De bank

Daar was ik weer. Terug uit China.

Het was druk deze week in China. Niet voor mij hoor, maar voor Chiel. Ik zat gewoon lekker te haken ;-) Elke dag waren er klanten. Genoeg te doen dus en 's avonds zaten we allemaal aan het avondeten. Best gezellig. En spannend. Je weet maar nooit wat je te eten krijgt!

De terugweg van China naar HK was deze keer spannend te noemen. Onze chauffeur viel in slaap voor het stoplicht en dat hadden wij niet gelijk door. Er werd getoeterd van alle kanten en toen pas zag ik dat de chauffeur met open mond genoot van een tukkie. Ik maakte hem wakker, hij schrok en daarna zat ik alleen maar angstig in de auto. En toen moesten we nog de grens over! Ik bleef maar turen in de spiegel om te kijken of hij zijn ogen open hield. Bah. Nee, echt ontspannen zitten is er dan niet meer bij en ik was als een kind zo blij toen we stopten voor onze flat.

Ook hebben we nog als vanouds gegeten met Jesse en Jos! Ik zou niet eens meer kunnen zeggen wanneer we voor het laatst met elkaar aan tafel hebben gezeten.

Gisteren kwamen de klanten terug uit China. Nog een happie gegeten en vandaag vliegt iedereen weer terug naar NL zodat ze allemaal met de Pasen thuis zijn.

Afgelopen weekend gingen Chiel en ik eens naar de Citibank. De bank waar we al 10 jaar gebruik van maken en waar ons salaris wordt gestort. We hadden namelijk een creditkaart aangevraagd en daar hadden we na 4 weken nog niets over gehoord. We wilden wel eens weten hoe dat zo kon gebeuren. En toen we het vroegen zei die gozer doodleuk dat het al 4 weken geleden was afgewezen. Huh?! Niemand die even had gebeld of een mailtje had gestuurd en Chiel werd langzaam aan maar zeker, steeds pissiger.

Je moet namelijk weten dat het niet zo makkelijk is voor een buitenlander die in HK woont, om een creditkaart te krijgen. Ze willen ALLES van je weten. Je moet duizenden kopieën meenemen, alles moet te checken zijn en ze vragen je het hemd van het lijf. Maar wij hadden aan alles voldaan! Nou ze hadden nog 1 dingetje niet van ons. De HK belasting papieren! Want ook al had Chiel 10 maand afschriften bijgevoegd van notabene de CItibank, ze konden zo nog steeds niet zien, of het geld wat er elke maand keurig wordt gestort, wel van Chiel was. We hadden namelijk een en/of rekening. Misschien was het geld wel van mij! Nou, I wish!

Toen spoog Chiel vuur! Hij was het zat met de Citibank, hij was het zat met al het gezeik om een creditkaart aan te vragen en hij vroeg zich af, hoe het wel kon dat elke randdebiel die hier rond loopt WEL een creditkaart heeft, een enorme creditkaart schuld opbouwd, en dat hij met een goed salaris al jaren bezig is om er eentje te krijgen!

Schijnbaar was de man onder de indruk. Ik moest maandagmiddag even de belasting papieren inleveren bij hem, en dan zou Chiel gebeld worden. Terwijl ik maandagmiddag  naar de Citibank ging, zag ik dat de man die ons had geholpen met een andere klant bezig was. Ik ging rustig zitten en was alleen maar van plan om de kopie aan hem af te geven. Ik wilde ze zo min mogelijk de kans geven om dit weer af te wijzen omdat de papieren 'kwijt' zouden zijn. Er kwam wel iemand vragen of hij de papieren door kon geven, maar die heb ik professioneel aan de kant geduwd. Nee. Ik geef ze alleen maar af aan hem!

5 Minuten later liep hij langs. Ik gaf de papieren en ging naar huis. En rarara politiepet, voordat ik thuis was, was Chiel al gebeld om te horen dat het goed gekeurd was! Vreemd. Nu nog wachten op de kaart zelf...