Nadat de koffers op de kamer waren gezet gingen we per toektoek op weg. Eerst naar het reisbureautje waar Jesse het een en ander had geregeld. Niet alles was zoals het afgesproken was dus daar eerst maar heen.
Wat gelijk opviel bij ons allemaal, was dat de mensen zo ontzettend aardig waren. Grote glimlachen op het gezicht en ze zwaaiden allemaal. Kleine kindertjes hoorde je "Hello!" roepen en wat misschien nog het meeste opviel was dat niemand geld van je wilde hebben! Ongekend!
Nadat Jesse het een en ander had geregeld met het reisbureau, gingen we op weg naar Tuol Sleng. Het was maar een paar straten verderop vanaf het reisbureau.
Tuol Sleng is het schooltje midden in Phnom Pehn waar het bewind van Pol Pot mensen martelden. Schoollokalen werden omgebouwd tot martelkamers, andere lokalen werden verbouwd tot hele kleine celletjes waar mensen opgesloten werden.
Het klimrek waar mensen werden opgehangen staat er nog steeds. Heel onwerkelijk allemaal. De trappen huizen staan vol met tekeningen die gekrast zijn in het beton. En er hangen foto's van slachtoffers. Soms met de angst getekend op het gezicht, soms met overgave...Heel indrukwekkend.
Je kan niet begrijpen dat er zo veel ellende heeft plaats gevonden midden in een woonwijk...
Hierna zijn we naar de Killing Fields gegaan. Dit ligt een flink stuk buiten Phnom Pehn. Midden in het agrarisch gebied. Vanuit de verte zie je de tempel die gebouwd is om de slachtoffers te eren, al liggen. Gevuld met schedels...Het is er rustig en vredig...
Het is een stuk weiland met kuilen erin. Bovenlangs de kuilen is een soort van wandelpaadje. Maar als je dan goed kijkt, krijg je kippevel...Menselijke botten zie je overal uit de grond steken... De kleding die de slachtoffers droegen zie je nog uit de grond steken...
Bij de grote boom waar kinderen en babies tegenaan werden dood gegooid ligt een stapeltje botten en tanden...In deze boom hadden ze ook een luidspreker gehangen zodat het schreeuwen van mensen niet te horen was...
Het is onvoorstelbaar. We spraken er ook steeds over hoe het mogelijk was dat mensen dit elkaar kunnen aandoen. Kippenvel en een wee gevoel hielden we eraan over.
Maar wat mij gelijk opviel was het volgende;
Boven de kuilen en de massagraven vlogen honderden vlindertjes. Kleine vlindertjes. Ze vlogen zo'n 10 cm boven de grond. En alleen maar daar! Ik zag ze niet op het aangelegde grasveld voor de Killing Fields!
Ik heb bloemen gekocht en wierook gebrand voor alle onrustige zielen en terwijl ik daar stond kwam er een klein oranje vlindertje aanvliegen en ging zitten op de grote witte bloemen die ik net in de vaas had gezet...
Na deze hele indrukwekkende dag zijn we naast het hotel maar eerst aan de koffie gegaan. We waren er stil van...
1 comment:
wat mooi, die vlindertjes.
Post a Comment