Het is tijd.

De afgelopen weken was ik niet thuis. Voor het werk op reis geweest en sinds eergisteren weer lekker thuis. Tijdens die trip heb ik nagedacht over een heleboel dingen.

Bijvoorbeeld over hoe ik intens mijn blog de afgelopen 12 jaar heb gebruikt als naslagwerk maar ook als dagboek. Ik heb veel geschreven en ook veel van me af geschreven omdat ik boos, blij of verdrietig was. Dit blog was als een goede vriendin die ik alles kon vertellen. En de steun die ik van jullie kreeg via de commentaren voelde als een warme deken.

En toen kwam er een omslagpunt. Ik werd geconfronteerd met een hoge mate manipulatie, zelf verheerlijking, gelieg en bedrieg, leugens, vreemd gaan, gekonkel, achterklap en roddels. Ik zag dingen die niet voor het daglicht bedoeld waren. Dat kon ik voor lange tijd negeren maar er komt een moment dat je het zat bent. Ik heb het zelfs meegemaakt dat iemand mij ging vertellen dat ik niet kon schrijven dat we hadden gegeten met z'n allen want de andere partij had mijn blog gelezen en bleef nu bellen. Ineens werd van hun probleem, mijn probleem gemaakt. Misschien ben je dan verkeerd bezig. Misschien moet je dan open kaart spelen met diegene die het aangaat. Maar 1 ding wist ik zeker, dit was niet mijn probleem.

Mijn blog, lees MIJN blog, die ik altijd had gebruikt om iedereen op de hoogte te houden van ons leven in Hongkong, kreeg ineens te maken met zelf opgelegde censuur. Ik kon niet meer schrijven wat ik wilde. Ik wilde het best schrijven, God knows hoeveel ik heb geschreven en daarna weer heb verwijderd, omdat ik, achteraf gezien volkomen onterecht, rekening heb gehouden met mensen die mijn loyaliteit niet waard zijn en zelfs mijn loyaliteit hebben misbruikt.

Het is genoeg.

Voor nu sluit ik mijn blog zodat diezelfde personen MIJN blog niet kunnen gebruiken om op de hoogte te blijven van ons leven en daar voordeel uit kunnen halen. Het gaat me aan mijn hart. Maar dit is de grootste reden waarom ik niet meer dagelijks een stukje schrijf.

Dus mensen, na 12 jaar, zijn dit de laatste woorden die ik typ. Mocht ik een nieuw blog gaan beginnen dan zal ik dat op mijn Facebook pagina laten weten. In ieder geval enorm bedankt voor alle steun door de jaren heen. Heel veel liefs van mij.

Ongelukje

Dat was een druk weekend. Eerst met Linn naar de Ikea, weer naar huis en samen met Chiel en Tashi weer naar Linn's huisje want het ikea klasje moest natuurlijk wel in elkaar gezet worden. En er moesten nog 2 lampen opgehangen worden plus een paar plantenhangers. Zo'n kastje lijkt niet veel maar als je alle schroeven bij elkaar ziet ben je toch stiekem wel een uurtje bezig. Kastje staat nu en Linn is blij.

Daarna met Chiel en Tashi naar de Aziatische supermarkt gegaan in Nijmegen. Er moesten spullen ingeslagen worden voor de hotpot (Chinese fondu) die we op zondag zouden hebben. Tasha zat keurig in mijn tas in de winkelwagen en langzaam maar zeker, werd het wagentje voller en voller.

Trouwens nog even over honden in een supermarkt...
Afgelopen donderdag ben ik de Jumbo uitgestuurd. Jazeker. Tasha zat in mijn tas in de boodschappenwagen zoals we elke dag doen sinds hij bij ons woont. Ik haal het eten voor 's avonds en hij gaat mee. Hij loopt niet in de supermarkt, zit zelfs niet eens 'kaal' in de winkelwagen, gaat dus nergens aan snuffelen, doet niets in de winkel. En mocht hij dat wel per ongeluk doen dan is dat in mijn eigen tas, maar zoals ik al zei, dat is nog nooit gebeurt. Als de boodschappen betaald zijn doe ik alles weer in de wagen en haal hem buiten pas uit mijn tas, doe daar de boodschappen weer in en klaar.
Nou afgelopen donderdag kwam ineens de 'manager' denk ik op me af. Honden zijn verboden. Ik moest beter weten. Zelfs toen ik hem uitlegde dat de hond niet eens op zijn vloer loopt, was hij stellig. Honden zijn onhygiënisch. Alleen hulphonden mogen in de winkel lopen. Logisch. Maar volgens mij zijn die honden ook onhygiënisch. Ik heb nog nooit iemand achter zo'n hond aan zien lopen om iets te ontsmetten, maar goed. Ik wil ook niet zeiken.
Ik zei dat hij gelijk heeft maar dat ik het wel een beetje zielig vind. Snap het als je met een roedel honden de winkel in wilt maar dit? Nou zei hij, voor deze ene keer mocht ik de boodschappen wel afrekenen maar de volgende keer was hij niet zo soepel! Nou meneer van de Jumbo, zei ik weer, maakt u zich geen zorgen. Ik zet alles wel terug, en vraag van u echt geen speciale behandeling. Ik ga wel ergens anders mijn boodschappen doen. Ja maar dat hoeft niet hoor, zei hij. Tas. Geen probleem joh. Ik ben u niet meer tot last!

Toen we thuiskwamen was Remy er al met de meiden. Grote lachen maar ook wel weer een beetje eng dat Tashi huppelt en dat hij soms even blaft. Maar goed het ging steeds beter. We hebben gegeten en om 8 uur lag alles op bed.

De volgende morgen gingen Chiel en Leena mee de hond uitlaten. Het was kwart over 9 en op een zondag in Druten, gebeurt er nog minder dan normaal. We liepen de dijk op. Ik gaf Chiel een hand, anders is het te stijl en niet te doen en Leena had Tashi aan de lijn vast. Nou moet je weten dat waar wij de dijk opgaan, geen doorgaande route is. Er zijn verschillende plekken waar je dijk op kan waar dat wel het geval is.

Ineens horen we een fietsbel. Een ouder echtpaar reed achter ons en wilde ook de dijk op, de fiets compleet met fietstassen en natuurlijk op een elektrische fiets. De man was niet van plan langzamer te rijden of zelfs te stoppen en perste zich door de halve meter ruimte die er tussen ons en Leena was ontstaan. Ik stond met Chiel stil, we konden geen kant op en Leena probeerde Tashi goed vast te houden. De vrouw moest en zou er ook perse tussendoor terwijl elke idioot had kunnen zien dat dit niet zou gaan lukken. En toen deed Tashi een stap opzij, enfin, vrouw valt van de fiets en onder haar fiets lagen Tashi en Leena in een bos brandnetels!

Oh wat was ik boos!! Ze verontschuldigde zich wel maar die vent van haar stond boven op de dijk te kijken wat er loos was. En dan ben ik, zijn wij, toch nog te netjes om te zeggen wat we denken. Hufters! Hoe ouder hoe gekker! Kan je nou niet even afstappen van die k-fiets van je en de dijk op te lopen? Moet je nou perse er tussen door? Zie je niet dat er een kind van 3 staat, een hondje en een manke (sorry Chiel)? Heb je dan zo'n haast om met je elektrische fiets boven te komen? Het enige wat me voldoening gaf was dat ze van voor en achter onder de hondenpoep zat! Net goed! Leena van slag, Tashi van slag, wij van slag. Als ik ze de volgende keer tegen kom, en dat kan want ze wonen hier in de buurt, dan zet ik express een stap op zij als ze langs willen rijden. Grrr...

Want weet je waar ik zo boos om ben, als ik als automobilist met mijn auto de dijk op rij en fietsers de berm in duw omdat ik daar perse langs wil, dan weet ik zeker dat de politie bij mij op de stoep staat. En terecht. Of als ik in een buurt waar je 30 mag rijden een fietser aanrijd, dan heb jij het gedaan. Of die fietser zich nou wel of niet aan de regels houdt.
Maar als je dus fietser bent, dan schijnen alle regels in ieder geval voor jou niet te gelden! Nee, je mag voetgangers de berm in duwen omdat je met die k-elektrische fiets zo nodig door wilt rijden. En anticiperen op mede verkeersdeelnemers, ho maar. Schande!!

Nazomer

Wat hebben we toch geboft met het prachtige weer in Nederland! Het is nu eind september en het
blijft maar mooi weer. Ok, ok, het wordt volgende week iets minder maar dan nog is het beter dan normaal. Het is alsof de Goden ons een beetje tegemoet zijn gekomen na alle ellende van het afgelopen jaar.

Elke dag prachtig weer, heerlijke temperaturen en een zon die zich volop liet zien. Elke avond buiten koffie drinken, mooie wandelingen maken over de dijk met Tashi, de kleindochtertjes zien genieten van het buiten badje, en de bbq aansteken. Zo on-nederlands!

Tijdens onze vakantie in Italië hadden we afgesproken met Lody en Martine dat we bij ons thuis eens Italiaans moesten gaan eten. Afgelopen zondag was het zover en man oh man, wat hadden we allemaal ons best gedaan! Ook opnieuw prachtig weer, 1 piepklein regenbuitje rond 7 uur gehad maar daarna was het weer droog en lekker.

Simone en Ron bleven een nichtje slapen en de volgende dag zijn we met z'n drietjes en Tashi nog naar de markt geweest in Nijmegen. Opnieuw heerlijk weer en een prachtig zonnetje.

Nee het valt beslist niet tegen in mooi Nederland!

down the drain...

Zo langzamerhand hebben we alles weer onder controle. Ik bedoel, het huis is zo goed als ingericht, de rekeningen staan weer op onze naam, de ziektekostenverzekeringen zijn genomen, de huisarts bezocht voor controle en stap voor stap raken we bekender met de Nederlandse manier van zaken doen.

Net voor dat we vertrokken vanuit Hongkong heb ik nog van alles ingeslagen om mee te verhuizen naar NL. Je kan het maar beter in huis hebben en hoe we aan sommige spullen moeten komen in NL is dan van later zorg. Dat scheelt een hoop stress. Maar nu na ruim 6 maanden, beginnen die artikelen op te raken en moeten we op zoek. Ik heb het dan vooral over medische artikelen zoals b.v. katheters.

Chiel ging bellen met de verzekeraar. Hoe we het moesten aanpakken om katheters in huis te krijgen. Nou, eerst een machtiging halen bij de huisarts, dan weer contact opnemen met de verzekeraar en die zou hem dan 2 adressen geven die hij zou kunnen bellen. Zo gezegd, zo gedaan.

Ik naar de huisarts. Kan ik een machtiging krijgen om katheters te bestellen? Ik had zelfs een foto gemaakt van het label op de doos die we hadden meegenomen uit HK. Tuurlijk kon dat maar het leek of de assistent en ik langs elkaar heen aan het praten waren. Zij wilde perse iets faxen naar de leverancier en ik wist nog niet eens wie de leverancier zou worden omdat Chiel eerst de machtiging nodig had om daarna pas te kunnen bellen. Kip en het ei verhaal dus. Maar na een kwartiertje begreep ze het en kreeg ik de machtiging mee. Pff.

Toen was het Chiel's beurt om te gaan bellen met de leverancier...

Dat had hij in HK ook steeds gedaan met de HK-leverancier, je geeft het bestelnummer door, de aantallen die je wilt (in ons geval bestelden we steeds 1000 stuks omdat we nogal veel van huis waren. Beter mee verlegen dan om verlegen zeg maar) en dan werd het dezelfde dag nog thuis afgeleverd. Simpel. 500 stuks katheters kosten dan 800 hkdollar. Omgerekend zo'n 100 euro omdat de euro toen zo slecht stond. Dus voor 2 dozen a 500 stuks, betaalden we 1600 hkdollar.

Hij vroeg om 1000 stuks, of het afgeleverd aan huis kon worden. Dat gaat niet zo makkelijk dus...

Je krijgt eerst een proefpakket. 30 stuks. Voor Chiel wil dat zeggen dat hij 3,5 dag misschien 4 dagen daar mee kan doen. Schiet niet echt op. Maar goed, als ze dat zo willen, dan doen we het zo. En toen kwam het, voor dat zielige proefpakketje betaal je dan...tadadada...100 euro!! WTF!!

Ok, ik geef toe, er zit gel bij, maar die tubes kocht ik in HK in het ziekenhuis winkeltje voor 21 hkdollar per stuk, dus zo'n 3 euro. Dus per toiletbezoek spoelt Chiel straks letterlijk 3,5 euro door de wc! Schandalig! Echt schandalig! Ik begrijp nu wel dat de ziektekosten hier in NL de pan uitrijzen. Terwijl misschien de productiekosten van zo iets nog geen cent kosten! Schandalig.

Nou betaalden we de kosten in HK eerst zelf en daarna konden we het declareren bij onze verzekering. Hier in NL hoeven we het niet zelf te betalen, althans je maakt eerst je eigen bijdrage natuurlijk op, maar daarna betaald de ziektekostenverzekering het rechtstreeks. Maar het blijft schandalig hoeveel ze durven te vragen voor zoiets simpels. Het is niet zo dat we een nierdialyse apparaat thuis willen hebben staan. Wat kost dat wel niet die 1000 stuks? Dan heb je zo voor 3000 euro in de kast staan! Had ik al gezegd dat ik het schandalig vind?

We hebben de Nederlandse importeur van dezelfde katheters uit HK gebeld. Maar helaas die levert niet aan particulieren maar alleen aan ziekenhuizen en zo. Nou ja, het was het proberen waard. We hebben zelfs overwogen om als we in HK zijn, dozen te bestellen en die vanuit HK bij het postkantoor op te sturen naar huis, maar de enige die je daarmee helpt is dan de ziektekostenverzekering.

Enfin, nadat we van de schrik waren bekomen, heeft Chiel dat proefpakketje aangevraagd. Ze sturen het op. En dat was 5 dagen geleden. Ik heb het nu nog niet. Waarom ben ik niet verbaasd?

Niet zoveel gebeurt

Ja dat kan ook. Ik bedoel dat er weinig is gebeurt wat het vermelden waard is.

Alles gaat z'n gangetje. Met Tashi gaat het goed. We zijn bij de dierenarts geweest om een check-up te doen en zoals verwacht is hij een gezond hondje. Hij heeft nog wel een neus-vaccinatie gehad (wat hij NIET leuk vond) en we hebben afgesproken dat als hij 6 maanden is hij wordt gecastreerd. Das beter voor hem en beter voor ons en beter voor de zielige kussens die dan worden gepakt. Ook z'n navelbreukje wordt dan gelijk aangepakt. Zo hoeft hij maar 1 keer onder narcose.

Van de week hebben we een collega uit China op bezoek gehad. Hij heeft 2 nachten gelogeerd in een hotel in Maasbommel. Ik was even bang dat het te saai zou zijn voor hem maar hij was er vol van. Hij vond het prachtig om zoveel ruimte te hebben en dat het zo stil was in de omgeving. Zo zie je maar.
Gisteren heb ik nog een chinese hotpot in elkaar geflanst zodat hij blij kon gaan slapen.  En we hebben met z'n drietjes Tashi uitgelaten. Hij vond het prachtig om op de dijk te lopen!

 

En wat ben ik blij dat het weer koeler is in NL! Heerlijk om 's nachts weer normaal te kunnen slapen zonder die klamme hitte. Wat dat betreft mis ik m'n aircootje wel. Echt. We denken er ook hard over om voor de volgende zomer airco te laten plaatsen.

En voor nu ga ik straks de tuin in. De boel weer een beetje aan kant maken zodat we weer een beetje opgeruimd de herfst in kunnen. En natuurlijk zometeen met Tashi boodschapjes doen. Maar eerst maar genieten van het prachtige weer in de tuin!

Tashi

We zijn 1 week verder en Tashi doet het goed. Hij luistert best goed, maar probeert alles om toch te doen waar hij zin in heeft. Die bekende roze wolk waar toekomstige ouders ook op zitten en als eenmaal de kleine er is, je soms met een enorme plof weer met beide beentjes op de wereld staat, herken ik helemaal :-)

Hij is super schattig. En die kleine bolle oogjes die je aanstaren als je iets zegt doen je smelten. Ook die haarbos die op en neer gaan als hij op je af komt rennen, te schattig. En als hij 's avonds moe is en niet meer naar buiten wil om een plasje te doen en daarom z'n koppie in je nek legt, geweldig. Maar het is een boef!  Dat moet ook natuurlijk. Hij is tenslotte een puppy.

De eerste 3 avonden heb ik beneden op de bank geslapen naast de bench van Tashi. Hij vind die bench helemaal niks. Ok, bij de fokker sliep hij ook in een bench maar daar zat hij met z'n broertje in. Gezellig met z'n tweetjes slapen en ondeugend doen. Maar hier is hij alleen. Hij piept en als ik mijn vingers door de tralies deed van de bench, dan gaf dat 2 minuten verlichting. Ik heb het 3 nachten volgehouden.

Tegenwoordig ligt hij bij ons in een mandje onder het bed heerlijk te slapen. Geen gepiep, geen gedoe. En 's ochtends als Chiel's wekker gaat kijkt hij met 1 oog geïrriteerd op. "Laat me slapen!' lijkt hij te willen zeggen.

Hij laat zich keurig elke dag borstelen, eet keurig zijn bakje voer op en volgt me overal heen.
Leena vind Tashi geweldig! Ze kreeg helemaal de slappe lach toen ze hem voor de eerste keer zag. Samen hebben we hem uitgelaten en zijn we naar de markt gegaan.

Ik ben ook met Tashi van de week de Jumbo ingegaan. In een winkelwagen, in een tas, kijkt hij om zich heen. Hij deed het super. En ik voel me een stuk beter nu ik weet dat hij mee de winkel in kan.
Ook heeft hij al hondenvriendjes gemaakt. Een hele grote blonde labrador, 2 kleine ruwharige teckels, een oudere Shih Tzu, en een herdershond-pup, die bang was voor Tashi!

Het gaat elke dag beter en ik hoop dat hij binnenkort echt helemaal zindelijk is. Dat zou het leven helemaal fijn maken.

Customer Service

Ik weet het. Ik ben verwend met 12 jaar Azië-Experience waar service hoog in het vaandel staat maar ik blijf me keer op keer verbazen, hoe laks men er hier in Nederland mee om gaat. De tijd van 'de klant is koning' is echt wel voorbij. Je mag blij zijn als je met een lach geholpen wordt, dat ze niet tegelijkertijd met de mobiel in de hand staan, dat ze je sowieso opmerken en dat je niet lang hoeft te wachten.

Vorige week ging ik met Lody een dagje naar Nijmegen. We moesten nodig afkicken van 12 dagen bij elkaar zijn en het weer was prachtig. We slenterden een beetje door de stad en deden onze favoriete winkels aan. Nou ben ik zelf een groot fan van Zara en laten ze die nou in Nijmegen hebben. Wij naar binnen, we keken rond, en binnen no time hingen er over onze armen truitjes en shirtjes die we wilden passen.

Lody had 2 truitjes en ik 3. We liepen de kleedkamer in en na een tijdje bleek dat Lody's keuze helaas niets bleek te zijn. De dame van Zara die in de kleedkamer de gepaste kleren op rekken aan het doen was om weer terug te brengen naar de winkel stond er ook. En verder was de winkel zo goed als leeg. Het weer was zo mooi en het was zo warm dat het niet druk was. Ik denk dat iedereen liever aan het strand lag.

We lopen de kleedkamer uit en Lody zegt tegen deze dame, 'mag ik ze hier neerleggen?' En wat denk je dat ze zegt? ' Nee. U mag ze zelf even binnenstebuiten draaien!' Pardon?!
Lody en ik keken elkaar aan. WTF?! Lege winkel, geen lange rijen voor de kleedkamers, ze doet al wat ze doet, en dan kan je niet zelf 3 truitjes binnenstebuiten draaien?
Enfin, we draaien de truitjes met de goede kant naar buiten en beginnen dan ook maar de truitjes op hangertjes te doen en ze op het rek te hangen naast de dame. 'Nee hoor, dat hoeft niet. Dat moet op de juiste manier terug gehangen worden.' En met een geïrriteerde blik pakt ze ze af van ons. Ik vraag nog 'weet je het zeker? Nou da's boffen! '

Kijk het is niet zo dat we niet willen doen wat ze vraagt maar het staat nergens beschreven dat je alles op een bepaalde manier moet terug hangen, er staat een tafel waar je de spullen op kan leggen die je niet wil, het is niet zo dat je iets vraagt of doet wat niet mag. Maar deze dame wil alleen haar werk doen op haar condities.

Toen we weg liepen vroeg ik aan haar, 'zal ik ook nog even voor je stofzuigen of de ramen lappen?' Nee hoor, dat hoeft niet, zei ze ook nog. Ik bedoel, je zegt het maar hoor. De klant betaald wel en dus ook jouw salaris maar service verlenen ho maar. Bij de Zara in Hongkong nemen ze elke klant serieus. Daar wordt je zelfs welkom geheten bij binnenkomst. Nou in Nijmegen niet. Daar kijken ze je weg!

Ik ben eigenlijk wel benieuwd of de directie van Zara zelf wel weet, hoe slecht de service is in sommige filialen. In HK, zag je met regelmaat Spaans personeel rondlopen in de Zara om te kijken hoe deze filialen het deden. En daar staan ALTIJD lange rijen voor de kleedkamers om iets te passen.  Misschien een ideetje om eens op bezoek te gaan in Nijmegen. En trouwens bij Ikea in Hongkong liep ook met regelmaat Zweeds personeel rond om te observeren.

Toen we later bij Didi naar binnen liepen en Lody wat dingetjes wilden passen kregen we een hele andere kijk op hoe het ook kan. Deze dame stond voor de kleedkamers met een tafel en een rek waarop de gepaste kleding werd terug gehangen. Toen Lody met de gepaste kledingstukken naar buiten liep vroeg ze aan Lody 'Geeft u maar hoor mevrouw. Dat doe ik wel.' Ik heb haar een compliment gemaakt. 'Wat goed dat je die service geeft!' En deze dame antwoordde lichtelijk verbaasd 'maar natuurlijk! Dat is ons werk mevrouw!'

En laat ik nu op internet een zelfde soort ervaring lezen! http://www.fantasticmoms.nl/waarom-zijn-nederlandse-verkoopsters-zulke-bitches/

Een nieuw familielid!

Sinds afgelopen zaterdag zijn we een nieuw familielid rijker! We hebben onze familie uitgebreid met een te schattig hondje, Tashi!
Tashi is een Shih Tzu. Een klein gezelschapshondje van Tibetaanse afkomst. Vandaar zijn naam Tibetaanse naam Ta-shi. Dat betekent 'brenger van geluk' en dat kunnen we best wel gebruiken. Hij is echt te schattig voor woorden en ik kan me nu al niet meer voorstellen dat we ooit zonder Tashi hebben geleefd.

Chiel en ik hebben er wel even over gedaan om een goed nest te vinden. Ik wilde perse een Shih Tzu en perse een puppy. Onze andere 2 honden die we ooit hebben gehad, Rex en Jimmy kwamen allebei uit het asiel en daar stonden we vierkant achter. Maar deze keer wilde ik het hondje van jongst af aan zelf opvoeden en groot zien worden.

Nou weten we dat deze gezelschapshondjes een beetje het slachtoffer zijn geworden van broodfokkers. Ze zijn populair en daar valt geld mee te verdienen. Dus we hebben alles maar dan ook alles geprobeerd om daar niet ten prooi aan te vallen. De Shih Tzu Club aangeschreven waar de erkende fokkers bij aangesloten zijn, mailtjes uitgestuurd, telefoontjes gepleegd maar telkens visten we achter het net. Zo'n nestje is gemiddeld 4 puppy's en steeds waren ze al weg. Ik werd er een beetje gedeprimeerd van. Ik was bijna in staat om dan toch naar een broodfokker te gaan... Ik had mijn kast al vol liggen met hondendingetjes en de naam al bedacht...

Maar vorige week, na het zoveelste mailtje kregen we ineens positief antwoord! In Zeeland was nog een reutje beschikbaar! En toen ging het snel!We maakten een afspraak om naar het hondje te kijken en lieten ons telefoonnummer achter. Van de week kreeg ik een telefoontje van de dame die een nestje had. Ze woont in Zeeland en wilde weten hoe laat we zouden komen. Toen pas hoorde ik dat Tashi net 12 weken oud was geworden. Hij had ook alle inentingen gekregen en eigenlijk zouden we hem gelijk mogen meenemen als Tasi ons en wij Tashi wel zagen zitten. En dat scheelt een extra ritje naar Zeeland!

Dus afgelopen zaterdag stapten we in de auto. Chiel, Yvon en ik. Yvon is zelf fokker en weet waar ze naar moet kijken om zeker te zijn dat het geen broodfokker is. Ze had tegen ons al gezegd waar je een goede fokker aan kan herkennen en toen we aankwamen konden we de punten 1 voor 1 afstrepen!

Tashi zat samen met zijn broertje in de tuin. Zijn broer was veel groter en ondeugender en ik maakte me eerst een beetje zorgen of alles wel goed was met Tashi maar al snel bleek dat hij gewoon moe was van het spelen en effe geen zin had. Alle papieren werden in orde gemaakt en getekend. Ja deze kleine hond heeft zelfs een stamboom. Vandaar zijn officiële naam ... Arka Tsin Fatinat Al Sjark! Ook werd er een enorme tas ingepakt voor Tashi. We kregen voer mee, 2 zachte kleedjes, speelgoed, knuffels, riempjes, een tuigje, hondensnoepjes echt te veel om op te noemen!

Nadat we uitgebreid hadden gepraat werd het tijd om naar huis te gaan met Tashi! Ik was een beetje huiverig voor de terugweg. Ik bedoel, we hadden een vervoersbox mee, een tas vol met van alles, maar ik zag het al voor me. De hele weg van Zeeland naar Druten met een piepende en blaffende pup, maar nee. Hij ging liggen en slapen en snurken (!) en werd pas in Druten weer wakker!

En dan heb je ineens weer een baby in huis! Hij volgt me overal heen. Is speels en ondeugend maar ook heel lief en aanhankelijk. 's Avonds als we gaan slapen ligt hij in de bench en lig ik nu nog op de bank ernaast. Zindelijksheidtraining (en het gaat goed!) en piepkleine brokjes en speelgoed overal in de kamer en in de tuin!

Gisteren hebben we zelfs een stukje gefietst en zat hij in het mandje voorop. Ook heeft hij kennis gemaakt met de kids en Sammie en de hondjes uit de buurt. Hij is echt nergens bang voor! En vanmorgen heb ik gestofzuigd en gedweild en hij gaf geen kik. Zat natuurlijk wel bovenop de mop maar bang was hij niet!

Super is het. Echt super!

Bella Italia

Daar was ik weer! Ik ben helemaal uitgerust, zon gebruind en 2 kilootjes zwaarder dan 2 weken geleden. Ik heb een heerlijke tijd gehad in Italië! Voor ons was dit ook de eerste keer sinds 12 jaar dat we een vakantie hadden van langer dan 5 dagen! In Hongkong langer op vakantie gaan was niet mogelijk.

Best vreemd om weer terug te zijn aan het Gardameer na zoveel jaren. Toen ik 4 jaar was, gingen we met z'n allen aan het Gardameer vakantie vieren. En niet alleen ons gezin dat bestond uit vader, moeder, ma Lou, plus 6 zussen en een broer maar vaak gingen tantes, ooms, buren en vrienden ook mee. Een stoet van 4 auto's of meer was toen heel normaal. Achteraf gezien gekkenwerk natuurlijk om met zo'n lange stoet te rijden maar toen draaiden we daar onze hand niet voor om. We hadden toen geen mobiele telefoons of TomTom's. Nee alles ging gepaard met het knipperen van de koplampen als iemand ineens naar de wc moest ergens op de autobahn en routekaarten van de ANWB. En de stoet werd jaren achtereen alleen maar langer. Zussen kregen vriendjes, broer kreeg een vriendin, de eerste kleinkinderen werden geboren, eigenlijk best gaaf!

Voor mij zal het zo'n 20 jaar geleden of misschien zelfs langer zijn geweest dat ik echt op de camping heb gestaan. Camping Bella Vista. We vonden het super daar. Achteraf gezien was en is het een camping van niks maar we vonden het geweldig. Ieder jaar kwamen zo'n beetje de zelfde mensen terug en dan stond je al te wachten! Je nam een duik in het ijskoude water en je was vervolgens het water niet meer uit te slaan. En dat tunneltje onder de weg door die je van de camping leidde naar het strand...als dat tunneltje eens kon praten, hihi.

Dit jaar zijn we met Lody geweest. Gezellig met z'n drietjes in de auto. We hebben rustig aan gedaan, een overnachting in zuid Duitsland en de volgende dag reden we naar onze bestemming aan het Gardameer. Geen camping dit keer maar lekker in een hotelletje. Kleine tegenvaller, wij dachten dat we in een dorpje stonden dicht bij de camping, maar helaas bleek dat dorpje een stuk verder te liggen.  (wat me gelijk doet denken aan die keer dat we naar Xiamen gingen en ik dacht dat we in Xian waren om naar de terracotta warriors te kijken) En de 'mountain view' van Lody's kamer was geen mountain view. Nee ze keek recht tegen een blinde muur van keien wat strikt genomen dan wel weer mountain view was. Maar goed, het was geweldig om daar te zijn. We hebben veel gezien en zijn op plekken geweest waar we al die jaren nog nooit waren geweest.

Na zo'n 6 dagen ruilden we ons hotelletje in voor een appartement die wel dicht bij de camping stond. Ook weer leuk maar ook weer een kleine tegenvaller. Weinig privacy in het appartement en buiten het appartement. En het zwembad waar we zo naar hadden uitgekeken, was qua temperatuur nog maar net ontdooit! Het was ongelofelijk koud! Maar we hebben genoten van alles!
Heerlijk gegeten, lekker geshopt, Martine met haar gezin ontmoet en samen gegeten, genoten van de zon en ons verkneukeld toen een enorme onweersbui over kwam en wij niet in een tentje zaten maar lekker droog in een appartement.

We zijn wel 2 dagen eerder terug gegaan naar huis. Zoals ik al zei was het voor ons de eerste vakantie die langer duurde dan 5 dagen.We hadden het eigenlijk wel gezien. Ook het gebrek aan privacy brak ons drieën wel op en daar kwam bij dat Chiel best veel last heeft gehad van zijn been. Alles daar is op een helling gebouwd dus voor hem was het extra hard werken.

Het was heerlijk. Maar de vakantie is voorbij. Chiel gaat morgen weer aan de slag en ik ga maar eens de toko hier opruimen.

Happy birthday Linn!

Alweer 30 jaar geleden op 2 augustus kwam Linn ter wereld. Binnen 2 uurtjes vanaf de eerste wee. Lekker snel nadat ze eerst 2 weken op zich liet wachten en ook nadat het vruchtwater 2 dagen eerder was gebroken. Het was in ieder geval een bevalling met verrassingen. Ze was de eerste van de familie die thuis ter wereld kwam. Onder andere omdat mijn vroedvrouw een black-out kreeg en niet meer wist wat ze moest doen. Godzijdank was Arlene er. Zij heeft toen de touwtjes in handen genomen. Maar een uur later lagen we toch in het ziekenhuis in Meppel. Het lag niet aan haar maar aan mij. De placenta vertikte het om geboren te worden. Dus hup ambulance in. 

Een week of 5 later zaten we opnieuw in het ziekenhuis. Linn bleek een darm invaginatie te hebben. Dat wil zeggen dat haar darmpjes binnenstebuiten gingen. Opnieuw hals over kop een operatie en 2 weken ziekenhuisopname. Ik weet nog dat de dokter uitlegde wat voor hechting ze zou krijgen. Ze gingen het plakken. Dat zou mooier worden en als ze dan later in een bikini zou zitten zou het litteken niet opvallen. Ik dacht toen nog, man doe die operatie en maak haar beter! Wat kan mij dat litteken schelen? En nu zijn we ineens 30 jaar verder! En wat ben ik blij dat die dokter daar toen over na heeft gedacht! 

Gisternacht hebben Chiel en ik, Linn en een vriendinnetje naar Schiphol gebracht. Ze zijn een lang weekend naar Valencia. De reis naar Schiphol ging super goed. Geen vertragingen, geen marechaussee, geen vervelende dingen. Om 4 uur vanmorgen waren wij weer thuis. 

Straks komt Lody om de laatste dingen te doen voor onze vakantie naar Italië. Want zondag gaan we met z'n drietjes naar het Gardameer! Ik heb er zo'n zin in! 

Met Mickey op stap!

Sinds vorige week is eindelijk het huis van Mickey en Jaap in Nijmegen in gebruik genomen. Het blijft heel bijzonder dat we elkaar in Hongkong hebben ontmoet, dat zij vervolgens naar Vancouver zijn verhuist en nu in Nijmegen zijn neer gestreken! 

Ze woont prachtig in Nijmegen.  Prachtig uitzicht over de stad en de hele binnenstad is in 10 minuten lopend te bereiken. Echt super. Ze zijn net verhuist dus hier en daar moet nog wat gebeuren maar voor op dat moment was het hoog tijd om bij te praten en aan de koffie te gaan. 

Nou weet ik in grote lijnen wel dingen te vinden in Nijmegen maar ik had pas op de FB pagina van selena's moeder gezien dat ze in een schattig koffiehuisje in Nijmegen zat. Daar moet ik heen met Mickey dacht ik nog, adres opgezocht en toen bleek ook nog dat de eigenaresse familie was van Selena! Kleine wereld. 

Maar wat leuk om met Mickey bij te praten en wat een gaaf tentje! Naast de kerk achter de Waagh, in een superschattig steegje! Te leuk! En ik heb al die jaren niet eens doorgehad dat juist daar zo'n leuk koffiehuisje zat! 

We hebben heerlijke koffie gedronken, een salade gegeten, binnen gezeten en buiten op het terrasje gehangen. Daarna zijn we nog een winkeltje ingelopen die in hetzelfde steegje zat. Zo leuk! Echt een aanrader! 

Gaaf om mijn partner-in-crime weer dichtbij te hebben! 

Meisjes

En toen waren we weer thuis. Het was niet meer klef en superheet en helaas zat sushi one niet meer om de hoek. Maar het is heerlijk om de familie weer om je heen te hebben.

2 Dagen later zat ik weer in mijn ritme. Overdag dan. 's Nachts slapen blijft een ramp als je terug komt en je bent vroeg wakker. Wat op zich ook niet verkeerd is want een zonsopkomst blijft mooi om te zien. Chiel ging naar het werk en ik ging babysitten op Sammie. Wat een poepie is ze toch. Ze moet altijd even de kat uit de boom kijken maar daarna is ze blij en vrolijk. Zelfs toen ik voor de eerste keer EVER weer met haar en een kinderwagen op stap ging om boodschappen te doen.

Toen we hadden betaald en de boodschapjes onder de kinderwagen hadden gelegd, hebben we allebei gelachen! Goed gedaan oma!

Die middag kwamen Remy, Rachida, Leena en Jasmijn op bezoek. Ze waren op terugweg van Frankrijk en België naar huis. En als Leena dan binnen komt rennen en heel hard OPA roept, dan weet je weer waarom je een jaar geleden de beslissing hebt gemaakt om voorgoed in NL te blijven.

Ze hebben een nachtje gelogeerd want de WC werd bij ze verbouwd. En 's ochtendsvroeg werden we heel lief gewekt. Daar stond ze dan met haar Nijntje pyjama aan. 'Mag ik bij jullie in bed?' Te schattig.

Opa heeft samen met Leena wentelteefjes gebakken. En voor het eerst heb ik haar een hele boterham achter elkaar zien opeten!