Storm

Onverwachts kwam gistermiddag ineens met een flinke snelheid een storm over de Zuid Chinese Zee richting Hong Kong en Macao. De berichten leken elkaar tegen te spreken. Het was namelijk onbenullig warm, voor 3 dagen achtereen kregen we een Hot Weather Warning en je moest echt zoeken naar een zuchtje wind. Dus...hoezo storm?

En omdat het prachtig weer was, besloten we een bbq te houden. Het was Jos laatste avond in HK voordat hij rond middernacht richting NL zou vliegen. En Jesse en Jos zouden ook hun fietsen komen stallen bij ons in de bijkeuken, dus iedereen zou er toch al zijn.

Ik heb gelijk de burgers uit de vriezer gehaald en boodschappen gedaan. Wat salades, stokbroodje en mijn echte pindasaus van de AH. Om het helemaal feestelijk te maken toch ook maar vlug een pavlova gebakken. Kon ik eindelijk mijn Rozerick MET spet-deksel weer eens gebruiken! Dat was al veel te lang niet gebeurt! Ook afgesproken met Chiel dat hij wat vroeger thuis zou komen. We wilden vroeg gaan eten omdat Jos moest vliegen maar dat gedoe met die briketten aansteken is niet mijn ding. Daar heb je een echte man voor nodig!

Ik sta dus in de keuken en ineens hoor ik een enorme klap! De harmonica deur was met een rotklap dicht geslagen en ik zag mijn stoelen over het terras dansen! Niet goed dus!
Eerst de stoelen maar opgeruimd en naar binnen gebracht en toen de tv op het weer-kanaal. En ja hoor, op dat moment ging het weer van T1 naar T3! En dat wil weer zeggen dat er binnen een straal van 400 km een storm HK zou kunnen aandoen. En nu was de storm al 270 km vanaf HK!

Dus eerst maar het terras opgeruimd. Planten allemaal in een hoek strak tegen elkaar aan, tafel op de kop, stoelen waren al binnen, vogelkooitjes eraf, regengoot nog maar nagekeken of die vrij was van bladeren en naar binnen rennen omdat het met bakken uit de hemel kwam vallen! Belachelijk hoe dat weer in Azië van het ene op het andere moment kan veranderen! Maar het was nog wel steeds 33 graden!

Nou die bbq konden we wel vergeten, dus de burgers moesten de pan in. Dat zou een indoor nep bbq worden dus. De bomen op het plein lagen zowat plat door de wind en mensen die met parapluutjes liepen, stegen zowat op.

Een voor een kwam iedereen binnen druppelen.

Eerst Jesse met zijn bad-ass bike! Jemig wat een ding! Als je niet beter wist zou je denken dat hij een professionele wielrenner was. Niets gaf aan dat we met een spuitgieter te maken hebben, hihi. De volgende die door de deur kwam met fiets was Jos. Zijn snelle blauwe bolide werd naast die van Jesse geparkeerd. Kompleet met rugzak waarin helm, schoenen en handschoenen zaten voor als Chiel een stukje zou willen fietsen met Jesse. Even later kwam Mabel door de deur met extra wielen van Jesse's fiets en daarnaast staat heel schattig de bolide van Viggo!

De burgers smaakten goed, de zalm verdween als sneeuw voor de zon en de pavlova was in no time op! Het was een hele gezellige avond. En toen moest Jos naar het vliegveld. Eerlijk gezegd had ik er een hard hoofd in dat hij überhaupt kon vliegen maar Jos hield moed! Hij vertrok en hield sms contact met ons.

Op de brug naar het vliegveld was de middelste baan al afgesloten en was het verboden voor bussen om op de brug te rijden vanwege de harde wind. En toen kreeg ik een sms van Jos. "Over een half uur verwachten ze T8, dat zal toch niet..."
Oeps. Met T8 stopt alles! Ook het vliegen! Jos wil zo graag naar huis om weer bij Irma en Viggo te kunnen zijn! En gelukkig is zijn vlucht nog vertrokken en as we speak, vliegt hij ergens boven Duitsland! Eind goed, al goed!

Vannacht is de storm overgewaaid en in de aanloop er naar toe werd ik zo'n beetje gek door het gieren van de wind, het geklapper van de ramen en het gebonk in de airco's. Alle waarschuwingen zijn ingetrokken, het balkon is weer back to normal en we mogen weer door met de dagelijkse dingen. Alhoewel het nu dus regent als een gek...

Vandaag komt Jesse nog fietsstandaarden brengen zodat de ze niet kunnen omvallen en dat ik er gewoon omheen kan lopen als ik mijn balkon moet schoonspuiten van condooms. De wind is afgenomen, het regent nog wel en de temp is natuurlijk weer 30 graden.

Morgen is er feest in HK. We bestaan dan als HK Special Administrative Region 15 jaar! De helicopters vliegen af en aan over de haven omdat Hu Jintao, het Chinese staatshoofd in Hong Kong is om de feestelijkheden bij te wonen. En morgen hebben we natuurlijk vuurwerk! Wordt vervolgd!

Verrassing

Chiel en ik zijn een team. We zijn helemaal op elkaar ingesteld. Kan eigenlijk ook niet anders na al die jaren samen zijn. 'Op 1 lijn zitten' is ons niet vreemd.

Maar ook qua werk zijn we een team. Hij werkt zich een slag in de rondte, reist van HK naar China en terug en doet wat hij moet doen. En ik ben thuis, zorg dat daar alles reilt en zeilt, en probeer hem te steunen waar ik maar kan. Krijgt hij bezoek, collega's en/of klanten dan zorg ik na werktijd voor het entertainment. Hij heeft daar geen tijd voor. Shoppen, tafeltje boeken bij een restaurant, cultuur opsnuiven... wat de collega/klant maar wil.

En omdat Chiel vaak in de rol van leverancier zit, brengt dat met zich mee dat we vaak de klant uitnodigen (lees betaal) voor een drankje en/of etentje. En dat vinden klanten fijn. Ze waarderen dat en begrijpen vaak ook dat een zaterdag rondlopen op een markt, voor ons gewoon een werkdag is. Want dat is het tenslotte ook.

Des te groter is dan ook de verrassing als de klant ons beiden uitnodigt voor een etentje! Dat gebeurt namelijk niet zo vaak. Als blijk van waardering voor de gedane moeite! En daar zijn wij heel blij mee. Dat waarderen wij ook weer.

Zo ook vandaag. We waren uitgenodigd voor een etentje. Heel aardig. Ze wisten ook precies waar ze wilden eten. Het liefst dichtbij de trein die ze naar het vliegveld zou brengen want dan hoef je niet zo te haasten en je kan je al heel vroeg inchecken dus geen gesleep met koffers in een restaurant.

Maar of ik misschien even een tafeltje wilde reserveren, dat zou wel fijn zijn. Tuurlijk! Geen probleem. Alles werd geregeld en om 6 uur zaten we allebei klaar aan het gereserveerde tafeltje.  Zo'n 45 minuten later verscheen de klant. De vergadering was uitgelopen en toen moesten ze nog inchecken. Tuurlijk. Geen probleem. Kan gebeuren. Gelukkig maar dat wij ons niet gehaast hadden om daar op tijd te zijn.

We bestellen het eten. We praten wat, we eten wat, we genieten van de warmte en het verkoelende briesje. We nemen nog een kopje koffie. We luisteren naar de interessante verhalen. De klant geeft aan dat hij moet opstappen. De trein in naar het vliegveld. Tuurlijk, geen probleem! En voordat wij kunnen bedanken voor het etentje, zegt de klant 'zeg, bedankt voor het etentje!', pakt zijn tas op en wandelt het restaurant uit!

Raad eens wie er heeft betaald? Precies. Dat zijn nog eens uitnodigingen! Maar de intentie was goed en werd enorm door ons op prijs gesteld!

Raar

Het kan zo maar gebeuren dat je in de stad loopt en ineens de raarste dingen tegenkomt. Zo zag ik dit bord...

...een Spaans hotel waar je je kamer per uur kan huren. Ik begrijp wel dat er 'hotels' zijn die de service verlenen van een kamer per uur. Maar waarom Spaans? Zou die gozer van Fawlty Towers daar staan? Manuel? 

En dan natuurlijk dit achterlijke grote bord...4 verdiepingen hoog...

Hoezo 'my time is now'? Niet dus! Het duurde maar heel even...

Nog even een klipje van Fawlty Towers. Hij blijft leuk!

De berg op

Er was besloten om te gaan hiken. Jos, Jesse, Mabel, Chiel en ik.

Ik moet zeggen dat ik er eerst een hard hoofd in had omdat het weer niet erg mee zat de laatste dagen. Of het was bloed heet of het kwam met bakken uit de hemel vallen. Nou ben ik niet bang voor de zon of voor de regen maar als je boven op een berg staat, en je de rode klei paadjes moet aflopen, dan wil je niet dat je uitglijdt door het spontaan ontstaan van riviertjes of dat de zon je roostert bij gebrek aan schaduw.

Maar afgelopen zaterdag zat het helemaal mee! We hebben geen regen gezien en de zon ging schuil achter de wolken. Boven op de berg waaide het heerlijk en de uitzichten waren adembenemend! Nou moet ik ook zeggen dat de gourmet-lunch die we in de rugzakken hadden zitten, ook erg meehielp!

 

's Ochtends om 9 uur was het verzamelen bij de Hilton Towers. Eerst koffie en dan de taxi in. Met z'n vijven de taxi in en we gingen op weg naar Sai Kung Country Park. Helemaal in het oosten van Kowloon gelegen. Bekend van de verse seafood en vis.

Met Jesse's verjaardag 2 jaar geleden hebben we dit stukkie ook gelopen maar door de hitte toen (39 graden!) was het echt een martelgang.

De taxi zette ons af bij Long Ke. Dat is net over de dam en dan begint het stijl omhoog lopen eigenlijk gelijk. Jos, Jesse en Mabel liepen voorop en Chiel en ik achteraan. We zijn niet zo snel, hihi. Het liep heerlijk en het idee dat we over de berg, op het strand, koffie zouden gaan drinken, motiveerde enorm!

Op het strand pakte Jesse zijn rugzak uit en mijn hemel, wat daar allemaal uitkwam! Kopjes, thermoskan, suikerzakjes, verse kersen...en bij Jos kwamen de blueberry muffins uit de tas! We hebben heerlijk gezeten, genoten van het uitzicht en nog een kersenpit-spit wedstrijd gehouden! We moeten daar nog echt eens heen om te kamperen. Geweldig strandje!

Daarna liepen we verder. Door het bamboe-bos en toen werden de eerste trappen zichtbaar. Er waren echte trappen maar ook hele stukken waar je de rotsen op moest klauteren. Chiel en ik deden kalm aan. 3 Stappen omhoog en dan 1 stap op de plaats rust. Klinkt als 'bejaard' en dat is het ook eigenlijk hihi, maar dat is wel de manier voor mij om die steile trappen op te komen. Hier en daar schoot de kramp erin maar ach. Als je je dan weer omdraait en dat geweldige uitzicht ziet dan maakt zo'n krampje niets uit.

Boven op de berg, waar zo'n huisje staat, daar hebben we geluncht! Nou toen werd die helemaal fraai! Ik had een gevuld lunchbrood gemaakt met gegrilde groenten en fetta. Jos had nog heerlijke broodjes bij zich. En bij Mabel uit de tas kwamen olijven en parma ham en bij Jesse kwam een bak met verse fruitsalade en verse lychees! En echt iedereen die voorbij kwam keek jaloers naar onze uitgestalde buffettafel!

Nadat we de inwendige mens hadden voorzien van al dat lekkers, pakten we de boel weer in en liepen we verder. Het plan was in eerste instantie om weer naar beneden af te dalen en te gaan zwemmen aan het strand van Tai Long Wan, maar dat hebben we maar niet gedaan. Nu stonden we al op 350 meter hoogte en omdie eerst weer af te dalen, een plons te nemen en daarna weer diezelfde 350 meter weer omhoog te lopen, nee. We liepen dus weer verder omhoog om daarna de bocht te kunnen nemen naar een andere ingang/uitgang van het Country Park. Daar konden we de taxi nemen terug naar Sai Kung. Ik vertel het vlug maar dat is nog steeds een uurtje lopen!

Helaas is Mabel nog gevallen en had ze een bloedje op haar toch al blauwe knie. Jesse heeft haar goed verzorgd en ik denk dat hij de volgende keer toch maar een pakje met Hello Kitty pleisters in die toch al volle rugzak stopt!

Nadat we de taxi terug waren gekomen in Sai Kung, liepen we naar onze vaste stek waar we seafood gingen eten. En tot onze grote verrassing kwamen we daar Bram, Kamilla, Dani,  en Anisah met haar vriendje tegen!

's Avonds hebben we nog een drankje genomen op de boulevard om die hele gezellige dag af te sluiten. Heerlijk!

Dragon Boat Water Parade Tai O

Er is morgen weer een feestje.

Op de 5de dag van de 5de maand van de Chinese kalender wordt  het religieuse rituele Dragon Boat Water Parade gehouden in het anders zo rustige vissersdorpje Tai O.

In de morgen roeien vissers in hun Dragon Boat de zee op en bezoeken 4 belangrijke tempels, Yeung Hau, San Tsuen Tin Hau, Kwai Tai en Hung Sing. De vissers gaan de Goddelijke beelden brengen naar de tempels aan de waterkant. De beelden worden op gewijde sampans gezet en die worden door de Dragon Boats gesleept. In een parade varen de boten door Tai O om de onrustige water-geesten tot rust te brengen.

Bewoners die langs de route wonen in een huis op palen, branden papieren offers, als de boten voorbij roeien.

Lijkt me erg indrukwekkend. Jammer dat we er niet bij kunnen zijn want morgen gaan we hiken!

Van alles en nog wat

Nou die storm viel dus erg mee. Geen potje is weggewaaid! De volgende morgen was het van T3 naar T1 gegaan dus ik had me voor niets druk gemaakt. Eind goed, al goed. Wel was er die dag echt blauwe lucht te zien en aan de hemel verscheen zelfs een regenboog die helemaal te zien was! Mickey heeft daar 2 foto's van gemaakt uit 2 verschillende ramen van haar flatje. Het ziet er surrealistisch uit en daardoor geweldig!

Foto's gemaakt door Mickey! Jammergenoeg krijg ik ze niet naast elkaar.

Omdat Mickey nog maar heel even in HK is, hebben we deze week allemaal dingetje gedaan, en moeten we nog doen, die bij haar op het lijstje staan.

Zo zijn we naar het Nikon service centrum gegaan in Mongkok omdat haar fototoestel kapot is. Even een bezoekje brengen, cameraatje wordt nagekeken en over een week of 2 krijgt ze bericht of het wel of niet te maken is. Terwijl we daar zaten te wachten, heb ik nog een leuke foto gemaakt van Nathan road. Te zien vanaf 27 hoog!

Gistermiddag hebben we ook geluncht met Rina, Loes en Lars. Dimsum werd het. En wat hebben we zalig gegeten! Dit restaurantje op Prat Avenue zit een beetje verscholen en we waren er nog nooit geweest. Mickey wel. Ze was daar met een vriendinnetje geweest en nu kon ze ons laten proeven wat zij daar had gegeten. Heel erg lekker! En Loes kreeg privé les van de serveerster in de Cantonese namen van de dimsum. Ze waren daar heel erg gecharmeerd van Loes. Blond EN ze kan een woordje Cantonees!

Gisteravond hebben Mickey en ik een hapje gegeten samen met Mark. Mark die ik bijna niet herkent had vanwege zijn Brutus-achtige baard! Maar die staat hem geweldig! We zijn Indiaas gaan eten. Mark was daar weer geweest met een leverancier en had daar de heerlijkste garnalen gegeten. Dus wij wilden dat wel eens meemaken. En echt, ze waren zalig! We hebben zo lekker gegeten en we waren precies op tijd klaar! We konden vertrekken net voordat de Indiase tingel-tangel band ging spelen en de zangeres haar mond open deed. Perfect dus!

Vanmorgen is de Park'nShop weer langs gekomen met een nieuwe voorraad bbq-briketten. Ze vliegen erdoor hier! Het was voor mij gelijk tijd om onze bijkeuken maar eens op te ruimen. Er is weer plek voor de fiets van Jesse en de Lambo van Viggo!

Vanavond ga ik met Mickey weer eten en daarna gaan we naar de Nightmarket. Mickey wil nog even kijken of er echt niets leuks meer te koop is! Kan nog net!

En Chiel kreeg vanmorgen bericht dat hij is ingeloot in de marathon van Osaka in Japan! Hij is helemaal blij! Er waren veel meer inschrijvingen dan dat er plek is.

Thank for your recent application to enter the Osaka Marathon 2012.Over the application period of April 5 to May 7, 2012, substantially more responses were received than the number of places available. A strictly neutral draw was conducted and you were selected in that draw.

Dat wordt pas in november dus we hebben nog even. Silla gaat ook lopen maar ik weet nu niet meer of dat voor de halve marathon is of voor de 10 km. Ik vind het allemaal best. Ik ben nog nooit in Japan geweest, dus voor mij kan dit tripje niet meer stuk. Het boek over Japan is al uit de boekenkast gehaald!

Nog 1 nachtje slapen en dan is Chiel weer terug uit China. Gezellig!

De eerste typhoon van het seizoen

Voor alles is een eerste keer. Zo ook deze T3 warning. Niet de waarschuwing op zich zelf maar vooral wat je als burger moet doen!

Kijk als ik las op TV dat je de afwateringsgootjes schoon moest houden, dat je alle bloempotten en tuinmeubilair moest binnen zetten, dan dacht ik: 'I wish!' Ik had daar niets mee te maken als bewoner van de 7de verdieping zonder balkon. Maar nu is het anders!

Gisteravond werd T3 afgeroepen. Dat wil zeggen dat de storm in de buurt komt van HK en dat de vissersbootjes de typhoon shelter moeten opzoeken, dat je rekening moet houden dat als je ergens heen het lastig zou kunnen worden om weer terug naar huis te gaan en dat je dus rekening moet houden met een T8 waarschuwing. En dat je alle losse spullen van je balkon moet halen i.v.m. weg waaien en daardoor een gevaar voor het publiek kan worden.

En daar sta je dan op je balkon...waar moet je beginnen?

Chiel en ik hebben alle planten maar achter het muurtje gezet en toen het achter het muurtje vol werd, de planten maar strak tegen het balkonmuurtje aangezet. De hangplanten er af gehaald, mijn vogelkootjes weg gehaald, de afvalemmer weg gehaald en toen keken we naar de tafel en stoelen...

Moet ik die nou echt naar binnen halen? Of zou het allemaal wel meevallen? We gokken op het laatste. Mocht het echt gaan spoken dan zet ik de tafel wel op zijn kop, en dan haal ik de stoelen binnen maar voor nu moet het maar zo.

Gisteravond waaide het wel erg hard maar vanmorgen regent/miezert het vooral en is de wind gaan liggen. We zullen zien!

Zonde

Nou dat was 'm weer. We zijn een ervaring rijker en een illusie armer. Ongenadig onderuit gegaan tegen de Portugezen. Maar goed, je kan niet alles hebben.
Ik was enorm blij dat we nergens heen zijn gegaan. Je zal daar maar staan in het oranje...

Jos is nog wel 's nachts langs gekomen om bij ons naar het voetballen te kijken. De eerste 15 minuten waren geweldig en daarna wilden we maar 1 ding, naar bed! Jos had natuurlijk een jetlag van hier tot overmorgen en met z'n drieën zagen we de bui al hangen. Dit gaat niet lang goed.

In ieder geval hebben we gisteravond lekker gegeten! De bbq ging aan, en Jos, Jesse en Mickey kwamen een voor een binnen druppelen. Het vlees wat ik had gekocht bij de leuke Australische slager was de rit meer dan waard. Super lekker en heel erg mals.

Maar wel binnen gegeten want de lucht zag er onheilspellend uit. De allereerste T1 van dit seizoen is afgeroepen! Er is een typhoontje in de buurt en je waait zo'n beetje van het balkon af. Ook de regenbuien mogen er wezen. Zo schijnt de zon, zo ben je nat tot op je onderbroek.

Zonde...
Zonde dat we niet gewonnen hebben en eruit gemept zijn. En zonde dat het gebeurt is door die enorme irritante Ronaldo met zijn kappershoofdje.
Zonde dat ik 3 nachten niet geslapen heb. Zonde dat ik toch niet in bed ben blijven liggen zoals ik me had voorgenomen.
Zonde dat ik mijn met zorg uitgezochte oranje meuk uit NL voor niets heb meegenomen. Heel erg zonde want daarvoor in de plaats had ik nog een kilootje kaas extra mee kunnen nemen.
Zonde dat op de foto van de slagerswinkel, de slager zelf niet te zien is!

Nederlandse fans

Het kan nog net even. Nog net voordat ze echt gaan voetballen en we natuurlijk enorm onderuit gaan tegen de Portugezen. Dan is het filmpje niet leuk meer! Dus vlug kijken en je zelf buikpijn lachen!



Ik ben er in ieder geval helemaal klaar voor!

Oranje Regen

Laten we het maar weer eens over het weer hebben. Het is bagger! De regen komt met bakken uit de hemel, de hele dag! Van wat ik heb begrepen is het bij jullie niet anders. Regen, regen, regen. Heb geen idee of die bbq die voor morgen gepland staat, ook echt doorgaat.

En dan morgennacht...de laatste kans voor Oranje! De afgelopen wedstrijd tegen Duitsland was echt niet om aan te zien. Zonde van mijn nachtrust. Er is hier tenslotte 6 uur tijdsverschil dus reken maar uit. Ik ga in ieder geval morgen nergens heen. Lekker thuis op de bank is de beste plek. In m'n pyjama met een bakkie thee. Zeker als het dan nog steeds regent.

Of het moet Oranje doelpunten regenen! Dan ga ik gelijk stampen in de plassen! En als het bagger is dan doe ik net als dit nijlpaard! Echt lachen, vergeet niet je geluid aan te zetten!

Onecht leven

Gisteren las ik een artikel in de Wereld Expat Magazine waarin het verhaal werd verteld van Ellen. Zij heeft 3 jaar in Hong Kong gewoond met haar gezin en is nu sinds 6 maanden weer terug in NL. Ik ken haar niet persoonlijk maar heb wel wat artikelen van haar gelezen. Ze vond het leven in Hong Kong 'onecht' en is weer helemaal in haar nopjes en trots nu ze terug is, dat ze weer 'helemaal alleen' het huishouden mag runnen. Eindelijk mag ze zelf snert maken!

Als je het artikel wilt lezen druk dan hierboven op Wereld Expat Magazine. Laat ik eerst even vooropstellen dat ik haar niet veroordeel. Ik bedoel, iedereen beleeft zijn eigen ervaring. En als het leven in het buitenland je ongelukkig maakt, dan is het beste om weer terug te gaan naar NL. Maar het heeft mij wel aan het denken gezet. En wat ik schrijf zijn mijn gedachten kronkels en is meer in het algemeen bedoeld dan dat ik haar bekritiseer. Ik ken haar tenslotte niet.

Maar ik begrijp gewoon een paar dingen niet...

Stel. Je woont in NL met je gezin. Je gaat elke morgen naar je werk, je brengt de kinderen naar school en/of oppas. Je doet je boodschappen op zaterdag voor de hele week. Je sopt het huis, doet de was, kookt de macaroni, veegt het stoepje achter, gaat op de fiets naar zwemles met de kids, je moet verjaardagspartijtjes organiseren, je gaat koffiedrinken met vriendinnen, overdag want dan heb je je handen vrij en 's avonds spontaan de deur uitlopen voor een borrel is lastig. Een oppas is duur en een goede vinden is moeilijk. En je bent gewoonweg moe. Dus lekker hangen op de bank met een zak chips is best fijn. Kortom je doet wat je doet als moeder en als werkende vrouw.

En dan kom je op een goede dag in Hong Kong wonen. Of waar dan ook. Je zit in het buitenland. En ineens verander je je eigen gebruiken en ben je per direct een heuse koloniaal!

Je neemt gelijk een oppas/huishoudster in huis. En die staat dan ook 6 dagen/ 24 uur per dag tot je beschikking. Behalve op zondag. Dan zit de oppas met die duizenden andere oppassen ergens op een stoep in Central. Je eigen was draaien doe je niet meer. Je eigen maaltijden kook je niet meer. Nog sterker de boodschappen doe je niet meer. Dat huis moet groter dan in NL en het liefst met zwembad. Want die had je in NL tenslotte ook niet. Zelf soppen doe je niet meer. En natuurlijk wil je niet zo maar ergens wonen. Nee het liefst in een buurt die erom bekend staat dat daar veel expats wonen. Wonen tussen de lokale bevolking doe je niet. Ook moet er een auto komen. Wel zo makkelijk want die metro vind je niets. En laten we de carrière niet vergeten. Er moet wel een baan zijn, het liefst eentje met aangepaste werktijden. En natuurlijk ga je de borrels en etentjes aflopen, want de oppas/huishoudster zit toch in huis en netwerken is wel heel belangrijk. En misschien, maar dat is misschien niet zo aardig om te zeggen, doe je jezelf wel anders voor dan dat je eigenlijk bent.

Dus voor je het weet, ben je ineens verplichte lunches aan het aflopen, ben je de hele dag aan het twitteren en faceboeken, hebben de kinderen met de oppas een hechtere band, heb je -tig verschillende projectjes lopen, zie je relaties stuklopen, en verlies je jezelf ineens, zoals Ellen zelf zegt, zelfs in het maken van armbanden en kettingen!

Ik kan me er helemaal niets bij voorstellen... je maakt toch zelf je keuzes? Niemand verplicht je toch tot iets?

Ik heb nog nooit een huishoudster in huis gehad. Ik heb een tijdje een dame gehad die 1 keer in de week de badkamer kwam soppen. Maar die had ik in NL ook. Ook doe ik zelf mijn was, sop ik mijn eigen huis, en kook ik zelf als we niet ergens noedelsoep eten. Echt waar, ik kook ook snert en macaroni hier in HK! Ok, ik heb geen (kleine)kinderen hier in HK, maar toen ik ze wel had in NL, toen moest ik alles zelf regelen. Want die man van mij heeft ooit in dienst gezeten en was meer weg dan thuis. En toen woonde ik ook niet om de hoek bij oma en opa. Ook woon ik hier gewoon tussen de locals. Geen zwembad, geen eigen auto, wel een metro-kaart, geen verplichte borrels.

Ik ken bosjes mensen die gewoon doen wat ze in NL ook deden. Met of zonder kinderen. Ze gaan nog steeds naar het werk, koken nog steeds hun eigen maaltijd en maken nog steeds hun eigen bed op. Ook nemen ze de metro naar het werk, maken lange werkdagen en zijn ze 's avonds blij om thuis te zijn. Zelfs in dat ienieminie appartementje op 3 hoog achter! Daar is niets 'onechts' aan.

Dus...wat ik wil zeggen...wie heeft dat onechte leven in Hong Kong of waar dan ook ter wereld, dan gecreëerd? Heb je daar niet zelf de hand in?

Thuis

Het leven gaat weer zijn normale gangetje. Gisteren heb ik de hele dag door wassen gedraaid. De ene helft op mijn wasrekje laten drogen en de andere helft de droogtrommel in. Want het gaat niet zo snel met drogen...ten eerste miezert het en ten tweede is de luchtvochtigheid zo hoog dat de was voor eeuwig aan dat rekje blijft hangen.

En ik moest mijn balkon weer even schoon spuiten. Na 6 dagen weg te zijn geweest is het altijd weer een verrassing wat je vind! Totale buit van gisteren was: 1 T-shirt op een hanger, gummetje, pennen, havermout, propjes papier, een hoopje ondefinieerbaar iets, en een strip met Vigora 100, red tablets! 
Waarvan 2 tabletten misten! Ik hoop dat onze bovenbuurman een paar fijne avonden heeft gehad! Nu alleen nog die condooms in de prullenbak gooien Buum!

Chiel is gisteren weer gaan werken. Hij heeft het lekker druk. Afspraken, Skype-meetings, telefoon, nou ja je begrijpt wel wat ik bedoel. Maar gisteren moest hij tussen de afspraken door ook nog naar het Nederlandse consulaat. Zijn paspoort zit op een halve bladzij vol dus er moet een nieuwe komen. Er moesten ook nog pasfoto's gemaakt worden naar Nederlandse richtlijnen. En zoiets kan hij alleen maar doen. Dus.

Ik heb omdat hij laat zou thuiskomen lekker thuis gekookt. Ook weer fijn om thuis op de bank te zitten met je bord op schoot. Vandaag is hij weer vertrokken naar China. Voor 2 dagen deze keer. Klanten komen langs en vergaderingen moeten gehouden worden. C'est la vie. Maar hij is wel op tijd thuis voor het voetballen!

Ik daarentegen ga straks gezellig lunchen met Mickey! Ze is weer in het land. Dit wordt voorlopig de laatste keer want volgende maand wordt de boel ingepakt en vertrekken zij en Jaap naar Canada.

Maar eerst koffie! Best fijn om weer thuis te zijn!

Phuket - Sala - Crowne Plaza - Halve Marathon

Woensdagmorgen waren we al vroeg wakker. Om half zeven de taxi in en naar de airport express. Inchecken, trein in, lounge van Cathay in, ontbijten en even later zaten we in een half vol vliegtuig om te vertrekken naar Phuket. Iedereen had lekker de ruimte.

...en toen werd de landing ingezet. Vanwege het k-weer boven Phuket...( wat?! Ja, K-weer! Hier in HK vertrokken we met prachtig zonnig weer en daar was storm, stond de helft van het eiland onder water en regende het keihard!)...ging het landen niet echt lekker. Het vliegtuig ging van links naar rechts, van boven naar beneden en schommelde het op en neer. We dachten zelfs dat de landing afgebroken zou worden vanwege het scheef aanvliegen op de landingsbaan, maar nee. Ruwe landing maar we stonden gelukkig op vaste grond! Praise the Lord!

SALA:
Taxi in en op weg naar Sala waar we 3 nachten zouden verblijven. In de regen reden we in 15 minuten  naar ons huisje. Was het bijna vergeten, maar wat een prachtig park is het toch. Helemaal zen! Deze keer kregen we een Garden Pool Villa. Vorige keer was het een Sala Pool Villa en dat huisje staat helemaal los van andere huisjes. De Garden Pool Villa heeft buren. Boven en naast het huisje maar privacy staat hoog in het vaandel, dus niemand kan bij iemand de tuin inkijken.

Dus kleren uit en plonzen in het zwembadje! In de regen! Daarna eerst nog email beantwoorden en toen naar de lunch. Ook al zo vervelend. Wel jammer dat alles plaats vond achter de canvas doeken vanwege de storm en regen maar ach. We overleven dit wel!

En jawel, bij terugkomst in ons huisje stond daar een fles Champie op ijs, een schoteltje met handgemaakte bonbons en een lief kaartje van de manager. 'Welcome back!' Ach we hadden toch niets anders te doen, dus we hebben de fles die middag maar opgedronken ;-)

De eerste 2 dagen viel er flink wat regen en onweerde het, zeg maar zo'n 80% van de dag. Gelukkig werd het de 3de dag droog met hier en daar een buitje en dag 4 was perfect! Blauwe lucht en we zagen zelfs een zonnetje. Voor Chiel perfecte condities om nog even een trainingsrondje te lopen. Elke morgen ging hij hardlopen. Bikkel.

De 4e dag zijn we naar Turtle Village gelopen. Kopje koffie gedronken en gespeeld met een baby-olifant die toevallig op straat liep met zijn verzorger. De olifant werd uitgelaten. Hij was 2 maanden oud en heette Ya Ya. Pas later denk je..'vreemd, een olifant..' hihi

En toen werd het tijd om de koffers weer in te pakken om op weg te gaan naar onze volgende bestemming. Van helemaal noord op Phuket moesten we naar helemaal zuid. Ik wist het wel maar had er verder niet bij stil gestaan. Pim had dit hotel geregeld vanwege zijn connecties met de General Manager die een goede vriendin van hem en Judith is. Maar toen we pas zagen op de kaart hoe ver dat hotel aflag van het punt waar de marathon gelopen moest worden, toen pas zonk de realiteit in...

Bij de rose punaise is Sala, De blauwe punaise is het vliegveld, De gele punaise laat zien waar de halve marathon wordt gelopen en de Groene punaise is het Crowne Plaza Resort. 

Er werd gebeld met Jesse. Hij zou namelijk de volgende dag aanvliegen vanuit San Francisco via Hong Kong naar Phuket, om dan 1 nacht in het zuiden te slapen bij ons in het hotel, dan 'effe' een halve marathon lopen om dan gelijk weer het vliegtuig in te stappen van Phuket naar HK en gelijk door naar Shanghai. Ik kon me voorstellen dat hij wel graag een douche wilde nemen na het lopen en dat is fijn voor hem maar ook wel sympathiek voor zijn mede-reizigers die naast hem zouden zitten in het vliegtuig! Voor de goede orde, Jesse zou langer blijven op Phuket maar de ervaring leert dat je daar NOOIT van uit kan gaan. Dus nu ook. De plannen waren net vorige week omgegooid.

Jesse regelde een tweede hotel. Eentje die op loop afstand was van de halve marathon. Vandaar kon hij terug lopen naar het hotel, een douche nemen en gelijk de taxi in naar het vliegveld. Hele strakke planning! En wij? Wij namen er nog maar een cocktailtje op!

Crowne Plaza Resort:
Op zaterdagmorgen stond onze auto al op ons te wachten. Koffers gingen er in, wij er in, en op weg naar Laguna Beach waar Chiel zijn startnummer moest ophalen voor de halve marathon. Hij had van Jesse een kopie van zijn paspoort gemaild gekregen, dus 1 ding minder waar Jesse zich zorgen over hoefde te maken. Binnen 15 minuten waren we op de plek!

 De chauffeur van Sala vond het wel heel gezellig zo. Hij liep lekker mee om te kijken hoe dat nou in zijn werk gaat. Chiel haalde de startnummers op en we stapten weer in voor het volgende doel. Het Crowne Plaza Resort op Panwa Beach.

Dat was dus een uurtje verder rijden...Het hotel is open sinds 5 mei dit jaar. We kwamen aanrijden en wat een prachtige plek! Zeker als de auto voor de half open lobby stopt en je gelijk een geweldig uitzicht krijgt over de Andaman zee! Afscheid genomen van onze chauffeur en gelijk door met inchecken.

Echt wat een prachtig hotel! Gloedje nieuw en nog heel erg rustig. Alles ziet er strak uit. Welkomst drankje. En toen op weg naar onze kamer. Op 4 hoog met uitzicht over de mooie baai. Mooie kamer en een balkon. Super. Gelijk Pim gebeld die er al een dag was.

In de lobby zagen we Pim! Onze vertrouwde Pim. All the way from Abu Dabhi. Grote lach op zijn gezicht maar helaas zonder Judith. Zij kon vanwege het werk pas dinsdag naar Phuket komen. Terwijl we aan de koffie zaten, kwam Antje, de GM van het hotel ook even bijkletsen. Heel gezellig. En even later stopte er opnieuw een taxi voor de deur. Jesse!

Met hele kleine oogjes en een jetlag van hier tot Tokyo stond Jesse voor ons. Hij had het gered! We zijn maar gelijk gaan lunchen op het strand. Een bordje pasta doet het altijd goed. Na het eten is Pim zijn startnummer gaan halen dus die zouden we de aankomende 2 uur niet meer terug zien. Wij zijn lekker aan het zwembad gaan hangen. Genoten van het water, de zee, de zon, het uitzicht en de mango jus!

Die avond zijn we nog gaan shoppen in Central Festival. Een MEGA winkelcentrum in Phuket Town! We hebben niet doelloos rondgelopen, nee, Jesse had een sport-zonnebril nodig. Want die had hij nog niet. Dus dat was erg gezellig. En we hebben bij Sizzlers gegeten! Ook leuk! En daarna hield Jesse de oogjes niet meer open. De jetlag sloeg toe!

(trouwens de wedstrijd van NL-Denemarken werd niet live uitgezonden. In plaats daarvan hadden ze een wedstrijd tussen Chili (?) en Venuzuela (?)  en dat scheelde. Geen nachtbraken. Morgen om half 5 opstaan, taxi in en op weg naar Laguna voor de halve marathon!)

De Laguna Phuket Halve Marathon:
Een voor een kwamen de heren naar beneden. Klaar voor de wedstrijd. Ok, Jesse had nog kleine oogjes, Chiel zag tegen de temperatuur op en Pim had geen hardloop-broek aan, maar verder zag het er strak uit!

Taxi in, ontbijtboxen op schoot en op weg naar Laguna. Eerst inchecken bij het hotel van Jesse. Daar ging wat mis. De man die in de lobby stond was niet snel van begrip en kon de kamer niet vinden die Jesse had geregeld. En toen werd Jesse boos! Heel boos! Ik heb hem zelden zo gezien, echt waar. Maar alles is goed gekomen.

Pim ging nog even aan zijn poepschema werken, ik ging op zoek naar koffie en Chiel en Jesse waren zich mentaal aan het voorbereiden. En toen was de start!

In het donker gingen ze op weg, maar dat duurde maar heel even!

 Ik ben gaan wachten in de buurt van de finish. Mensen aangemoedigd en geluisterd naar mijn ipodje. De eerste die ik natuurlijk voorbij zag komen was Jesse. Drijfnat! Want de luchtvochtigheid daar was buiten proporties!

Jesse kwam later bij mij zitten en samen zagen we Pim voorbij komen! Alsof hij zo uit het zwembad was weg gelopen! Pim kwam erbij zitten en toen nam Jesse alweer afscheid van ons! Hij moest douchen en door naar het vliegveld!

Met Pim heb ik Chiel voorbij zien komen. Helemaal kapot en drijfnat! Maar wel met een lach op zijn gezicht! Zijn glimmende kale koppie zag ik al vanuit de verte aankomen.

We zijn eerst in de tent die bij de start/finish stond maar ingegaan om even bij te komen van de hitte en de klammigheid. Nog een kopje koffie genomen en toen moesten we een taxi vinden die zou gek was om ons terug naar het hotel te brengen. Achteraf gezien hadden we aardig snel een taxi. En een mooie ook! Zo'n Toyota jeep. In stijl zijn we dus naar huis gegaan!

Eenmaal in het hotel hebben we ons nog tegoed gedaan aan het ontbijtbuffet. Daarna zijn we bij het zwembad gaan hangen. Niets doen dus. Erg lekker. De mannen hebben lekker geslapen onder een parasolletje en ik heb  de meeste tijd doorgebracht in het zwembad. Heerlijk!

raad's welke kamer wij hadden?

Die avond zijn Chiel en ik nog naar de Nightmarket in Phuket Town geweest. Rond gelummeld, gegeten, en me verbaasd over van alles en nog wat. Pim ging niet mee. Hij vond het wel goed zo. Het plan was om als wij terug zouden komen nog met z'n allen een drankje te nemen maar dat ging niet door. Dus dat was Pim. Hij ging de volgende morgen al vroeg naar Singapore voor 2 dagen.

Chiel en ik hebben dus onze laatste dag in Phuket in stijl doorgebracht. Helemaal alleen zaten we aan dat grote zwembad. Watermeloen sapje erbij. Zon die volop scheen en heerlijk gespatterd in het zwembad. We zijn goed verkleurd!

Om 3 uur stapten we de taxi weer in die ons naar het vliegveld bracht. En zo gaat een vakantie van 6 dagen voorbij! Heel snel voorbij!

O ja en de tijden van de mannen weet ik zo niet maar die krijg je van me zodra ik het weet!