De training...

Speciaal voor Jan en Jantina Reinders uit Hardenberg een update...

Ik moet zeggen dat de training een beetje in het slop is geraakt. Niet omdat de heren niet willen hoor, want de wil is er wel, maar gewoon omdat ze zo keihard werken en hele lange dagen maken!

Neem nu Pim, die is de afgelopen week vertrokken naar India en hij vliegt zowat elke dag naar een ander stukje India en Europa. Hij pas over anderhalve week weer terug. Echt niet normaal maar het moet wel gebeuren...
En Jesse, volgens mij is hij zondag vertrokken naar China, vliegt overal heen en komt pas volgende week weer terug...
Jos heeft nu een klant, die hij onder z'n vleugels moet nemen. Fabriekje bezoeken, etentje, sight-seeing door HK, maar al met al hele lange dagen...
En dan mijn Chiel, hij zit of bij de bank, of in een trein, of op een ferry, of op de fabriek, of op een bruiloft ergens in China... druk druk druk... De woensdagavond probeert Chiel aan alle kanten vrij te houden om te trainen maar a.s. weekend komen er weer collega's over uit NL, accountant-bezoek tegelijkertijd en een klant!

De werkdagen van 9 tot 6 uur bestaan hier niet. Het is meer zoiets van, je begint en je stopt als het werk klaar is voor die dag. En dat kan oplopen tot werkdagen van 15 uur!

Maar eerlijk is eerlijk, ze lopen elke woensdagavond als ze in HK zijn, wordt er al rekening gehouden met het dieet, wordt de dagelijkse stoelgang getraind dat het NIET tussen 6 en 8 uur 's ochtends valt, en drinken de heren geen bier maar zijn ze aan de vruchtensapjes!

Je ziet Jan, ze doen hun best!

Trouwens iets heel anders...

Chiel had de laatste 2 weken niets meer gehoord van zijn fabrieks-manager. Hij was niet te bereiken en zijn vrouw had ook geen idee waar hij was. Dat klinkt niet zo best... vanmorgen is Chiel naar de fabriek gegaan omdat Jimmy weer boven water was gedreven.
En wat bleek? Hij was terecht gekomen in een opstootje voor de fabriek in China en hij was door de politie opgepakt (terwijl hij op weg was naar het werk!!!) en zonder pardon in de gevangenis gegooid voor 10 dagen samen met nog 10 andere chinezen in 1 cel!!!
Geen advocaat, geen uitleg en fysiek aangepakt door de politie waarvoor hij nu bij de dokter loopt!
Als je dat dan meemaakt weet je gelijk weer dat je in China zit...

Lazy sunday

De ingang van Ocean Terminal. Opnieuw versiert maar deze keer voor het Chinees Nieuwjaar wat straks op 17 februari valt.

We hadden helemaal nergens zin in...gewoon een beetje hangen en gewoon eens genieten van een zonnige zondag...
Gisteravond waren we nog naar het feestje geweest van Silla en Steve, die 10 jaar bij elkaar waren. Maar rond half twaalf waren we kapot en zijn toen stilletjes naar huis gegaan. Ik denk dat we moe waren van het reizen en chiel natuurlijk van het werken.

We hebben heerlijk uitgeslapen en daarna zijn we gaan dimsummen. Heerlijk kalm aan, geen gedoe. Na het eten (wat altijd te veel uitpakt) slenterden we wat rond en kwamen we bij de Starferry terecht.

De nieuwe Central Ferry Pier. Niet iedereen is hier blij mee. Het oude gebouw van de Star Ferry is al met de grond gelijk gemaakt. Helaas weer een cultureel erfgoed verdwenen...

Er hangen nog wel protest doeken waaruit blijkt dat de Honky's het niet altijd eens zijn met de beslissingen van Donald Tsang.

Op Central is al een tijdje geleden een nieuwe pier gemaakt maar ik was er nog nooit geweest. Dus wij de ferry op en vandaar naar de kermis gelopen.

De kermis (rechts) is weer typisch op z'n Hong Kongs. Orde en rust. Je betaalt vooraf zo'n 100 HKD zodat je niet in de rij hoeft te staan voor een kaartje.

Hardstikke druk natuurlijk op zondag dus we hebben even gekeken en toen door naar Pacific Place. Een winkelcentrum die ook gelijk een verbinding heeft met het Hong Kong Parc.

Het weer was zo lekker en het zonnetje scheen eindelijk na die talloze mistige dagen, dat we op een terrasje zijn gaan zitten en een kopje thee hebben gedronken. Echt zalig...

Weer een ervaring rijker!

We zijn net thuis en nog een beetje brak van het feest, het vroege opstaan en de boottocht terug.

Gisteravond rond 6 uur kwamen we aan op het Zhuhai Holliday Resort. Bing gebeld en we werden opgehaald door zijn vriend die ons linea recta naar de bruiloft bracht. We hadden zelf eerst gedacht om ons in te checken voor de hotelkamer, maar zij hadden daar een heel ander idee over.

We werden opgewacht door de hele familie en een stralende Bing met bruid. Alles in barbie-roze, luide muziek en een hoop kabaal. Het was wel erg leuk om te merken dat ze heel erg op prijs stelden dat we de moeite hadden genomen om te komen. Het leek wel of we Alex en Maxima waren, hihi, iedereen aan het buigen en we werden met begeleiding helemaal rond geleid.

Bing gaf ons de sleutel van onze kamer en we besloten eerst maar naar de kamer toe te gaan. Het was tenslotte nog erg vroeg. We werden pas om half acht verwacht. Weer in een auto naar de kamer.

Het hele park was een soort van Sporthuiscentrumachtig iets. Allemaal huisjes met tuintjes ervoor, sportvelden, vijvers en een heuse winkelstraat.

De kamer was ouderwets chinees. Het lijkt allemaal goed geregeld maar daarna merk je dat niets werkt. Kastjes sluiten niet goed, het water is niet echt warm, de waterkoker doet het niet, de helft van de lichten zijn kapot, het toiletpapier lijkt meer op een vloeipapiertje en de matras die heel dik is, is niet meer dan gestort cement...knoerd hard! Yes we're back in China!

Om 7 uur zijn we weer richting de locatie gegaan waar het bruiloftsbanket werd gegeven. We kwamen binnen in een enorme roze-zaal met 60 10-persoonstafels. Wauw!

Voorin de zaal hing een enorm scherm waar de bruidsfoto's van Bing en bruid op werden vertoont. Allemaal zoete teksten onder de foto's waar het bruidspaar in alle mogelijke poses op stond compleet met muziek.

Paul en Nuan kwamen nu ook binnen. Ze hadden 7 uur gereisd voor de bruiloft! Toen iedereen zat, kwam het bruidspaar met familie binnen. Alles geregiseerd door het park natuurlijk. Ze hadden zelfs een dame die alles aan elkaar praatte. Het was echt lachen!

Eindelijk kwam het eten dan binnen, ik stierf van de honger zo ondertussen. Eerst een enorm groot gouden varken op een plateau en toen allemaal gegrilde suckling pigs met knipperde rode oogjes. Helemaal geweldig. Daarna werd het eten in no-time op de tafel gezet en binnen anderhalf uur waren de meeste chinesen dronken vanwege het toasten met moutai, het eten op en de meeste gasten al vertrokken! Dat is nog eens tempo!

Hmmm, 9 uur, te vroeg om naar bed te gaan en te laat om de ferry terug te nemen naar HK. Dus wij met Paul en Nuan naar het hoofdgebouw waar een nachtclub zou zitten. Nou dat was pas echt lachen...dronken chinesen, zangeressen, danseressen zonder ritme-gevoel en veel herrie. We hebben daar maar aan mee gedaan. Dobbelen en drinken. Om 12 uur zo gaar als wat naar bed gegaan en vanmorgen om 7 uur werden we door Bing opgehaald en weg gebracht naar de ferry.

En nu zijn we weer thuis. Lekker terug in HK. Maar het was hardstikke leuk om Bing weer terug te zien na zo'n lange tijd. En hij is nog steeds dezelfde Bing...

Chinese bruiloft

Vanmiddag om 15.30 stappen Chiel en ik op de ferry richting Zhuhai. Een boottochtje van 70 minuten om naar een chinese bruiloft te gaan van Bing!

Je weet wel, onze eerste medewerker in China, heeft een dame gevonden en besloten om met haar te gaan trouwen. We zijn natuurlijk heel erg benieuwd hoe het allemaal in z'n werk gaat. Paul komt ook samen met Nuan. Gezellig! We blijven een nachtje slapen en morgenochtend gaan we naar HK.

Ik heb de afgelopen week de blaren op mijn voetjes gelopen om een passend cadeau te vinden voor Bing en zijn bruid. Van Jesse had ik gehoord dat hij voor iemand die bij hem werkt, 2 champagne glazen had gekocht bij Swarovski. Ik denk leuk idee. Dus ik naar die winkel, maar dat kost een kapitaal! Ruim 3000 HKD voor 2 glazen!! Als Bing nog zou werken voor IFS dan was het een ander verhaal....
Dus ik verder gezocht. Ik heb nu een verguld beeldje gekocht in de vorm van een chinees bruidspaartje. Het glimt en blinkt dus helemaal goed denk ik... Toen kwam Jos nog met een goed idee. Een nederlandse koe! Niet zo'n echte maar een beschilderde. Dus die nemen we ook mee... Ben erg benieuwd wat Bing en bruid er van vinden...
Ik ga me weer uitleven qua foto's maken dus morgen staan die er weer op!

O ja we hebben nog geen antwoord van de landlord. Ze hadden de fax niet ontvangen. Chiel heeft hem net opnieuw gestuurd...wordt vervolgd...

Ietsjes groter...

Deze week zijn we in onderhandeling met de landlord van de Pinnacle. Ons lease-contract loopt af in februari en we moeten het dus verlengen of...we gaan verhuizen naar een iets groter appartement... Heel spannend!

Ons piepkleine flatje is heel gezellig maar wel klein. Dat merk je wel na 2 jaar wonen op een postzegeltje. Als het niet lukt en we blijven zitten hier, niets aan de hand. Maar als we groter kunnen gaan wonen zou dat geweldig zijn. Zeker als de kids overkomen voor vakantie...
Linn en Martijn hebben de tickets al geboekt voor de zomer. Arlene ook en van Remy hebben we gisteren gehoord dat hij van plan is om met de trein naar HK te komen. De trans-siberie express. Hij vertrekt half juni en verwacht half juli aan te komen, samen met Paula. Nu Ben nog...

We hebben deze week wat flatjes bezichtigd en de ruimte is gewoon eng groot. 3 slaapkamers, 2 badkamers, een grote woonkamer met eetkamer en een grotere keuken. Eindelijk eten aan een tafel! Het enige wat verschil maakt tussen de flats is het uitzicht.
Zo zagen we op de 7e verdieping een flat zonder uitzicht. Althans aan de achterkant en aan de voorkant viel het uitzicht best mee. Je ziet het park met bomen (!) en ik kan vanuit de slaapkamer zien of het druk is aan het zwembad.
We hebben ook op de 26 en 27 verdieping gekeken en dat uitzicht is geweldig. Aan de achterkant kijk je over Kowloon (wat we nu ook hebben) en aan de voorkant zie je de haven in al z'n glorie. Echt super. Maar om voor het uitzicht 3000 euro te moeten betalen, dat gaat ons echt te ver... we blijven tenslotte nederlanders...ons bin zunig!

Vandaag een fax verstuurt aan de landlord met ons voorstel en we hopen morgen antwoord te krijgen... Het blijft grappig dat je echt over alles kan onderhandelen. Niets staat vast.

Het is gelukt! Gelijk maar wat Shanghai...

Met dank aan Paul...foto's waarbij je de overkant kan zien op The Bund.

Het is gelukkig niet zo heel druk...


Ik heb deze foto van Paul gekregen. Toen wij bij The Bund stonden was het mistig, donker en het regende. Je zag niet eens de overkant!

Wandelen door de oude straatjes van Shanghai.


Chiel bij de balie van het Peace Hotel. Het schijnt een beroemd oud hotel te zijn. Clinton zou er nog overnacht hebben. Ook treed er elke avond een Jazz band op in de lobby. Helaas voor ons was er geen plek meer.

In de oude buurtjes van Shanghai, hangt de was over de straat te drogen. Gebroederlijk naast de vis en de niertjes!


Op een plein worden de mensen van een nieuw kapsel voorzien.

Eindelijk is het dan gelukt om foto's op het blog te zetten!

Het hangslot der eeuwige liefde. Prachtig symbool...

Er komen dus mensen met hun geliefde hier naar toe om een hangslotje in de kettingen te hangen, als symbool van hun eeuwige liefde voor elkaar. Op elk hangslotje staan namen en de datum dat ze het opgehangen hebben.

Overal waar je kijkt zie je standbeelden en budha's.

Hier ligt een enorme budha. De rest van het beeld ligt in de rots verscholen.

De vriendinnen van William en Paul

Foto's van Wuxi

Het was echt een supermooi park met heel veel cultuur!

Lekker!

Niet zeuren maar eten! Al zeg ik het zelf het was bijzonder goed gelukt. We hebben nog even aan Bram gedacht. Heel even maar...
Volgende keer ben jij er ook bij Bram!

Moeders Patat Kraam

Ok, hoe het begon...

Toen ik terug kwam uit NL, vertelde ik vol trots aan de mannen dat ik zo'n leuk kookboek had gekregen met kerst. The Dutch Cuisine.
Allemaal lekkere nederlandse gerechten waaronder ook eigengemaakte kroketten.
Jesse was gelijk enthousiast. "Ik neem een frituurpan mee uit NL! Maar dan maak jij kroketten!" Zo gezegd, zo gedaan.

Komen wij dus afgelopen zaterdagavond weer terug uit Shanghai, zegt Jesse: "Ik heb die frituurpan meegenomen. Eten we morgen dan kroketten? Frietjes erbij en misschien sla met mosterd/honingdressing? Oh en appelmoes met kaneel...dat vind ik zoooo lekker!"

En wie denk stond er kroketten te draaien, appels te schillen en frietjes te snijden? Precies!

Maar het was hardstikke leuk om voor de mannen te koken. Jesse, Jos, Pim en Chiel waren helemaal blij! En het was super om te zien hoe ze genoten van een home-made maaltijd!

Foto's erop zetten gaat moeilijk de laatste tijd

Ik heb zoveel foto's van Shanghai en Wuxi die ik jullie wil laten zien maar op de een of andere manier lukt het maar mondjesmaat. Gisteren had ik foto's op het blog gezet en die waren weer niet te zien. Vandaag ging het heel even goed maar ik probeer al de hele middag de rest van de foto's erop te zetten. Lukt gewoon niet...ik snap er niets van.

Hopelijk gaat het gauw beter...

Wuxi en Shanghai

Gisteravond zijn we terug gekomen van ons rondje Wuxi en Shanghai.
Na vertraging van zo'n 2 uur zijn we dan eindelijk op de plek van bestemming: Wuxi. Dat ligt zo'n 200 kilometer landinwaarts vanaf Shanghai.

De bedoeling was om Paul en William op te zoeken op hun nieuwe werkplek. We werden keurig door een taxi-chauffeur die Paul geregeld had opgehaald van het piepkleine vliegveldje van Wuxi. Het viel me gelijk op dat de mensen hier vriendelijker zijn dan in Shenzhen. Trouwens ook veel meer relaxed.

Het is een prachtig kantoor die ze huren van een nederlandse fabriek die daar staat en die tevens een partner is van IFS. Toevallig was dit ook de dag van de officiele opening wat we helaas gemist hebben vanwege de vertraging.

Het enige wat niet zo lekker loopt is het "er naar toe" en "weer naar huis" van de jongens. Ze wonen met hun vriendinnen in een hotelletje in Wuxi. 's Avonds om 5 uur gaat er een busje van de fabriek naar Wuxi en dat is het dan. Geen bussen, geen taxi's, gewoon helemaal niets die door dat gebied komen.
Paul is al eens voor een vrachtauto gesprongen om een lift te krijgen om naar huis te gaan. Dat schiet dus niet op... Wij merkten het gelijk. Het busje vertrok niet vanwege het feest dat gegeven werd op de fabriek. Dus bellen met een taxi, nou die komen dus niet. Te ver, geen tijd, ziek, geen zin, te veel gedronken, noem maar op. Gelukkig kon de man die ons opgehaald had van het vliegtuig wel, maar dat duurt een uur voor hij er is, omdat hij eerst weer naar Wuxi moet rijden.

Omdat er dus feest was op de fabriek, werden wij van IFS uitgenodigd voor het etentje in Wuxi. We moesten om 7 uur in de lobby staan van het Sheraton hotel en dan zouden we met de bus naar een Japans restaurant gaan. Teppanyaki (alweer! 't zal wel erg populair zijn onder de nederlandse zakenmannen...)

In de lobby kennis gemaakt met iedereen die uitgenodigd waren, in de bus en bij het restaurant aangekomen bleek dat er niet genoeg plekken waren. Boven hadden ze nog een teppanyaki tafel gelukkig, dus werd er vriendelijk gevraagd aan ons, of IFS niet boven wilde gaan zitten. Tuurlijk willen wij dat wel. Het was ook erg gezellig om lekker onder elkaar te zijn en te kunnen praten over alles. Het eten was trouwens geweldig! Chiel en ik hebben nog nooit zo lekker teppanyaki gegeten!

Na afloop bleek dat we ons eigen eten mochten betalen van onze partner... 90 euro voor 6 man, onbeperkt eten en drinken wat dus komt op 15 euro per persoon... tja...het mocht de naam uitnoding eigenlijk niet dragen...

We hebben echt even moeten nadenken over wat ze nu precies bedoelen, maar volgens Paul betekent dit bord "Pas op voor je hoofd"!

Maar goed, we zijn daarna niet meer de bus ingestapt maar we hebben lekker gelopen door Wuxi, op weg naar de duitse pub die zo'n beetje de 2e huiskamer is geworden van Paul en William. Beetje praten, beetje poolen en erg gelachen.

De volgende dag ging Chiel met de jongens weer naar het werk en zijn de meiden en ik naar het Taihu parc gegaan. Een prachtig park aan een meer. Heel chinees met heel veel cultuur. Ik heb er geweldige foto's gemaakt in de barre kou! Het waaide hard, het miezerde en maar 4 graden! Maar wel de moeite waard! Het was echt super en heel gezellig met de dames.

's Avonds zijn Paul en Nuan met ons afgereisd naar Shanghai. We hadden een perfect hotel in het midden van Shanghai. Heel dicht bij The Bund. Daar zie je het bekende uitzicht en skyline van Shanghai aan de ene kant van de rivier en aan de andere kant de prachtige koloniale gebouwen aan de brede weg. Helemaal goed dus.

We hebben opnieuw de kou en de regen getrotseerd (ik was echt tot op mijn ondergoed nat geregend!) maar ongelooflijk genoten van het feit dat we in Shanghai rond liepen. Paul was al vaker in Shanghai geweest dus hij heeft ons de leukste plekjes laten zien, in de beperkte tijd die we hadden. Zaterdag moesten we alweer om 3 uur inchecken op het vliegveld.

Nou dat was helemaal het toppunt. We waren op tijd ingechecked, gestuurd naar gate 16, wat later de verkeerde gate bleek te zijn, dus op naar gate 14, het boarden zou om kwart over 4 zijn, maar om half 5 nog niets. Ik ben naar de balie gelopen en gevraagd hoe lang het nog zou duren, bleek dat de hele vlucht gecancelled was! Das dan lekker... Alles bij elkaar zaten we pas om 8 uur in het vliegtuig en waren we om 11 uur i.p.v. 7 uur thuis!

Maar eenmaal terug in HK, waren we toch wel blij weer thuis te zijn. Ik weet niet wat het is maar HK blijft toch mijn stadje.

Na de koffers gedropt te hebben, zijn we nog naar Knutsfort Terrace gegaan. Daar zaten Jesse en Jos en Pim. Het was weer ouderwets gezellig!
Toen bleek dat Jesse een frituurpan uit NL had meegenomen voor mij. Maar dan wilde hij wel eigengemaakte kroketten eten. Van het een kwam het ander en afgesproken was vandaag bij ons thuis, kroketten met eigengemaakte frieten, sla met eigengemaakte mosterd/honing dressing en eigengemaakte appelmoes te eten.

De mannen zijn net weg... alles is op en het was heerlijk! (al zeg ik het zelf) Ik vond het hardstikke leuk om het te doen en de mannen te zien genieten van hun frietje met mayonaise...

Paul, Nuan en William

Naar China!

Morgenochtend vliegen Chiel en ik naar Wuxi. Dat ligt in de buurt van Shanghai. Het was nog even spannend want Chiel was echt beroerd maar vandaag alhoewel hij nog in z'n pyamaatje rond loopt, gaat het al stukken beter.

We gaan naar het kantoor waar Paul en William sinds 1 december zitten. Ze zitten inhouse bij een ander bevriend nederlands bedrijf wat morgen de opening heeft dus 2 vliegen in 1 klap.

1 Nachtje slapen in Wuxi en dan gaan we vrijdag in de loop van de dag naar Shanghai, blijven daar ook 1 nacht en dan zijn we weer zaterdagavond, rond happy hour hihi, terug in HK.

Ik vind het hardstikke leuk dat ik eindelijk eens verder China in kom dan Shenzhen. Eigenlijk schandalig, we wonen al bijna 3 jaar in HK en ik heb nog nooit iets echt van China gezien. Ik ben er klaar voor!
Ben ook enorm benieuwd hoe Paul en Nuan het daar hebben. Het is even iets anders maar ik heb begrepen dat ze het wel leuk vinden. Voor Nuan helemaal want William is daar ook met zijn vriendin en daar trekt ze nu veel mee op. Ik vind het zo wie zo knap van Nuan als Thaise om in China te wonen... tis nogal een verschil, Thailand of China.

Ziek...

Vandaag is Chiel maar thuis gebleven. Hij voelt zich belabberd. Ik denk een griepje met koorts en oververmoeidheid. Gisteren klaagde hij al over hoofdpijn en een zere keel. Maar hij moest langs immigratie voor zijn ID-kaart. Zo'n bezoekje gaat redelijk snel maar als je na afloop op je horloge kijkt ben je toch 2 uurtjes zoet geweest met alles.

Nadat we uit NL zijn overgevlogen, is hij alleen maar aan het rennen. Gaat natuurlijk niet goed. Eigenlijk heb je nog last van jetlag, te laat naar bed gaan en afgelopen weekend ging hij met een vriend naar Beijing waar het kwik 8 graden onder nul lag.

Hij ligt nou lekker in z'n bedje en hopelijk is hij gauw opgeknapt want donderdag vliegen we naar Wuxi om Paul en William te bezoeken.

Kaasfondu in het Peninsula Hotel in Hong Kong

Met z'n allen lekker eten voor Jos zijn verjaardag!

Chocolade fondu door een koekje!

Pim gaat heel netjes de overgebleven chocola door een koekje opslurpen. De jongen is helemaal geintegreerd in China...

Eindelijk gelukt...

Ik heb al tijden geprobeert om wat filmpjes te uploaden op mijn blog. Steeds zonder succes maar vandaag is het dan gelukt! YES!

Zoals jullie van mij gewend zijn, is de kwaliteit van de filmpjes bagger maar ze zijn gewoon leuk. Dus....

Dichtbij is niet altijd goed...

Eten met de collega's in Ede.

x-mas party dinner

dinner with the dutch co-workers at japanese restaurant EDE, The Netherlands

Er komen meer Panda's!

Dit is de pup die geboren is in de dierentuin in Atlanta.

En deze stoere dame is An An uit Hong Kong.

Ik las in de krant dat Ocean Parc waar An An (18 jaar) en Jia Jia (26 jaar) wonen dit jaar 2 vriendjes erbij krijgen.

China geeft 2 jonge beren aan Hong Kong als cadeau voor het 10 jarig jubileum van de overdracht van Hong Kong aan China. Dat gebeurde in 1997.

De beren worden geselecteerd uit het "breeding centre" uit Sichuan of Shaanxi. Hong Kong wil zelf ook een panda breeding centre op gaan zetten. Ze zullen dit jaar starten met het verbouwen van de onderkomens zodat ze alle vier samen kunnen wonen totdat ze de leeftijd bereiken dat ze zelf nakomelingen kunnen krijgen wat zo rond de 5 jaar is.

Panda's krijgen niet zo makkelijk pups in gevangenschap maar in 2005 zijn toch 25 jongen geboren dmv kunstmatige inseminatie.

Ik kon het niet laten om het even te vermelden want de foto's zijn geweldig!

Nog een uurtje vliegen...

Foto met de zelfontspanner...


De zon komt op...


Nog heel even...


Mooi uitzicht