Rare week

Alles bij elkaar is vreemd. Je zit ver weg. Dus je kan niet gelijk weg. Er moeten dingen gepland worden. Chiel zou volgende week klanten krijgen die China in wilden gaan. Zij hebben hun eigen ticket natuurlijk ook al geboekt. Dus passen en meten, en afspraken verzetten. Gelukkig kon Berry invallen. Hij gaat nu op stap met de klant.

Dan moet je een ticket boeken. Kom je bij het reisbureau dan vraagt zo'n meisje natuurlijk wanneer je wilt vertrekken. Das makkelijk, vrijdagnacht. Wanneer wil je terug. Tja dan wordt het moeilijker...ik weet niet...1 week, 2 weken, 1 maand? Je wil er niet bij stil staan dat er iets op stapel staat, wat niet leuk is.
Alsof je uit zit te rekenen wanneer alles voorbij is... maar dat moeten we wel! Ik bedoel, Chiel kan niet zomaar een maand weg blijven. Bah...
We hebben nu een ticket voor 2 weken die verlengd kan worden met een week.

De massage van Kamilla heeft iets geholpen. Niet veel maar toch. Mijn knie gaat een eigen leven leiden. Daar wordt je zo moe van. Dan heb je geen pijn en dan komt het in alle hevigheid weer boven. Normaal gesproken ga je een paar dagen op bed of op de bank maar nu heb ik daar geen rust voor. Ben steeds maar aan het heen en weer lopen in de hoop dat het beter gaat. Elke dag even zwemmen om de spieren en de knie weer los te maken.

En dan kreeg ik vanmiddag nog bericht dat mijn zusje 4 dagen op de hartbewaking heeft gelegen het afgelopen weekend! Ik schrok me kapot. Ze is veel te jong voor die narigheid. Het gaat nu goed met haar maar in 1 klap breng je alles weer in perspectief.

Massage

Gisteravond hebben Kamilla en Anisah bij ons thuis gegeten. Anisah liet ons haar artikel lezen die ze heeft geschreven in "The Business Traveler" waar ze nu stage loopt. Stoer hoor, als je in het verhaal een naam ziet staan die je kent!

En Kamilla wilde mij een massage geven omdat ik ongelooflijk veel last heb van mijn rug, heup, bovenbeen en knie. Gedver. Het lijkt precies op wat ik vorig jaar had. Maar nu moet ik vrijdagnacht het vliegtuig in voor 12 uur...au au au.... Ik had geen idee maar Kamilla is een volleerd masseur!

Dus Kamilla zette mij op de bank, pakte haar potje wondercreme en begon te masseren. Au..au..au.. Eerst werd mijn been aangepakt en daarna werd ik op bed gezet en begon ze mijn rug en heup te masseren. Het schijnt dat mijn rechter kant van mijn lichaam totaal verkrampt is. Overal zitten knopen.
Geen probleem vond Kamilla. Die haal ik er wel even uit. Au..au...au... Ik denk dat ze al haar opgekropte frustraties heeft uitgeleefd op mijn schouderblad. Ze zijn voor het grootste gedeelte weg gekneed en als het nodig is komt ze nog een keer langs om de rest weg te wrijven voor ik in het vliegtuig stap. Wel lief.

Het is hier trouwens bloedheet! De mussen vallen van het dak!

Zaterdag zijn we in NL

Alhoewel we beiden weten dat dit voor Chiel's moeder het beste is, dat dit is wat ze wil, is het toch vreemd. Ze slaapt nu de hele dag, wordt af en toe even wakker voor een slokje vruchtensap en dat is het dan.

Ze had nog wel verteld dat ze had gedroomd. In haar droom stond pa op haar te wachten en riep naar haar dat ze moest komen. Ze werd helemaal blij wakker. Lief wel.

We hebben een ticket geboekt en zijn zaterdagmorgen in Amsterdam. En dan blijven we net zo lang als nodig is.

T'is me het weekendje wel

Heerlijk gegeten bij een ieniemienie restaurantje in SoHo met Jesse en zijn we getuige geweest van het afgeven van een naamkaartje van Jesse aan een bijzonder leuke dame die daar hostess was(!), zijn we vandaag naar het zwembad gegaan voor heel even omdat daarna de hemel open ging met bliksem en donder en een hoop nattigheid, is mijn been weer aan het raar doen en voelt hetzelfde als een tijd geleden toen ik last had van "Economy syndrom", hebben we gegeten bij de Mexicaan op Knutsfort Terrace die net open was gegaan, heeft Chiel weer op de loopband gestaan en heeft voor het eerst 5 km hardgelopen in een half uur...

...en kregen we bericht van de zus van Chiel dat zijn moeder heel hard achteruit gaat en dat we morgen gelijk achter een ticket aangaan om naar NL te gaan omdat ze volgens de dokter nog enkele dagen te leven heeft....

Videootjes!

Op werkbezoek in Shanghai

Afgelopen donderdagavond ben ik samen met Chiel naar Shanghai gevlogen om naar Paul te gaan. Er is een nieuw kantoor, Paul heeft een flatje, en het werk rijst de pan uit. Hoog tijd om eens even langs te gaan.

Paul heeft het helemaal naar z'n zin in Shanghai. En terecht. Leuke stad met veel cultuur. De mensen zijn aardig en er heerst meer "rust" dan Shenzhen. Nou ja rust. De stad heeft meer dan 17 miljoen inwoners maar ze zijn anders. Rustiger, beschaafder.

We zijn 's avonds door Paul opgevangen in het Shanghai Hotel en daarna eerst wat gedronken in het Radisson. Een enorm hoteltoren in het centrum met bovenop een bal waarin een bar is. Heel spacy, uitzicht over Shanghai en een filipino livebandje.

De volgende dag naar kantoor. Mooi pandje en dicht bij het centrum. Ik heb nog even een kopje koffie gedronken met Jesse die ook in Shanghai was. Het schijnt dat we de beste jongen 's nachts uit bed hebben gebeld. We waren het ons niet bewust maar de vertraging die tussen Chiel's mobiel en Jesse's mobiel was, scheelde zo'n 3 uur! Hihi...

Chiel heeft samen met Paul het werk doorgenomen, geskypt met NL, getracht ordners aan te leggen en toen was het alweer 7 uur! Tijd voor eten dus!!
Lekker gegeten bij een supertrendy restaurantje. Thai Gallery. Een aanrader voor mensen die nog naar Shanghai gaan! Heerlijk eten en je kijkt je ogen uit. Prachtig gewoon.

Daarna voor de koffie naar de Bunt. Uitzicht is grandioos en de Latino tent met terras op het dak was heel gezellig.

En vanmorgen weer naar huis gevlogen. De tijd vliegt voorbij...

Foto's zeggen meer dan woorden

Tai O

Vanmorgen om 10 uur stond ik bij Jos voor de deur. Vandaag zou ik zijn ouders meenemen naar Tai O. Heel leuk vooral omdat ik het ook nog nooit gezien had. Een vissersdorpje op stelten, dat was alles wat ik wist.

Eerst natuurlijk aan de koffie met een mergpijpje! Heerlijk!! Daarna een fotorolletje gekocht (ja ik weet het...kan eigenlijk niet meer in deze tijd...he Jos doe daar 's iets aan!) en toen in de taxi naar de trein op weg naar Tung Chung.

We hebben de kabelbaan genomen naar de Big Budha, een minuut of 10 stil gehangen boven een ravijn, gelopen naar het Wisdom Path en de bus gepakt naar Tai O, onze eindbestemming.

Een heel lief klein vissersdorpje is het. Alsof de tijd heeft stil gestaan. Een smal straatje kronkelt zich door het dorpje. Aan weerszijden kleine kraampjes met schelpen en gedroogde vis, waarachter de oudere inwoners van Tai O zitten. De houten huizen staan op palen in het water en aan de andere kant van het dorpje leek het wel of ze oude caravans op elkaar hadden gezet en zilver hadden gespoten.

We hebben daar nog een boottochtje gemaakt van een half uur. Je gaat dan door de klongs en je gaat de zee op, op zoek naar de roze dolfijnen. Nou die hebben we dus niet gezien. Jammer maar helaas. Maar het windje was heerlijk! Het was zo warm en zo benauwd!

Terug bij de bus naar Tung Chung hebben we een colaatje gedronken en tot mijn grote verbazing zaten op het muurtje zo'n 20 nederlanders! Vreemd hoor als je in zo'n piepklein dorpje zit waar het niet overloopt van de toeristen, ineens nederlands hoort praten.

Maar goed Jan, Jantina en ik liepen naar de bushalte en de hele stroom nederlanders liepen achter ons aan. Zitten we lekker, de bus trekt op en wat denk je? Zingen ze ineens "Ik heb een potje met vet..."!!! En nog hard ook!!!

Ik keek Jan en Jantina aan, zij keken mij aan. Hebben wij dat! Gevangen in een bus met nederlanders die "Een potje met vet" aan het zingen zijn!! Jan riep nog naar achteren "Pas maar op anders zet de chauffeur je uit de bus.." maar het mocht niet baten. Van de weersomstuit zijn we gelijk engels gaan praten!

In Tung Chung hebben we eerst een bakkie gedaan, ontbijt gekocht voor morgen (Jos z'n koelkast is helemaal LEEG!) en toen in de trein weer terug. Al met al een geslaagde en gezellige dag! O ja en volgens de stappenteller van Jantina hebben we zo'n 8 kilometer gewandeld. Niet slecht wah?!

The Reinders Family

Vanavond hebben we de ouders van Jos dan eindelijk ontmoet. Afgelopen vrijdag zijn ze aangekomen in HK, toen gelijk door gevlogen samen met Jos naar Beijing, zijn daar een paar dagen geweest en nu tot vrijdag weer in HK.

Ze kwamen er nu al achter dat ze tot nog een keer terug moesten naar HK want het schema is goed in de war gegooid door het slechte weer. Dus wie weet!

Morgen ochtend ga ik lekker ouderwets bij Jan en Jantina op de koffie (ik hoorde dat ze mergpijpjes hadden meegenomen!) en daarna gaan we naar de Big Budha, beetje rondkijken, dan in de bus naar Tai O en als het weer meezit ook nog op de boot naar de Pink Dolphins! Leuk!

Regen, regen, regen

Afgelopen zaterdag is het weer totaal omgeslagen. Na weken van zonneschijn, hebben we nu dan al 4 dagen regen, onweer en bliksem. Bahhhhh.....
Ik vind het helemaal bagger.

Vanavond gaan we eten met Jos en zijn ouders bij de Dirty Duck. Gezellig, gaan we eindelijk zijn ouders ontmoeten. Ze zijn naar Beijing geweest. Ben erg benieuwd naar hun verhalen.
En hopelijk is het weer morgen beter want ik zou met hun naar de Big Budha gaan en daarna naar Tai O. We'll see. Eerst maar eens aan de sate en de gado gado...

Een dag vol verrassingen!

Het zonnetje scheen volop. De temperatuur was rond de 30 graden. En wij stonden klaar om af te reizen naar DB.

Vandaag van het plan van Bram en Chiel om te gaan biken rond Discovery Bay. Anisah, Kamilla en ik waren van plan om naar de Big Budha te gaan per kabelbaan, daar even rond te kijken en de wandelaarsroute te gaan volgen die op internet stond. Mochten we nu heel veel zin in wandelen hebben, dan zouden we vanaf de Big Budha de tocht naar beneden per voet afleggen.

Alles ging goed. De kabelbaan was een succes. De Big Budha stond er prachtig bij. En we hadden net koffie op. Oeps...voel ik daar regendruppels?? Hmmm, das niet fijn als je in je kortebroek en t-shirt boven op een berg staat. Effe een regenponcho scoren bij een souveniers-shopje. "Oh", zei Kamilla," this feels like a dustbin liner. Oh it IS a dustbin liner!" We stonden er prachtig bij in onze gele, roze en paarse vuilniszak.

Natuurlijk stopte de regen toen we ons net geperst hadden in de vuilniszak die aan alle kanten plakte tegen de zweterige huid. Nou ja. Better safe than sorry!

Toen op weg naar de trail. Net naast de Big Budha is een paadje en die moesten we in. Hardstikke leuk. Ik zag het restaurant nog waar ik met Monique had gegeten vorig jaar. Die achtelijke grote honden lagen nog steeds op het terras. We kwamen langs een thee plantage. En in de verte zagen we het "Path of Wisdom" al opdoemen. Hele grote in de lengte doorgesneden bomen staan daar met prachtige chinese spreuken erop. Jammer voor ons konden we het niet lezen maar de bedoeling was begrepen.

Hier ergens moet het pad zijn dat we moeten volgen. Eerst naar links. Nee dat is het niet. Recht dan, nee ook niet. Hmmm.... Een hele aardige chinese man kwam naar ons toe. "Can I help you?" vroeg hij. Wij uitleggen dat we het pad wilden volgen dat rond de bergtop gaat waar de Big Budha staat. Aan het eind van het pad zouden we dan weer bij de kabelbaan uitkomen.

Nee, dat pad kende hij niet, maar dit pad (en hij wees in de tegenovergestelde richting) was erg de moeite waard. Mooie vergezichten en we zouden uitkomen beneden bij het water reservoir.

Ja dat was eigenlijk niet de bedoeling. Ik keek naar de dames. Wat vinden jullie?

"Why not!", zeiden ze allebei. De man vroeg ons wel of we een mobiele telefoon bij ons hadden, gaf ons het alarmnummer van de politie, gaf het weerbericht (bad weather on it's way!) en vroeg echt wel 10 keer of we dit echt wel wilden doen. "It takes 2 hours but may be of the bad weather 2,5 hours! Are you sure?" Met die Chinesen weet je het nooit. Ze zijn bang voor niets. Slecht weer kan betekenen dat het gaat regenen voor 5 minuten. Who cares?

Maar wij wilden het echt gaan lopen. Wij zouden die mannen wel eens laten zien dat we geen sissy's waren. Dat we echt wel een stuk konden lopen!

Het was prachtig! De wolken hingen laag, de zon scheen erdoor en de bomen waren zo groen! Echt super gaaf. Dat soort dingen zie je niet als je niet gaat lopen over deze paadjes. We konden er niet over uit dat het pad wat we volgden, bestond uit keien, rotsen en droog gevallen watervallen. "Jesse would have liked this one", zei Kamilla. "He can be proud of us!!"

Geen cementenpaadjes die aangelegd waren maar echte natuurlijke paadjes. We kwamen geen mens tegen. Wat een rust!

De regendruppels kwamen nu toch wel hardnekkeriger uit de hemel vallen. Het begon echt te plensen! Toch maar weer die vuilniszak aan. Het rare is dat je eerst niet nat wil worden, maar als de regen zo hard is dat er geen ontkomen meer aan is, dan maakt het allemaal niets meer uit. Kamilla liep te stampen in de plassen. We zakten tot onze enkels in het water. De schoenen waren vol met water. We waren tot op de onderbroek zeiknat geregend. Nou ja, we hadden nog steeds lol. We voelden ons net als padvinders!

Ineens werd het hardstikke donker. Het leek wel nacht! De regen en de donder bleven aan houden. "Girls, no more breaks, we need to walk as soon as possible down hill!", zei ik. "If it keeps on raining and we have to cross more waterfalls, we are in big trouble!" Dus doorlopen. Wel voorzichtig maar doorlopen.

Toen stonden er ineens 5 mannen te schuilen onder een boom. Kamilla liep voorop. Terwijl Anisah en ik de mannen passeerden riepen wij vrolijk : "Hello! Nice weather he!" Toen we een flink eind weg waren van die mannen, zei Kamilla: "Have you seen that guy with the riffle?" Wat? Een geweer? Hmmm....

We hoorden nu in de verte een bus rijden. Dat zou betekenen dat we zowat onze eindbestemming hadden gehaald! Yes! Bijna in de bus!!! We kwamen de bocht om en ik riep:"Concrete! We're almost there!" Als je cementenpaadjes tegenkomt, dan moeten we wel bijna aan het eind zijn. Die chinesen gaan niet halverwege een berg een betonnenpaadje aanleggen natuurlijk. Het bleek een regenafvoer te zijn in de vorm van een trap. Heel steil. Maar het ging goed. Totdat....ik ineens een slang voorbij zag komen! Gedver!!! Een redneck snake. Ik heb geen idee of het kreng giftig is maar ik HAAT slangen. Brrr....

Vooral kalm blijven. Als die meiden die slang ook zien en in paniek raken dan is het eind zoek. De slang volgde ons naast de trap. Daar was een soort van gootje wat natuurlijk vol stond met water, dus het kreng was super snel. Ik stopte even want ik moest naar links. Dat wil zeggen dat ik over de slang heen moest. Ineens zag Kamilla die slang ook. "What's wrong?", vroeg Anisah. "Nothing", zeiden Kamilla en ik in koor. Maar toen we over de slang heen waren, ging Kamilla in een moord tempo de berg af. Ze was niet bij te houden. Maar binnen 2 minuten hoorden we "I'm There! We made it!!!" Ja hoor, we hadden het gehaald. We stonden helemaal beneden!

We waren zooooo trots op ons zelf! Nu nog naar de bushalte. Vandaar in de bus richting Tung Chung. "Hmmm, is it me, or is there a waterbuffolo standing in the little house...", zei Kamilla. We keken eens goed. Staat daar een waterbuffel te schuilen voor de regen onder zo'n chinees afdakje! Belachelijk!!

Eenmaal in de bus, konden we eens vragen waar de mannen waren. De mobieltjes hadden al die tijd geen bereik gehad in de bergen. Ik had 4 sms-jes gehad van China Mobiel. Het ging over Global Roaming. We waren echt van de wereld geweest de afgelopen 2,5 uur!

De mannen waren al thuis. Nog maar net. Ze hadden ook regen gehad. Helemaal nat geregend en Bram en Chiel waren gevallen. Allebei schaafwonden! Bram's been zag er niet zo goed uit. Een flinke bult en rood van het opgedroogde bloed.

Chiel zat in de badjas van Bram op de bank. Ik had zijn schone kleren bij me in de rugzak. Chiel's been zag er wat beter uit. Maar klaagde over z'n hand, hij had geen kracht meer in die hand en het voelde of het gebroken was. Gedver. (Gelukkig is het niet gebroken hoor!)

Dat tripje wat ze hadden gedaan is volgens hun alleen voor professionals. Niet tegenaan te rijden. Heel steil. Ze hadden weer zo'n 70% van de tijd met de fiets op de nek gelopen. "Volgende keer, geen bikingroute meer maar we gaan gewoon een stukje fietsen", zeiden ze allebei.

We hebben bij Bram een film gekeken. Toen een enorme hoeveelheid eten en drinken besteld bij Ebenezer. Lekker thuis laten bezorgen en wij zijn rond 9 uur weer vertrokken naar huis.

Het was echt een superdag!!!