Het Chinese visum (op herhaling)

Hong Kong:
Geen visum nodig. Wel 'entry-card' invullen bij binnenkomst in Hong Kong en vooral in je paspoort laten zitten, zodat je bij het verlaten van Hong Kong, deze kaart weer kan inleveren. Zelfs als je maar voor 1 dagje China ingaat. Elke keer bij binnenkomst nieuwe 'entry-card' invullen!

Shenzhen:
Voor Shenzhen, wat in China ligt, kan je een visum kopen bij het treinstation Lo Wu. Als je met de trein van Hong Kong naar Shenzhen gaat, kan je kiezen om de grens over te gaan bij Lok Ma Chau of bij Lo Wu. Het 5 daagse visum is alleen te verkrijgen bij Lo Wu! Dit visum is 5 dagen geldig en alleen en uitsluitend voor Shenzhen. Dit visum is vooral in het leven geroepen voor toeristen die in Hong Kong verblijven maar willen shoppen net over de grens in Shenzhen. Je kan dus niet met dit visum verder China in. En je moet binnen 5 dagen terug zijn in Hong Kong!

Het visum bureautje kan je vinden nadat je de Hong Kongse paspoortcontrole over bent gegaan en net voor de Chinese paspoortcontrole. Dus in niemandsland zeg maar. Als je met je gezicht naar de Chinese douane kijkt, is er aan je rugkant een roltrap. Die op en je ziet het visum kantoor. Het ligt natuurlijk aan de hoeveelheid mensen die er staan maar als je alleen bent heb je binnen een kwartier je visum. Neem wel RMB's mee want met Hong Kong dollars kan je niet betalen. Dit visum kost ongeveer 15 euro.

Ook hier moet je een entry/departure card volledig invullen voordat je de grens overkan en ook laten zitten in je paspoort!

China:
Visum nodig! De visumregels worden te pas en te onpas veranderd. De ene maand kan je zo een visum krijgen, de andere maand gaat het niet. Sinds 1 juli 2013 zijn de regels weer aangepast. Kon je vroeger in Hong Kong bij een visumbureau in de stad, 's ochtendsvroeg je paspoort inleveren voor een Chinees visum en dat 's avonds weer ophalen, tegenwoordig kan dat NIET!
Het duurt 4 werkdagen voordat je je paspoort terug krijgt. En de regels zijn allemaal aangescherpt!

Het multiple entry visum bestaat niet meer! Je kan een enkele entry en heel soms een dubble entry krijgen. Voor mensen met een Hong Kong ID is dat weer anders. Aan onze klanten/collega's en bezoek is eigenlijk het advies om het Chinese Visum, als je verder wil reizen dan Shenzhen, gewoon in Nederland te halen. Kost misschien meer moeite maar dan weet je in ieder geval dat je een visum krijgt/hebt!

Op internet zijn vele links betreffende het Chinese visum. Zo kan je nog op best veel berichten lezen dat je een multiple entry voor China kan krijgen. Kijk vooral naar de datum dat het bericht is geplaatst. Veel berichten zijn niet meer up to date. En mocht je nu helemaal de weg kwijt zijn, neem dan contact op met de Chinese Ambassade in Nederland! Klik HIER op de link!

Hier zal ik de link plaatsen van het Chinese Visum in Hong Kong.

Back in time

Chiel heeft zich 8 maanden geleden ingeschreven bij het Cauda Equina Forum. Gewoon om te lezen hoe anderen met deze handicap omgaan en misschien wel om geïnspireerd te raken door 1 van de schrijvers of om te kijken of er op medisch gebied misschien iets is wat we nog niet weten. In ieder geval leest hij de berichten maar tot voor kort heeft hij nooit actief in de discussie mee gedaan.

Tot vorige week. Toen stond er een verhaal van een man die net als Chiel een operatie had ondergaan en toen hij wakker werd, zich kapot schrok omdat hij geen gevoel meer had van af zijn middel...
Toen Chiel het bericht las, was het net of hij zijn eigen verhaal aan het lezen was. Hij heeft gereageerd met positieve woorden. Niet lang daarna kreeg hij antwoord, dat de man zo blij was om te horen dat hij 1) niet de enige was met zo'n ervaring en 2) dat het niet het einde van je leven hoeft te betekenen.

Hierdoor ben ik mijn eigen blog nog eens gaan doorlezen.

Terwijl ik bericht na bericht doorlas, voelde ik de tranen over mijn wangen biggelen. Jemig. Wat een k-tijd was dat! Ik weet nog hoe ik de woorden met militaire precisie heb uitgezocht. Ik wilde niemand ongerust maken en ik wilde zeker de kinderen niet laten schrikken. Dus het meeste heb ik wat afgezwakt en sommige dingen totaal weg gelaten. Hoe ik elk verhaal doorlas om daar zeker van te zijn voordat ik het bericht plaatste op mijn blog.

Het is een vreemde gewaarwording als je verhalen van 8 maanden geleden leest en je je alles nog precies kan herinneren. Je zit er dan weer helemaal in. Hoe laat het was, wat ik had gegeten, wat er op tv was toen ik het verhaal schreef, hoe ik een misselijkmakend gevoel in mijn maag had, hoe koud het op die ziekenhuisgang was...maar ook hoe iedereen mee leefde, hoe we met z'n tweetjes aan het ziekenhuisbed salades aten, hoe ik op Chiel's bed zat en zijn verlamde been masseerde...

...en natuurlijk zit ik nu weer te huilen...

Nu na 8 maanden, 2 weken en 2 dagen, zien we dat het harde werken van Chiel (en van mij) vruchten heeft afgeworpen. Zijn rechter been is erg sterk geworden. Zijn billen zijn voller, zijn darmen zijn, zo goed als, onder controle (effe afkloppen) en voelt hij steeds meer aan zijn linker been. Nog niet zoals het zou moeten zijn, maar hij heeft veel (zoals Chiel het zelf noemt) geruis. Zenuwen brengen elektriciteit golfjes van A naar B. Hij voelt (nog) niet A en hij voelt (nog) niet B maar hij voelt de golfjes!

Vanmorgen bij de fysio ging het weer beter. 20 Minuten opstaan en zitten met electro-pads op zijn been, 20 minuten accupunctuur maar vandaag wilde Eddy wat anders proberen. Chiel kreeg de naaldjes in zijn rechter been en met links moest hij zijn been steeds proberen op te tillen en moest ik hem zachte tegendruk geven, en tot slot nog 20 minuten met de bal werken. Hij transpireerde als een otter maar het ging super goed!

We hadden het er vanmorgen nog over, over accupunctuur. Op dat forum lees je dat sommige mensen graag accupunctuur zouden willen krijgen maar dat dit weer ligt aan de verzekering. Vergoeden die dat wel of dat accupunctuur nog niet wordt gezien als een reguliere behandeling. Het wordt meer in de alternatieve geneeskunde hoek gedrukt. Hier krijgt iedereen accupunctuur. En iedere fysiotherapeut kan dat hier in HK. Het hoort er gewoon bij. Tijdens de fysio krijg je die naalden ergens in gedrukt.

Volgende week kunnen we weer op de lokomat! De nieuwe zaal gaat woensdag open. Dinsdag nog eerst een gewone fysio en woensdag en vrijdag op de lokomat. We kijken er naar uit!

Erg warm

Het is heet. Heel heet. De beruchte dagen voordat een typhoon van zich laat horen, zijn aangebroken. De typhoon schijnt richting Taiwan te gaan maar toch. Strak blauwe hemel, het kwik gaat hoger en hoger en de zon brandt op de huid. Ik denk soms met weemoed aan het kleine zwembadje van de Pinnacle terug...

Toch moest ik gisteren een klusje doen waar ik al een tijdje tegen aan hikte. Het terras moest nodig schoon gespoten worden en ik wilde alles wat op het terras stond en overbodig was, opruimen en/of weg gooien.

Sinds we terug zijn uit NL, komen onze harige vriendjes weer regelmatig op bezoek. Gadver. Zo nu en dan zie ik een rat over het terras rennen en ik HAAT dat! Bah. Dus ik wil ze geen enkele verstopplek bieden. De 6 zakjes gif die ik op strategische plekken had gelegd waren leeg bij thuiskomst dus ik dacht dat we van het probleem af waren. Maar helaas. Er liggen weer nieuwe zakjes...

Ook zijn er werkmannetjes bezig voor onze flat. Ik dacht eerst dat ze de overkapping die ze hadden gebouwd tegen vallende objecten tijdens de renovatie van de gevel aan het verwijderen waren, maar nu zie ik dat ze nieuwe stalen platen en balken aan het plaatsen zijn. Nou ja. We zien wel.

Straks ga ik maar eens naar de Taste in Sham Shui Po. Boodschappen doen. Ton komt donderdag uit China terug en hij had een filmpje op mijn blog gezien over de overheerlijke pork belly. Of ik die niet kon maken, vroeg hij. Nou dat kan ;-)

En verder ga ik niets doen. Lekker hangen op de bank. Heb ik recht op vind ik zelf.

Reisgids

Afgelopen vrijdag was ik weer eens reisgids. Tijden niet gedaan dus het was een leuk verzetje. Ik had al van te voren een beetje uitgezocht wat leuk zou zijn voor iemand die voor het laatst in 1996 in Hong Kong was geweest. Hij had slechts 1 ding op de verlanglijst...de Peak! (Achteraf kon ik mijn uitgezochte dingen zo de prullenbak ingooien. Wie verwacht nou van een man dat hij van shoppen houdt?)

Nou is de Peak best leuk om heen te gaan maar als het weerbericht aangeeft dat er 'squally rain & thunderstorm showers' verwacht worden, dan is dat niet de beste plek om buiten te staan.

Ik haalde de beste man op uit zijn hotel, ik had hem nog nooit gezien, maar Jesse (klant van Jesse) had mij verteld hoe hij er uit zag en dat hij rookte. Ik liep naar het hotel en toen zag ik een man bij de vuilnisbak staan buiten een sigaretje roken. Hij keek mij aan en zei 'Ans?' Ja, de connectie was gemaakt!

Ik vertelde van het weersbericht en of hij er bezwaar tegen had om naar de ICC, Sky 100 te gaan. Het kan alsnog een beetje mistig zijn, maar in ieder geval staan we dan droog. Geen enkel probleem vond hij dus de taxi in en op naar de ICC.

Ondanks de vele wolken die voorbij kwamen drijven, konden we toch nog Hong Kong in al zijn glorie aan de voeten van de ICC zien liggen. En het blijft een indrukwekkend gezicht. Bakkie koffie met een koekje genomen, vele foto's zijn gemaakt en toen daalden we af naar Elements. Hij wilde graag shoppen!

We hebben gewandeld door Elements. Bij de schaatsbaan gekeken en geluncht bij Stormies. Hij had 2 weken door China gereisd dus hij was nodig toe aan een echte hamburger!

Daarna de taxi in naar Mongkok. Er moest meer geshopt worden! De Ladiesmarkt hebben we uitvoerig bekeken, de nodige souveniertjes werden gescoord maar de drukte van Mongkok (terwijl het eigenlijk niet druk was!) en de klamme hitte werd hem toch even te veel. Koffie bij Starbucks en toen weer naar het hotel.

Het was een super gezellige dag!

Afgelopen weekend kregen we onze eigen klanten op bezoek en hebben we met Jesse nog gewandeld naar de Sportzaak waar we al 8 maanden niet geweest waren. Er moesten nodig wat nieuwe shirts voor Chiel gekocht worden. Super gave shirts ingekocht!

 En verwachten we vanavond nog Nederlands bezoek. Het wordt een drukke week!

Gezellige gym

Om 10 voor half negen stonden Chiel en ik weer voor de deur van de fysiotherapie in Kowloon Hospital. En we waren niet de enigen. Er waren al zo'n 30 man die keurig in een lange rij voor de deur stonden.

Voor Chiel was er nog een stoel vrij. Hij ging zitten en begon vast met mail te beantwoorden. Voor mij in de rij stond een oud Chinees vrouwtje. Ik schat zo'n jaar of 80. Ze keek mij eens goed aan. 'You don't want to sit next to your husband?' Ik glimlachte. 'No, I see him the whole time. It's okay.' Ze moest ook lachen.

'What's wrong with him? Broken leg?' Ik begrijp waarom ze dat denkt. Chiel loopt met een brace om zijn linker verlamde been. Lijkt ook net of er iets mis is met zijn been. Toen ik uitlegde aan haar wat er aan de hand was, knikte ze en ze greep mijn arm. 'He will be allright. He looks very athletic', fluisterde ze in mijn oor. Zo lief. 'And you? Why are you here?' vroeg ik. 'Degeneration of my spine. I'm too old!' glimlachte ze.

We babbelden nog wat. Waar we woonden, waar zij woonde, hoe ze 2 keer in de week naar het ziekenhuis liep. Gelukkig niet ver want ze woonde hier om de hoek. Het verbaasd me keer op keer hoe aardig de mensen in het ziekenhuis zijn. En toen ging de deur open. Als eendjes achter elkaar aan schuifelden we naar het loketje waar we mogen betalen. Toen de dame had betaald en weg liep zei ze nog snel 'See you soon dear. Take care!'

Toen ik aankwam in de gym, was Chiel al bezig met zijn oefeningen. Squats met elektro stimulatie en dat voor het klimrek zodat hij zich kan vast houden als hij zijn balans verliest. 20 Minuten lang. Toen hij daarmee klaar was, kwam Eddy met een wandelstok. Zo eentje met 4 pootjes voor extra balans. Ik zag ze gaan. Heel langzaam. Stapje voor stapje.

Ineens zag ik Chiel door zijn benen zakken, hij probeerde zich op te trekken aan Eddy maar een kleine Chinees is maar een kleine Chinees, dus daar had hij niet heel veel houvast aan. Ik liep er vlug heen en gelukkig kon Chiel zich aan mij vast grijpen en zich op de benen houden. Pff. Dat was best eng. En je wordt weer even met je neus op de feiten gedrukt. Het gaat best goed en elke dag een beetje beter, maar we zijn er nog niet.

Volgend project was accupunctuur. Niet met electro stimulatie maar Chiel moet zijn linker been proberen op te tillen als hij op zo'n behandel tafel ligt. De tafel waar hij normaal op ligt, daar kan het hoofdeinde van omhoog zodat hij zitten tijdens de oefening. Deze tafel (de andere was bezet) had dat niet maar daar had ik gauw wat op gevonden. Ik diende als steun. Ik zat achter hem met mijn rug naar hem toe en hij leunde dus tegen mijn rug aan.

Ineens hoorde ik een bekende stem achter uit de gym komen... Een meisje wat daar al net zo lang als dat wij daar komen en lichamelijk gehandicapt, is echt het zonnetje in huis. Zodra zij binnen komt begint de zon te schijnen! Samen met haar moeders (ja, 2 moeders) en de Filipijnse helpers is ze elke dag met therapie bezig. Elke morgen roept ze met een zware stem in slow motion naar ons ' Goooood Mooorning' Zij had ons gezien en ineens riep ze opnieuw in slow motion 'The 2 of youuuuu, loooook verryyyyy roooomantic!' Ik lag gelijk dubbel!

Toen de naaldjes uit Chiel's been waren verwijderd, hebben we nog 20 minuten met een bal gewerkt. Om de billen en de spieren in zijn middel te prikkelen. Omkleden en de taxi in naar het werk. Want dat gaat natuurlijk gewoon door.

Volgende week nog in deze gym oefeningen doen en die week daarop kunnen we weer in onze eigen gerenoveerde gym lokomatten. Leuk!

Reclamation street

View Larger Map

Toen Chiel en ik van de week in de taxi zaten om naar Shanghai street te gaan, troffen we een hele spraakzame taxichauffeur. Hij vond het schijnbaar gezellig en babbelde honderd uit. Hij was verbaasd dat wij naar Shanghai street wilden gaan en wilde weten waarom. 'It's one of the oldest street of Hong Kong!' zei hij.

Nadat we hem hadden uitgelegd dat ik naar alle kook-en bak winkeltjes wilde gaan, moest hij een beetje lachen. 'Dutch people always want to cook at home", zei hij.

Maar deze meneer wist ook meer te vertellen. Dat b.v. Reclamation street die paralel loopt aan Shanghai street, vroeger aan het water lag! Dat ze al met al heel wat land hadden ingepolderd met behulp van, jawel, de Nederlanders!

We reden langs het Yaumati Theatre. Het enige voor-oorlogse en vroeger het grootste theater van Kowloon. Het is nu opgeknapt en weer hersteld in zijn functie van theater maar vooral voor de Chinese Opera. Pas sinds 1998 is het op de Hong Kongse monumenten zorg gekomen en daarom opgeknapt. Het stond er eerst verlaten en als een bouwval bij!

Zo heb je b.v. ook het oude politie bureau van Yau Ma Tei. Ook opgeknapt en weer in gebruik als politie bureau. Zelfs ooit gebruikt in de film Rush Hour met Jacky Chan!

Klinkt misschien gek, maar dat vind ik nou zo leuk aan Hong Kong. Je kan van super modern naar oud en muffig. De laatste jaren zijn ze echt heel druk bezig om oude gebouwen niet zo maar te slopen maar om ze in ere te herstellen. Gelukkig maar want er staat in verhouding nog maar weinig overeind van de voor-oorlogse tijd.

Ik snap het wel want elke centimeter is er eentje en je kan er zo weer een wolkenkrabber op zetten, maar dit brengt veel meer sfeer.

Culinaire vette hap

Irma en Viggo zijn weer in NL. Nog sterker, ik geloof dat Irma vandaag alweer aan het werk is. C'est la vie. Jos had nu dus tijd over en daar maakten we gelijk maar gebruik van ;-)

Zaterdag haalde Jos ons op en onze eerste stop was de Smartone winkel op Camronroad. Chiel's telefoon is echt al maanden van slag. Dan hoort hij je wel, dan weer niet. Soms mist hij hele telefoonoproepen gewoon omdat het niet door komt en de startknop doet het ook niet meer. Al die maanden was het geen probleem vond hij maar deze week was het genoeg. Er moest een nieuw appeltje komen.

Bij de Smartone werd alles in orde gebracht. Wij hebben ons abonnement daar en daar krijg je een Iphone bij verlenging of bij een nieuw abonnement. Slimmer dus om hem hier te kopen dan in de Applestore. Het ging niet snel maar ze was wel heel aardig. Tegenwoordig komt er geen stukje papier aan te pas. Alles gaat per Ipad in het systeem. Het leek net alsof ze een spelletje aan het spelen was maar nee, ze was echt voor Chiel aan het werk. Een verlenging van het abonnement, Iphone 5 werd uitgepakt, betaald en daar na liepen we de winkel uit en taxi in richting Kowloon Tong.

We hadden afgesproken om naar Festval Walk te gaan in Kowloon Tong. Een super shoppingmall met alle leuke (lees betaalbare) winkels. Jos wilde daar naar de Appelstore. Hij moest wat dingen uitzoeken. Prachtige winkel trouwens. Die op Central onder de IFC is volgens mij de mooiste winkel ter wereld, maar deze was niet verkeerd. We hebben wat rond gesnuffeld en we stonden weer verbaasd hoe aardig het personeel was. Tuurlijk het is hun werk maar toch. Omdat we per rolstoel binnen kwamen, werden alle registers los getrokken. Echt heel fijn om mee te maken.

Nog een bakkie koffie en de taxi weer in. Terug naar huis. Beetje bijkomen van de klamme hitte en de drukte. 's Avonds zijn we met z'n drietjes gaan eten bij Wooloo. Jesse kon niet, Jesse zat namelijk bij de Japanner in Macau met Mabel en elke 3 seconden kregen we een jaloersmakende foto van de gerechtjes. We moeten gauw weer eens mee als ik dit zo zie...

Zondag zijn Chiel en ik gaan wandelen. Naar Yau Ma Tei om eindelijk een weegschaal te halen met een grote bak erop. Al zeg ik zelf ik ben nogal bezig met bakken en braden en dat kleine bakkie waar ik alles in moest afmeten, daar werd ik niet goed van! Nou had ik wel een droge dag uitgezocht om te wandelen, ik bedoel het regende niet maar het was super klam! Ik dreef achter de rolstoel en Chiel had nergens last van ;-)

We hebben heerlijk rond gelopen en op de terug weg langs Sushi One gelopen om te lunchen. Lekker.

En 's avonds was de klassieker Ajax-Feijenoord op tv. Jos kwam eten en op het menu stond de aanvraag van Jos...kroketten! En die foto's werden dus weer gewhatsapped naar Jesse! Tja...
Al zeg ik het zelf, de kroketten zagen er goed uit en smaakten heerlijk. Zoete aardappel frietjes uit de oven erbij en ik had nog zelf appelmoes en mayo gemaakt. Culinaire vette hap dus!

Jos had cupcakes van Cupcake Kisses meegenomen voor bij de koffie en mensen wat waren die za-lig! Dat wordt een blijvertje, echt waar. Super lekker. En Ajax heeft gewonnen! Wat wil een mens nog meer!

Vanmorgen stond ik alweer om 6 uur op de boulevard. De eerste training van de 2de week. Ik heb het gedaan maar ik was kapot toen ik weer thuis kwam. Stiekem wel een beetje trots op mezelf.

Chiel is net de taxi ingestapt naar het werk en straks krijg ik visite van Joke. Leuk!

Na de storm

Woensdagavond hadden we een afspraak met Joke. Haar ouders waren in HK, net als haar vrienden uit Bejing en haar man was jarig. Dat moest natuurlijk gevierd worden. Hele gezellige avond gehad, heerlijk gegeten en niet nat geregend!

Op donderdag konden we weer het gewone leven oppakken. De storm was zoals voorspeld, afgedreven naar de westkust van China. De warnings werden weer ingetrokken en gisteren bleef het aardig droog. Wel heel klam maar droog.

Ik ben 's ochtends eerst met Chiel naar fysio gegaan. Ik mocht weer actief meehelpen en dat is altijd leuk. Hij kreeg eerst accupunctuur en daarna gingen we aan de slag. Ik moet zijn schouders naar links trekken en hij moet proberen om recht te blijven zitten op zijn knieën. Best zwaar maar het ging heel goed!

Chiel stapte de taxi in naar kantoor en ik ging naar huis. Nog even vlug wat opruimen en daarna liep ik naar Irma. We hadden afgesproken om met Cynthia te lunchen bij BLT. Viggo in de kinderwagen en op naar Ocean Terminal. Cynthia kwam even later binnen en een half uurtje later stond  Jos ook voor de deur. Zijn tripje naar China ging sneller dan verwacht. Leuk!

Na de lunch vertrok Irma en ze ging nog voor 1 keertje shoppen. Op vrijdag vliegt ze samen met Viggo weer naar NL. Jos nam Viggo mee. En Cynthia en ik liepen naar Avedi. Cynthia had mij uitgenodigd voor een facial! En omdat ik tegenwoordig helemaal 'into' de massages ben, was het echt een uitje!
2 Uur lang heb ik voor pampus gelegen, peelings gehad, maskertjes opgekregen en een nek massage gehad. Za-lig! Het enige wat de rust verstoorde was het gesnurk...van mij!

Afscheid genomen van Cynthia en toen nog snel naar American Eagle. Chiel heeft nieuwe broeken nodig maar zelf passen in zo'n winkel gaat niet lukken. Dus met een oude passende broek in de aanslag ben ik gaan shoppen. En dat werkt geweldig. Hij heeft er 2 nieuwe broeken bij die zitten als gegoten.

Terug naar huis. Vlug de was ophangen en wachten op Chiel's telefoontje dat hij in de buurt is. Dat duurde niet lang. Binnen een kwartier kwam het telefoontje al. Hij kwam er aan. Ik weer naar beneden, Chiel opwachten, rugtas aanpakken, helpen met uitstappen uit de taxi en weer naar boven. Voor heel even...

Chiel ging doen wat hij moest doen. En daarna weer de rolstoel in naar beneden. We gingen eten met Jos, Irma en Viggo bij Tandoori Nights. Altijd lekker. En Viggo? Ja hoor, Viggo vind alles lekker dus ook Indiaas eten. En met zijn charme kreeg hij elke kelner op de knieen en gratis komkommerreepjes!

Vanmorgen stond ik net voor zessen op om te gaan hardlopen. Ook maar voor even want de regen kwam met bakken uit de hemel. Daar heb ik geen zin in. Vind het niet erg om tijdens het hardlopen nat te regenen, maar om nou gelijk bij de voordeur al zeiknat te regenen, nah...Dus ik ben lekker mijn bedje weer ingegaan ;-)

Chiel is nu naar kantoor, ik ga vanmiddag nog een bakkie doen met Irma en vanavond gaan we nog met z'n allen snel een hapje eten bij de Thai. En dan vliegen ze weer naar huis. Jammer. Het was zo gezellig!

Storm

Het is natuurlijk het regenseizoen hier in HK en dan kan je wel een buitje verwachten. Gisteren is een 'super typhoon' over de Filipijnen getrokken en nu is hij als 'severe typhoon' op weg richting China. Hij komt niet eens echt in de buurt van Hong Kong, maar we hebben er altijd van.

Het begint al voordat zo'n typhoon onze kant op komt. Bloed en bloed heet. Zinderend heet. Zo heet dat je niet meer weet waar je het zoeken moet. Achterin de 30 graden. Strakblauwe hemel en een felle zon. Dat houdt zo'n dag of 3 aan.

En als dan eenmaal de typhoon begint te roteren naar de kust, dan zakt de temperatuur. Daar kijkt iedereen naar uit, echt waar, dan hebben we ineens een 'normale' temperatuur van zo'n 26 graden. Maar dan krijgen we steeds meer wolken en de wind steekt op. En even later is het of de hemel open breekt. Keiharde regenbuien, dikke druppels die kapot slaan op de grond en overstromingen hier en daar. Meer hier dan daar, trouwens.

Gistermorgen zag de lucht er al grauw uit maar de wind verkoelde zo lekker. Ik zat bij Chiel bij de fysio toen ik van het ene ziekenhuis even naar het andere ziekenhuis wilde lopen om koffie te halen bij Starbucks. Heerlijk windje. Even geen plakbroeken en zweet uit elke porie. Zat er net en natuurlijk kwam het toen met bakken uit de hemel. Hmmm...ik moet ook nog terug om Chiel op te halen...

Precies tussen 2 regenbuien redde ik het om zo goed als droog over te komen!

Eenmaal klaar met de fysio, liepen we naar buiten. Een dreigende donker grijze lucht hing boven onze hoofden. Op dat moment besloten we om samen naar huis te gaan en niet naar kantoor te gaan. Naar kantoor gaan zou nog kunnen, maar van kantoor weer terug zou een groter probleem geven.
En daar kwam bij dat we om 16.20 verwacht werden in weer een ander ziekenhuis, het Queen Elisabeth. Er stond een afspraak voor een echo van de nieren.

Thuis hebben we de afspraak afgezegd omdat T3-waarschuwing al van kracht was. Helemaal geen goed plan om daar ergens met je rolstoel te staan en geen taxi kan krijgen. Taxi stoppen met rijden bij T8, maar tijdens regen wil iedereen in een taxi springen. Terug lopen naar huis is ook geen optie. Te ver en Chiel verdrinkt dan in de rolstoel. Nieuwe afspraak staat nu op 2 september.

Jos, Irma en Viggo hebben gisteren wel de regenbuien en storm getrotseerd.  Ze gingen naar Ocean Parc. Op bezoek bij de vissen, de panda's, de speeltuinen en de kabelbaan. Vooral Jos vond de kabelbaan echt iets waar hij niet zonder mee kon leven (not!) Ach de foto's die we kregen waren aandoenlijk.

Vannacht is de Gale and Storm warning nummer 8 ingegaan. Dat wil zeggen harde wind, rukwinden en regenbuien die je nog nooit gezien hebt. Ik heb steeds mijn putje gecontroleerd en vanmorgen werden we wakker in een droog huis! De wind en de regen beukten tegen het raam en ergens in onze flat is er een deur uitgewaaid want de hele nacht werden we gek van het gebonk.

Chiel is nog steeds thuis. Er rijden nog steeds weinig taxi's en niemand kan op kantoor komen. Ik zou gaan lunchen met Mark die in Mui Wo woont. De ferries varen niet dus ook dat is afgezegd.

Hopelijk is het morgen beter. Kunnen we weer naar buiten zonder te verdrinken.

8 Maanden

8 Maanden geleden toen we 's ochtends opstonden hadden we geen idee hoe ons leven abrupt zou veranderen.

Het enige wat we toen wisten was dat Chiel best veel last had van zijn rug. Dat de dagelijkse hardloop uurtjes voor 'even' tot een stop waren gekomen. Dat we net hadden besloten dat ik de klanten naar Shenzhen zou brengen vanwege Chiel's rugpijn. En dat we de 19de december het vliegtuig zouden instappen om in NL kerst te vieren met vrienden en familie.

Na de spoedopname en na de operatie waren we nog steeds van plan om naar NL te vliegen. Even bijkomen van alles maar dan zouden we ons leven weer oppakken. Niet bij de pakken neerzitten. Ach, dat Chiel zijn onderlichaam niet meer voelde was gewoon even een reactie op de operatie. Dat komt wel weer goed. 1 Week later zagen we allebei wel in dat er net even iets meer aan de hand was.

Het was wel schrikken toen de dokter vertelde dat dit hoogst waarschijnlijk iets was waar we mee moesten leren leven. Lopen gaat niet meer. Ach en met katheters en/of een stoma valt best te leven. Die eerste avond dat Chiel thuis kwam voor 'home-leave' is er eentje die ik niet snel zal vergeten. Hoe hij zweefde tussen opstandigheid en wanhoop.

Kan me ook nog herinneren dat Rina mij vertelde dat ze op internet had gekeken en dat ze had gelezen dat mensen daar soms een dwarslaesie aan over hielden. Ik weet nog dat ik haar met verbazing aankeek en zei 'nou, Chiel niet hoor. Dat komt best goed!'

En nu,  8 maanden later, en alles weer terug gelezen te hebben van hoe het toen ging, kan ik niets anders zijn dan optimistisch. We zijn nog niet terug op het niveau waar we willen zijn maar we komen wel een flink eind in de buurt!

Chiel werkt zich een slag in de rondte om zijn conditie te verbeteren. Lukt het hem om met krukken van A naar B te gaan. Nog wel kleine stukjes want de balans is nog niet terug op het oude niveau. Heeft hij meer gevoel in zijn onderlichaam. Was godzijdank dat gesprek over stoma's, met de dokter in Nijmegen, nergens voor nodig. Zijn we allebei niet bitter en depressief geworden en willen we nog steeds niet van elkaar af. Dat is ook wat waard!

Nee, we hebben nog wel een lange weg te gaan, maar we zijn optimistisch, ook realistisch, maar we gaan het redden! Ik ben zo trots op Chiel, hoe hij alles aanpakt om verbetering te bewerkstelligen, hoe hij blijft lachen ondanks alle ellende, hoe hij koste wat het kost zijn dagelijkse leven probeert voort te zetten ondanks alle hindernissen in een niet zo rolstoelvriendelijke wereld.

Trots!

Ontbijt

Jos is hier met Viggo en Irma op vakantie. Ze zijn eerst lekker een weekje in Thailand geweest en nu zijn ze in HK.

Viggo is enorm gegroeid en een echt mannetje geworden. Hij lijkt precies op zijn vader ;-) Van de week hebben we al met z'n allen gegeten bij de Thai en bij Wooloomooloo en vanavond heeft Jos een peking eend gehaald bij Kings Lodge die we zalig bij ons thuis hebben opgepeuzeld.

Vanmorgen zijn we met z'n allen inclusief Jesse wezen ontbijten bij Herritage 1881. Ik maakte me eerst nogal zorgen over hoe we daar naar boven moesten met Chiel in de rolstoel maar hetr ging allemaal veel makkelijker dan gedacht.

Eerst lopen van ons huis, via het metrostelsel naar Pekingroad. En toen hebben we de ingang genomen van het Hullet House. Het super hotel wat onderdeel is van Herritage 1881. Daar konden we de lift nemen naar de tweede verdieping en toen we uitstapten zagen we het al...we stonden gelijk op de juiste  plek. Geen gedoe met trappen of roltrappen. Dat was een pak van mijn hart!

Net toen we zaten kwam Jesse binnen lopen. Hij had die lift nog niet ontdekt en had alle roltrappen lopend genomen omdat ze nog niet aan stonden. En geloof mij, door het absurde warme weer hier met de brandende zon, niet echt een pretje. Ook zijn we binnen gaan zitten in de airco...te heet en dat om 8.30 uur!

Morgen steken we de bbq maar eens aan. Kan nog net voordat de typhoon er aan komt!

De eerste training

Woensdagmorgen stonden we slaperig maar enthousiast om 8.30 uur weer voor de deur bij de fysio.

Zo'n jetlag doet meer met een mens dan dat je zou denken. En ik moet zeggen dat het zwaarder voelt naarmate je ouder wordt. Chiel had echt een belabberde nacht gehad. Zo'n 4 uur geslapen en natuurlijk sliep hij pas lekker net voordat de wekker afging. Maar goed, we waren weer blij dat we naar de lokomat konden gaan.

Chiel twijfelde aan zijn vooruitgang. Ik heb er geen seconde aan getwijfeld. Ik zag hoe hij de trap op en af ging bij ons in Druten. En dat ging veel beter dan toen in maart. Hij liep ook veel meer met zijn looprek dan daarvoor, ik geloof dat we rolstoel enkel en alleen gebruikten om sneller ergens heen te gaan. Ik zag hoe hij op zijn nieuwe hometrainer, kilometer na kilometer aflegde. Het liefst voor de tv met de Tour de France erop. 45 Kilometers fietsen waren meer gewoon dan uitzondering. Ik zag hoe hij de badkuip in en uit klom en hoe hij alles zelf wilde doen. Dat is logisch maar je moet het wel kunnen natuurlijk maar daar zag ik aan hoe zijn spieren steeds meer aangesloten raakten. Ik zag hoe hij in Barneveld op kantoor de trap op en af ging en in maart kon dat helemaal niet!

Eddy a.k.a. Mark, liep ons al enthousiast tegemoet. Chiel werd weer in de lokomat gehesen en toen gingen ze een assesment doen. Kijken of er in die maand iets gebeurt was. Tijdens de oefeningen zagen we het al; de meter sloeg steeds verder uit! En dat vervelende sacherijnige mannetje op het scherm kreeg steeds meer een lach op zijn gezicht!

Rechts had Chiel veel meer kracht gekregen bij het vooruit en achteruit bewegen van zijn been. En links, die vervelende verlamde linker kant van Chiel's lichaam, ook die deed het beter! Voor het eerst sinds 12-12-2012, sloeg de meter uit! Niet veel, maar de meter bewoog! Natuurlijk stonden we allebei weer met tranen in de ogen. Vooral toen Chiel met zijn linker been naar achteren moest bewegen, kon je zien dat de grafiek ietsjes uitsloeg. Happy! Heel happy!

Vanmorgen moesten we ook om 08.30 uur in het ziekenhuis zijn maar dan in de reeds opgeknapte fysio-zaal naast de lokomat. Hier kreeg Chiel accupunctuur, elektro stimulatie en kracht trainingen. Ook aan de hand van de accupunctuur konden we zien dat Chiel meer gevoel had. De eerste naald in de linker knie deed behoorlijk pijn, in de scheen voelde hij ook maar de 2 naalden boven op de wreef en in de voetzool voelde hij niet. En de elektro stimulatie die op de naalden gezet wordt, hoefde niet helemaal op max. Dat was in het begin wel zo, maar nu kon er minder op gezet worden omdat Chiel het voelde! Geweldig!

Ook ging Eddy met Chiel 'lopen'. Eerst met aan 1 kant een wandelstok met 4 pootjes, en aan de andere kant Eddy. 3 Meter heeft Chiel afgelegd en toen was hij kapot. (slecht geslapen vannacht) En daarna moest Chiel lopen met beide handen op de schouders van Eddy. Ook weer 3 meter. Het lijkt misschien niet veel maar voor mr. Hong is het een enorme stap vooruit!

Morgen, vrijdag, gaat Chiel nog 1 keer op de lokomat om 09.30 uur. Nog 1 keer voordat ze beginnen met renoveren. Omdat de fysio-zaal waar de lokomat staat wordt opgeknapt, zullen de trainingen op de lokomat straks voor 3 weken worden stil gelegd. Dat wil niet zeggen dat er niets gedaan wordt. Chiel gaat gewoon met Eddy aan de slag. 4 Keer per week en steeds zo'n 2 uur lang. Hij vind het geen punt. Nu worden andere dingen getraind en dat is alleen maar goed. Veel kracht en balans.

Al met al, goed nieuws dus vanuit Hong Kong! Ik zeg, die regenboog gisteravond scheen dus niet voor niets ;-)

1 regenboog!

2 regenbogen!

Back in HK

Toen we aan het begin stonden van onze vakantie dacht ik werkelijk dat er nooit een eind zou komen aan de vakantie. Bijna 5 weken in NL! Maar langzaam kroop toch de dag dichterbij dat we moesten vertrekken. En nu komt dit bericht weer uit Hong Kong.

We hebben zondagavond nog een hapje gegeten met de achterblijvers en maandagmorgen
vertrokken we net voor 9 uur 's ochtends richting Schiphol. Ben zwaaide ons uit en even later reden we op de snelweg. Ik moest nog de auto aftanken voordat we hem weer konden inleveren bij Europcar op Schiphol en eigenlijk stoppen we dan altijd bij de benzinepomp bij Amstelveen. En nu dus ook. Ik tankte de auto vol en liep vol goede zin naar de kassa. En dan merk je dat je dit normaal niet doet. Chiel deed het altijd...

Bij de kassa aangekomen zag ik al dat de wat dikke kalende oudere man, zichzelf wel heel geweldig vond. Nou ja. Gewoon negeren.
Met een Amsterdams accent riep hij ' welke pomp mevrouwtje?' Jemig. Weet ik veel. Gewoon niet aan gedacht om dat nummer in de gaten te houden. 'Uhm...sorry, heb er niet aan gedacht.' zei ik. 'Ok, voor hoeveel heb je dan getankt?', vroeg hij weer. 'Voor bijna 100 euro', antwoordde ik. 'Ja daar heb ik er 2 van', zei hij weer. 'Volgens mij was het 98 euro nog wat', antwoordde ik weer. 'Ja daar heb ik er ook 2 van', zei de man weer.

Een mevrouw die naast mij stond bij de andere kassa bemoeide zich er mee. 'Ik heb pomp 14, dan moet jij wel pomp 13 hebben', zei ze. Geweldig! Bedankt hoor!

'Pomp 13 dus', zei ik. Ik stond daar met mijn creditkaart om te betalen, maar zoals ik al eerder opmerkte, Chiel doet dit normaal gesproken dus ik had geen idee waar ik die kaart in moest stoppen. Toen ik vragend naar de man keek, gaf hij een een paar vreemde opmerkingen.

'Schuif hem er maar in. Van onder. Net als thuis!' Pardon?! 'Nou vrouwtje, je weet toch wel hoe je hem er in moet schuiven? Niet zo bescheiden doen hoor! Gewoon er in stoppen' Wat?! Ik keek hem met grote ogen aan. Ik hoor dit zeker niet goed. 'Nou meissie, ik heb mijn 06 nummer onder aan de bon geschreven, als je weer niet weet hoe je hem er in moet schuiven dan bel je maar hoor. Dan kom ik wel even langs.' 

Totaal verbouwereerd liep ik naar de auto. Eenmaal in de auto bedacht ik me wat ik had moeten zeggen, dat ik b.v. zou zeggen wat een oetlul die vent is, en dat ik dit niet pik en dat ik zijn naam wil hebben zodat ik even een telefoontje kan plegen naar zijn baas. Chiel was in staat om met zijn looprek over de vluchtstrook terug te lopen om die gabber een knal te verkopen.

Toen we aankwamen bij de car rental stonden ze er al. Lody, Simone en Jacq hebben ons geholpen met de bagage op Schiphol. Heel erg lief. We hebben nog een bakkie gedaan daar en toen gingen we door de douane. Ach, als je dan eenmaal daar door heen bent gelopen, dan gaat het allemaal vanzelf. We hebben het helemaal zelf gedaan. Geen service aangevraagd deze keer.

De reis ging goed. Wel veel turbulentie. Niets wereldschokkends maar het duurde wel lang. En toen stonden we weer in HK. 30 Graden maar gevoelstemperatuur van 45 graden. Nou dat is even slikken kan ik je vertellen.

De Diamondcap heeft ons opgehaald en ons thuis gebracht en daarna hebben we voor dood op de bank gezeten. We hebben zelfs nog een paar uur op bed gelegen. De airco's hadden even nodig om de temp weer aangenaam te maken. De koffers zijn uitgepakt. De was ligt klaar. Het terras is schoon gespoten en toen zag ik ook dat de bamboesteigers zijn verdwenen. Heerlijk. Eindelijk weer eens vrij uitzicht.

Morgen om half 9 moeten we ons weer melden bij de lokomat. We zijn weer thuis!

Beetje druk

Het is niet mijn stijl om dagen lang niets te schrijven. Behalve dat ik iedereen op de hoogte wil houden is dit blog ook mijn klankbord. Zo kan ik alles voor mezelf verwerken en op een rijtje zetten. Als ik dus even niets geschreven heb, komt het puur en alleen dat ik er geen tijd voor heb gehad. Wat dat betreft is terug gaan naar HK geen slecht iets. En ik mis mijn airco!!!

Dinsdag kwamen Yvon en Mari en Lody op bezoek. Ik had het plan om de bbq aan te steken en gezellig lang aan tafel na te praten. Natuurlijk had ik de enige regenachtige dag uitgezocht. Wat op zich al heel bijzonder is, want behalve die ene nacht waarbij het enorm onweerde, was dinsdag de enige dag waar regen viel. We hebben het zo goed als droog gehouden tijdens het eten maar toen de laatste hap naar binnen ging, kwamen er dikke druppels uit de lucht vallen.

Woensdag heeft Chiel de hele dag achter aan tafel gezeten met zijn laptop. De mailtjes moesten beantwoordt worden en projecten uitgewerkt worden. Hoort er ook bij natuurlijk. Ik heb de woensdag gebruikt om de tuin opnieuw aan te pakken. Nog een keertje snoeien en vegen en de groencontainers weer vol maken.

Donderdag was de dag van Druten. Het jaarlijkse feest van Maas en Waal. Het dorp werd helemaal volgezet met kraampjes, eettentjes en podia waar artiesten optraden. Nou was het super warm die dag en daardoor niet zo druk. Voor ons wel fijn want nu konden Chiel en ik samen over de markt rollen. Chiel heeft er de balen van dat hij in een rolstoel zit en dit heeft hij echt voor mij gedaan. Samen er even uit, al is het maar voor een uurtje, komt niet zo heel veel voor.

Het viel me trouwens op dat onze Nederlandse medelanders met zo blind en gevoelloos zijn als onze Chinese medelanders. Geen stap aan de kant gaan als je met een rolstoel voorbij komt, je aan zien komen en er precies voor gaan staan en dan net doen of je niets ziet, je afsnijden en net doen of je niets hoort als je vraagt of ze even aan de kant willen gaan. En dat aangapen als je voorbij komt, daar zijn ze nog erger in dan de Chinezen. Plus dat ze over je praten en dat versta je omdat je ook Nederlander bent!

Deze dag werd ook gebruikt door Linn die alles met haar vriendinnen in orde bracht voor Solar. Een dance festival die 4 dagen duurt. Dus de tent, stoelen, drinken, eten en de outfitjes voor die dagen moesten uitgezocht worden!

Gisteren, vrijdag, was de verjaardag van Linn! En net zo als op haar geboorte dag was het deze dag super warm! Tegen de 37 graden! De op een na heetste dag die Nederland heeft gekend! Om 8 uur reden de dames richting Roermond waar ze al hun andere vrienden zouden ontmoeten op de camping.
Volgens mij heeft ze de leukste verjaardag ooit gehad!

Wij gingen eventjes later ook de auto in. Chiel ging weer naar Barneveld naar het werk. Daar zou hij de collega's uit NL en de collega uit Shanghai ontmoeten. Ik ben na een bakkie koffie de auto weer ingestapt en deze keer reed in naar Nunspeet. Ik ging bij Arlene op bezoek.
Het was gezellig om met Arlene aan de koffie te zitten, Nunspeet in te lopen (enorm veranderd daar!) langs de winkeltjes te gaan en een broodje te eten bij het IJscafe. En we reden nog langs het congrescentrum waar Jesse Nunspeet van kent ;-) En de Stoof, beetje jeugdsentiment, daar gingen Chiel en ik altijd heen toen we verkering hadden!

De Stoof

Chiel in de middag weer opgehaald en toen naar huis...

En daar stonden we dan voor de deur...Zon recht op ons bolletje, bloedverziekend heet, en ik kon mijn sleutels niet meer vinden! Hele tas overhoop gehaald, niets kunnen vinden en toen Yvon maar gebeld. Zij heeft nog een reserve sleutel. Die opgehaald nadat Chiel in de achtertuin ging zitten, deur open gedaan, een liter water naar binnen geklokt en toen toch maar op zoek naar de sleutels. Niet alleen de sleutel van het huis in Druten zit er aan. Ook de sleutels van het huis in HK!

Ik heb overal gekeken en toen toch nog maar een keertje de auto in. Nergens te vinden, niet op de grond, niet onder een stoel, niet in die handige bakjes die overal in de auto verborgen zitten, en ineens zag ik de helft van mrs Ching! De sleutelhanger. Zat de bos verstopt tussen de zitting en de leuning van de achterbank! Pff, in ieder geval kunnen we HK in.

Vandaag, zaterdag, hebben we een feestje van Yvon en Mari. Ze zijn alweer 10 jaar getrouwd. De tijd vliegt echt voorbij! Daar gaan we aan het eind van de middag heen en 's avonds komen Remy, Rachida en Leena nog een nachtje logeren. Heerlijk. Nog even Leena knuffelen voordat we maandag weer het vliegtuig instappen...