Om kwart over 2 moesten we ons melden. Het viel gelijk op dat het ziekenhuis een enorme schoonmaakbeurt had gekregen. Dozen die al weken in de gang stonden, waren ineens verdwenen. Afscherm schotten die al maanden de gang in twee hadden verdeeld, waren weg. En toen we Mark zagen staan bij de Lokomat, zagen we dat hij ook een opknapbeurtje had gekregen! Haartjes geknipt en hij had voor het eerst zijn gehele uniform aan! Niet dat hij half naakt door het ziekenhuis had gelopen maar hij droeg steevast over zijn uniform een donker blauw fleece vest. Keurig in het wit stond hij naast de lokomat.
Op de zaal heerste een opgewonden stemming. Ook hier had het schoonmaakvirus toegeslagen! Dozen waren weg, van die gele post-it briefjes die overal aan hingen, waren verdwenen. Zelfs de tafel waar alle straps en steunen voor de lokomat op lagen, had een nieuw tafelkleed gekregen. Het hoofd van de afdeling was druk bezig om de stofjes die nog eventueel op het kleed terecht waren gekomen, om die met een plakbandje weg te halen. Tjonge jonge, ze zijn echt zenuwachtig hier!
Normaal gesproken wordt Chiel door Mark en hulpje, in de lokomat gehangen. Maar vandaag was er niet 1, niet 2 maar met maar liefst 5 man bezig om Chiel er in te zetten! Ze willen het vandaag echt goed doen!
Mark gaf aan dat ze om half drie met de training zouden beginnen. Maar misschien kon het iets uit lopen als de delegatie te laat binnen zou komen. Je moet weten dat Chiel max 30 minuten op de lokomat traint. Het is nogal vermoeiend.
Natuurlijk kwamen alle bobo's niet voor 3 uur binnen lopen, dus Chiel ging gewoon verder met trainen. Pas om kwart over 3 werden we verrast door de delegatie...30 man sterk! Kompleet met pers!
Mark trok helemaal wit weg. Spannend!
Iedereen ging om de lokomat heen staan, de fotograven vroegen Chiel om toestemming en toen hij ja knikte, toen ging het los! Van alle kanten werd hij op de foto gezet! Ook vroeg een 'Counsil executive' aan Chiel of hij baat had van de training op de lokomat. Chiel antwoordde uitgebreid. Hoe fijn het was om na 6 maanden te kunnen 'lopen', hoe zijn balans vooruit is gegaan, hoe hij merkt dat zenuwen weer aanslaan en dat de lokomat hem helpt om over zijn angst te komen om te kunnen 'lopen' zonder vallen. Maar ook dat de lokomat hem vertrouwen geeft dat hij misschien ooit weer normaal kan lopen...
En ja. Ik zat weer te janken in een hoekje. Ik ben nogal emo de laatste tijd.
Ze stonden een minuut of 10 om Chiel heen. Vragen werden gesteld, Mark legde uit hoe het apparaat werkte en langzaam maar zeker verplaatste de delegatie zich weer naar de uitgang. Een mevrouw, schijnbaar was zij het opperhoofd der fysiotherapie, kwam naar mij toe. "It's gonna be allright! He's strong man and this is the best therapy we can offer. Don't worry. It's gonna be allright!"
En natuurlijk zat ik weer te janken toen ze deur uitliep...
Wij gingen door met de training. Mark wil Chiel alles meegeven om de maand in NL te kunnen doorstaan zonder lokomat training. Ondertussen stond Chiel al 45 minuten op de lokomat! We hebben onze gezamelijke oefeningen gedaan en toen dat klaar was had hij 55 minuten training gehad! Hoogtepuntje!
Voordat we vertrokken kwam het hoofd van de fysiotherapie van het Kowloon Hospital naar me toe. Ze wilde ons bedanken voor deze middag. En hopelijk komen er meer Lokomat machines bij. En zei ze lachend 'I'm happy I still have my job! Thank you!'
We zijn lekker naar huis gegaan. Een bakkie koffie erbij en nu ligt Chiel even te slapen op de bank. Hij is totaal afgemat. Straks om 7 uur worden we weer opgehaald door Elvira. We gaan eten met het kantoor om ze te bedanken voor hun inzet tijdens Chiel's ziekenhuis opname. Ze hebben het maar gedaan zo zonder bossy, voor 4 maanden. En wie vind dat nou niet fijn, een schouderklopje op z'n tijd!
2 comments:
wel super gegaan dan he, leuk hoor! iedereen blij zo te lezen...
Fijne avonde en dikke kus voor jullie twee!
Wauw wat een bijzondere ervaring moet dat geweest zijn voor jullie. En emo, ach Ans dat is toch logisch. Andy zei vorige week dat tranen de ziel schoon wassen, dus die kan niet schoner moet je maar denken. En ik denk bij ons allemaal op dit moment. Zowel Chiel als Andy zijn constant in mijn gedachten en daarbij natuurlijk ook jij en Marrie. Vanavond brandt er ook voor jullie weer een kaarsje in Huize Tiel.
Dikke kus en knuffels, Lody en natuurlijk tot volgende week (lekker snel al)
Post a Comment