De eerste training

Woensdagmorgen stonden we slaperig maar enthousiast om 8.30 uur weer voor de deur bij de fysio.

Zo'n jetlag doet meer met een mens dan dat je zou denken. En ik moet zeggen dat het zwaarder voelt naarmate je ouder wordt. Chiel had echt een belabberde nacht gehad. Zo'n 4 uur geslapen en natuurlijk sliep hij pas lekker net voordat de wekker afging. Maar goed, we waren weer blij dat we naar de lokomat konden gaan.

Chiel twijfelde aan zijn vooruitgang. Ik heb er geen seconde aan getwijfeld. Ik zag hoe hij de trap op en af ging bij ons in Druten. En dat ging veel beter dan toen in maart. Hij liep ook veel meer met zijn looprek dan daarvoor, ik geloof dat we rolstoel enkel en alleen gebruikten om sneller ergens heen te gaan. Ik zag hoe hij op zijn nieuwe hometrainer, kilometer na kilometer aflegde. Het liefst voor de tv met de Tour de France erop. 45 Kilometers fietsen waren meer gewoon dan uitzondering. Ik zag hoe hij de badkuip in en uit klom en hoe hij alles zelf wilde doen. Dat is logisch maar je moet het wel kunnen natuurlijk maar daar zag ik aan hoe zijn spieren steeds meer aangesloten raakten. Ik zag hoe hij in Barneveld op kantoor de trap op en af ging en in maart kon dat helemaal niet!

Eddy a.k.a. Mark, liep ons al enthousiast tegemoet. Chiel werd weer in de lokomat gehesen en toen gingen ze een assesment doen. Kijken of er in die maand iets gebeurt was. Tijdens de oefeningen zagen we het al; de meter sloeg steeds verder uit! En dat vervelende sacherijnige mannetje op het scherm kreeg steeds meer een lach op zijn gezicht!

Rechts had Chiel veel meer kracht gekregen bij het vooruit en achteruit bewegen van zijn been. En links, die vervelende verlamde linker kant van Chiel's lichaam, ook die deed het beter! Voor het eerst sinds 12-12-2012, sloeg de meter uit! Niet veel, maar de meter bewoog! Natuurlijk stonden we allebei weer met tranen in de ogen. Vooral toen Chiel met zijn linker been naar achteren moest bewegen, kon je zien dat de grafiek ietsjes uitsloeg. Happy! Heel happy!

Vanmorgen moesten we ook om 08.30 uur in het ziekenhuis zijn maar dan in de reeds opgeknapte fysio-zaal naast de lokomat. Hier kreeg Chiel accupunctuur, elektro stimulatie en kracht trainingen. Ook aan de hand van de accupunctuur konden we zien dat Chiel meer gevoel had. De eerste naald in de linker knie deed behoorlijk pijn, in de scheen voelde hij ook maar de 2 naalden boven op de wreef en in de voetzool voelde hij niet. En de elektro stimulatie die op de naalden gezet wordt, hoefde niet helemaal op max. Dat was in het begin wel zo, maar nu kon er minder op gezet worden omdat Chiel het voelde! Geweldig!

Ook ging Eddy met Chiel 'lopen'. Eerst met aan 1 kant een wandelstok met 4 pootjes, en aan de andere kant Eddy. 3 Meter heeft Chiel afgelegd en toen was hij kapot. (slecht geslapen vannacht) En daarna moest Chiel lopen met beide handen op de schouders van Eddy. Ook weer 3 meter. Het lijkt misschien niet veel maar voor mr. Hong is het een enorme stap vooruit!

Morgen, vrijdag, gaat Chiel nog 1 keer op de lokomat om 09.30 uur. Nog 1 keer voordat ze beginnen met renoveren. Omdat de fysio-zaal waar de lokomat staat wordt opgeknapt, zullen de trainingen op de lokomat straks voor 3 weken worden stil gelegd. Dat wil niet zeggen dat er niets gedaan wordt. Chiel gaat gewoon met Eddy aan de slag. 4 Keer per week en steeds zo'n 2 uur lang. Hij vind het geen punt. Nu worden andere dingen getraind en dat is alleen maar goed. Veel kracht en balans.

Al met al, goed nieuws dus vanuit Hong Kong! Ik zeg, die regenboog gisteravond scheen dus niet voor niets ;-)

1 regenboog!

2 regenbogen!