Shanghai

Ik ben er weer! Vanavond zijn Chiel en ik weer geland op vertrouwde Hongkong bodem. Het is altijd leuk om op stap te gaan maar altijd heerlijk om weer lekker thuis te komen.

Zondagmiddag vertrokken we richting Shanghai zodat Chiel gelijk maandagmorgen aan de bak kon. Ook vond er deze week een overdracht plaats. Paul verlaat ons na 6 jaar (snik!) om in de logistiek te gaan werken en dus moesten er heel wat dingetjes geregeld worden. Maar aan het eind van elke dag kwam Chiel weer terug naar ons hotel.

Hotel links, kantoor rechts

Ik moet zeggen, in mijn geheugen was dit hotel veel erger dan wat het in werkelijkheid was. Kijk, het ligt heel comfortabel namelijk 2 minuten lopen van het kantoor. En dat verklaart de keuze. Maar wat een geluk! Het bed was geheel on-chinees zacht! Geen beton-matras maar een heerlijke comfortabele matras. Deze keer dus geen blauwe-plekken-op-heupen- voor tante Ans!

Een onwijs grote kamer waar je in kan verdwalen maar met een badkamertje die claustrofobisch klein is! Niet per ongeluk de deur open gooien als er eentje op het toilet zit, want dan ligt zijn oog eruit door de deurknop. Ik bedoel waarom niet een metertje afgesnoept van die belachelijke grote kamer? Nou ja. Gelukkig behoren wij tot de 'Only succesful Pople' zoals de info-map van het hotel ons laat weten!

En dan de lobby, daar gebeurt...niets! Saai. Chiel en ik waren 1 avond naar de lobby gegaan om een wijntje te drinken maar dat was niet zo'n goed idee. 2 Gasten in de lobby (wij dus), 2 muzikanten op een orgel die de Chinese versie van 'zachtjes tikt de regen op het zolderraam' van Rob de Nijs zongen, en aantal personeelsleden ...8!! Je kan dus niet even je glas neerzetten of 8 man personeel vallen over elkaar heen om dat ene glas naar de keuken te brengen. Om verdere ongelukken te voorkomen, zijn we de rest van de dagen maar niet naar de lobby gegaan.

even de raampjes lappen!

Het weer in Shanghai was koud en nat. En ik had geen zin om me nat te laten regenen. Dus even naar buiten voor een Starbucksje en dan lekker weer op bed hangen met mijn enige Engelstalige zender HBO. De filmzender. Inderdaad, het had slechter gekund, maar als je weet dat er precies 53 zenders op TV waren, dan is het Engelse aanbod nog al minimaal. Maar ik ben nu uitgerust! Bijgeslapen! Heerlijk!

De enige middag dat ik naar buiten ben geweest voor langer dan een uurtje was woensdagmiddag. Nou ben ik al heel wat keertjes naar Shanghai geweest dus de drang om iets te 'moeten' was niet aanwezig. Samen met Echo en William gingen we op zoek naar een afscheidscadeau voor Paul. William wist een leuke plek waar hij zondag al was geweest met vrienden. (William komt ook uit HK.) Het was de kunst-buurt Tian Zi Fang.

Het buurtje waar vroeger kleine fabriekjes en long-houses stonden zijn nu omgebouwd tot trendy boetiekjes, galerijtjes, creatieve winkeltjes en hippe eethuisjes. Smalle steegjes die kris kras door elkaar lopen. Een super leuke buurt en echt het bezoek meer dan waard! Ik heb mezelf dan ook een prachtige keramieke tegel cadeau gedaan!

Op maandagavond gingen we met Paul eten bij een restaurantje bij hem in de buurt. Een moslim-restaurantje. Kebabs, Turkse pizza's, heerlijke lamschotels, je kent dat wel. We zitten gezellig te babbelen, hadden lekker gegeten en hadden net de koffie besteld toen 2 mannelijke (lees jongemannen) personeelsleden het aan de stok kregen met elkaar. In het restaurant! Wij zaten zo'n 2 meter van hun af.

Ze begonnen op elkaars hoofden te slaan met gebalde vuisten..wij dachten toen nog dat het een grapje was omdat het er nogal meisjesachtig uitzag... Maar toen de een de ander zowat door de koelkast ramde, verstomde het gelach. Ik sprong pas echt op en liep naar buiten, toen de een met een glazen biermok, de ander keihard op zijn hoofd sloeg! (godzijdank lag er geen hakmes!) De knal was oorverdovend en het glas vloog in het rond. Net als de dikke bloedspetters die de vloer EN de tafeltjes en niet te vergeten de gezichten van beide mannen rood kleurden! Er klonk gegil, overal bloed, blauwe ogen, scheuren boven de wenkbrauwen, kapot geslagen handen, kortom dit was echt genieten. Mijn hart klopte in mijn keel en zowel Chiel als Paul waren ook van slag. Shocking zei Paul. En dat was het echt. Ook buiten voor het restaurant lag een enorme plas met bloed. Bah. Je begrijpt dat we geen honger meer hadden.

De volgende avonden hebben we heerlijk en ongestoord kunnen eten. Gezellig met Paul, Echo en William. We hebben geen bloed meer gezien!

Chiel heeft deze week nog flink wat kilometers gemaakt. Per auto... Je zit 4 uur achter in de auto om bij een leverancier op bezoek te gaan die geen woord Engels spreekt, vervolgens luister je een half uur naar een Chinese conversatie tussen William en leverancier waar je de ballen van begrijpt, geeft de beste man een hand en zit dan weer 4 uur achter in de auto terug... Maar ook per voet! Tot 2 keer toe ging hij 's ochtends om 6 uur hardlopen door de straten en de hutongs van Shanghai! Hij haalde zelfs fietsers in en iedereen zwaaide hem vrolijk en verbaasd tegenmoet!

Nou moet hij de aankomende maanden zo om de week voor 3 tot 4 dagen naar Shanghai dus ik zal wel vaker meegaan. Plan is om een wat centraler hotel te zoeken voor de keren als ik mee ga en om mijn tegelverzameling uit te breiden! I love it when a plan comes together!