Eindelijk is alles klaar

Vandaag zijn we voor het laatst naar Dirksland geweest. Een pak van m'n hart. Ik ben moe, ik heb het helemaal gehad, en ik kan geen snelweg naar Zeeland meer zien!

Alle spulletjes zijn uitgezocht, de makelaar is langs geweest en het huis is zo goed als leeg. Zaterdag halen Jacq en Tiny de spullen van hun op met een busje. En John en Lia halen hun spullen op zodra ze tijd hebben. Wij zijn in ieder geval klaar met alles.

Het is een rotklus natuurlijk. Zeker als het nog geen week geleden is dat ma overleden is, maar wij vliegen a.s. zondag weer terug naar HK.Nu kunnen we nog mee helpen en straks lukt dat niet meer.

Vanmorgen waren we rond 11 uur in Dirksland. Koffie gezet, broodjes gekocht en maar vast begonnen met inpakken.Jacq en Tiny kwamen een kwartiertje later. Het inpakken ging vlot maar als je eenmaal in doosjes, bakjes en laadjes gaat kijken dan weet je echt niet wat je ziet. Alles maar dan ook alles is bewaard gebleven!

John en Lia kwamen pas rond 2 uur. Ze konden niet eerder komen want er liep ergens weer een schaap rond, het katje wilde niet drinken bij zijn moeder en er was iets met kippen. Kan natuurlijk niet.Maar sorry dat ik het zeg...WHO the F*** CARES!!
Maar goed ik had hun spuletjes die bekend waren al ingepakt. De makelaar kwam ook langs, hij heeft van alles door genomen met ons en vanaf vandaag staat het huisje dus te koop. Het schijnt nogal een geliefd plekje te zijn dus de verkoop zal niet lang duren. Ik ben benieuwd. Ik kan me er geen voorstelling van maken dat iemand daar graag woont, ik ben meer een stadsmens, maar er zullen genoeg mensen zijn die het wijdse en de stilte prachtig vinden.

We zijn om 6 uur weg gereden. Ik barstte van de pijn en ik kon niet meer lopen of zitten. We hebben afscheid genomen van de familie en thuis alles weer inelkaar gezet. Het ziet er prachtig uit.

O ja ik ben trouwens gisteren nog naar de huisarts geweest. Na onderzoek bleek dat ik iets heb met mijn S.I.-gewrichten. Ze zijn geirriteerd. Heb ik die dan? hoor ik jullie vragen, jazeker iedereen heeft die dingen. De kuiltjes achter in de onderrug, dat is de plek van die gewrichten. Het zit in het bekken. Weinig aan te doen. Je kan oefeningen gaan doen, zwemmen, lopen en fietsen schijnt erg goed te zijn. Ik heb voor nu een stapel pijnstillers gekregen. Ook voor in het vliegtuig valium gekregen zodat ik normaal kan zitten voor 13 uur. En hopelijk zelfs kan slapen. Maar de klachten en verloop lijkt op een whip lash. Je komt er nauwelijks vanaf. Lekker dan!

Ik was eerst bang dat ik een hernia zou hebben. Dus ik zei, gelukkig is het dit maar! Maar de arts en Chiel zeiden beiden, een hernia is te opereren en dit niet! Hier ben je langer mee bezig. Hmmm.... Nou ja, het zal wel goed komen.

Morgen hebben we een dagje vrij. Dan gaan we de klok ophangen van ma en lekker verder niets doen en vrijdag gaan we naar Simone. Gezellig!