Blauw van de kou

Het gaat al flink beter met mij en mijn verstopte neus. Gelukkig, want ik heb geen zin om mijn tijd in NL door te brengen op bed. 

We zijn nu allemaal ziek geweest hier in huize Honig. Kan ook niet anders want dat weer is echt niet normaal!!!

Gedver, het is koud, guur enne o ja....hardstikke KOUD!!!

Vanavond zijn we naar Remy gegaan in Utrecht. We zijn voor de zoveelste keer verkeerd gereden. Opnieuw namen we de verkeerde afslag en zagen we dat de afslag Rijnsweerd net even verder op lag zonder dat we erbij konden. Hmmmm..... dus opnieuw over de gehele campus gereden van de Uithof. We hebben alle medische faciliteiten opieuw gezien die de Uithof behuisd, hebben voor de zoveelste keer het stadion Galgewaard van dichtbij bewonderd, en hebben we het Pieter Baan Centrum opnieuw gezien.

Gelukkig is het Pieter Baan Centrum de overbuurman van Remy, dus toen wisten we dat we aardig in de buurt zaten!

Enfin, eenmaal aangekomen bij Remy, hebben we eerst koffie gedronken en daarna was het tijd om naar het Indiase Restaurant te gaan. We hadden het "prima" idee om te gaan lopen vanaf Remy's kamer, omdat het koopavond was en de parkeergelegenheid rondom het restaurant niet echt optimaal is.

Lekker hoor, lopen naar de stad. De wind strak in je gezicht. De kou geeft je het gevoel of iemand zich uitleeft met prikkeldraad, op je door de wind geteisterde ledematen. Ik had het gevoel of mijn gezicht bevroren was. Ik zou je niet kunnen vertellen of ik de hele tocht met een glimlach op mijn gezicht heb rond gelopen, want al het gevoel was uit mijn lijf weg getrokken. Nee, fijn idee dat lopen!

Maar gelukkig was daar de Tai Majial aan het eind van de tunnel! Ik maakte me al voorstellingen van een restaurantje, waar mensen gezellig met elkaar aan het eten waren, waar de geur van vers Naanbrood hangt en waar de kachel op 30 zou staan!! Na een half uurtje lopen hadden we dat wel verdiend, vond ik. 

En ja hoor, mijn ietwat door de kou bevangen fantasie kwam aardig tot werkelijkheid! 

Alleen jammer dat we een tafeltje kregen dat precies voor de deuropening stond, die zo'n beetje elke 5 minuten open ging om andere door de kou bevangen bezoekers een warm heen komen te geven.

Maar we hebben lekker gegeten en alle ledematen waren weer ontdooit. Grappig eigenlijk hoe snel je dan weer vergeet hoe koud het was. Totdat ik aan de koffie zat en Chiel om de rekening vroeg. Ohhh shit....we moeten ook nog terug lopen!!!!