Het weekend

Zaterdag kregen we bezoek van Johan en Petra. Altijd gezellig! Net als bij hun eerste bezoek aan Druten zijn we naar een restaurantje aan de dijk geweest. Ze vonden het een leuk plekje en het weer werkte mee. Een heerlijke zomeravond waarbij de zon pas onderging rond half 11.

We hebben bijgepraat, gelachen en herinneringen opgehaald. Wat lekker is dat toch als je vrienden hebt die je tijden niet ziet en zodra je weer bij elkaar aan tafel zit, het net lijkt of je ze gisteren nog gesproken hebt.

Helaas was het weerzien met de Bolle niet zo geslaagd. We zaten er om 7 uur en bestelden ons eten. Om half negen kwam er een serveerster voorbij met de vraag of het gesmaakt had...uhm...we hebben nog geen eten gezien! Ze schrok, dat was duidelijk te zien. Toen ze het was wezen checken in de keuken, kwam ze terug met de mededeling dat het eerste bord wat uit de keuken zou komen, voor ons zou zijn. Dat klopte inderdaad.

Was alleen jammer dat de slibtongetjes van Petra en Johan, bremzout waren. Alsof ze in de zoutpot gevallen waren! Chiel's surf en turf, garnalen met een klein biefstukje, waren totaal dood gebakken. Aan het concept 'medium' moeten ze nog even werken en verse garnalen zijn schijnbaar niet te koop. En mijn vegetarische maaltijd, canneloni gevuld met spinazie en ricotta, stond schijnbaar al een tijdje op het aanrecht en was niet eens warm! Het smaakte of het al 3 dagen geleden was gemaakt en vanaf die tijd in de koelkast had gestaan. Jammer.

Maar omdat we al zo lang hadden moeten wachten en daardoor dus enorm hongerig waren, stuur je de maaltijden niet terug. Maar eigenlijk moet je dus dat doen. Want de prijzen liegen er niet om. Nou ja. We gaan maar op zoek naar een ander restaurant.

Op zondag zijn we naar België gereden. Op bezoek bij John en Hildegard in het wondermooie Bocholt. Nee, niet het Bocholt in Duitsland maar het Bocholt 4 km over de grens in België. Het was super gezellig, hebben zalig gegeten bij ze in de achtertuin, we hebben hun dochter Byoux nog gezien, genoten van de bootjes die achter hun huis voorbij kwamen varen en ik heb genoten van hun hondje Google. Wat een scheet!

 

En omdat we een nachtje bleven slapen, was Google helemaal enthousiast! Hildegard had al gezegd dat  ze waarschijnlijk wel aan de deur zou krabben in de morgen en dat gebeurde inderdaad. Ik deed de deur open en binnen no time zat ze op bed en rende rondjes over Chiel heen! Daarna was ze zo moe dat ze gelijk in haar mandje ging liggen en als een blok in slaap viel ;-)

En nu zijn we weer thuis. Straks lekker met de kids eten in de tuin. Gezellig!