Een dag vol verrassingen!

Het zonnetje scheen volop. De temperatuur was rond de 30 graden. En wij stonden klaar om af te reizen naar DB.

Vandaag van het plan van Bram en Chiel om te gaan biken rond Discovery Bay. Anisah, Kamilla en ik waren van plan om naar de Big Budha te gaan per kabelbaan, daar even rond te kijken en de wandelaarsroute te gaan volgen die op internet stond. Mochten we nu heel veel zin in wandelen hebben, dan zouden we vanaf de Big Budha de tocht naar beneden per voet afleggen.

Alles ging goed. De kabelbaan was een succes. De Big Budha stond er prachtig bij. En we hadden net koffie op. Oeps...voel ik daar regendruppels?? Hmmm, das niet fijn als je in je kortebroek en t-shirt boven op een berg staat. Effe een regenponcho scoren bij een souveniers-shopje. "Oh", zei Kamilla," this feels like a dustbin liner. Oh it IS a dustbin liner!" We stonden er prachtig bij in onze gele, roze en paarse vuilniszak.

Natuurlijk stopte de regen toen we ons net geperst hadden in de vuilniszak die aan alle kanten plakte tegen de zweterige huid. Nou ja. Better safe than sorry!

Toen op weg naar de trail. Net naast de Big Budha is een paadje en die moesten we in. Hardstikke leuk. Ik zag het restaurant nog waar ik met Monique had gegeten vorig jaar. Die achtelijke grote honden lagen nog steeds op het terras. We kwamen langs een thee plantage. En in de verte zagen we het "Path of Wisdom" al opdoemen. Hele grote in de lengte doorgesneden bomen staan daar met prachtige chinese spreuken erop. Jammer voor ons konden we het niet lezen maar de bedoeling was begrepen.

Hier ergens moet het pad zijn dat we moeten volgen. Eerst naar links. Nee dat is het niet. Recht dan, nee ook niet. Hmmm.... Een hele aardige chinese man kwam naar ons toe. "Can I help you?" vroeg hij. Wij uitleggen dat we het pad wilden volgen dat rond de bergtop gaat waar de Big Budha staat. Aan het eind van het pad zouden we dan weer bij de kabelbaan uitkomen.

Nee, dat pad kende hij niet, maar dit pad (en hij wees in de tegenovergestelde richting) was erg de moeite waard. Mooie vergezichten en we zouden uitkomen beneden bij het water reservoir.

Ja dat was eigenlijk niet de bedoeling. Ik keek naar de dames. Wat vinden jullie?

"Why not!", zeiden ze allebei. De man vroeg ons wel of we een mobiele telefoon bij ons hadden, gaf ons het alarmnummer van de politie, gaf het weerbericht (bad weather on it's way!) en vroeg echt wel 10 keer of we dit echt wel wilden doen. "It takes 2 hours but may be of the bad weather 2,5 hours! Are you sure?" Met die Chinesen weet je het nooit. Ze zijn bang voor niets. Slecht weer kan betekenen dat het gaat regenen voor 5 minuten. Who cares?

Maar wij wilden het echt gaan lopen. Wij zouden die mannen wel eens laten zien dat we geen sissy's waren. Dat we echt wel een stuk konden lopen!

Het was prachtig! De wolken hingen laag, de zon scheen erdoor en de bomen waren zo groen! Echt super gaaf. Dat soort dingen zie je niet als je niet gaat lopen over deze paadjes. We konden er niet over uit dat het pad wat we volgden, bestond uit keien, rotsen en droog gevallen watervallen. "Jesse would have liked this one", zei Kamilla. "He can be proud of us!!"

Geen cementenpaadjes die aangelegd waren maar echte natuurlijke paadjes. We kwamen geen mens tegen. Wat een rust!

De regendruppels kwamen nu toch wel hardnekkeriger uit de hemel vallen. Het begon echt te plensen! Toch maar weer die vuilniszak aan. Het rare is dat je eerst niet nat wil worden, maar als de regen zo hard is dat er geen ontkomen meer aan is, dan maakt het allemaal niets meer uit. Kamilla liep te stampen in de plassen. We zakten tot onze enkels in het water. De schoenen waren vol met water. We waren tot op de onderbroek zeiknat geregend. Nou ja, we hadden nog steeds lol. We voelden ons net als padvinders!

Ineens werd het hardstikke donker. Het leek wel nacht! De regen en de donder bleven aan houden. "Girls, no more breaks, we need to walk as soon as possible down hill!", zei ik. "If it keeps on raining and we have to cross more waterfalls, we are in big trouble!" Dus doorlopen. Wel voorzichtig maar doorlopen.

Toen stonden er ineens 5 mannen te schuilen onder een boom. Kamilla liep voorop. Terwijl Anisah en ik de mannen passeerden riepen wij vrolijk : "Hello! Nice weather he!" Toen we een flink eind weg waren van die mannen, zei Kamilla: "Have you seen that guy with the riffle?" Wat? Een geweer? Hmmm....

We hoorden nu in de verte een bus rijden. Dat zou betekenen dat we zowat onze eindbestemming hadden gehaald! Yes! Bijna in de bus!!! We kwamen de bocht om en ik riep:"Concrete! We're almost there!" Als je cementenpaadjes tegenkomt, dan moeten we wel bijna aan het eind zijn. Die chinesen gaan niet halverwege een berg een betonnenpaadje aanleggen natuurlijk. Het bleek een regenafvoer te zijn in de vorm van een trap. Heel steil. Maar het ging goed. Totdat....ik ineens een slang voorbij zag komen! Gedver!!! Een redneck snake. Ik heb geen idee of het kreng giftig is maar ik HAAT slangen. Brrr....

Vooral kalm blijven. Als die meiden die slang ook zien en in paniek raken dan is het eind zoek. De slang volgde ons naast de trap. Daar was een soort van gootje wat natuurlijk vol stond met water, dus het kreng was super snel. Ik stopte even want ik moest naar links. Dat wil zeggen dat ik over de slang heen moest. Ineens zag Kamilla die slang ook. "What's wrong?", vroeg Anisah. "Nothing", zeiden Kamilla en ik in koor. Maar toen we over de slang heen waren, ging Kamilla in een moord tempo de berg af. Ze was niet bij te houden. Maar binnen 2 minuten hoorden we "I'm There! We made it!!!" Ja hoor, we hadden het gehaald. We stonden helemaal beneden!

We waren zooooo trots op ons zelf! Nu nog naar de bushalte. Vandaar in de bus richting Tung Chung. "Hmmm, is it me, or is there a waterbuffolo standing in the little house...", zei Kamilla. We keken eens goed. Staat daar een waterbuffel te schuilen voor de regen onder zo'n chinees afdakje! Belachelijk!!

Eenmaal in de bus, konden we eens vragen waar de mannen waren. De mobieltjes hadden al die tijd geen bereik gehad in de bergen. Ik had 4 sms-jes gehad van China Mobiel. Het ging over Global Roaming. We waren echt van de wereld geweest de afgelopen 2,5 uur!

De mannen waren al thuis. Nog maar net. Ze hadden ook regen gehad. Helemaal nat geregend en Bram en Chiel waren gevallen. Allebei schaafwonden! Bram's been zag er niet zo goed uit. Een flinke bult en rood van het opgedroogde bloed.

Chiel zat in de badjas van Bram op de bank. Ik had zijn schone kleren bij me in de rugzak. Chiel's been zag er wat beter uit. Maar klaagde over z'n hand, hij had geen kracht meer in die hand en het voelde of het gebroken was. Gedver. (Gelukkig is het niet gebroken hoor!)

Dat tripje wat ze hadden gedaan is volgens hun alleen voor professionals. Niet tegenaan te rijden. Heel steil. Ze hadden weer zo'n 70% van de tijd met de fiets op de nek gelopen. "Volgende keer, geen bikingroute meer maar we gaan gewoon een stukje fietsen", zeiden ze allebei.

We hebben bij Bram een film gekeken. Toen een enorme hoeveelheid eten en drinken besteld bij Ebenezer. Lekker thuis laten bezorgen en wij zijn rond 9 uur weer vertrokken naar huis.

Het was echt een superdag!!!