Macau

Zo, we zijn weer thuis. Alhoewel we maar 1 nachtje zijn weg geweest, het voelt alsof we een heuse vakantie hebben gehad! Zondagavond kwamen we weer thuis en nu, maandagmorgen is alles weer als normaal. Ik heb Chiel net weg gebracht naar het kantoor in Lai Chi Kok. Deze keer is hij alleen met brace en looprek gegaan. Voor ons een hele stap de goede richting op! Vanmiddag wordt hij door Elvira in Lai Chi Kok in een taxi gezet en pik ik hem thuis, beneden weer op.

op de ferry

Maar goed, we gingen dus naar Macau! Op zaterdagmorgen stond Jesse al vroeg voor de deur om met ons naar de China Ferry te gaan. Rolstoel, looprek, koffertje, rugzak in de achterbak en per taxi vertrokken we naar Cantonroad. Jesse had al kaartjes geregeld en Mabel stond ons al op te wachten in de vertrekhal.

En zoals elk nadeel 'een voordeel heb' wij mochten de express way nemen voor de disabled and elderly! Dat schiet lekker op. Ook mochten we als eersten de boot op want we hadden kaartjes om boven te zitten. Chiel heeft het nog wel geprobeerd om de trap op te komen maar al gauw bleek dat net een stap te ver te zijn. We zijn beneden gaan zitten en de 4 mensen die eigenlijk op onze plek hadden moeten zitten, waren blij verrast dat ze van ons een 1e klas kaartje kregen! Iedereen blij dus. De boottocht ging verder goed. De zee was rustig en daar waren mijn maag en ik weer blij mee. In Macau mochten we weer de express way nemen bij de douane en toen konden we de taxi in. Op naar de Galaxy!

Ingang Galaxy

Ik moet wel even uitleggen dat voor ons alles 1 grote verrassing was. Jesse had alles geregeld dus we gingen er blanko in. Maar mijn hemel, wat een ingang zeg bij de Galaxy! Prots en praal. En alles is ingericht om het jou zo gemakkelijk mogelijk te maken om je centen achter te laten bij het casino.

De Galaxy is een enorm complex. Op de begane grond is het casino en winkels gevestigd en dan zijn er 3 hotels. De Galaxy hotel, de Banyan Tree en het Okura hotel. Op de 2de verdieping van het complex is een strand met waterslagbad, cabana's, restaurantjes, tuinen en vast nog meer. Heel imposant.

Effe wachtuh...

Wij mochten gelijk de lift in naar het Okura hotel. Iedereen was enorm blij om Jesse weer te zien maar onze kamers moesten nog even gecheckt worden door iemand of alles wel in orde was. Eerst lunchen dan maar. Ook al zo geweldig! We liepen het restaurant in van de Banyan Tree. Thais. Heerlijk gegeten en wat een ambiance! Prachtig ingericht met donker hout!

Na de maaltijd wilden we nog even door het casino lopen maar helaas. We kwamen er niet in. Bij elke ingang staan namelijk security mannentjes die steevast de ID wilden zien van Mabel. Nou is Mabel al ruim boven de 21 jaar, maar eerlijk is eerlijk, ze ziet er geweldig uit, maar niemand schatte haar boven de 21 jaar. Jammer dus. Dan maar omlopen terug naar het hotel.

Mabel is echt ouder dan 21 jaar!

We hebben nog heel even gewacht en toen werden we naar de kamers gebracht. Nou ja kamer, het leek meer op een appartement! Huiskamer, inloopkast, een joekel van een badkamer met sauna, regendouche en een bad met een stapel zachte handdoeken waar je eng van word en een bed zo groot! Ik heb het opgemeten, ik moest 5 ruime stappen nemen om het bed voorbij de lopen! Het was op een hoek gevestigd dus aan alle kanten ramen met uitzicht op het strand aan de ene kant en uitzicht op de racebaan aan de andere kant. Prachtig!

Jesse en Mabel zaten tegenover onze kamer in net zo'n joekel van een kamer. Hihi, we zaten voor 1 nacht in onze eigen Trump-tower!

Die middag hebben we wat rondgelopen en steeds zonder succes geprobeerd het casino in te komen. En toen we op de klok keken, bleek dat we ons nog moesten haasten om naar de Watershow te gaan! Vlug naar boven, vlug Chiel's verzorging nog even doen en toen vlug de taxi in naar de City of Dreams waar de House of Dancing Water wordt gegeven.

Ook hier zaten we perfect! Voor Chiel heel gemakkelijk om van de rolstoel op een pracht van een leren stoel te komen, bonbonnetjes erbij en een glaasje champie! Wat wil een mens nog meer! De show zelf is adembenemend. Er gebeurt van alles! En dat allemaal in een enorm zwembad. Mocht je de kans krijgen, echt heen gaan. Super gaaf om te zien!

Vandaar zijn we gezellig terug naar het hotel gelopen. Het weer was zo lekker en zo krijg je een beetje een idee, hoe allemachtig groot al die complexen zijn. We liepen langs de Venetian terug naar het hotel en het blijft een beetje vreemd om dan de Italiaanse gondels in de gracht voor de Venetian te zien liggen.

In het hotel hadden we nog een uurtje. Beetje bijkomen, omkleden (zelfs ik had voor de gelegenheid een jurk aan!) en toen zouden we gaan eten. Eten klinkt eigenlijk een beetje te gewoon, het is meer dineren in een topsetting! Het Japanse restaurant in het hotel is buitengewoon! Ook hier was iedereen weer blij om Jesse te zien en we werden begeleidt naar onze tafel. Eigenlijk de 'chefs-table'.

Buiten het feit dat alles waanzinnig goed smaakte, was het zo gaaf omdat voor onze ogen elk hapje met zorg werd klaar gemaakt. De Japanse chefs gingen behendig om met hun sushi-messen. En het was alsof je naar kunstenaars keek die bezig waren met hun kunstwerk. Ik heb genoten! Nou kijk ik als ik de kans krijg de hele dag naar het Asian Food Channel, deze avond leek het alsof ik in de tv zat! Super, super, super!

Aan het eind van de maaltijd, ik denk 9 gangen verder, toen kwam de chef met een dessert waarop stond 'happy birthday' en zong iedereen inclusief de 3 gasten die ook aan de tafel zaten, happy birthday voor mij! Een onvergetelijke avond! En hij was nog niet voorbij!

Na het eten stegen we op naar de Crystal Piano. Een bar in het hotel. Jesse had een tafeltje gereserveerd
voor ons en speciaal voor mij in het rokersgedeelte! Nou ja, ik heb het die avond niet droog gehouden. Alles was zo geweldig, alles voelde zo goed, dat ik helemaal ontroerd was. En voor Chiel en mij was het heel bijzonder dat we niet om 10 uur al in de pyama op bed zaten. We gingen zelfs pas na middernacht terug naar de kamer! En dat, beste mensen, is al zeker 4 maanden niet gebeurt!

De volgende morgen, toen we ons met moeite uit dat superbed hadden gesleept, gingen we ontbijten. Daarna nog even terug naar de kamer om alles in te pakken, koffertje vast klaar zetten, en daalden we af naar het zwembad. Chiel en ik bleven lekker op zo'n bedje hangen op het 'strand', Jesse en Mabel waren dapperder en gingen het water in. Het weer was wat bewolkt en de wind was sterker dan de dag ervoor.

Uurtje later zijn we naar boven gegaan. Heeft Chiel nog de dingen gedaan die hij moest doen en daarna zijn we uit gecheckt. Maar de dag was nog steeds niet voorbij! Als verjaardagscadeautje kreeg ik van Jesse en Mabel een spa behandeling in de Banyan Tree. Ach, en lieve Mabel heeft zich opgeofferd om dat samen met mij te doen, ze vind dat vreselijk zo'n spa behandeling...NOT!!

Nou moet ik zeggen dat ik al jaren niet naar zo iets ben geweest en dat ik, in tegenstelling tot Mabel, er zelfs tegenop zie! Ik moet er echt aan wennen dat er een vreemd iemand aan mijn lijf zit, maar ik ging er met open vizier in. Gewoon er naar toe gaan en proberen te genieten dat je 2 uur niets hoeft te doen.

De spa zag er ook weer geweldig uit! Helemaal zen, helemaal rustgevend. Donker hout, bloeiende orchideeën, zijden lakens. Van de muziek en de geur alleen al, zou je spontaan in slaap vallen. We werden afgezet door Jesse, die verder met Chiel zich 2 uur zou vermaken. We werden 1 voor 1 opgehaald door onze massage-dames. Ik kreeg uitgebreid thee en een voet massage, mocht de muziek uitzoeken die ik wilde horen, mocht een geur-wierookje uitzoeken die ze tijdens de behandeling zou branden, kreeg een pracht van een omkleedkamer met badjas en slippers en toen ging het gebeuren!

Een bodyscrub van ginseng, haver en honing, een stoomcabine, een douche en een 'Island Dew' massage. Ik had het nooit gedacht maar ik heb echt genoten! Toen ze het belletje klingelde aan het eind van de behandeling, toen pas schrok ik wakker! Het was echt heerlijk en eindelijk zijn die knopen uit mijn schouders verdwenen. Ik zeg, voor herhaling vatbaar!

uitzicht vanaf de kamer

Nadat Mabel en ik weer met een zacht huidje en relaxed Chiel en Jesse opzochten, bleek dat we gelijk naar de ferry zouden gaan. Jesse had al kaartjes voor de terugweg. Deze trip was iets minder rustig. De zee was ruw en de wind stak op. Of het nou kwam omdat ik zo 'damn relaxed' was, ik heb de hoge golven kunnen weerstaan en rustig gezeten totdat we weer aanmeerden in Tsim Sha Tsui.

We hebben eerst alles bij ons thuis afgeleverd, en daarna hebben we nog een salade gegeten met Jesse en Mabel bij Wooloo. En om 8 uur waren we weer thuis. Afscheid genomen en gelijk de pyama aan. We waren helemaal op maar wat een geweldig weekend was dit weer! Super!
En Chiel zei later: Ik voelde me net normaal! En daar ging het om!