Rain's dinner party

Het blijft altijd leuk om bij Rain en Lydia te worden uitgenodigd om lekker te eten en de meest vreemde spelletjes te doen. Als er iets is wat ik geleerd heb in de afgelopen jaren, is om elk gevoel van schaamte uit te schakelen en gewoon mee te doen. Kan me nog goed herinneren hoe het voelde om voor de eerste keer ever een karaoke microfoon in de hand te houden!

Gisteravond had Rain een avond georganiseerd voor ons omdat dit het laatste weekend in Hong Kong was voor onze kinderen en die van Steve. Hij had zich weer vreselijk uitgesloofd qua eten en zelf spelletjes bedacht. Drie verschillende spelletjes tussen 4 teams en het verliezende team kreeg een straf. Durian!




Misschien niet zo bekend bij de meeste mensen. Het is een vrucht die ontzettend stinkt en zeer romig is. Het stinkt zo vreselijk, dat de meeste hotels verbieden om deze vrucht het hotel in te brengen. Je begrijpt iedereen deed er van alles aan om niet de verliezer te worden van deze avond.

Helaas was het team van Chiel, Ben, Joni en Emma de klos. Zij kregen de Durian voor de kiezen. En gelukkig was Amy met haar nichtje ook aanwezig die grote fan zijn van deze vrucht. Zij hebben de verliezers geholpen om de Durian op te eten.

And so we met again...

De Big Budha! Ik denk dat ik de big Budha nu zo'n 25 keer heb gezien. Maar het blijft leuk om iemand de Budha te laten zien voor de eerste keer.


Joni was er nog niet geweest en ze wilde de Budha graag zien. Dus we zijn per trein naar Tung Chung vertrokken en vandaar hebben we de kabelbaan genomen naar boven op de berg. Wel in een gewoon karretje en niet in de Crystal car die een glazen bodem heeft. Ik bedenk me nu opeens dat dit een leuk ritje is voor Jos! Hij is gek op hoogtes!

We stappen uit en natuurlijk begon de lucht dicht te trekken en het begon te regenen. Niet voor lang gelukkig. Maar net lang genoeg om bij Starbucks een bakkie te doen. Toen was het zover. De 300 traptreden mochten we beklimmen en de meiden hadden gympen aan maar omdat ik in Phuket aan het trapje van de boot mijn teen gekneusd heb of gebroken (nee ik ben niet naar de dokter geweest maar de teen is blauw, zwart en rood en flink opgezwollen) had ik slippers aan. Niet zo fijn op een nat beregende trap dus.

Helaas was de Budha in de mist gehuld maar we hebben foto's kunnen maken! Daarna naar Tai O, beetje rondgelopen en een tochtje per boot gemaakt om de roze dolfijnen te zien. Nou die waren niet thuis maar het was wel lekker om wat wind te vangen.

's Avonds zijn we naar Wanchai gegaan. Silla, Steve en zijn kinderen waren er. En natuurlijk Rain en Lydia en Crystal. Hotpotten stond op het menu. Voor Joni een geweldige grote stap omdat Joni niet gek is op vis. Ze heeft van alles gegeten en liet zich verrassen. Echt een bikkel. En dat vond Rain ook. Hij was verbaasd dat ze alles gewoon proefde. Helaas geen foto's omdat de batterij net op dat het begaf.

In de vroege morgen kwamen ze thuis. Ben, Linn en Joni. En vanmorgen was het in de middag toen ze wakker werden. Straks nog even naar de Ladiesmarket en vanavond gaan we bij Rain thuis eten.

Weer terug van weg geweest

We zijn er weer. Gisteravond zijn we terug gekomen van ons tripje naar Phuket. We hebben een heerlijke tijd gehad en ondanks dat we er midden in de regentijd waren, hebben we maar 3 tropische regenbuien gehad!





Het klimaat was heerlijk. In Hong Kong was het de laatste tijd vies warm en plakkerig en in Phuket was het wel flink warm maar niet klam. Zalig. En het hotel was ook al zo lekker. Aan Karon Beach zaten we in het South Sea Karon Resort gelijk aan het strand. Trendy met een beachy uiterlijk. Mooie kamers en een heerlijk zwembad waar we het groot gedeelte van de tijd te vinden waren.





En het dorpje was precies goed. Genoeg te doen en een grote keuze uit restaurantjes. En het straatbeeld werd niet gevormd door een overschot van oude blanke mannen met jonge Thaise meiden die midden in hun midlifecrisis zitten! Ze waren er wel natuurlijk, de westerse kalende mannen met bierbuik, gehesen in een t-shirt hempje met daarop het logo van Singha bier en een bandana op het grijze kalende hoofd en aan de arm een Thais meisje die qua leeftijd hun kleindochters konden zijn.



Maar wij hebben met z'n allen een geweldige vakantie gehad. Heel veel gedaan en vooral genoten van elkaar, de zon en de groene chicken curry! We zijn op olifant safari geweest, we hebben de zee grotten bezocht per kano, we hebben de marktjes bezocht, we hebben ons gek gegeten aan het heerlijke Thaise eten en we hebben flink uitgerust.



Chiel is nog wel elke dag online gegaan om emails te beantwoorden. En natuurlijk de telefoontjes die altijd precies vallen tijdens het avondeten! Echt 100% vakantie hebben is slechts 1 keer gelukt in al die jaren. En dat was toen we voor 3 dagen op een bootje zaten in de jungle van Indonesië. En dat was alleen omdat er geen bereik was... en geen elektriciteit...Ik word daar soms niet goed van maar het hoort erbij...denk ik...

Enfin er is te veel gebeurt om op te schrijven daarom maar een selectie van de foto's en wat filmpjes!

Cute lah!

Warm, heel warm!

Niet te geloven hoe snel het weer hier veranderd! Zo krijg je onweersbuien met harde regen op je bolletje en zo smelt je weg vanwege de klamme hitte.

Vanmorgen zijn we dan tgoch naar de 10.000 Budha's in Shatin gegaan. Het stond eigenlijk voor gisteren op het programma maar door onvoorziene omstandigheden is dat niet doorgegaan. Vanmorgen wel!


In de trein naar Shatin en toen de berg op. Dat was wel even afzien want het was verschrikkelijk benauwd en warm. Rachida zat nergens mee. Die rende gewoon de berg op, 2 keer! Ik haat mensen die zo sportief zijn!!!

Ook hier waren ze weer bezig met herstelwerkzaamheden. Maar goed. Zeker 10.000 Budha's gezien, tempeltjes gezien en daarna dimsummen in het chinese restaurant in het winkelcentrum. Lekker gegeten, de trein weer in, de meiden zitten nu aan het zwembad, Chiel en Remy hebben net op de loopband gestaan (had ik al gezegd dat ik mensen haat die zoooooo sportief zijn?) en ik heb hier de keet even opgeruimd.

Morgen gaan we heel vroeg naar het vliegveld want dan mogen we met z'n allen naar Phuket! Tada!!! Gezellig. Om 8 uur vliegen we en we komen aan om half 11. Hebben we nog lekker de hele dag. We komen 13 augustus weer terug. Kort maar krachtig dus.

Ik ga straks alvast de tas inpakken en daarna gaan we naar de Peak. Kijken naar HK bij nacht. Velly velly romantic!

Bye bye Lody

We zijn net terug van de Airport Expres. We hebben Lody net uitgezwaaid en nu is ze op weg terug naar NL. Morgenochtend half negen nederlandse tijd komt ze aan.

Afscheid nemen sucks. Echt waar. Maar terug kijkend op de laatste 3 weken kunnen we niet anders zeggen dan dat we een fijne tijd hebben gehad. Maar na 3 weken wil je gewoon in je eigen bed liggen en op je eigen bank hangen. Heel begrijpelijk. Ik wil m'n eigen plekje op de bank ook terug!

Het was misschien niet zoals de vorige vakanties waarin we elke dag bezienswaardigheden gingen bezoeken, nu was het meer relaxed. We zaten meer thuis, bij het zwembad, af en toe shoppen, wat dingetjes bezoeken en niet te vergeten de 5 dagen Kuala Lumpur!

Gisteravond hebben we nog met z'n allen gegeten bij de Vietnamees, stukje gelopen over de boulevard en bij Spasso een drankje genomen. Thuis nog even bij komen in de airco van de klamme hitte en toen ging Lody alvast naar bed. Helaas werd ze later bruut verstoord in haar nachtslaap vanwege een telefoontje van zus Andree. Maar het was wel weer leuk nieuws. Neef Ron uit de USA wil op bezoek komen bij Lody in Tiel!

Vanmorgen was ze al vroeg wakker en nadat we haar kamertje leeg hadden gemaakt is ze naar het zwembad gegaan waar ze de hele morgen heeft gehangen om nog even bij te bruinen. Vanmiddag na de dimsum hebben we haar koffer ingepakt en stond alles klaar voor vertrek. Nog een pizzaatje en toen was het tijd om weg te gaan. En nu is ze weg...
Wij en Therasita zullen haar erg missen! Therasita kreeg alle spullen die niet meer in de koffer paste!

Die ganze familie

Gisteren was de eerste echte dag dat iedereen er was. We hadden met Remy en Rachida afgesproken dat we ze laat in de middag zouden ontmoeten want natuurlijk wilden ze eerst bijkomen van de lange reis.

We zijn met de rest naar Wang Tai Sin gegaan om de grote tempel te bezoeken maar helaas zagen we bij aankomst dat er flink verbouwd werd. Helaas. De grote tempelhal was niet eens te bezichten vanwege de stellages. Maar ach, we hadden nog 5 andere tot onze beschikking. Zoals altijd een bosje wierook aangestoken en toen de Good Wish Garden in. Ik heb nog een leuk dingetje gehaald voor Amanda!

Op de terug weg zijn we naar het hotel gegaan om Remy en rachida op te halen voor een drankje op Knutsfort Terrace. We stonden nog maar naar net buiten of de hemel brak open! Gedver! Regen, regen en nog eens regen en dus van pure ellende maar weer een winkel ingelopen om een nieuwe voorraad parapluus te kopen. Joni zag haar kans waar. Terwijl de rest op zoek was naar parapluus zag zij nog net uit haar ooghoeken wat t-shirtjes liggen! En natuurlijk konden ze daar niet blijven liggen en moesten ze met Joni mee.

Bij Wildfire onder het afdak aan een verkoelend drankje want ook al regende het pijpenstelen, de hitte was er nog steeds! Een paar pizza's erbij als snack en rond 6 uur liepen wij naar huis. Chiel zou om 8 uur thuiskomen uit China (wat natuurlijk toch later werd) en we wilden allemaal droge kleding aandoen. De jongens en Rachida zijn nog even gebleven om bij te praten.

Terwijl we naar buiten liepen om te gaan eten bij Koh-i-nor begon het weer super hard te regenen. In optocht met 8 man tegen de gevel aangedrukt zijn we bij de buurman aangekomen en we hebben daar ontzettend lekker en veel te veel gegeten.

Thuis aan de koffie, met de Wii gespeeld en naar bed. Straks komen de hotelgasten weer aan en gaan de mannen met de pc aan de slag en de meiden gaan shoppen. Rachida werd al helemaal hebberig van alles wat ze zag.

En die vervelende typhoon Goni, die wil maar niet verdwijnen. En er komt weer een ander aan alhoewel de laatste nog lekker ergens bij Japan zit. Er is geen harde wind maar we zitten nog steeds in de regenband die altijd na zo'n typhoon komt. Ik hoop dat het weer binnenkort opklaart... ik kan geen regen meer zien!!

En vandaag is het Lody's hele laatste dag in Hong Kong. Ze heeft het prima naar de zin hier maar stiekum mist ze toch wel Danielle en Jan Willem die zie nu al een tijdje niet heeft gezien. En ze mist haar vrienden die ook allemaal op vakantie waren en nu weer terug in NL zijn. Al met al kijkt ze er nu vreselijk naar uit om morgenavond in het vliegtuig te kunnen stappen richting NL.

Typhoon Goni.

Gistermiddag werd het rond 4 uur T3. De wind werd wat heviger en de buien kwamen wat sneller uit de lucht vallen. De typhoon had nu ook een naam gekregen. GONI. D'as leuk! JONI/GONI.
Het weerhield ons er niet van om eens lekker te gaan shoppen in Mongkok. De eerste dag dat Linn en Joni hier waren liepen we al op dezelfde markt maar vanwege jetlag liepen de meiden gewoon de meeste winkeltjes voorbij!


Nu was de jetlag al op getrokken en opnieuw deze markt bezoeken stond hoog op de verlanglijst. Lody had ook nog wat last minute inkopen te doen. We zijn elk winkeltje ingeweest en Joni ging los! Ze genoten allemaal volop en nadat we echt elk winkeltje hadden bezocht zijn we gaan lunchen in Langham Place.

Daarna terug naar huis. Het begon wat harder te waaien en te regenen. En ik maakte me iets ongerust. Remy en Rachida's vlucht vanuit Dubai zou aankomen om 9.45 uur 's avonds. Niet leuk als er dan T8 wordt uitgeroepen. Ik had al wel gezien dat de typhoon wat aan het afwijken was op internet en niet recht op Hong Kong meer zou afkomen, maar toch...

Nadat we de hele middag met de Wii hadden gespeeld, gegeten hadden bij de Mexicaan, zijn we thuis aan de koffie gegaan. Ik denk dat we om kwart voor 8 weer op de bank zaten, toen ik even ging kijken op het Weather Channel. Shit. Er was een pre-announcement T8 in force gegaan. En we lazen dat ze T8 wilden afroepen om 9.45 uur!

Het zal toch niet waar zijn! Precies dezelfde tijd als de aankomst van Remy en Rachida!
Het vervelende van T8 is dat elke vorm van openbaar vervoer stopt. Dus geen bussen, treinen, taxi's en metro's. En dat is minder als je op de luchthaven staat en naar huis wilt.

Ben en ik besloten dus ook maar om alvast richting airport te gaan. Rond 9 uur stonden we al bij de Starbucks op het vliegveld. Kopje koffie gekocht en we zijn naar buiten gelopen voor een sigaretje. Alle vuilnisbakken waren al weg gehaald. De koffer-wagentjes stonden al aan de ketting. En het waaide heel hard!

We liepen later naar binnen en zagen dat Remy's vliegtuig al geland was en aan de gate stond om 21.19! Pfff... ik was ineens veel geruster! Ze waren veilig geland!

Totaal afgepeigerd en vemoeid maar blij kwamen ze de gate door. Een sigaretje wilden ze roken en toen zagen we dat waar normaal gesproken de rij is voor de taxi's, het ineens volstond met motor-agenten in volledige uitrusting. Hmmm...

De chauffeur die ons in zijn taxi meenam was blij eindelijk naar huis te mogen. Hij begon dan ook als een gek iedereen te bellen onder het rijden, dat hij naar huis kwam. Volgens ons heeft hij de hele familie en alle collega's verteld dat hij onderweg was, want hij zat echt non-stop te bellen! Nou kan ik daar nog wel mee leven, maar die man zat zoooo hard te praten en te schreeuwen door de telefoon dat wij, de klanten, niet eens aan praten toe kwamen! En verder op de Tsing Yi brug reed hij op de middelste baan die was afgesloten voor verkeer!! Ik moest hem even losrukken van zijn belangrijke telefoongesprekken om met handen en voeten hem te vertellen dat hij op een baan reed met een rood kruis!!!

Het zal toch niet gebeuren dat je een landing tijdens T8 overleeft en dan vervolgens tegen een barricade oprijdt op de snelweg!

Eindelijk kwamen we dan aan bij het hotel. Tegenover de tempel op Tempelstreet. Lekker dichtbij. Nadat ze zich hadden opgefrist zijn we naar huis gegaan om een drankje te doen. De rest van de familie stond al te wachten. Een uurtje later wilden ze naar het hotel terug om te gaan slapen want de reis via Dusseldorf en Dubai naar Hong Kong had zijn tol geeist.

Ik liep mee naar buiten om een taxi te scoren. Maar omdat het T8 was, dachten al die taxichauffeurs dat ze ineens mensen mochten gaan afzetten!! Het ritje wat normaal gesproken zo'n 20 dollar kost, was ineens 100 dollar! Afzetters. Maar we hebben er eentje gevonden die voor 50 dollar wilde rijden.

En nu is iedereen wakker, behalve Ben dan. En vanavond als Remy en Rachida zijn uitgeslapen en Chiel weer terug is uit China, dan gaan we gezellig met z'n allen eten.

De familie Honig is weer kompleet!

Jos is weg en dus...jawel een typhoon!

Hoe krijgt die gozer het voor elkaar!

Heeft hij misschien een derde oog? Of is hij in 't geheim misschien een hobby "weervoorspelling" aan het beoefenen? Of voelt hij aan het water misschien dat het tijd is om weg te gaan?

Onvoorstelbaar maar waar. Nadat we 3 dagen zowat zijn weg gesmolten vanwege het abnormale warme weer begon het vanmiddag enorm te waaien, te onweren en te regenen. Het bracht wel wat verkoeling gelukkig. Ik keek op het weather channel en sinds 15.15 was T1 afgeroepen.

Ik vind alles best. een typhoontje meer of minder maakt mij niets meer uit. Ben alleen niet blij met het tijdstip. Morgenavond om 21.45 uur komen Remy en Rachida aan. Ik hoop niet dat ze veel vertraging en/of turbulentie zullen ondervinden of nog erger dat ze ergens anders moeten landen.

Als je naar het kaartje kijkt dan zie je dat de typhoon nu het groene rondje is. En morgen is hij het rode rondje en kort daarop is hij het blauwe rondje. Als je goed kijkt zie je dat het blauwe rondje precies over het rode sterretje valt dat Hong Kong moet voorstellen. Een "direct hit" op Hong Kong. Fijn...

Vandaag zijn we vanwege het superwarme weer meer binnen dan buiten geweest. We hebben nog wel geluncht met Chiel bij Burger King. De meiden en Ben zijn naar huis gegaan en zijn gelijk het zwembad ingesprongen. Lody en ik hebben boodschappen gedaan en bij thuis komst is Lody ook gaan zwemmen en heb ik wat opgeruimd en gekookt. Helaas begon het even later te regenen.

Nu zijn Linn, Joni en Ben naar de bios. En de oudjes zitten voor de tv...met de voetjes omhoog... HEERLIJK!

23 Jaar en 1 dag.

Wat was dat een gezellige verjaardag!

We hebben dimsum gegeten, we hebben geshopt, we hebben een voetmassage gehad, meer geshopt, nog een drankje gedaan, toen naar huis. Toen kwam een enorme taart aan de deur die Martijn had geregeld!

Linn is super verwend op haar verjaardag. Behalve een nachtelijk telefoontje van Martijn, was er ook nog een filmpje en een taart!

Even bijkomen van het superwarme weer (37C) douchen, omkleden en op weg naar Knutsfort Terrace om lekker te eten bij Heaven on Earth.



Daarna nog een drankje in All Night Long en toen begon 't. Een copy van 5 jaar geleden...

De glazen witte wijn leken meer op vazen met witte wijn en voordat we (vooral ik!) er erg in hadden, hadden we allemaal besloten 0m op 6 december de Loop van Angkor Wat te lopen/rennen. Jesse en Chiel en voor het gemak gaan we er ook van uit dat ook Jos (meerderheid van stemmen Jos!) de halve marathon gaan lopen en Bram, Kamilla en ik de 5 kilometer gaan lopen. Vanavond gaan we gelijk in training. Althans de drie laatst genoemden, wat veel bakken we er nog niet van.

We willen Pim ook nog vragen om mee te doen en hopelijk kan Irma ook mee. Dat zou gezellig zijn. En al bakken we er helemaal niets van, dan hebben we in ieder geval een gezellig weekend gehad. Toch?!

Happy Birthday to Linn!

1 augustus 1986.

Precies 23 jaar geleden lag ik in mijn zwempak achter in de tuin te wachten op de dingen die zouden gaan komen. Het was erg warm in NL en specifiek in Steenwijk. Chiel was nog op de kazerne in Havelte maar kon elk moment thuis komen. Arlene liep al rond in huis met Ben en Remy die 3 en 5 jaar oud waren! We waren allemaal in volle afwachting van de nieuwe baby die geboren kon worden!

Die nacht op 2 augustus werd om 2 uur precies, Linn geboren! Een prachtig meisje met een volle bos haar. Iedereen was super trots! We moesten helaas nog wel na de geboorte naar het ziekenhuis omdat het met mij nog niet zo goed ging maar later die dag kwamen Linn en ik terug per ambulance naar ons huis in Steenwijk, waar iedereen stond te wachten.


Linn 2 jaar oud! Ik weet dat ik hier in HK ergens een foto moet hebben van Linn toen ze net geboren was, maar helaas...kan hem niet meer vinden.

En nu is kleine Linn al 23 jaar geworden! How time flies!


Vandaag gaan we helaas zonder Martijn, die trouwens op dit moment aan de telefoon zit met Linn, haar verjaardag vieren. Straks om 12 uur dimsummen, dan gaan we de cadeautjes kopen, daarna een footmassage en vanavond gaan we met Bram, Kamilla, Jesse en Crystal en wij met z'n allen lekker eten bij Heaven on Earth.

Gisteren zijn we trouwens een dagje naar Cheung Chau Island geweest. De "hot weather warning" die was afgegeven door de Hong Kong Observatory klopte! Het was bloedje heet en de zuid chinese zee had meer weg van een heet bad dan dat het verkoeling bracht. We zijn allemaal rood verbrand en we zijn op tijd naar bed gegaan omdat we zo "rozig" waren.