Back in HK

Toen we aan het begin stonden van onze vakantie dacht ik werkelijk dat er nooit een eind zou komen aan de vakantie. Bijna 5 weken in NL! Maar langzaam kroop toch de dag dichterbij dat we moesten vertrekken. En nu komt dit bericht weer uit Hong Kong.

We hebben zondagavond nog een hapje gegeten met de achterblijvers en maandagmorgen
vertrokken we net voor 9 uur 's ochtends richting Schiphol. Ben zwaaide ons uit en even later reden we op de snelweg. Ik moest nog de auto aftanken voordat we hem weer konden inleveren bij Europcar op Schiphol en eigenlijk stoppen we dan altijd bij de benzinepomp bij Amstelveen. En nu dus ook. Ik tankte de auto vol en liep vol goede zin naar de kassa. En dan merk je dat je dit normaal niet doet. Chiel deed het altijd...

Bij de kassa aangekomen zag ik al dat de wat dikke kalende oudere man, zichzelf wel heel geweldig vond. Nou ja. Gewoon negeren.
Met een Amsterdams accent riep hij ' welke pomp mevrouwtje?' Jemig. Weet ik veel. Gewoon niet aan gedacht om dat nummer in de gaten te houden. 'Uhm...sorry, heb er niet aan gedacht.' zei ik. 'Ok, voor hoeveel heb je dan getankt?', vroeg hij weer. 'Voor bijna 100 euro', antwoordde ik. 'Ja daar heb ik er 2 van', zei hij weer. 'Volgens mij was het 98 euro nog wat', antwoordde ik weer. 'Ja daar heb ik er ook 2 van', zei de man weer.

Een mevrouw die naast mij stond bij de andere kassa bemoeide zich er mee. 'Ik heb pomp 14, dan moet jij wel pomp 13 hebben', zei ze. Geweldig! Bedankt hoor!

'Pomp 13 dus', zei ik. Ik stond daar met mijn creditkaart om te betalen, maar zoals ik al eerder opmerkte, Chiel doet dit normaal gesproken dus ik had geen idee waar ik die kaart in moest stoppen. Toen ik vragend naar de man keek, gaf hij een een paar vreemde opmerkingen.

'Schuif hem er maar in. Van onder. Net als thuis!' Pardon?! 'Nou vrouwtje, je weet toch wel hoe je hem er in moet schuiven? Niet zo bescheiden doen hoor! Gewoon er in stoppen' Wat?! Ik keek hem met grote ogen aan. Ik hoor dit zeker niet goed. 'Nou meissie, ik heb mijn 06 nummer onder aan de bon geschreven, als je weer niet weet hoe je hem er in moet schuiven dan bel je maar hoor. Dan kom ik wel even langs.' 

Totaal verbouwereerd liep ik naar de auto. Eenmaal in de auto bedacht ik me wat ik had moeten zeggen, dat ik b.v. zou zeggen wat een oetlul die vent is, en dat ik dit niet pik en dat ik zijn naam wil hebben zodat ik even een telefoontje kan plegen naar zijn baas. Chiel was in staat om met zijn looprek over de vluchtstrook terug te lopen om die gabber een knal te verkopen.

Toen we aankwamen bij de car rental stonden ze er al. Lody, Simone en Jacq hebben ons geholpen met de bagage op Schiphol. Heel erg lief. We hebben nog een bakkie gedaan daar en toen gingen we door de douane. Ach, als je dan eenmaal daar door heen bent gelopen, dan gaat het allemaal vanzelf. We hebben het helemaal zelf gedaan. Geen service aangevraagd deze keer.

De reis ging goed. Wel veel turbulentie. Niets wereldschokkends maar het duurde wel lang. En toen stonden we weer in HK. 30 Graden maar gevoelstemperatuur van 45 graden. Nou dat is even slikken kan ik je vertellen.

De Diamondcap heeft ons opgehaald en ons thuis gebracht en daarna hebben we voor dood op de bank gezeten. We hebben zelfs nog een paar uur op bed gelegen. De airco's hadden even nodig om de temp weer aangenaam te maken. De koffers zijn uitgepakt. De was ligt klaar. Het terras is schoon gespoten en toen zag ik ook dat de bamboesteigers zijn verdwenen. Heerlijk. Eindelijk weer eens vrij uitzicht.

Morgen om half 9 moeten we ons weer melden bij de lokomat. We zijn weer thuis!