Dimsum in Nijmegen

Zondag waren we allemaal vroeg wakker. Het warme weer en de zon die al vroeg de slaapkamer in scheen hadden daar zeker schuld aan. We namen een ontbijtje, ruimden en beetje op, gingen douchen en daarna werd de auto weer ingepakt met de spulletjes van Leena. Ik was alweer vergeten, of misschien heb ik het wel geblokt, hoeveel spul je voor zo'n kleintje steeds mee moet slepen...

Alles was klaar. Nog een kopje koffie en toen gingen we op pad naar Nijmegen. Bij Orient Plaza kan je namelijk heerlijk dimsummen! We zagen al Chineesjes naar hetzelfde restaurant lopen dus slecht kan het dan niet wezen, toch?

We hebben heerlijk gegeten van alle hapjes en zoals het een goed oma behoort heb ik flink wat heen en weer gelopen met Leena op de arm. Ze was natuurlijk in de auto in slaap gevallen en wakker geworden toen we aan tafel zaten. Ze was nog een beetje moe. Maar ze is in slaap gevallen op mijn arm en zo kon Remy ook eens blijven zitten en gewoon eten.

Na de dimsum zijn we naar Utrecht gegaan. Remy en Leena weer afgeleverd bij Rachida die al ongeduldig stond te wachten op Leena. Ze had haar 3 dagen niet gezien dus dat was natuurlijk niet zo raar.

Nadat we een kopje koffie hadden gedronken bij ze, zijn Linn, Chiel en ik weer in de auto gestapt naar het UMC. Even bij Andy op bezoek. Ik heb nog wel even gebeld met Martine voordat we de lange gang door moesten lopen of Andy inderdaad nog steeds in het ziekenhuis was en niet met een middagje verlof naar huis was. Chiel liep met het looprek en dan is zo'n gang voor niets lopen, best een opgaaf. Maar Andy lag gewoon op bed en kreeg weer wat extra bloed. Het was gezellig om hem weer te zien!

Afgelopen maandag is Chiel met Harm op bezoek bij klanten gegaan. En daardoor had ik even de handen vrij om de tuin nog een keertje aan te pakken. Er moest weer gesnoeid en geveegd worden, maar het ziet er weer strak uit dat postzegeltje van ons.

Vandaag was er even niets. Ook lekker. Het enige minder leuke was vandaag dat Chiel enorm veel last had van zenuwpijnen. De steken in zijn linker voet blijven continue aanhouden. Je kan zien dat hij veel last heeft maar wie weet kan hij morgen weer iets meer voelen. Dat is tot nu toe steeds zo gegaan.

Yvon en Mari en Lody komen straks eten. Leuk.

Logeren

Afgelopen donderdag reed Linn naar Overvecht. Ze ging oppassen bij Leena. Alles ging goed en Leena heeft zich voorbeeldig gedragen. Slapen wanneer het moest en gezellig zijn tussen de slaapjes door. Remy belde de avond ervoor. Hij wilde met Leena komen logeren voor een paar dagen. Rachida moest werken en hij heeft de vrijdag vrij vanwege papa verlof. Zo kon hij mooi mee rijden met Linn en hij vroeg of wij hem dan wilden terug brengen a.s. zondag.

Kleine Leena is een genot om naar te kijken, mee te spelen en lekker op schoot te houden. Ze is zo schattig en ze lacht zo lief!

 's Avonds hebben we nog een stukje gewandeld over de dijk. Het was te warm om al te gaan slapen. De schapen die ze voor het eerst van haar leven zag, waren een hit! De schapen waren niet bang voor Leena en Leena was zeker niet bang voor de schapen.

Vanmorgen heb ik Chiel nog een keer naar Barneveld gebracht. Gezellig werken met de mannen. En hij werd keurig om 4 uur weer thuis gebracht door Christiaan. En wat is dan leuker om met een grote lach verwelkomt te worden door je kleindochter!

Morgen ga ik met Linn een dagje shoppen. Het is er nog niet eerder van gekomen dus hoog tijd om samen Nijmegen onveilig te maken. En volgens oud chinees gebruik gaan we zondagmiddag met z'n allen dimsummen! Leuk! Ach, en deze foto vond ik zo schattig. Pa en kind totaal afgemat door het warme weer...

Stamcel donor

De afgelopen week hebben we het ietsjes rustiger aan gedaan. Natuurlijk liep het werk gewoon door en natuurlijk moeten klanten bezocht worden, maar voor mij persoonlijk kwam er meer rust in de tent.

Zo ben ik met Lody naar de markt geweest in Nijmegen. Heerlijk. Eerst groente, fruit en vis gehaald en daarna zijn we nog op koopjes jacht geweest in de stad. Maar omdat het maandag was en wij vrij vroeg in de stad rondliepen was het heerlijk rustig. Broodje gegeten op een terrasje, genoten van het prachtige weer en lekker bijgepraat.

De hele dag liep ik wel met de telefoon in de aanslag. Het zou zo maar kunnen dat ik en/of Lody  gebeld zouden worden door het stamcel donor transplantatie team in Utrecht...

Op 14 juni is bij onze broer geconstateerd dat hij leed aan acute leukemie. En vanaf die tijd ligt hij in het ziekenhuis, op een nachtje na. De hele familie schrok zich kapot. Hoezo? Waarom? Hoe kan dat? Kortom het is nog al wat. In Hong Kong kreeg ik al mail van het team of ik als donor getest wilde worden. En gelukkig komen we uit een gezin van 8. Minus broerlief, konden 7 dames zich laten testen. En dat hebben we inderdaad allemaal gedaan! Ik ben gelijk de eerste de beste maandag na onze aankomst in NL naar het ziekenhuis gegaan.

En dan is het wachten. Wachten op een telefoontje...Wie is geschikt? Zijn we allemaal geschikt? Is niemand geschikt?

Gistermorgen kwam het verlossende telefoontje. Lody is geschikt verklaard voor stamcel donatie! En ze heeft hem gelijk gebeld met het goede nieuws! Wat een opluchting dat iemand Andy kan helpen in zijn strijd tegen leukemie!

Ik ben zo trots op mijn broer en zus!

Link acute leukemie
Link stamcel donor

Zomer in NL

T'is ongekend dat mooie weer waar we hier op getrakteerd worden. Blauwe luchten, prachtig stralende zon en super temperaturen. Eerlijk gezegd hadden we hier geen rekening mee gehouden. Het had van mij ook wel een tikkeltje minder warm mogen zijn. Chiel en ik verheugden ons erop dat het minder klam en heet in NL zou zijn. In HK broeiden we weg en elke dag die dichter bij ons vertrek in de buurt kwam, verheugden we ons op een graadje of 20 en dat het 's avonds zou afkoelen. Maar niet dus.

Maar als het dan toch lekker warm blijft dan maar genieten! Simone en Ron hebben net hun achtertuin aangepakt. Zo krijgt ze een tuinkamer, een nieuw grasveldje en best of all, een plonsbadje! En dat moest gevierd worden. Het is nog niet helemaal klaar maar in grote lijnen staat het.

Op zondag reden we met Linn, Ben en Lody naar Leiderdorp en na het werk verschenen Remy, Rachida en Leena, en natuurlijk Deb, Laurens en Richelle.

We hebben de hele middag een beetje gehangen in het badje, een lambruscootje gedronken en aan het eind van de middag werd de bbq aangestoken.

Voor wie de familie Demmenie kent zal het geen verrassing zijn. Natuurlijk was er veel te veel om op de bbq te gooien en we hadden gerust vandaag nog een keer kunnen blijven eten. Maar of het ook gezellig was! Super!

Op bezoek

Vrijdag zijn Chiel en ik, Remy en Leena gaan ophalen uit Utrecht. Remy wilde graag langs komen maar omdat Rachida moest werken, zou het voor hem de eerste keer worden om alleen met Leena in de auto zo'n eind te rijden. Beetje eng dus. En zo kwam het dat Chiel en ik naar Utrecht togen. Ook hadden we afgesproken om dan gelijk bij Andy op bezoek te gaan.

Toen we aankwamen bij het UMC, reed ik gelijk naar de hoofdingang. Dan hoefde Chiel niet zo'n eind te lopen met zijn looprek. En net toen we stopten, werden we verwelkomd door Andy en Marrie! Ze waren al naar buiten gelopen om ons op te wachten. Wat een verrassing!

Chiel, Remy en Leena stapten uit en ik parkeerde de auto in de garage. We spraken af elkaar te zien bij Huffels. Het restaurantje in de lobby van het UMC waar we al eerder hadden gezeten. We hebben heel gezellig zitten praten, Leena voorgesteld aan haar oom en tante en natuurlijk koffie gedronken met een sauzijnenbroodje. Toen we zagen dat Andy best een beetje moe werd, zijn we vertrokken. Zo'n chemokuur gaat niet in je koude kleren zitten...en dit is al de tweede... Maar voordat we vertrokken wilde Andy nog wel op de foto met Chiel. Hij vond het wel wat. Chiel met looprek en hij met een infuusrek!

Ben trouwens erg benieuwd wanneer we de uitslag krijgen van het bloedonderzoek waar alle zussen aan meededen. We hebben namelijk allemaal andere 'verwachte uitslagdagen' te horen gekregen. 4 Tot 6 weken, 2 tot 3 weken, een ruime week, kortom je kan er alle kanten mee op. Arlene heeft gebeld en volgens haar krijgen we het volgende week te horen. We wachten het maar af.

Afscheid genomen en weer met z'n allen richting Druten. En 's avonds het bbq-tje maar weer aangestoken. Het weer werkt zo lekker mee de laatste weken!

Vandaag kwamen de zussen van Chiel op bezoek. Met de trein naar Tiel en vandaar heb ik ze opgepikt met de auto. Het was super gezellig! Voor hun was het ook de eerste keer dat ze Leena zagen. Remy werd weer naar huis gebracht door Ben en Linn en na de lasagne hebben Chiel en ik, Tiny en Jacq weer afgezet op het perron. Zo'n middag gaat altijd veel te snel voorbij.

Morgen gaan we naar Simone! Leuk!

Fietsen

Ondanks alle drukte, fietst Chiel trouw elke dag. Hij vind het heerlijk om zich fysiek moe te maken en zijn spieren en zenuwen uit te dagen om steeds ietsjes verder te gaan. En eerlijk moet hij dat ook echt doen. Hij mist 4 fysio-sessies per week nu we in NL zijn!

Maar er gebeurt iets in zijn lijf. De afgelopen 2 nachten heeft hij slecht geslapen vanwege zenuwpijnen in zijn heupen en benen. En het doet dan ook flink pijn. Hij had het gevoel dat er 220 volt op zijn benen stond. Maar vandaag had hij het gevoel dat zijn linker been weer sterker was geworden en dat hij iets meer balans heeft.

Vandaag pakten we het wat anders aan. De fiets werd voor de tv gezet en samen met de wielrenners van de tour de France, reed Chiel zijn kilometers. De trip werd in 2 delen gereden. 21 Kilometer, even rusten, en dan weer 21 kilometer. Hij ging als een speer!

En om het helemaal 'net echt' te maken heb ik als een dolle voor hem lopen springen, met handdoeken lopen zwaaien en te gillen net als die idioten die op de Alpe d'Huez stonden! Ja mensen, je moet er wat voor over hebben maar dit is echte liefde!

stukkie om

En toen was de dag daar dat Chiel naar kantoor wilde in Barneveld. 's Ochtends vroeg vertrokken we samen in de auto. Geen enkele file tegen gekomen (lang leve de vakantie periode) en 3 kwartier later stopten we voor de deur van het kantoor.

Janine, Harm en Berry liepen ons al tegemoet. En na de eerste 10 minuten bijgepraat te hebben, werd het dan toch echt tijd om de trap op te gaan. Ze zitten op de eerste verdieping en er is geen lift. We moesten even uitdokteren hoe we het gingen doen, maar Chiel is zonder kleerscheuren boven gekomen. Ik heb nog met iedereen een kopje koffie gedronken en toen nam ik afscheid van allemaal. Chiel zou thuis gebracht worden door Berry later die dag.

Ik stapte de auto in en reed richting snelweg. Want die moest ik op, de snelweg. En ik reed, en ik reed nog een stukje verder maar dat bord Ede kwam ik maar niet tegen. Vreemd. Na 20 minuten doemde een bord op. Wat?! Hilversum?! Huh!?

Ik dacht, ik neem straks wel een afrit en rij dan terug. Heb ik misschien toch de verkeerde oprit genomen, maar dat zal je altijd zien, ik kwam geen afrit meer tegen. Ineens doemde een bord Almere op. Het zal toch niet waar zijn! IK heb de afslag maar genomen en gewacht totdat ik iets bekends tegen kwam. Na een tijdje ben ik richting Utrecht gegaan en vandaar kan ik de weg blindelings vinden naar Druten. Dacht ik...Helaas was er bij Zaltbommel een ongeluk gebeurt waardoor de brug was afgezet en iedereen een andere kant werd opgestuurd. Ik ben uiteindelijk thuis gekomen, na 2 uur!

Toen Chiel thuis kwam vertelde ik het verhaal en hij begreep gelijk wat er gebeurt was. Bij Barneveld zijn 2 snelwegen. De A1 en de A30. Ik ben per ongeluk de A1 opgegaan en dat had niet gemoeten. Tja.

Die middag kregen we visite van Tim en Manon. Het was super gezellig! We hebben zo gelachen, lekker een sateetje gegeten en pas tegen middernacht gingen ze weer naar huis.

Vanmorgen mocht ik in de herkansing. Ik heb Chiel weer weg gebracht en deze keer de snelwegen goed in de gaten gehouden. En als je gewoon goed rijd, dan ben je zo weer in Druten! Het hoeft helemaal geen 2 uur te duren!

Het weekend

Zaterdag kregen we bezoek van Johan en Petra. Altijd gezellig! Net als bij hun eerste bezoek aan Druten zijn we naar een restaurantje aan de dijk geweest. Ze vonden het een leuk plekje en het weer werkte mee. Een heerlijke zomeravond waarbij de zon pas onderging rond half 11.

We hebben bijgepraat, gelachen en herinneringen opgehaald. Wat lekker is dat toch als je vrienden hebt die je tijden niet ziet en zodra je weer bij elkaar aan tafel zit, het net lijkt of je ze gisteren nog gesproken hebt.

Helaas was het weerzien met de Bolle niet zo geslaagd. We zaten er om 7 uur en bestelden ons eten. Om half negen kwam er een serveerster voorbij met de vraag of het gesmaakt had...uhm...we hebben nog geen eten gezien! Ze schrok, dat was duidelijk te zien. Toen ze het was wezen checken in de keuken, kwam ze terug met de mededeling dat het eerste bord wat uit de keuken zou komen, voor ons zou zijn. Dat klopte inderdaad.

Was alleen jammer dat de slibtongetjes van Petra en Johan, bremzout waren. Alsof ze in de zoutpot gevallen waren! Chiel's surf en turf, garnalen met een klein biefstukje, waren totaal dood gebakken. Aan het concept 'medium' moeten ze nog even werken en verse garnalen zijn schijnbaar niet te koop. En mijn vegetarische maaltijd, canneloni gevuld met spinazie en ricotta, stond schijnbaar al een tijdje op het aanrecht en was niet eens warm! Het smaakte of het al 3 dagen geleden was gemaakt en vanaf die tijd in de koelkast had gestaan. Jammer.

Maar omdat we al zo lang hadden moeten wachten en daardoor dus enorm hongerig waren, stuur je de maaltijden niet terug. Maar eigenlijk moet je dus dat doen. Want de prijzen liegen er niet om. Nou ja. We gaan maar op zoek naar een ander restaurant.

Op zondag zijn we naar België gereden. Op bezoek bij John en Hildegard in het wondermooie Bocholt. Nee, niet het Bocholt in Duitsland maar het Bocholt 4 km over de grens in België. Het was super gezellig, hebben zalig gegeten bij ze in de achtertuin, we hebben hun dochter Byoux nog gezien, genoten van de bootjes die achter hun huis voorbij kwamen varen en ik heb genoten van hun hondje Google. Wat een scheet!

 

En omdat we een nachtje bleven slapen, was Google helemaal enthousiast! Hildegard had al gezegd dat  ze waarschijnlijk wel aan de deur zou krabben in de morgen en dat gebeurde inderdaad. Ik deed de deur open en binnen no time zat ze op bed en rende rondjes over Chiel heen! Daarna was ze zo moe dat ze gelijk in haar mandje ging liggen en als een blok in slaap viel ;-)

En nu zijn we weer thuis. Straks lekker met de kids eten in de tuin. Gezellig!

Lekker bezig!

Eerst even iets anders...Wat een prachtig weer is het trouwens! Blauwe lucht, zonnetje, echt super. Snap echt niet waarom iedereen steeds zat te klagen over het weer ;-)

Donderdag was een drukke dag. Ik heb Chiel gereden naar klanten. Kom ik ook eens de deur uit, zei Chiel. Rond 10 uur kwamen we aan en om half 11 zat ik met de vrouw van de klant aan het ontbijt bij de Intra tuin! Heel gezellig en wat leuk om weer eens een Intra Tuin te bezoeken! Het was super druk en achteraf bleek waarom. Een ontbijt, croissantje, baquetje, plakje ham en kaas, potje jam, gekookt eitje en een kopje koffie voor 1 euro!

Om half 1 ging ik Chiel weer ophalen maar we mochten niet weg voordat we geluncht hadden. Met z'n allen naar een heerlijk restaurantje, lekkere salade gegeten en toen weer terug naar huis. 's Avonds kregen we namelijk bezoek van Lody en Joni! Het werd een hele gezellige avond zo met z'n allen.

Afgelopen vrijdag ging Chiel weer op stap maar deze keer met Ton. Ik kon lekker met Linn en Joni een dagje doorbrengen. Net als vroeger! En toen Chiel weer thuis kwam hebben we een bezoekje gebracht aan d'n Optie.

We zaten naast mensen met 2 kleine kindjes. Jongetjes. En die jongetjes konden niet zo goed met elkaar. En de ouders deden net of ze niets hoorden en zagen. Een hoop geschreeuw en gedoe en natuurlijk gejengel. Pfff. Ik probeerde nog om  Joni en Linn over te halen, 2 afgestudeerde orthopedagogen, om even een assessment uit te voeren. Ik bedoel, zo vaak gebeurt het niet dat je studie materiaal op je bord krijgt, maar de dames bedankten vriendelijk en namen nog een glaasje witte wijn ;-)

Vanmorgen heeft Chiel weer gesport. Op de fiets een etappe meegereden met Mollema en daarna de oefeningen met de bal. Heel vermoeiend maar heel goed voor de spieren. Hij voelde zelfs dat de bilspieren meededen! Heel goed nieuws dus! Ik heb Chiel nog geholpen met de trap op gaan en douchen en daarna was de voortuin aan de beurt...

En daar moest echt wat aan gedaan worden! Mijn eigen mini-jungle wilde zich uitbreiden naar de buren. Niet goed dus. Ik heb gesnoeid, geplukt en geveegd en het resultaat mag er wezen. We kunnen er weer voor het huis langs lopen!

De kids zijn vandaag de hort op. De zomerfeesten in Nijmegen zijn begonnen! Ben is met Selena er naar toe en Linn werd net opgehaald door haar vriendinnen. Leuk.
Chiel en ik hebben ons eigen zomerfeest. Straks komen Johan en Petra (alias Herman en Natas, ik weet het, lang verhaal...) en dan gaan we lekker bij de Bolle een hapje eten. Gezellig!

Morgen gaan we een dagje naar België! Leuk!

Thuis

Chiel en ik zijn aardig bijgekomen van de jetlag, alhoewel we soms nog gewoon op de bank in slaap vallen. Helaas hebben we 's avonds, wanneer je dus zo moeten slapen, om de nacht een slapeloze nacht. Chiel heeft erg veel last van zenuwpijnen. Alsof zijn been onder stroom staat. Zo nu en dan zit hij ineens recht op in bed vanwege de stroomstoten. Ook al klinkt het vreselijk, toch zijn we er blij mee. Tot nu toe, begonnen sommige het spieren en/of zenuwen het ineens te doen na zo'n periode.

Afgelopen maandag zijn we naar Utrecht geweest. We hebben Andy, mijn broer, opgezocht in het ziekenhuis. Zo'n maand geleden heeft hij de diagnose acute leukemie gekregen, heeft hij zijn eerste chemo kuur gekregen en sinds die tijd verblijft hij in het ziekenhuis. Ook heb ik maandag bloed laten prikken, net als mijn overige 6 zussen, om te kijken wie er een geschikte stamcellen donor zou kunnen zijn. Mij inschrijven in het systeem ging niet zo makkelijk. Ik woon niet in NL, sta ook niet meer ingeschreven in NL, dus het kostte flink wat moeite. Moet ook nog even niet denken aan de uitslag...

Het was wel enorm gezellig in het ziekenhuis met Andy. We zijn met z'n drietjes aan de koffie gegaan in het restaurant. En wat een verschil met het Queen Elisabeth ziekenhuis! Onvoorstelbaar! We zagen gewoon gangen waar niemand lag! Al die 'verspilde' ruimte, zomaar helemaal leeg!

Gisteren, dinsdag, mocht in eindelijk naar de kapper. Pfff. Ik ergerde me al weken aan mijn haar maar wilde perse wachten tot in NL. Het zit weer goed, het grijs is eruit en ik herken mezelf weer in de spiegel. Heerlijk.

Toen ik thuiskwam werd de hometrainer van Chiel bezorgd. Volgens de verkoper was het in elkaar zetten een fluitje van een cent. 'Je hoeft alleen maar het zadel en het stuur omhoog te duwen en vast te zetten. Kind kan de was doen. Dat scheelt 45 euro montage kosten!' Dus toen de fiets gebracht werd, was ik ook in de veronderstelling dat het met 5 minuten klaar zou zijn...

Dus niet! Ik kreeg een heel bouwpakket naar binnen gebracht! Alles zat in aparte doosjes. Het enige wat in zijn geheel in de doos zat was het gedeelte wat beweegt als je trapt. Maar de trappers moesten erop, de steunen voor en achter moesten erop, de stuurstang plus stuur moesten aangesloten worden aan de computer, het zadel was in 4 stukken, kortom het was een heus feest!

Na een uur puzzelen (geen schroefjes overgehouden trouwens!) stond hij in elkaar en klaar voor gebruik. Chiel blij, ik blij en zijn spiertjes blij.

's Avonds zijn we op bezoek geweest bij Yvon en Mari. We hebben eindelijk hun nieuwe hondje kunnen bewonderen en de kleine 9 weken oude kitten. En de hele tuin was vernieuwd! Zag er prachtig uit. En de bbq was zalig. Lekker ouderwets bij een ondergaande zon die pas helemaal onderging om half 11. Ongekend. 'Dat hebben we niet in HK!'

Vandaag houden we een dagje rust. Vanmiddag fysio-oefeningen die Eddie mij geleerd heeft en verder niets. Nou ja niets, behalve dan dat Chiel aan de telefoon en computer zit. Maar dat moet. Life goes on!

In Nederland!

Daar zijn we weer! Vrijdagmorgen vroeg zijn we aangekomen met onze vrienden van Cathay. De vlucht ging voorspoedig, we hadden heerlijke plekken, het kaasplankje was niet te versmaden en Chiel heeft gelukkig een betere vlucht gehad dan 3 maanden geleden.

De taxi haalde ons op om 9 uur 's avonds. Alle koffers er in, Chiel er in, de rolstoel er in, het looprek er in, de brace er in, noodkoffer plus rugzak er in, ik er in! En de taxichauffeur van Diamond Cap kon goed rijden. Dat scheelt ook weer een slok op een borrel.

Op het vliegveld in HK was alles weer goed geregeld. De dame van 'meet en assist' haalde ons weer op, en we gingen weer door snelle gangetjes door de douane en naar de lounge. Een half uur voor vertrek werden we opgehaald uit de lounge en werden we keurig afgezet tot voor de deur van het vliegtuig. Ook binnen werden we enthousiast verwelkomd en binnen no time stond er een glaasje champie voor ons klaar. Echt super. Geen enkel probleem onderweg gehad. En Chiel werd keurig in de gaten gehouden door de dames van Cathay. Ik zelf heb er weinig van meegekregen. Ik lag te slapen tussen de toiletbezoeken door!

En toen kwamen we in Amsterdam...
Het begon er al mee dat wij heel lang moesten wachten op de rolstoel. Heb geen idee hoe je zo'n mevrouw noemt, maar het opperhoofd der stewardessen van Cathay, was not amused! Ze was des duivels! 'This would never happen in Hong Kong!! You don't let business class guests wait!!", zei ze. Ze liet het er ook niet bij zitten. Ze liep af en aan naar de meneer die de rolstoel van Chiel uit het ruim moest halen. Toen de rolstoel dan eindelijk kwam, heeft ze verschillende malen haar excuses aangeboden aan Chiel.

De dame van Schiphol die de rolstoel bracht was aardig. Toen Chiel eenmaal in zijn rolstoel zat, zei ze 'jullie redden je wel he?' waarop ik weer zei 'misschien kan je even helpen om de rolstoel uit de slurf te duwen. Het loopt nogal schuin omhoog en ik stond bepakt en bezakt, had beide handen vol en kon daardoor Chiel niet naar boven duwen. Tuurlijk, zei ze. Geen probleem.

En aan het eind van de slurf nam ze afscheid en was ze verdwenen. De persoon die onze 'meet en assist' in Amsterdam had moeten zijn, de service die we dus hebben aangevraagd!, hebben we deze keer helemaal niet gezien. Geen spoor van te bekennen...Dus daar gingen we zelf maar weer. Chiel heeft het hele eind zelf de rolstoel gerold en ik liep met een kar vol er achter aan.

Kijk, het maakt me niet uit dat we het zelf moesten doen, ik vraag me alleen af of Schiphol dan zo'n service moet aanbieden als je het aan je laars lapt en je de mensen lekker alleen laat aanmodderen. Het staat natuurlijk wel goed op de website of in een foldertje dat je zo'n service aanbiedt. Jammer dat niemand ook de service geeft! En dat terwijl we deze service hebben aangevraagd! Tot 2 keer toe!! Ik kan niet anders zeggen dat het belachelijk overkomt. Misschien moet iemand van Schiphol eens naar HK komen om te kijken hoe professioneel het daar geregeld is...en zichzelf dan de ogen uit de kop schaamt  als je dat vergelijkt met Schiphol! Het komt niet eens in de buurt!

Maar goed, nadat we dus ook weer een half uur op de koffers hebben moeten wachten (ook zo belachelijk slecht geregeld) stond onze eigen meet en assist, in de vorm van Lody, Simone en Jacqueline, te wachten in de arrival ruimte! Daar heb je tenminste wat aan! Heerlijk om die bekende koppies weer te zien!

En net toen we iedereen aan het zoenen waren en naar Starbucks toe liepen, toen kwam de mevrouw van Cathay nogmaals naar Chiel toe. Zij en haar collega's liepen tegelijkertijd met ons door de gate. Chiel kreeg een hand en ze verontschuldigde zich nogmaals voor het wachten en wenste ons een hele fijne tijd in NL.

Na een uurtje reden we Druten in. Lekker. Linn stond ons al op te wachten met koffie en een bruin bolletje kaas! Heerlijk om weer thuis te komen en alle bekende dingetjes weer te zien. En later die middag werden we verrast met een onverwachts bezoekje van Remy, Rachida en Leena!

Of ze ook mooie wimpertjes heeft!

's Avonds zijn we echt ingestort. Helemaal kapot. We lagen om 9 uur languit op bed. Kost toch best wat energie zo'n tripje.

Vandaag zijn we goed druk geweest met van alles en nog wat. Ook heeft Chiel weer een hometrainer op de kop getikt. Blijkt dat we in Druten een super grote winkel hebben staan met allerlei fittness-apparaten! Dinsdag wordt de fiets gebracht en dan kan hij weer los. Hij schijnt een weddenschap met Jesse te hebben afgesloten ;-)

Morgen gaan we bbq-en met z'n allen. Gezellig. En Remy, Rachida en Leena komen een nachtje slapen!

Naar NL!

De afgelopen week stond vooral in het teken van de fysio. Nou gaan we altijd al 4 keer per week naar het ziekenhuis, maar als je dan een lang weekend vrij hebt, voelt het of je alleen maar in dat ziekenhuis zit.

Komt een buitje aan!

Maandag was dus een vrije dag. Vanwege de Hand Over die in 1997 heeft plaats gevonden. We hebben heerlijk aangerommeld en tussen de middag nog met Mabel en Jesse een happie gegeten. Nadat iedereen weer zijn eigen weg ging, zijn we naar huis gelopen, hebben ons joggingpak aangetrokken en daarna alleen maar op de bank gehangen. Niets gedaan behalve een filmpje opzetten.

Dinsdag ging Chiel eerst naar het werk. Om half 3 kwamen we elkaar weer tegen in het ziekenhuis. Vanmiddag was de normale fysio aan de beurt. Mark, die trouwens geen Mark heet maar Eddie ;-) heeft Chiel de laatste weken flink te pakken. Hij doet veel verschillende oefeningen en ze zijn stuk voor stuk uitdagingen. Zo moest Chiel een bal terug meppen terwijl hij rechtop stond, zonder brace. Maar wel tussen 2 railingen zodat hij zich kon vast grijpen als hij zijn balans verloor.

Ook kreeg ik weer les van hem. Er moeten meer oefeningen gedaan worden als we straks in NL zijn. Chiel moet dan een hele maand de lokomat en fysio missen. En eigenlijk is dat niet goed. Vooral nu. Het lijkt wel of Chiel per dag meer spierkracht, meer balans en meer zenuw aansluitingen krijgt. En dat is natuurlijk super goed nieuws.

Woensdag stonden we om half 9 weer in het ziekenhuis. Nu was de lokomat aan de beurt. Eddie heeft de instellingen van het apparaat weer veranderd. Je kan elke spiergroep apart instellen, en Eddie vond dat Chiel's linker enkel en rechter been, meer aankonden. Het ging helemaal goed! Chiel blij, Eddie blij, ik blij!

Daarna vlug naar huis. Daar zat Ton al op mij te wachten. Hij was net aangekomen en moest gelijk door naar het visum burau. Ik ging gezellig mee en toen bleek dat een Chinees visum met multiple entry (dus je kan vaker dan 1 keer met dit visum China in) een stuk moeilijker te verkrijgen is. Ton had weliswaar alle benodigde papieren bij zich, maar kon je vroeger dit visum in een halve dag krijgen (tegen een aanzienlijk bedrag!) tegenwoordig kan dat dus niet meer! Nee, je moet nu 4 hele werkdagen wachten op dat visum (zonder uitzonderingen!!) en daar kon Ton niet op wachten. Hij moest donderdag al naar China. Hij is vanmorgen via Lo Wu gegaan, waar je gelijk een visum voor Shenzhen kan krijgen. Maar met dat visum mag je maar 5 dagen in Shenzhen blijven en met dat visum mag je dus niet Shenzhen uit. Laat staan een binnenlandse vlucht maken. Maar Ton zou Ton niet zijn als hij daar ook naar zou luisteren. Ben benieuwd of hij inderdaad gaat vliegen.

's Avonds kwamen Chiel en Ton samen naar huis. Voor het eerst hoefde ik niet buiten om op Chiel te wachten en hem uit de taxi te helpen! Leek wel of ik spijbelde! We hebben nog een hapje gegeten bij de Thai en toen was Ton wel moe. Hij naar bed en wij naar huis.

Vanmorgen (donderdag) stonden we weer om half 9 bij de lokomat. De intensiteit werd weer opgevoerd en Chiel werd helemaal afgemat. Hij bleef transpireren. Een echte workout!
En nu is hij op kantoor. Druk aan het werk om alles rond te krijgen voordat we vanavond naar NL vliegen.

De smiley kijkt steeds vrolijker!

Ik heb mijn eigen koffer net ingepakt. Die van Chiel en het noodkoffertje voor onderweg had ik gisteren al ingepakt. Straks nog lunchen met Joke, daarna het huis stofzuigen en dweilen, de boel aan kant maken en daarna wachten op Chiel. We worden vanavond opgehaald om 9 uur door de rolstoel taxi.

En over taxi gesproken...Wat een enorme eikels zitten toch in de parkeergarage hier beneden.
Ik ging net alvast betalen voor vanavond. De taxi haalt ons op en ik wil dat gezeik niet hebben dat de taxi niet doormag. Dus ik naar het loketje.

Ik wil dus betalen. Er staat 18 hkd per uur. Ik geef 20 dollar. Blijkt dat ik 18 dollar moet betalen om de taxi naar beneden te laten rijden PLUS 18 dollar om naar buiten te rijden!! En alles bij elkaar gebruiken we de parkeer garage voor misschien 10 minuten max! 36 hkd. Omdat we in een rolstoel zitten. En gweilo's zijn. Speciaal tarief. Wat een hufters... Trek dat bord met 18 dollar per uur maar van de muur, die hangt er alleen voor de sier want ze bepalen per geval hoe veel je moet betalen..

Maar goed. Het mag de pret niet drukken. Wij gaan naar NL!! Morgenochtend om 06.50 landen we!!! Jippie!!

Potluck

Zo noemen ze dat hier als iedereen wat te eten en/of drinken meeneemt. Van te voren wordt al min of meer beslist wat ze gaan maken zodat je niet dezelfde gerechten meeneemt. Maar natuurlijk worden er op het laatste moment toch nog wijzigingen aangebracht ;-)

Zo was er voor mij besloten dat we erwtensoep en pavlova moesten maken. Silla zou een thais gerecht maken met rul gebakken gehakt wat in sla blaadjes wordt opgediend. Lydia zou een pesto pasta met kip maken en Steve zou drinken meenemen.

Maar ik dacht 'misschien is het niet genoeg dus laat ik nog even wat dubble cooked melting pork maken' En zo dacht Rain 'curry crab is ook wel lekker!' en Crystal nam een blikje ganzenlever mee van haar vakantie in Parijs.

Natuurlijk veel te veel eten en te veel drinken maar we hebben enorm gelachen! Het was super gezellig! De erwtensoep is in bakjes meegegeven aan iedereen en zelfs de pavlova is schoon op gegaan!

En vandaag, maandag, een vrije dag in HK omdat in 1997 HK werd terug gegeven aan 'the motherland', hebben we Jesse en Mabel nog even gezien. De regen komt nu met bakken naar beneden, de wind beukt tegen de ramen en er is weer een T3-warning afgekondigd.

Dus we zitten alweer lekker in de pyjama op de bank en voor vanavond eten we pot luck restjes. Zalig!


Hier kan je het verhaal lezen over 1 juli. De dag dat het Britse Verenigd Koninkrijk, Hong Kong terug gaf aan China. Elk jaar wordt op 1 juli een enorme demonstratie gehouden tegen het beleid van Beijing.
Klik hier