Gehuld in de mist...

We moeten gebruik maken van het mooie weer. Het kan van de week al over zijn, dus vanmorgen zijn Chiel en ik vroeg opgestaan en om 8 uur liep Chiel en fietste ik al buiten. Chiel wilde 25 km hardlopen en ik besloot om er achter aan te fietsen. Beter voor mijn rug en gezellig zo met z'n tweetjes.

Het Land van Maas en Waal was gehuld in een dikke, laag hangende mist. De zon probeerde door de mist heen te komen wat een heel sprookjesachtig gezicht opleverde. Windstil, verlaten, echt prachtig om te zien.

Chiel liep makkelijk en als een jonge God liet hij kilometer na kilometer achter zich. En ik fietste, met de camera in de aanslag, kilometer na kilometer daar weer achter aan. Ik voel mijn rug nu wel maar ik denk dat de beweging wel goed is geweest. Ik heb in ieder geval wat gedaan!

 

Halverwege hebben we nog koffie gedronken bij Moeke Moore, een restaurantje aan de dijk die al vroeg zijn deuren had geopend. Het personeel stond te dweilen maar we mochten gewoon binnen zitten terwijl Chiel weer lekker stond te lekken. Een van de serveersters liep ook altijd hard en zij vond dat hij echt binnen moest zitten en niet buiten in de kou! Hij kreeg zelfs een handdoek van haar! Heel lief.

Na het kopje koffie zijn we gelijk weer verder gegaan en liepen even later Appeltern binnen. Het was echt heel lekker om zo vroeg de zon te zien doorkomen. Wat een prachtige omgeving is het toch. Wilde eendjes, appelboompjes, de geur van pas gemaaid gras, een kerktoren in de mist, en natuurlijk busladingen vol met wielrenners. Ik heb nog gekeken of ik Jos voorbij zag scheuren maar helaas.

Om 11 uur kwamen we weer thuis. Chiel helemaal blij dat hij weer zo'n goede training heeft gehad en ik blij dat ik mijn billen weer op een zachte bank kon neer vleien. Is wel even wennen hoor, zo'n fietszadel.
Chiel heeft 23.89 km afgelegd en heeft daar 6.10 minuten per kilometer over gedaan. De bikkel.

En nu is het tijd voor wentelteefjes. Lekker!