Effe bijpraten

Voor ik verder ga wil ik, en Chiel en de kids natuurlijk ook, iedereen ontzettend bedanken voor de steun en troostende woorden. Hardstikke fijn dat iedereen zo meeleeft.

Pfff...wat een week. Vandaag zijn we om 7 uur weg gereden uit Druten om naar Dirksland te gaan. De man van Monuta zou er om 9.30 al zijn. De kaarten, de bloemen, de teksten, alles moet uit gezocht worden. De zussen en broer van Chiel zijn allemaal aangeslagen en dat uit zich in, geen beslissingen kunnen nemen, druk doen over dingen die er totaal niet toe doen, kortom logisch maar vermoeiend.

In ieder geval de crematie vindt plaats op maandag 11 juni om 1 uur 's middags in Rotterdam. Maeterlinckweg 101 te Rotterdam-Zuid.

Toen de man van Monuta weer vertrok, hadden we een paar uur de tijd, voordat de kaarten weer gebracht zouden worden. Spullen die voor de verpleging van ma waren gehuurd zoals het bed, moesten opgeruimd worden, de medicijnen terug gebracht naar de apotheek, en nog meer van dat soort dingen.

Toen kwam het ergste. De zilverkast. Omdat iedereen een rot eind weg woont, wij volgende week weer terug gaan naar HK, was het voorstel om in ieder geval de zilverkast te verdelen. Niemand had er zin in. Iedereen voelde zich rot om nu al in een kast te wroeten maar we hebben er de tijd voor genomen, gelachen, gehuild en ons vooral verbaasd over de dingen die erin stonden.

Zo kwamen we nog verzetsbrieven tegen die Opa's vader had geschreven. Het rapport van opa toen hij nog op de lagere school zat, Puzzeltjes uit 1800, echt te gek voor woorden.

Maar de grote taak is volbracht. De kast is verdeeld. Ik weet zeker dat Opa en Oma samen van boven hebben gekeken en hebben genoten van hoe het allemaal is gegaan.