We komen eraan!

Eindelijk. Eindelijk is het zover. Vanavond om 9 uur stappen we de taxi in naar het vliegveld en vliegen we naar huis!

Chiel en ik hebben er heel erg zin in! Het is de laatste tijd nogal hectisch op het werk. Lange werkdagen, weekenden die geen weekenden zijn vanwege het werk, en stress. Veel stress. Op en neer reizen naar Shenzhen, elke week 2 dagen op de fabriek doorbrengen. En daar tussen door ook nog naar het ziekenhuis, naar de fysio, naar het department of transport, naar de bank, naar de emigratie. Soms is het even te veel. Dus onnodig om te zeggen dat we samen hier enorm naar uitgekeken hebben.

Gisteren zijn we voor de laatste keer voor de vakantie, nog naar fysio geweest. Chiel mocht weer op de lokomat en daarna moesten we lopen van gebouw B naar gebouw A, omdat daar weer een test gedaan moest worden. Nou is het niet zo erg als die gebouwen naast elkaar zouden staan, maar dat is te gemakkelijk. Nee, gebouw B staat onder aan de berg, en gebouw A staat bovenop de berg. Chiel zweette als een otter toen we eindelijk aankwamen. Het weer is namelijk als vanouds; warm en klam.

Straks na de vakantie, gaan we 4 keer per week naar fysio. Maandagmorgen, dinsdagmiddag, woensdagmorgen en vrijdagmorgen. Chiel gaat op dinsdagmiddag proberen om daar alleen heen te gaan. Hij kan dan vanaf kantoor rechtstreeks naar het ziekenhuis. Kijken of dat goed gaat. Ik had al eens gezegd hoe dat ongeveer in zijn werk gaat geloof ik. Eerst aankomen met de taxi, lange gang door de lift in, naar de fysio-afdeling, eerst betalen bij het loketje, dan doorlopen naar het eind van de lange gang, want daar is de zaal waar hij moet zijn. Omkleden achter een gordijntje, oefeningen doen, weer de lange door, lift in, taxi in (hopelijk staat er dan ook eentje) en dan naar huis.

Ik was al blij dat hij niet in gebouw A moest zijn op die middag. Dat is niet te doen als je moet lopen met een looprek en/of stok. Alles ligt zo ver uit elkaar, het aankomen, het betalen en de afdeling. Als dat het geval zou zijn, dan had ik echt geen keus. We gaan het meemaken. Volgens Chiel gaat het allemaal lukken.

O ja, en zondag was het erg warm en klam. Chiel wilde wel oefenen met de stok en we wilden nog lunchen. Dus toen hebben we geoefend in de gangen van de metro! Heerlijk koel, de vloer is gelijk en zonder kuilen en geloof het of niet, we hadden de ruimte! Aan het eind van de gang is een lekker chinees restaurantje en daar hebben we gegeten.

Ik ga straks de koffers inpakken. Alle was hangt al buiten, moet nog stofzuigen en de boel opruimen, koelkast leegmaken, vuilniszakken weg brengen en vanavond eten we wel een soepje voordat we weg gaan. Maar het schiet al op! Nog 9 uur te gaan voordat we de taxi instappen!

ABC-tje

Gisteren aten we thuis. En niet zo maar thuis, nee, er werd gekookt voor ons! Jesse en Mabel boden aan om bij ons thuis een maaltijd te koken. Ik hoefde niets te doen, alleen maar de keuken ter beschikking stellen en af en toe roepen waar ze iets konden vinden.

Nou weet ik toevallig dat Jesse best een pasta maaltijd kan klaar maken. Maar ik weet ook dat Mabel niet echt een keuken prinsesje is. Daar waren ze samen ook al een paar keer achter gekomen en een tijdje geleden hadden ze op internet de oplossing gevonden!

Ze hadden namelijk een website gevonden waarbij je iedere 2 weken kan kiezen uit 5 verschillende menu's. Alles is vers en je wordt stap voor stap aan de hand meegenomen via een foldertje, om je eten klaar te maken. Heel gemakkelijk, heel gezond en wie weet leer je er ook nog van! Je besteld online, je betaald online, en de tassen met ingrediënten worden thuis bezorgd.

Het begint echt zo: Verwarm de oven voor. Pak een pan. Doe het gas aan. Gooi A er in, voeg B toe, roer 2 minuten, strooi C erin, enz enz.  Alles is voor-gesneden en afgewogen voor het aantal personen en in doosjes verpakt. Op elk doosje of zakje staat een letter. En als je nou maar doet wat in de folder staat, dan kan het niet anders, dan dat je een perfecte maaltijd op tafel hebt staan. Je kan zelfs drinken en desserts erbij bestellen! En bijkomend voordeel is dat je geen afval hebt of te veel hebt gekocht.

Gisteren aten we champignons soep vooraf, lamsrollade met geroosterde groenten, vers gemaakte gebonden jus, mintsaus en sla. Alles bij elkaar duurde het een uurtje en het was super lekker! Echt perfect!

Het gaat beter!

Woensdag kreeg Chiel tijdens de fysio, een uitgebreide test om te kijken hoe veel hij was vooruit gegaan. En ook om als beginpunt te dienen voor Eddy's onderzoek. Chiel vond het allemaal reuze spannend. Hij kon niet wachten om de resultaten te zien! Het hoofd fysio, mr Lau, was speciaal gekomen om dit onderzoek bij te wonen.

• Eerst bloeddruk meten. Als een jonge god; 120-80. 
• Toen moest hij over een elektronische mat lopen die net als een loper was uitgerold. Er zitten allemaal sensoren in die de druk kunnen meten en het aanschouwelijk kunnen maken op de computer. Deze mat was geleend van een ander ziekenhuis, want dat lopertje kostte slechts 40.000 usdollar. Het was leuk om te zien op de computer hoe Chiel bijvoorbeeld links (nog) minder druk op zijn voet heeft dan rechts. En dat hij ook nog iets te veel op de buitenkant van zijn linker voet loopt. 
• Daarna moest hij een longfunctie onderzoek ondergaan. Geen enge dingen hoor, maar hij moest diep inademen, dan via een apparaat uitademen en net zo lang doorgaan totdat hij niet meer kon. Hiermee kunnen ze natuurlijk de longinhoud meten maar ook kijken of de dwarslaesie niet zijn longen heeft aangetast. En Chiel zou Chiel niet zijn als hij zich niet zo enorm zou uitsloven en bijna tegen de vlakte ging omdat hij duizelig werd, hihi. Vervolgens moest hij gaan liggen en werd de kracht in de benen getest. Eerst het hele been, toen knie, daarna enkel en vervolgens de tenen.   

Eddy en mr. Lau legden Chiel en mij het een en ander uit. Ze vonden dat Chiel goed vooruit was gegaan! Dat hij sterker was geworden in zijn benen, romp en billen. Kortom ze waren erg tevreden. Dus, zo besloten ze samen, Chiel moest vaker langs komen voor fysio! In plaats van 3 keer per week, naar 4 keer per week! 'Keep up the momentum!'

En eigenlijk zijn we de laatste maanden vaak maar 2 keer per week naar fysio gegaan omdat Chiel 2 dagen per week in China moest zijn. We moeten dus nu het een en ander even uitvogelen hoe we dat moeten gaan doen en hoe we het schema kunnen aanpassen. Voor nu hadden we zo gedacht om woensdag na de fysio gelijk naar China af te reizen en dan donderdagavond weer naar huis gaan.

Na het hele onderzoek, mocht Chiel op de lokomat lekker lopen voor een half uur. Bijkomen van alle inspanning. Je kon wel merken dat hij een beetje moe was geworden van alles want hij had meer ondersteuning nodig dan normaal.

Gisteren zijn we naar China gegaan maar 's avonds ook weer terug gegaan naar HK.  Dat was niet de bedoeling maar er kwam woensdagavond wat tussen. Hij moest vrijdag weer terug in HK zijn om werkdingen te regelen wat niet vanuit China lukt. Dus...

Straks lekker weekend, dan nog 1 keer naar fysio op maandagmorgen, Chiel gaat dan t/m dinsdag werken in HK en 's avonds vertrekken we naar het vliegveld! Oh yeah, we gaan lekker naar Nederland! We komen aan op 30 april en vertrekken weer op 18 mei.

Follow the guide!

Gistermorgen ging de wekker al vroeg. Om kwart voor 6 om precies te zijn. Vlug douchen, ontbijt maken voor mij en Chiel en toen ging ik de taxi in naar de airport express. Ik zou om 7 uur op het vliegveld staan om een groepje Nederlanders 1 dag mee te nemen om Hong Kong te laten zien.

Deze Nederlanders had ik nog nooit gezien. In de groep zaten vriendinnetjes van Deborah en zij hadden mij benaderd om te vragen of ik dit wilde doen. Nadat ik alles had gecheckt of ik niet met Chiel naar fysio moest, of dat we een dokters afspraak in het ziekenhuis zouden hebben of dat we naar China moesten, kon ik  doorgeven dat ik het natuurlijk wilde doen. Altijd gezellig.

Ik stond te wachten met een bordje waarop de naam stond. Renske en familie. Maar voordat zij naar buiten liepen, zag ik Al. De collega van Jos. Hij vond het geweldig dat er eindelijk eens iemand stond om hem op te wachten! Nou was dat niet het geval maar gezellig vond hij het wel. We hebben de tijd pratend doorgebracht en toen het hele gezelschap (2 meiden, 1 broer, 1 vader en een oma) de gate doorliep, zijn Al en ik met ieder een groep de taxi ingegaan naar ons huis.

Ze vonden het helemaal geweldig. Ze waren wel moe van het vliegen maar keken enorm uit naar wat er ging komen. Al ging terug naar huis en ik liep met iedereen naar boven. Chiel zat al te wachten en we zijn eerst maar koffie gaan drinken. Ik bracht Chiel naar de taxi omdat hij naar het werk ging en de rest had zich al omgekleed in iets luchtigers. De luchtvochtigheid was die dag echt killing!

We zijn gaan lopen via de Avenue of Stars naar de Starferry. Er werden foto's gemaakt van de skyline en Bruce Lee en oma vond het super! De starferry op naar Central, wandelend langs de IFC, de roltrappen op naar SoHo. Koffie gedronken ergens in een leuk tentje, toen naar de tempel op Hollywoodroad. Wierook gebrand en alles uitgebreid bekeken. Op naar Ladderstreet. Naar de antiekmarkt, langs de specerijenfabriek, dimsum gegeten in een echte Chinese tent kompleet met TL verlichting. (Daar was speciaal om gevraagd!) En iedereen was dapper en heeft alles geproefd. Voor oma was het wel erg spannend toen er een gebakken duif (met koppie er nog aan) op tafel kwam. Ik heb echt ontzettend gelachen. We staken door via Wellingtonstreet naar de wet markets. De metro in naar Mongkok, vers sapje gedronken op Fa Yuen Street market, doorgelopen naar de bloemenmarkt en de vogelmarkt en toen was oma op...Ze was moe. Ik vond het een dappere oma. 80 jaar en super kwiek maar na 1 nacht niet slapen, een dag rondlopen in HK en dezelfde avond door moeten vliegen naar Nieuw Zeeland, daar word ik ook moe van!

We zijn naar huis gegaan. Nog een kopje koffie gedronken en iedereen kleedde zich weer om in de 'vlieg'kleren. Ze gingen rond 4 uur weer naar het vliegveld omdat de andere opa en oma daar waren gebleven. Een ander vriendinnetje van de meiden was zelf op stap gegaan en zij zou daar ook weer zijn. Ze moesten om 9 uur doorvliegen.

Ik heb echt een super leuke dag gehad en ik geloof dat ze allemaal HK helemaal leuk vonden. Vooral omdat ik er bij was en ze nu op plekken waren geweest, waar je alleen niet zo snel terecht komt. Als het goed is zitten ze nu in Nieuw Zeeland voor de bruiloft en hopelijk is het bankpasje ook weer gevonden...

Ik bedacht me net dat het leuk zou zijn om foto's te plaatsen maar ik heb zelf geen 1 foto gemaakt! Om mij heen liepen 5 mensen foto's te maken, dus het is mij helemaal ontgaan. Nou ja.

Paasweekend

We merken niet zo veel van de Pasen. Geen Urbi at Orbi, geen paaseitjes, geen paasontbijt met roomboter en kaas. T'is niet anders. Maar we hebben wel een lang weekend vrij!

Gisteren hebben we, Chiel, Jos en ik, de nieuwe dochter van Bram en Kamilla bewonderd. 6 Weekjes oud is Anais nu. We hadden afgesproken in het Renaissance Harbor View Hotel op HK Island om daar te gaan dimsummen. Heerlijk gegeten en weer bijgepraat.

Ze hebben trieste en drukke weken meegemaakt na de geboorte van Anais. Net na de geboorte is Bram geopereerd aan zijn rug. Kamilla zei dat hij plat op de grond lag tijdens de bevalling vanwege de pijn in zijn rug. En nadat haar moeder op kraamvisite was geweest voor 2 weken, is ze thuis in Singapore overleden in haar slaap. Ze was net terug uit Hong Kong... Omdat Kamilla's familie moslim is, was de begrafenis ook gelijk de volgende dag. Bram kon niet mee omdat hij net geopereerd was, en Kamilla heeft haar dochter thuis bij het kindermeisje gelaten en Dani meegenomen naar Singapore. Heel erg triest.

Onze gezamenlijke maaltijd was dan ook de eerste maaltijd die ze buitenshuis hadden na alle ellende. Het was weer net als vanouds. Gezellig en genoeg te bepraten met hier en daar een emotioneel moment. De avond hiervoor, hoorden we van Jos dat Irma's opa die nacht is overleden. Jos vliegt nu vanavond gelijk weer terug naar NL voor de begrafenis. Hij eet eerst bij ons thuis mee voordat hij naar het vliegveld vertrekt.

Wij hebben vandaag een beetje aangerommeld. Ik heb het huis eens goed schoon gemaakt, en Chiel heeft de hele dag gesport. Daar had hij weer eens tijd voor.

En morgen komt er een Nederlandse delegatie op bezoek die op doorreis is van Nederland naar Nieuw Zeeland. Ze gaan met 10 man sterk naar een bruiloft. Ze zijn 1 dagje in Hong Kong en ik kreeg de vraag of ik ze misschien iets van Hong Kong wilde laten zien. Het zijn vriendinnetjes van Deborah!
Dus morgenochtend sta ik om 7 uur op het vliegveld. Kompleet met bordje waar de naam op staat!

De bank

Daar was ik weer. Terug uit China.

Het was druk deze week in China. Niet voor mij hoor, maar voor Chiel. Ik zat gewoon lekker te haken ;-) Elke dag waren er klanten. Genoeg te doen dus en 's avonds zaten we allemaal aan het avondeten. Best gezellig. En spannend. Je weet maar nooit wat je te eten krijgt!

De terugweg van China naar HK was deze keer spannend te noemen. Onze chauffeur viel in slaap voor het stoplicht en dat hadden wij niet gelijk door. Er werd getoeterd van alle kanten en toen pas zag ik dat de chauffeur met open mond genoot van een tukkie. Ik maakte hem wakker, hij schrok en daarna zat ik alleen maar angstig in de auto. En toen moesten we nog de grens over! Ik bleef maar turen in de spiegel om te kijken of hij zijn ogen open hield. Bah. Nee, echt ontspannen zitten is er dan niet meer bij en ik was als een kind zo blij toen we stopten voor onze flat.

Ook hebben we nog als vanouds gegeten met Jesse en Jos! Ik zou niet eens meer kunnen zeggen wanneer we voor het laatst met elkaar aan tafel hebben gezeten.

Gisteren kwamen de klanten terug uit China. Nog een happie gegeten en vandaag vliegt iedereen weer terug naar NL zodat ze allemaal met de Pasen thuis zijn.

Afgelopen weekend gingen Chiel en ik eens naar de Citibank. De bank waar we al 10 jaar gebruik van maken en waar ons salaris wordt gestort. We hadden namelijk een creditkaart aangevraagd en daar hadden we na 4 weken nog niets over gehoord. We wilden wel eens weten hoe dat zo kon gebeuren. En toen we het vroegen zei die gozer doodleuk dat het al 4 weken geleden was afgewezen. Huh?! Niemand die even had gebeld of een mailtje had gestuurd en Chiel werd langzaam aan maar zeker, steeds pissiger.

Je moet namelijk weten dat het niet zo makkelijk is voor een buitenlander die in HK woont, om een creditkaart te krijgen. Ze willen ALLES van je weten. Je moet duizenden kopieën meenemen, alles moet te checken zijn en ze vragen je het hemd van het lijf. Maar wij hadden aan alles voldaan! Nou ze hadden nog 1 dingetje niet van ons. De HK belasting papieren! Want ook al had Chiel 10 maand afschriften bijgevoegd van notabene de CItibank, ze konden zo nog steeds niet zien, of het geld wat er elke maand keurig wordt gestort, wel van Chiel was. We hadden namelijk een en/of rekening. Misschien was het geld wel van mij! Nou, I wish!

Toen spoog Chiel vuur! Hij was het zat met de Citibank, hij was het zat met al het gezeik om een creditkaart aan te vragen en hij vroeg zich af, hoe het wel kon dat elke randdebiel die hier rond loopt WEL een creditkaart heeft, een enorme creditkaart schuld opbouwd, en dat hij met een goed salaris al jaren bezig is om er eentje te krijgen!

Schijnbaar was de man onder de indruk. Ik moest maandagmiddag even de belasting papieren inleveren bij hem, en dan zou Chiel gebeld worden. Terwijl ik maandagmiddag  naar de Citibank ging, zag ik dat de man die ons had geholpen met een andere klant bezig was. Ik ging rustig zitten en was alleen maar van plan om de kopie aan hem af te geven. Ik wilde ze zo min mogelijk de kans geven om dit weer af te wijzen omdat de papieren 'kwijt' zouden zijn. Er kwam wel iemand vragen of hij de papieren door kon geven, maar die heb ik professioneel aan de kant geduwd. Nee. Ik geef ze alleen maar af aan hem!

5 Minuten later liep hij langs. Ik gaf de papieren en ging naar huis. En rarara politiepet, voordat ik thuis was, was Chiel al gebeld om te horen dat het goed gekeurd was! Vreemd. Nu nog wachten op de kaart zelf...

Rijbewijs

Na al die jaren gaan we het toch maar eens doen. We gaan ons Hong Kong rijbewijs aanvragen! Nou moet ik zeggen dat ik nog steeds een beetje nerveus ben hiervoor. Ze rijden hier nogal anders dan in NL. Om te beginnen aan de linker kant van de weg...En ik hoorde van mensen die al rijden hier, dat je de achteruitkijk spiegel eigenlijk moet afplakken, heeft geen zin want niemand kijkt erin. Dus...

Maar het zou alles wel een stukje makkelijker maken voor ons. Met de auto naar het ziekenhuis, naar het kantoor in Lai Chi Kok en ik kan dan eindelijk eens goed inslaan op de bloemenmarkt ;-) Plus dat je niet bang hoeft te zijn dat als het regent er geen taxi's voorbij komen. Voordelen zeg ik. Alleen maar voordelen!

We zijn in ieder geval begonnen om alle documenten in te vullen en aan te vragen. Voor mij is het geen probleem. Nadat mijn rijbewijs is vertaald bij het consulaat en de documenten zijn ingevuld, kan ik mijn hk-rijbewijs krijgen. Mijn Nederlandse rijbewijs hou ik gewoon. Voor Chiel is het anders. Hij moet 23 april eerst een test afleggen om te laten zien of hij wel kan rijden met zijn handicap. Logisch natuurlijk.

En dan natuurlijk op zoek naar een autootje en een parkeerplaats. Een autootje is zo gevonden. Ze zijn hier tweedehands niet duur en met heel weinig kilometers. Ook logisch omdat je alleen maar in HK mag rijden en dat is niet zo groot. Je mag alleen maar de grens naar China over als je een dubbele kentekenplaat hebt en dat is afschuwelijk duur! Voor wat zo'n dubbel kenteken kost, kan je met gemak een leuk huis kopen hier in HK, dus dat doen we maar niet. En de mannen hier kijken natuurlijk al wat leuk zou zijn. Ik wil graag een hoge ruime auto vanwege de rolstoel. Zij dachten allemaal aan iets met een open dakje. No way.

De parkeergarage onder ons huis moet ik nog even met een bezoekje verblijden. Eens kijken wat het kost om een plek te krijgen. Gelukkig zitten er om ons heen, zeker 5 parkeergarages dus moeilijk is het niet. Het ligt alleen aan de centen zeg maar. Maar dat komt vast ook allemaal goed. Eerst maar bij het begin beginnen.

Gevoel

En toen was het alweer maandag. De tijd vliegt voorbij!

Ik moet zeggen dat ik weinig tijd had om mijn blog te updaten maar het kwam ook een beetje door het nieuws wat we van de week ontvingen. Andy was weer opgenomen in het UMC. Het ging niet zo goed met hem. En dat speelde steeds door mijn hoofd... Behalve dat zijn bloed nog steeds niet de oude is, kwam er ook nog eens bij dat het aneurisma groter was geworden waar nu niets aan gedaan kon worden. Zijn conditie moet eerst beter zijn voordat ze zelfs maar denken aan een operatie. Gelukkig hoorden we gisteren dat hij weer naar huis mocht omdat hij zich iets beter voelde. Nu duimen dat het beter blijft gaan.

Afgelopen vrijdag zijn wij weer naar het ziekenhuis gegaan voor fysio. Het apparaatje wat Chiel tegenwoordig op zijn bovenbeen geplakt krijgt, geeft piepjes af als zijn spieren niets doen. Dus tijdens het lopen moet hij proberen om deze spieren aan te spannen zodat het piepje stopt. Hoogst irritant als je er naast zit en alleen maar piepjes hoort, maar het stimuleert Chiel extra om nog beter zijn best te doen! Kan me haast niet voorstellen hoe hij nog meer zijn best kan doen, maar het werkt! Ging het afgelopen woensdag nog niet zo goed, afgelopen vrijdag ging hij als een speer!

Gestimuleerd door het resultaat op vrijdag, begon hij zaterdagmorgen vol overgave in zijn sportkamer op de WII. De balansoefeningen zijn moeilijk en soms niet te doen, maar volgens Chiel is het een kwestie van doorzetten. Daarna fietsen, roeien en lopen door het huis. Overal waar ik was in huis, kwam Chiel voorbij lopen. Zonder brace en met stok.

Zaterdagavond wilden we eten bij de nieuwe Thai bij ons in de buurt. Geen rolstoel mee maar samen aan de wandel naar het restaurant. We lopen langzaam en dat gaat hartstikke goed! Heerlijk gegeten trouwens en daarna hebben we een film gekeken via de Apple TV.

Zondag had Chiel steeds last van zenuwpijnen. En dat is echt heel naar om te zien, laat staan om het te ondergaan. Scheuten pijn vlogen door zijn been. Met vertrokken en verbeten hoofd probeerde Chiel alles op te vangen. Het enige wat een beetje hielp was om zijn been te bewegen. Dus opstaan, stukje lopen door de kamer en weer terug.

's Middags gingen we eten met Jesse. Buiten het feit dat dat heel gezellig is, leidt het ook af. De zenuwpijnen waren nog steeds niet verdwenen. Na het eten heeft hij echt verbeten op de bank gezeten en zelfs af en toe grondig gevloekt. 's Avonds kwam Ton en ook dat leidt weer af. Na het eten ging Ton naar zijn hotel en zaten we weer op de bank. Zijn been leed echt een eigen leven. En de zenuwpijnen kwamen achter elkaar aan. Vooral vanaf zijn linker hamstring naar voren en het was zo zielig! 's Nachts kon Chiel ook niet zo goed slapen. De scheuten pijn komen en gaan wanneer ze zelf willen. Je kan er niets mee. Soms 10 keer in een minuut, dan 5 minuten niet en dan weer onafgebroken voor 2 minuten.

Vanmorgen zei Chiel al dat het lijkt of hij meer kracht in zijn linker been had. En toen we bij de fysio waren en hij op de lokomat ging, bleek wel dat het beter ging! De piepjes zijn haast verdwenen, Eddy kon het bijna niet geloven. 'May be the device is broken', zei hij. Maar nee, Chiel heeft veel meer invloed op zijn spieren en met name in de hamstring van zijn linker been! Die zenuwpijnen heeft hij trouwens nog steeds.

Hij heeft 25 minuten gelopen met lokomat en daarna 15 minuten op de loopband. En ook bij het neerzetten van zijn linker voet, leek het of hij daar meer invloed op had! De klapvoet lijkt ineens geen klapvoet meer te zijn! Ook liep hij 10 stappen zonder steun. Eddy keek echt verbaasd! Zou het dan toch?! Zou het kunnen zijn dat er steeds meer gevoel terug komt?! Chiel zei alleen maar,'... echt Ans, ik GA lopen! Kijk! Nog niet zo als het moet maar toch. Dit is toch lopen?!'

De rest van de week hebben we geen fysio. En dat vind ik eerlijk gezegd helemaal niet erg. Een beetje rust zal Chiel goed doen. Woensdag gaan we naar Shenzhen voor 2 dagen en vrijdag en maandag is de fysio gesloten vanwege de Pasen.

132

Vandaag in het ziekenhuis, dachten we ineens na hoe vaak Chiel op de lokomat heeft getraind. En hoe vaak ik dus naast hem heb gezeten sinds hij revalideert in het Kowloon Hospital.

Ik probeerde net het even na te kijken wanneer we nou precies zijn begonnen in het Kowloon Hospital met revalideren maar dat is een beetje moeilijk. Chiel heeft tijdens zijn opnames in het Queen Elisabeth en in het Kowloon Hospital natuurlijk al fysio gekregen waar ik niet bij was. En toen hij werd ontslagen uit het Kowloon Hospital werd hij met de invalide taxi 3 keer per week naar fysio gebracht op de afdeling. Alleen toen mocht ik daar niet bij zijn.

Ik weet wel dat Chiel op 3 mei 2013 voor de allereerste keer op de lokomat machine is gegaan. Als je op de datum klikt kan je het verhaal terug lezen. Dat is dus 11 maanden geleden. Zeg even voor het gemak dat een maand 4 weken heeft = 44 weken en dan 3 keer per week naar de fysio = 132 keer! Jammer dat je hier geen asia miles mee kan sparen ;-)

132 Keer. Klinkt onwerkelijk. En nog steeds heeft niemand het erover dat we moeten afbouwen of dat  dat hij niet meer op de lokomat mag trainen of dat de fysio terug gebracht moet worden of zelfs helemaal stopt. Ze gaan gewoon door waar ze mee bezig waren!

Vandaag ging de training heel goed! Het piepertje wat Chiel op zijn been krijgt geplakt, stimuleert hem enorm. Hij voelt ook dat hij steeds meer kracht krijgt! En na 25 minuten trainen is hij dan ook helemaal op. Hij is nou aan het bijkomen op het werk...

Saai

Er valt weinig te schrijven op het moment.

Het regent en onweert en ik vind het fris buiten. Geen enkele reden om van de bank af te komen dus.

En daar komt bij dat er deze dagen 3 mannetjes aan het werk zijn bij ons in huis. Ze zijn bezig met het dak, het verven van de muren van de bijkeuken, ik heb 2 nieuwe buitenlampen hangen op het terras en ze kwamen net binnen met een nieuwe railing die gemonteerd moet worden op het achter-balkon. Morgen zijn ze hier ook nog. Dus ik kan nergens heen. Al zou ik willen.

Dus...saai...

Stukje wandelen

Na dagen van grijze luchten en waanzinnige regen buien, was het gisteren eindelijk zonnig! Reden genoeg om eens lekker naar buiten te gaan.

We hadden een paar dingen die we wilden doen. Chiel wilde een stukje lopen, we moesten lange sport sokken hebben en we zochten tape die we konden gebruiken om het handvat van Chiel's wandelstok te kunnen omwinden. O ja en lunch natuurlijk.

Eerst maar eens wandelen van ons huis naar Ocean Terminal. Deze keer had Chiel niet zijn knie brace omgedaan. Eddy had namelijk gezegd dat Chiel echt moest proberen om zonder deze brace te gaan lopen. Dat zou veel beter zijn voor zijn spieren. Zo worden ze natuurlijk meer gestimuleerd dan met brace. Dus zo gezegd, zo gedaan. Chiel wandelde heerlijk over de voetgangers brug en een heel stuk over de avenue of stars. Na een half uur wilde hij weer de rolstoel in. Zijn knie begon vermoeid te voelen en de enorme stroom van toeristen die je links en rechts voorbij zeilen, maakt het er niet veiliger op.

Maar we liepen gezellig in het zonnetje en namen deze keer een d-tour. In plaats van aan de voorkant lopen van het cultureel centrum, namen we de achterkant. Beetje rustiger en het hele plein was voorzien van super leuke kunstwerken! Echt geweldig!

Toen Ocean Terminal in. Bij de ingang stond Spiderman ons al op te wachten! Heel gaaf gedaan! En natuurlijk hartstikke druk met mensen die met Spiderman op de foto wilden. De invalide lift vonden we snel. We wilden naar de 1ste verdieping omdat daar Gigasport zit en we daar alles konden halen wat op ons lijstje stond.

En dan erger ik me weer mateloos om de gedachte gang van mijn mede hongkongers. De invalide lift is namelijk een goederenlift. Heel fijn. Ergens achterin, stinkend naar de rook. En dan blijkt ook nog eens dat je zelf naar de 2de verdieping kan en naar de begane grond maar dat op de 1ste verdieping weer een liftje is die je met je rolstoel moet nemen, maar dat mag en kan je niet zelf bedienen! Nee, dan moet je iemand bellen die je dan komt ophalen. Maar er is natuurlijk geen telefoon, dus moet je weer terug naar waar je vandaan kwam om daar iemand te vinden die dan de collega op de 1ste verdieping belt. Heel handig.

De dame die ons hielp vond het zelf ook niet slim maar ja. Zij kan er ook niets aan doen. Die gasten van zo'n winkelcentrum verdienen miljoenen per dag. Hoe moeilijk kan het zijn om een normale lift in het zicht te maken die invalide mensen kunnen gebruiken?

Maar goed, we kwamen bij de Gigasport. Lange sokken gekocht zodat Chiel deze zomer in zijn korte broek naar de fysio kan. De lange sokken zijn nodig voor bescherming van zijn schenen in de lokomat. Ook het tape vonden we al snel en de man die met dit tape normaal gesproken tennisracket-handvaten omwikkeld, deed het deze keer om Chiel's wandelstok!

Ook zijn we nog even de American Eagle winkel binnen gelopen. Ik heb mijn slippertjes weer kunnen scoren! Jippie! En toen snel nog een hapje gegeten bij een broodjeszaak en weer terug naar huis.

Die middag heeft Chiel gesport. Roeien, fietsen, lopen. Hij voelt dat de spieren sterker worden en dat stimuleert! En ik heb de was gedaan en alvast wat spullen opgeruimd uit de bijkeuken. Vanavond moet hij leeg omdat ze morgen het dak gaan maken.

Gisteravond zijn we met z'n tweetjes een hapje gaan eten. Lekker aan de seafood-schotel! En toen we thuis kwamen hebben we een filmpje gehuurd. Mannen harten. Een gezellige Nederlandse film. Heerlijk eind van een zalige dag...

Birthday dinner

Afgelopen dinsdag mag het dan 1 april zijn geweest, op vrijdagavond was mijn verjaardagsetentje gepland! Met Jesse en Mabel en Chiel gingen we op weg naar Hutong! Yeah!

Om even na zevenen stonden Jesse en Mabel voor de deur met een prachtig boeket bloemen en zongen ze luid en duidelijk 'lang zal ze leven'. De buren wisten ook gelijk dat ik jarig was, hihi.

Voor de gelegenheid waren we allemaal mooi aangekleed. Er kwamen zelfs hakken uit de kast! En die waren er al 10 jaar niet uitgekomen kan ik je vertellen. Chiel ging zonder rolstoel en alleen met de stok op pad en daarom moesten we dus een taxi hebben. Mabel en ik waren blij...lopen met hakken is niet voor ons weg gelegd. En zelfs Chiel had zijn sportschoenen voor deze keer onder het bed laten staan!

Hutong was weer geweldig. Heerlijk gegeten en het uitzicht blijft adembenemend. Ook hebben ze tegenwoordig een chef die een showtje noedels draaien weg geeft. Heel erg leuk.

En tijdens het eten hoorde ik van de rest dat we voor mijn verjaardag ook nog naar Xian gaan! De stad van de terracotta warriors. Chiel en ik hadden het ooit eens geprobeerd om daar heen te gaan maar omdat ik in de war was met Xian en Xiamen, stonden we dus in Xiamen. En daar zijn geen terracotta warriors kan ik je vertellen...HIER kan je dat verhaal nog eens terug lezen.

Het enige probleem wat we hebben om het tripje te boeken, is de tijd. Iedereen moet ergens heen vliegen en voordat we misschien een weekendje kunnen, is het al juni. Dus we doen kalm aan en we prikken nog wel een keer een datum op een weekend dat we allemaal kunnen.

Ik heb een hele gezellige avond gehad en nog een heel gezellig weekend in het verschiet!

6 Stappen los!

Dinsdagmiddag kreeg ik een telefoontje van Chiel. Hij had flink geoefend achter zijn bureau en daar had hij 6 stappen los gelopen! Nou ja zeg! Wat goed! Toen hij thuis kwam liet hij gelijk zien hoe goed het ging. Er werd weer een veiligheid barrière opgebouwd van stoelen en tafel en daar ging hij... Voor het eerst sinds 16 maanden! Hij was zo trots als een pauw!

(De eerlijkheid gebied ook te zeggen dat Chiel donderdag in de fabriek is gevallen toen hij de lift wilde instappen. Hij zakte door zijn slechte knie en toen was er geen houden meer aan. Zoals hij zelf zei 'ik ging op vlakke plaat!' Gelukkig heeft hij er geen blessure aan over gehouden maar slechts alleen een deuk in zijn ego. 'Verdomme het ging net zo goed!' In ieder geval is gebeurt waar ik al heel lang bang voor was, maar nu het is gebeurt en ik heb gezien dat Chiel er geen schade aan over heeft gehouden, lijkt het net of er een last van mijn schouders is gegleden. Komt allemaal goed.)

Afgelopen dinsdag was het 1 april. Mijn verjaardag! Ik werd overspoeld met lieve smsjes, berichtjes via Facebook, kaartjes en telefoontjes. Zo lief en iedereen heel erg bedankt voor alles!

Voor wie mij goed kent is het geen verrassing dat ik het liefst dit soort dagen oversla. Ik haat het om in de belangstelling te staan...kan me zelfs nog herinneren dat ik met 3 jaar al stond te huilen op de stoel als ze lang zal ze leven begonnen te zingen...Nou dat heb ik nog steeds dus. Toen ik onverwachts mijn kadootje van Chiel een paar dagen voor mijn verjaardag kreeg, zat ik ook gelijk te snikken. T'is wat. Maar ik ben super blij met mijn nieuwe telefoon!

1 April was een hele rustige dag. Chiel ging naar het werk en ik heb de meeste tijd thuis doorgebracht. Tussen de buien door ben ik nog wel even de stad ingegaan om boodschappen te doen maar dat was het dan ook wel. En daar kwam ook bij dat er grootscheepse actie werd gehouden om de ratten te verdrijven van de compound. Ze waarschuwden de bewoners om de ramen dicht te houden zodat de ratten niet naar binnen konden vluchten. Nou geen rat gezien gelukkig.

's Avonds heb ik lekker pasta gekookt plus een gebakje toe. In de regen ergens heen gaan is niet leuk, plus dat Chiel pas rond 7 uur thuis komt. Te veel gedoe. Van het weekend gaan we nog wel ergens een happie doen.

Gelijk de volgende morgen stapten we om 8 uur het busje weer in. Op weg naar China. 2 Dagen bleven we er en het enige wat ik vervelend vind aan die tripjes dat vanwege de censuur je niet op facebook en blogger kan. En daardoor kon ik niet iedereen bedanken voor de lieve berichtjes die ze achterlieten op FB. Dus nogmaals bij deze! Bedankt!!!

Donderdag aan het eind van de middag, nadat we ettelijke enorme onweersbuien op ons koppie hadden gehad in Shenzhen, zijn we weer terug naar huis gegaan. En het ging snel, zeker nu we onze nieuwe ID kaarten hebben! We hoeven geen ID plus paspoort meer te overleggen bij de HK-grens. Scannen en doorrijden! Precies 10 seconden deden we daar over! Bij de China-grens duurt het altijd langer. Ben er nu achter gekomen dat ze letter voor letter gaan controleren dus dan duurt het wel even.

We hebben snel een hapje gegeten bij de Thai op het plein en toen kreeg ik een telefoontje van Jesse. Voor mijn verjaardag gaan we vanavond (vrijdag) met z'n vieren eten bij Hutong! Jippie!! Lekker en gezellig!

Vanmorgen waren we weer in het ziekenhuis. Na 6 weken was de lokomat weer gemaakt en kon Chiel daar weer op trainen. Het was even wennen maar het ging top!

Eddy heeft een apparaatje wat hij extra met elektroden op Chiel's been plakt. Vandaag gingen de elektroden op zijn goede been, om te wennen aan wat dat dingetje doet. Hij meet namelijk de spier activiteit en als er geen activiteit is dat piept hij. Chiel moet dus geconcentreerd lopen en zorgen dat hij geen piepjes hoort. Dan pas gebruik je de spieren op de juiste manier. Het is best makkelijk om zonder activiteit op de lokomat te lopen en nu is het meer zichtbaar gemaakt.

Chiel vind dat heerlijk. Hij heeft weer een doel. Natuurlijk was er geen piepje te horen. Ik had niet anders verwacht. Volgende week heeft hij een zwaardere dobber hieraan want dan gaan de elektroden op zijn slechte been. Hopen dat hij dan ook het apparaatje tot zwijgen brengt.

Ook is hij sinds vandaag het onderwerp van Eddy's studie waar hij in af wil studeren. Er worden volgende week testen gedaan, theorie doorgenomen en dan mag Chiel alsnog zeggen of hij dat wel of niet wil doen. Maar voor Chiel is het allang duidelijk. Hij doet mee!

Volgende week gaan we niet naar China. Er moeten wat dingen gemaakt worden in huize Honig. De landlord heeft een klusjesman aangenomen die volgende week bij ons aan de slag gaat. Zo moeten de buitenlampen gemaakt worden. Er staat nu een laag water in en daardoor doen de lampen niets meer. En zo gevaarlijk als wat als je het mij vraagt. Ook wordt eindelijk de wastafel in de badkamer gemaakt. Al maanden zit het afvoerdopje in de wastafel muurvast en daardoor kan het water niet weglopen. We krijgen een geheel nieuwe wastafel! Ook wordt het dak in de bijkeuken gemaakt. Langs de rand van het plafond lekt het. Het hele dak moet vernieuwd worden. En we krijgen bij het achter balkon een nieuwe verhoogde railing. Genoeg te doen dus. En de hele bijkeuken mag leeg gehaald worden...boffen! Guess who is the lucky girl? Precies.