!


Monday, March 10, 2014

Op schoolreis naar Macau

Om 10 uur stonden we bij de China Ferry om naar Macau te gaan. Mickey en Jesse waren ook aangekomen en met de ferry kaartjes in de hand liepen we door de douane. Iedereen had er enorm veel zin in! En toen zei Jesse: 'je hebt de kaartjes voor de Stones toch ook meegenomen hè?'


Chiel en ik keken elkaar aan. De Rolling Stones kaartjes...ja daar zeg je zo eens wat...Uhm nee, die liggen nog op het boekenkastje...Ongelooflijk stom natuurlijk. Ik had aan alles gedacht maar dus niet aan de kaarten die Chiel eerder van Jesse had gehad op zijn verjaardag. Er zat niets anders op om ze alsnog thuis op te halen.


Het plan werd getrokken. Mickey, Chiel en Jesse zouden alvast op de boot gaan, en ik zou snel naar huis gaan, kaartjes ophalen en dan een bootje later naar Macau pakken. Maar ik moest eerst weer door de grens, uitleggen waarom ik niet de boot op kon, langs de dame van de ferry, of ik ook hetzelfde kaartje mocht gebruiken maar dan voor een tochtje later. Gedoe natuurlijk maar het verliep allemaal voorspoedig. Binnen 15 minuten was ik weer bij de ferry MET kaartjes!


Bij aankomst in Macau stonden Jesse, Chiel en Mickey keurig te wachten op mij. Net zo als de chauffeur van het hotel! Alles werd ingepakt en daar gingen we. Op naar het hotel!


Het was weer super. We kregen een prachtige kamer, of zal ik maar zeggen suite, en nadat we alles hadden neergegooid op onze bank, liepen we allemaal naar de Thai voor een happie. Heerlijk soepje gegeten, beetje rond gelopen en we zijn van de Galaxy naar de Venetian gelopen omdat Jesse zijn kaartje daar moest ophalen. Chiel had nog nooit de Venetian van binnen gezien, dus we zijn gaan slenteren langs het San Marco plein, hebben de gondels zien varen, zagen de meest mooie luxe winkels en een heleboel Chinezen gokken in de casino's.


We liepen weer naar onze hotelkamer en tot onze stomme verbazing werd er net even voor 6 uur aangebeld door een lieve mevrouw van het hotel. En daar stond ze dan met een trolley met wijn, koekjes en een verjaardagstaart en kaart voor Mr. Honig! Nou ja zeg. Wat attent! En Jesse wist nergens van...hij was ook verbaasd!



Om 6 uur liepen we naar de Japanner. Ik bedoel als de avond Rock 'n Roll wordt dan is sushi wel gepast ;-)

 



Weer onvoorstelbaar lekker gegeten en het blijft prachtig om te zien hoe de Japanse chef met militaire precisie een wortelkrulletje op je bordje legt! Heerlijk was het! En omdat ze wisten dat wij naar de Rolling Stones zouden gaan (het tshirt van Chiel gaf het misschien een beetje weg) zorgden ze er ook voor dat alles binnen de tijd geserveerd werd. Net toen we dachten, ik zit bommetje vol, toen kwam het personeel plus de chefs Chiel weer toezingen voor zijn verjaardag en kregen we opnieuw een taart! Ook al zo attent!



Enfin, nadat we echt geen hap meer konden nemen, gingen we naar de Rolling Stones! Mickey zwaaide ons uit. Zij had geen kaartje maar dat vond ze helemaal niet erg. Haar avond zou gevuld worden met een badje en een bedje.


En toen stonden we bij de hal waar het concert werd gegegeven. Een dame van de organisatie liep helemaal met ons mee en bracht ons op de plek waar we wezen moesten. Helemaal bovenin natuurlijk. Ik vond het wel even spannend want Chiel moest zo'n steile trap af, maar alles ging goed en we kregen een plek op een hoekje van haar. Het was niet onze plek die op het kaartje stond maar daar zat die dame niet mee. Gewoon gaan zitten, zei ze. En dat hebben we maar gedaan ;-) en niemand die het erg vond trouwens.


Jesse ging tshirts halen en bier en cola. Heel erg rock 'n roll! Hij kwam later naar ons toe. Zijn kaartje was eigenlijk ergens onderin maar dat is natuurlijk niet gezellig. Dus we hebben met z'n drieen gekeken hoe de Rolling Stones een geweldig concert weg gaven! Ik geloof dat Mick Jagger bijna 72 jaar is en dat de drummer al 75 jaar is. Maar mijn hemel, wat een actie, wat een super voorstelling! We hebben genoten!





En vanmorgen nadat we lekker hadden geslapen, zijn we gaan ontbijten. Sappie, eitje, broodje. Helemaal lekker. Afscheid genomen van Jesse die gelijk doorging naar het werk. En wij, Chiel, Mickey en ik gingen naar de ferry. Alles ging goed, alhoewel er halverwege wel hele hoge golven waren, maar dat deerde niets. Als ik maar de horizon kan blijven zien ;-)

Chiel ging een uurtje later naar het werk, Mickey en ik hebben nog geluncht en boodschappen gedaan en daarna ben ik naar huis gegaan. Toch een beetje brak van alles. Ik maak me toch een beetje druk of alles wel goed gaat met Chiel met zo'n reisje.

Morgen naar de immigratie om onze nieuwe ID kaarten op te halen!

Friday, March 07, 2014

Daar was ik weer!

We hebben een bijzonder drukke week achter de rug. Veel gereisd, veel gedaan, veel ziekenhuis.

Maandagavond zou Mickey aankomen in HK. De vlucht stond gepland om 7 uur 's avonds te landen, helaas was er een vertraging van 3 uur zodat ze pas 's avonds om half 11 aankwam. Super jammer maar weinig aan te doen. Ik zou haar dus pas op dinsdagmorgen ontmoeten...


Dinsdagmorgen stond Mickey al vroeg voor de deur! Zoooo gezellig om haar weer te zien! We hebben koffie gedronken en 's middags natuurlijk sushi gegeten. Zij had 's avonds een afspraak en wij gingen de volgende morgen weer naar Shenzhen.

Ook hoorden we dinsdag aan het eind van de middag, dat onze aanvraag om permanent resident van Hong Kong te mogen worden was goed gekeurd! Jippie! Die is in ieder geval in de pocket! We waren eerst niet zeker of het wel goed gekeurd zou worden omdat we net hadden gehoord van Silla, dat sommige van haar vrienden die ook de procedure hadden gevolgd waren afgewezen! Duidelijk een gevalletje volgens haar dat China toch steeds meer te zeggen krijgt/heeft in Hong Kong. Dus we waren blij verrast! Wel moeten we volgende week dinsdagmorgen ons melden bij de immigratie om onze nieuwe ID kaart te laten maken, kompleet met nieuwe foto en vingerafdruk!


Woensdagmorgen om half 9 stond het busje voor de deur. Alles erin en op naar Shenzhen. De reis ging voorspoedig. Bij de HK grens werd wel even gezegd dat we al als permanent resident in het systeem staan en dat we echt heel snel de nieuwe ID kaart moeten halen. Tuurlijk. We hebben alleen geen tijd om het eerder op te halen.

We hebben de hele dag in de fabriek doorgebracht, 's avonds naar het hotel, happie eten en toen mochten we eindelijk slapen. Helemaal kapot...


Donderdagmorgen weer uitgecheckt, in de auto naar de fabriek, daar de hele dag doorgebracht en 's avonds om 5 uur het busje weer in naar Hong Kong. Opnieuw aangehouden omdat we niet in het bezit waren van de juiste ID-kaarten. Komt goed mensen!

Donderdagavond lekker met Mickey gegeten bij de Thai op het plein. In de kou. En de wind. En in de miezer. Het blijft maar koud hier...Ik verlang naar de plakkerige hitte en de brandende zon. Echt waar...

Vrijdagmorgen, vandaag dus, stonden we om 8 uur weer buiten. De taxi in naar het ziekenhuis. Eerst naar de fysio en om 9.30 moesten we ons melden op afdeling 3D. De afdeling waar Chiel heeft gelegen. Het was namelijk tijd voor de check up.


Chiel ging gelijk aan de slag met Eddy en ik ging gelijk door naar de main building. Je moet namelijk betalen bij het Shroff office voordat je je meldt, en omdat die kantoortjes vaak ver weg liggen van de plek waar je moeten wezen, ben ik vooruit gegaan. Betaald en weer terug naar fysio om Chiel op te halen.

Chiel was helemaal enthousiast. Het lopen was heel goed gegaan en Eddy zei ook dat het echt stukken beter ging! Om kwart over 9 liepen we de fysio uit om naar de afdeling in het andere gebouw te gaan. We besloten om niet zelf te gaan lopen maar om een taxi te pakken. Alhoewel het niet ver weg lijkt, is het voor mij al 10 minuten flink doorlopen. Dus als Chiel met looprek dat wil gaan doen, dan lopen we daar zeker 40 minuten over. Dus taxi in, rondje door Mongkok en weer het terrein van het ziekenhuis op...alles is namelijk 1 richtingsverkeer...

We kwamen toch nog op tijd aan op de zaal. Chiel werd door de zusters hartelijk verwelkomd en de andere mensen die ook op controle moesten komen, kenden elkaar van de tijd in het ziekenhuis. Net een reünie! Je gaat dan zo'n parcourtje in; eerst gesprek met de gewone fysio, gesprek met de verpleging, gesprek met de occupational therapy en dan pas een gesprek met de dokter en alle hoofden van de eerder genoemde afdelingen! Chiel's dossier lag op tafel...10 cm dik!

Maar het beste nieuws was dat ze allemaal stuk voor stuk vertelden dat het bijzonder goed vooruit was gegaan met hem. Dat er aanzienlijke verbetering was opgetreden! En het feit dat Chiel geen spasmen heeft in zijn been, is helemaal goed nieuws zeiden ze. Het komt goed, maar het gaat langzaam! Nou daar vertrouwen we dan maar op! De dokter heeft Chiel officieel ontslagen en Chiel hoeft niet meer voor deze check up terug te komen! Nog wel naar de uroloog in mei en naar de chirurg in juni.

Om 12 uur stapten we weer de taxi in naar huis. Chiel heeft thuis gewerkt. Hij was doodop van de dagen in China en zo'n morgen in het ziekenhuis. Maar ik ben met Mickey de hort op gegaan vanmiddag. Ze is hier al vanaf maandag en ik heb haar eigenlijk nauwelijks gezien! Dus lekker dimsummen, snuffelen in winkeltjes en koffie drinken bij Agnes B. Als vanouds!

Vanavond met Mickey gegeten bij Wooloo en daarna hebben we met z'n drietjes op de bank gekeken naar de laatste 2 uitzendingen van 'wie is de mol'. Heerlijk!

Morgen gaan Chiel en ik opnieuw naar de bank. De nieuwe pasjes activeren, lunchen met Mickey en zondag vertrekken we naar Macau! Op naar het concert van de Rolling Stones!

Linkwithin

Related Posts with Thumbnails