Het zal weer eens niet zo zijn...

De week begon zo goed. We hadden er weer zin in. Zin om er hard tegen aan te gaan met het werk.

Na maanden van hard werken tot soms 12 uur 's nachts, zwemmen tegen te stroom in op allerlei fronten stond eindelijk alles op scherp.
Leveranciers doen wat ze moeten doen, achterstanden zo goed als verdwenen, klanten die tevreden huiswaarts keren naar Nederland, een leuke uitnodiging om een kerstparty bij te wonen in de Hongkong Jockey Club in Hongkong en natuurlijk niet te vergeten het aanstaande bezoek van de kids op 21 december!

Nee, eindelijk scheen er een heel dun straaltje zonneschijn binnen in die hele donkere tunnel waar maar geen eind aan kwam.

Nou die zon verdween weer heel snel op woensdag!
Chiel wilde zijn laptop aanzetten om wat emailtjes te beantwoorden toen het kreng het helemaal niet meer deed.
Weg, alle bestanden. Foetsie, alle foto's. Pleite, alle emailadressen.
Op zo'n moment wil je alleen maar dat k*tding in een hoek gooien, de deken over je heen trekken en helemaal niet meer bestaan. Het klinkt nogal drastisch maar zo'n computer in eigenlijk de enige manier om te communiseren met het thuisfront en werk.

Na de eerste teleurstelling te hebben verwerkt, raapten we WEER de brokken bij elkaar, en probeerden we zelf het ding weer aan de gang te krijgen. Restore cd erin, mooi niet dus. Nog steeds geen beweging in te krijgen. Dan kijken of iemand kan komen om de laptop weer aan de gang te krijgen. Niet dus.
Er bestaat helaas niet zoiets van een gele gids,in engels,waar je in kan kijken.
Vandaag hebben we om het leed iets te verzachten, koffie gedronken bij Starbucks, een dubbele espresso weliswaar, want we waren er goed ziek van. Laptop meegenomen en bij een computerwinkel gevraagd of zij er iets van konden bakken. Via Bing natuurlijk want we zijn nog steeds in China.
De beste man zou er naar kijken en we zouden het wel horen. Er werd dus gebeld vanmiddag. Er is helemaal niets aan te doen. Alles is verloren en moet weer van voor af aan opgebouwd worden.

Het beetje goede nieuws is dan, dat de computer het weer doet. Alle harde schijven zijn weer mooi leeg, dus een nieuw maagdelijk begin.

Achteraf denken we samen: "Tuurlijk, we zullen echt alles meemaken wat er maar mee te maken valt. De hele beker MOET leeg!"
Het is niet anders... MAAR NOG 5 NACHTJES SLAPEN EN DAN ZIJN DE KIDS ER!!