Taxi boefjes

Vandaag de laatste dag van Ton en Lien in HK. Wat vliegt de tijd zeg. We hebben ze vanmorgen opgehaald van het hotel om naar Stanley Market te gaan. Ton wilde dolgraag zijn rugby-shirt collectie uitbreiden. Dus wij wilden een taxi nemen die voor het hotel geparkeerd stond. En dat is het Royal Pacific Hotel wat gevestigd is op 4 hoog en als je daar voor de deur staat als taxi, is dat niet om toevallige voorbijgangers op te pikken.

'To Stanley!' riep ik. Waarop die gabber mij aankijkt en zegt 'No. Only airport!' Ik keek hem nog eens goed aan. Was jij hier gistermorgen ook niet toen ik met Lien naar de bloemenmarkt wilde gaan? En was jij ook niet degene die zei 'No, only airport'? Dus we proberen het opnieuw. 'To Stanley!' Nee, hij zwaaide het zo weg. Hij was echt niet van plan om ergens anders heen te gaan dan het vliegveld. Ik werd een beetje link. En toen Chiel een foto ging maken van zijn ID-bordje op het dashboard, toen riep hij snel dat hij was gebeld door een andere klant. Ja, right. Wij zijn gek. Met een 'SHAME ON YOU' naar de taxi chauffeur zijn we de volgende taxi maar ingestapt.

(De taxi chauffeur mag geen ritten weigeren, moet altijd de kortste weg nemen tenzij hij vooraf met de klant heeft bepaald de snelste weg te nemen i.p.v. de kortste. Moet de juiste tol-bedragen verrekenen en een bonnetje kunnen uitprinten)

De taxi achter hem hoorde het even aan. "Huh? No airport?" Nee bijdehandje, Stanley! Met een verschrikkelijke zucht zei hij 'ok'. Ik hield hem gelijk in de gaten want ik had een voorgevoel dat deze meneer ons eens flink ging afzetten. Het is zaterdag, het zijn 4 witten, ze willen naar Stanley, we gaan toeristjes afzetten en dat hebben we dan vlug verdiend.

Toen begon het. Welke tunnel? Western tunnel? Ja, das goed. Om vervolgens helemaal het eiland over te crossen naar de Aberdeen tunnel. Ik bedoel je rijdt dan wel om, maar goed. En bij aankomst in Stanley werd het helemaal fraai. Ik vraag een bonnetje, de teller staat op 135 hkd, roept hij 280 hkd. Pardon? Dat bonnetje uitprinten verdomde hij. Dus ik vraag hoe kom jij nou aan 280 hkd? Ja, moeilijk, tolwegen, tunnels, moeilijk, 280 HKD! Toen ik voor hem de bedragen ging noemen van de 2 tunnels en daarbij niet boven de 60 hkd kwam, keek hij verbaasd. Hij probeerde het gewoon. Ton betaalde 250 hkd, wat al veel te veel was en we waren echt pissig. Chiel nam weer een foto van zijn nummerbord en ID-bordje en ineens kwam er 30 hkd terug. Nog te weinig maar goed.

We hebben geshopt in Stanley, rond gelopen, boodschapjes gedaan en gegeten en gedronken. En aan het eind van de middag wilden we terug naar Kowloon. Lien wilde bij GAP in Mongkok nog wat kopen. We stappen dus weer een taxi in, die voordat hij ging rijden de teller al op 60 hkd zette. Ik zag dat en vroeg gelijk waar hij 60 hkd voor rekende. Ai. Ineens ging de teller terug naar 45. Chiel gaf aan dat we de Cros Harbor Tunnel wilde gebruiken en NIET de Western tunnel.  De man begint te rijden en wat een verrassing, hij maakt een omweg van heb ik jou daar. Hij heeft het hele eiland rond gereden, is niet door de Cros Harbor Tunnel gegaan maar door de Western tunnel! Kortom, de teller stond op 220 hkd. O, ik was toch pissig! Plus dat hij in Mongkok ook nog eens een omweg ging maken!

Chiel heeft weer een foto gemaakt van ID-bord en nummerbord en is gelijk gaan bellen met de klachtenlijn. Dat hij ongevraagd de duurste tunnel nam, dat hij in het begin keurig Engels sprak en toen we hem aanspraken op het bedrag dat hij had ingetoetst voordat we vertrokken hij ineens geen Engels meer begreep! Ook dat hij een omweg maakte, en wat denk je? Ja hoor, ineens deed de teller het weer, had hij ons verkeerd begrepen en vertelde hij dat de tunnel vast stond met verkeer.

Ja ja, 4 witten op een zaterdag naar Stanley market op het eiland. Dat doe ik dus nooit meer! 1 Keer afgezet worden is tot daar en toe, 2 keer afgezet worden op dezelfde dag is teveel van het goede. Echt schandalig.

Maar goed, we hebben de GAP bezocht. En dat was even afzien met een DJ die techno-house op max stond te draaien in de winkel maar Lien heeft haar t-shirts gekocht. Al stuiterend! Daarna hebben we ze weer afgezet bij het hotel en hebben we afscheid genomen.

Want een andere klant stond weer te wachten om met ons te gaan eten! Hij is hier 5 jaar geleden geweest en nu was hij op rondreis met zijn vrouw. We hebben lekker gegeten bij Al Molo en om half 11 weer afscheid genomen. Zij blij, wij blij. Eindelijk hangen op onze bank!

Morgen ziet er uit als een gewone zondag. Chiel gaat naar de sportschool en ik ga maar eens de was doen. Dat is er deze week nauwelijks van gekomen.