Aangekomen!

Gisterochtend om 6.45 zijn we aangekomen op Schiphol. De reis was voorspoedig, het eten lekker en we hebben zowaar nog wat geslapen. Niet zo goed als onze buurvrouw in het vliegtuig, binnen komen, zitten, deken erover en wakker gemaakt worden voor het landen, maar toch...een paar uur geslapen. Mijn zere been, rug en knie werkten niet mee aan het ontspannen zitten voor bijna 13 uur.

Toen de auto opgehaald bij het verhuurbedrijf. We kregen zo'n Mercedes A, beter bekend als Baby Benz, mee. Hij ziet er grappig uit maar ik moet in alle eerlijkheid zeggen dat mijn Lupo beter rijdt. Een "Wanna-be" Benz dus.

Eenmaal aangekomen in Druten zijn we eerst bij Linn in het Kruidvat langs geweest. Toen naar huis en daar zitten Ben en Remy al te wachten op ons. Lekker aan de koffie maar dat mocht niet baten. De slaap en de jetlag sloegen keihard toe! Gisteravond dus om 10 uur naar bed en vanmorgen weer zo fris als een hoentje om 6 uur wakker geworden.

Ik heb de keuken maar schoon gemaakt. Je moet iets doen om 6 uur 's ochtends. Om 9 uur reden we weg naar Zeeland. Naar Chiel's moeder. Vreemd hoor om een huis in te lopen met een verpleegster. Zijn moeder lag op een ziekenhuis bed in de slaapkamer. Het oude bed was al weg gehaald en de slaapkamer leek nu meer op een ziekenhuiskamer. Zelfs de geur was hetzelfde. Brrr....

Zijn moeder leek wel de helft kleiner van wat ze normaal was. Haar zilvergrijze haar kwam nog maar net boven de dekens uit. Misschien was het bed wel groter... Ze sliep en Chiel en ik liepen op de tenen door het huisje. Eerst maar koffie gemaakt en naast het bed opgedronken. Haar ademhaling was oppervlakkig, met grote tussenpozen en dan ineens weer een harde snurk ertussen door. Het getik van de klok maakt de sfeer er niet ontspannender door. Het voelde net of ik in een verkeerde filmset was gelopen...

De verpleegsters kwamen terug. Ze moest gewassen worden en de medicijnen moesten gegeven worden. We zaten op het balkonnetje van het appartementje. De zon scheen flauwtjes naar binnen. De gordijnen van de slaapkamer waren nu open en we zagen Chiel's moeder liggen. Haartjes gekamt en een nieuwe nachtpon aan.

Chiel gaf zijn moeder een nat washandje om op te zuigen. Om haar lippen een beetje vochtig te maken. Dan keek ze even op en viel vervolgens weer in slaap. Ik denk niet dat ze doorhad dat wij er waren. Volgens de zusters kan het niet lang meer duren. Ze vertelden dat ze van de week nog aan hun had gevraagd: "Hoelang nog?" Ach, ze wil niet meer. Ze wil naar pa.

Dinsdag gaan we weer.