weer een week voorbij

Dit is niets voor mij, bijna een hele week niets schrijven, maar vanuit China is Blogger niet toegankelijk. Er zit dan weinig anders op dan te wachten totdat we weer in Hong Kong zijn.

Dinsdagmorgen gingen we met Emma (secretaresse van Chiel) naar de Immigratie. Onze aanvraag was al goed gekeurd, maar nu moest de ID kaart worden aangepast. Dus dan ga je opnieuw door de molen. Nieuwe digi-pasfoto, opnieuw vingerafdrukken afgeven, wachten, je papiertje ophalen en je oude IDkaart achterlaten. Vervolgens krijg je dan wel een sticker in je paspoort, een document waarop je foto staat plus de info dat je in afwachting bent van je nieuwe ID-kaart en een brief compleet met stempels en toelichting die alles moet toelichten als je de grens overgaat. 26 Maart krijgen we onze nieuwe ID kaart.

Woensdagmorgen naar de fysio. Beetje problemen met het betalen daar omdat we midden in het proces zitten om van HongKong Resident naar Permanent Resident over te schakelen. Het centrale systeem kende ons ineens niet meer, dus alles weer opnieuw invoeren. Als ze dat niet zouden doen, dan zou de fysio sessie ineens van 60 hkdollar naar 1100 hkdollar gaan! Het wachten dus wel waard!

Chiel ging echt weer als een speer! Alles lijkt veel makkelijker te gaan. Eddy heeft weer aan Chiel gevraagd of hij zijn onderwerp in een nieuwe studie wil zijn. Deze keer gaat het over de vooruitgang bij iemand die Cauda Equina Syndroom heeft en die gebruik maakt van de Lokomat. Natuurlijk werkt hij mee. Ik had niets anders verwacht.

Woensdagmiddag vertrokken we weer in het busje naar Shenzhen. Er kwamen klanten over die we zouden ontmoeten in het hotel. Maar eerst wilde Chiel naar de fabriek. Er moesten wat dingen geregeld worden, nog een paar kleine meetings gehouden worden, en daarna konden we naar het hotel.

's Avonds gegeten met de klanten, lekker vroeg in bed gaan liggen en donderdag weer vroeg op om naar de fabriek te gaan. Chiel is super druk en ik ben weer met een nieuw haakprojectje begonnen. Een mens moet wat om de dagen te slijten in een koude fabriek.

Donderdag avond weer gegeten met de klanten, een glaasje wijn genomen op onze 33 jarige huwelijksdag, vroeg naar bed en vrijdagmorgen weer opnieuw naar de fabriek. Gelukkig kwamen we 's middags om 5 uur weer thuis in Hong Kong. De klanten hadden we meegenomen in het busje de grens over, ze bij het hotel afgezet en wij hebben eerst lekker op de bank gehangen. Berry was over en die heeft ze 's avonds natuurlijk meegenomen naar het steakhouse. Wij daarentegen hebben gezellig gegeten bij de Thai met Mickey en met Jaap die een stopover had vanuit Australie. Hij was daar geweest voor het werk.

Chiel zit nu weer op kantoor. Te druk om een zaterdag thuis te zitten. Ik ga straks met Mickey op stap!