Effe uit het net...

Vandaag is waarschijnlijk de laatste dag dat ik internetverbinding heb. Morgen (als het goed is) wordt de verbinding afgesloten en verhuisd naar ons nieuwe appartement.

Ik heb geen idee of ik gelijk weer op internet kan, geen idee of ze inderdaad morgen komen om de boel te verhuizen...

Dus mocht ik even niet op internet kunnen dan ligt het daaraan.

Chiel is vandaag naar Shenzhen. Weer langs de fabriek. Op 1 maart begint het kantoor weer. Ik daarentegen ben druk met inpakken en schoonmaken. Ondanks alle tegenslag kijk ik er naar uit om te gaan verhuizen. Kan niet wachten tot ik lekker (na 2 jaar!) aan een eettafel kan eten!

Tot gauw!

Ik word er zoooo moe van....

Vanmiddag om 5 uur liepen Chiel en ik naar beneden. Even kijken of Ida inderdaad met het contract in de lobby zou staan. De lobby zag er heel leeg uit...

Een jongeman die altijd in de lobby zit van het lease-kantoor kwam naar ons toe... I have the contract!...zichtbaar opgelucht om het goede nieuws te vertellen. Het zal toch niet waar zijn? Echt waar?!
Chiel moest het doorlezen en zijn handtekening zetten. Vervolgens de cheques afgeven voor het sleutelgeld en de deposit. ...So everything ok now?...Ik heb nog 1 vraag. Wanneer krijgen we de sleutel?...Very soon!...Perfect! Wanneer is dat? ...Hmmm, I have to call Ida...Ok, wij wachten hier.

Chiel en ik keken elkaar aan. "Zal je zien dat ze zegt 1 maart", grap ik. Ha daar komt die al aan!

...I talked to Ida and she said as soon as the contract is signed... Geweldig! Goed nieuws. Dus we krijgen de sleutel nu?... No. This is offerletter. Now contract has to made...Pardon? ...Yes, I think tuesday or wednesday... Luister, we moeten de sleutel hebben op dinsdag om 9 uur. Dan komen mensen langs om dingen om te zetten en meubels worden afgeleverd...I think it is a problem...Maybe I call Ida again...Ja doe dat maar.

...Maybe Tuesday afternoon...Nou dat kan niet. Zoals ik al heb gezegd, we moeten de sleutel hebben op dinsdag om 9 uur...Waarom is het nu zo moeilijk? Zijn jullie bang dat wij de flat gaan stelen?...Hihi, maybe you call Ida...Ja dat misschien wel beter...
Hallo Ida...Maar....Ik moe....Ja maar...., ik hoor dat allemaal eens aan. Ik voel mijn geduld langzaam uit de schoenen glijden. Chiel is net als altijd heel erg geduldig. Ik vind dat zo knap.
Ik hoor Chiel zeggen: ...I take the risk...ok...(zucht) but I need the key....

Hij hangt op en komt naar mij toe.

...Nou Ida wil de sleutel niet eerder afgeven dan dat het huurcontract is getekend...Maar dat heb je toch net getekend?...Nee dat was de offerletter. Nu moet het contract nog gemaakt worden. En ze is bang dat als onze spullen erin staan, de boel misschien wordt gestolen of in de brand vliegt. Company polici is dat je niet eerder de sleutel mag krijgen dan dat er getekend is...

De jongeman komt ook weer naar ons toe...Now everything ok?...Nee. Ik moet echt de sleutel hebben op dinsdag. Donderdag moeten we onze flat uit, dus heel veel tijd is er niet meer...I'm sorry. I call Ida back. You wait here...we gaan eerst wel even eten. Als ik terug kom hoor ik het wel...Ok, have a nice dinner....

Ik was laaiend. Wat een gezeik. We wonen al 2 jaar in hetzelfde gebouw notabene en dan dit gezeik. Ik heb er geen ander woord voor. We zijn maar wat gaan drinken op een terrasje in de buurt, ondertussen met Bram ge-smst en na anderhalf uur weer terug naar de lobby.

...You had nice dinner?...Ach die gozer kan er ook niets aan doen. Hij probeert tenminste het ons naar de zin te maken maar waarom hij daar zit is ons een volslagen raadsel. Voor elke scheet moet hij Ida bellen. Ze kunnen zelf echt niets beslissen. Misschien zijn ze beter af, om er een telefoon neer te zetten met daarop een bordje "IDA". Scheelt een salaris.

Ja hoor, we hebben lekker gegeten...Ida wants you to sign this also...we kijken op het papiertje en nu moeten we tekenen voor wat er in het huis staat zoals airco's, wasmachine enz enz...Hoe kan ik nu tekenen voor iets wat ik niet gezien heb?...Yes I know...I have checked for you...Kom hier, ik teken wel...Ida wants you to know that staff will help you move...they open door for the people you expect to come...Ok now?...Nog niet, wanneer krijg ik nou de sleutel?...Tuesday afternoon, maybe around 4... zucht

Ok, dan maar.

Ik moet even stoom afblazen. Chiel is een stuk rustiger.
"Ans, doe nou maar kalm. Het is niet anders. Zo gaat het altijd. Chinezen missen het chromosoompje voor empathy. Dat zie je toch overal? In het verkeer, op de stoep, zij willen iets maar zeggen nooit ronduit waar het op staat. Wij wel. Als ik met een leverancier spreek dan zeg ik precies hoe ik het wil. Zij niet. Maar ze weten wel wat ze willen alleen werken ze daar op een andere manier naar toe. Ida wist al die tijd al dat wij de sleutel echt niet op tijd zouden krijgen. Ze rekt en rekt en op het eind heeft zij gewonnen. Dan is alles precies gegaan hoe zij het wilde. Het interesseerd hun geen moer hoe jij je voelt. Dat is alles."

Ik kijk met stomme verbazing naar Chiel... Hij heeft gelijk... Op de stoep lopen ze recht op je af maar kijken nooit waar ze lopen. Als jij daar loopt zie je al dat ze niet van plan zijn om een stukje aan de kant te gaan. JIJ bent altijd degene die aan de kant gaat anders lopen ze tegen je op.
Ik zucht nog maar eens. "Ida heeft maar geluk dat ze met jou praat. Ik ben niet zo geduldig..."

"Ida, van jou word ik niet goed, ok-lah!?"

Kijk voor verhuizen draai ik mijn hand niet meer om. Na zo'n kleine 10 keer verhuizen ken ik het klappen van de zweep. Doosjes inpakken, zooi uitzoeken, koffie zetten, heen en weer lopen van de voordeur naar de verhuisauto, ...piece of cake!

Maar deze keer heb ik echt last van stress! En dat terwijl het verhuizen deze keer in hetzelfde gebouw plaats vind. Ik hoef alleen maar naar de lift te lopen!! Jemig wat gaat dat traag. Ik kan onze Ida van het lease-kantoor ondertussen wel wurgen!

Sinds wij bezig zijn met een groter appartement te zoeken in de Pinnacle, houdt deze dame zich aan geen enkele afspraak. Doodmoe word ik daarvan.

Het duurde weken voordat we antwoord kregen op onze vragen en huurvoorstel, telkens erachter aan bellen. Dan heb je EINDELIJK een antwoord, dan moet er nog nagedacht worden over de lampen en de gordijnen.

Wij willen de gordijnen wel maar de lampen niet...not possible...ok laat dan maar hangen dan halen we ze er zelf wel vanaf...not possible...you have to pay for the lamps...ja dat weet ik maar ik vind die gouden lamp met roze pitjes niet mooi, dus hang ik mijn eigen lamp op...you have to store it yourself...jahaaaa, dat weet ik maar ik wil ze van het plafond af! Ik leg ze wel onder mijn bed...but you still have to pay for it!
JA IDA!!! MAAR IK WIL DIE LELIJKE KRENGEN NIET. GEEN PROBLEEM, IK LEG ZE ONDER MIJN BED!
Nou kwartje wil maar niet vallen bij Ida. Gek word ik ervan.

Dan heeft ze zowaar donderdag zelf gebeld over het huurcontract. Zaterdag zouden we het in huis hebben. Chiel duidelijk uitgelegd aan Ida dat we echt de 27ste februari de sleutel moeten hebben omdat we afspraken hebben gemaakt met de "telefoon, breedband, gas, water, elektriciteit en levering van onze eethoek". No problem, tomorrow you'll get the contract, you sign, you get the key... Tja, we hadden beter moeten weten!

Dus vanmorgen op naar de mailbox. De huur hadden ze al wel in de mail gelegd, maar iets van een huurcontract dus niet. Nada. Niets. Noppes.
Goed, laten we maar eerst boodschappen doen en gaan lunchen, als we terug komen zal het er wel in liggen. Maar opnieuw nada, niets, noppes.

Dan maar naar het mannetje die altijd keurig achter het bordje "Lease-office" zit in de lobby. Wij uitgelegd dat er nog steeds geen huurcontract ligt, maar dat we ECHT de sleutel moeten hebben dinsdag omdat er mensen langs komen om internet en telefoon enz om komen zetten en omdat we de eethoek geleverd krijgen.
Hij knikt en lacht vriendelijk...I can not promise hihi...we need contract... ja dat weet ik maar Ida heeft beloofd dat het vandaag zou komen maar er ligt niets in mijn brievenbus...kunnen we dan in ieder geval de sleutel krijgen als de mensen komen om de meterstanden op te nemen en dat de eethoek in de flat gezet kan worden?...I can not promise
...Ja maar wij moeten ook afspraken maken omdat op 1 maart ons oude contract afloopt... bel Ida dan. Zij weet ervan! ...Yes I know, but I need signed contract... Jaaaa, maar wij hebben geen contract en Ida heeft beloofd dat we het zouden krijgen. We hebben toch ook met jou afspraken gemaakt voor de lampen die verhangen moeten worden? Weet je nog? Dat was gisteren! ...Yes I know but... Ja ja ja je moet een contract!

Alsof je met je kop tegen een muur oploopt. AAAHHHH....ik wil dat wensboompje dat voor zijn bureautje staat wel naar zijn hoofd slingeren!!!!

Chiel net gebeld met onze lieftallige Ida. ...Er ligt geen contract, Ida, wat nu?... Yes I know but my boss need to sign.... Ja das fijn maar we hadden toch een afspraak?... Yes but my boss really need to sign...Ja maar omdat jij zei dat we het vandaag zouden hebben, hebben wij de afspraken gemaakt voor de 27ste... not possible, my boss need to sign... ja maar maandag moet ik naar China, werken weet je wel?... Yes but you need to sign contract monday... Ja maar ik ben vandaag ook al vrij geweest omdat jij zei dat ik kon tekenen vandaag.... I call you back....

Enfin, worden we net wonder boven wonder terug gebeld, kunnen we morgen om 5 uur tekenen. Hopelijk loopt dan alles met een sisser af.

Maar ik heb een vernieuwd respect gekregen voor Chiel (en Jos en Jesse) die zaken doen met Chinesen. Dit is nog peanuts vergeleken met de deals die de jongens moeten afsluiten. Zou niets voor mij zijn...

Misschien nog 1 leuk verhaaltje:
Jos had lampen besteld bij een chinese leverancier. In verschillende kleuren. Ze moesten met spoed op het vliegtuig naar NL, nog voor chinees nieuw jaar, zodat niet alles stil zou vallen. Gaat Jos nog naar de leverancier toe om te kijken of de kwaliteit ok is. Wat denk je? Hebben ze alle kleuren gemaakt behalve de witte (wit is de kleur van de dood)... die wilden ze niet maken zo vlak voor chinees nieuw jaar, dat bracht ongeluk... Heerlijk dat eigen initiatief!

Wat ik zeg; vernieuwd respect voor de mannen!

Geluksvarkentjes

Vandaag had Chiel een dagje vrij nadat we terug zijn gekomen uit Singapore. Eigenlijk heeft hij net als iedereen vakantie tot 1 maart, maar door wat problemen met een levering is hij gelijk aan het werk gegaan.

We zijn dus maar eens op pad gegaan voor een eettafel. De 27ste februari gaat het an gebeuren. We gaan verhuizen en we zijn knap druk met dingen regelen. Je kent dat wel, water, licht, gas en zo omzetten naar een ander adres. De internet verbinding moet ook geregeld worden, dan komt er nog bij dat onze Ida, de dame van het lease bureau, niet zo heel erg vlot is dus alles komt op het laatste moment.

Maar we liepen in Causewaybay en toen zagen we op Timesquare een heel veld met geinige biggetjes. Eigenlijk hetzelfde idee als de beschilderde koeien. Ze waren zo grappig dat ik maar wat foto's heb gemaakt. Dit aankomende jaar is het jaar van het varken!

Ennuh... we hebben nog geen tafel gevonden...

De bruiloft van Bram en Kamilla

We zijn net terug uit Singapore. Vanmorgen om 10.30 uur geland. Ik heb het gevoel of we weken zijn weg geweest en ik denk dat het komt door alle indrukken van de laatste dagen...

Ik denk dat ik voor ons allen spreek die er geweest zijn, maar we kregen het gevoel of er een hele warme deken over ons viel. De familie van Kamilla deed er alles aan om het ons naar de zin te maken. Iedereen was zo ontzettend aardig en het was heel bijzonder om zo'n islamitische bruiloft van dicht bij mee te maken! Tis net of we allemaal een stukje familie er bij hebben gekregen!

Donderdagavond zijn we vertrokken. We waren de laatsten van het stel die naar Singapore gingen om de bruiloft te vieren. Terwijl we op de koffers stonden te wachten, kregen we een telefoontje van Bram. Iedereen was al naar bed, maar Bram en Kamilla gingen nog voor een midnight snack op Lao Pasar. Nou daar hadden wij wel zin in, want het eten in het vliegtuig was niet echt lekker.
We kwamen aan bij een groot plein, overkapt met een koloniaal dak en daaronder staan naast elkaar eettentjes en tafeltjes met krukjes. Bram zat al aan de sateetjes. En de geur was geweldig. Net als vroeger bij ons thuis! Je loopt naar zo'n tentje, je besteld wat je wil en even later komt het op tafel en je betaald een paar cent!
Wat kan je toch geweldig eten in Singapore!! De enorme keus aan gerechten, de geuren, de smaken, de mensen... Echt super! Zelfs om 3 uur 's nachts!!

De volgende morgen zijn Chiel en ik naar het Mariott Hotel gelopen (wij lagen in het Phoenix) om iedereen te ontmoeten. Pim, Jos en Jesse waren al eerder aangekomen en zij hadden besloten om lekker in 30 graden hitte, te gaan hardlopen. Trainen voor de marathon. Chiel vond het wel goed. Ander keertje voor hem. Wij lagen pas rond 5 uur op bed door het late tijdstip van aankomst.

Bram zat al aan de koffie. Hij was helemaal relaxed. En als dat niet zo was, dan heeft hij het goed verborgen gehouden. Kamilla zou wat later komen. Er was nog van alles te regelen thuis bij Granny.

Toen de sportievelingen gedoucht hadden zijn we voor een lunch naar Holland Village gegaan. Er moest en zou Pratta gegeten worden. Nou ons hoor je niet klagen, dus allemaal de taxi in, de Pratta tent opgezocht (Pim had goede herinneringen aan dit eettentje!) en toen kwam Kamilla ook aan samen met haar zus.

We hebben, hoe kan het ook anders, heerlijk gegeten en daarna de taxi weer in om naar Arabstreet te gaan. Jos wilde heel graag een moskee in. "Eens kijken hoe dat eruit ziet". De broer van Kamilla werd nu ook gebeld om wat mensen mee in de auto te nemen. Ik vind het jammer dat ik de aankomst hiervan niet heb gezien want Jos en Jesse, beiden tussen de 1.90 en 2 meter, reden mee in de mini! Ik had graag op de gevoelige plaat willen vast leggen hoe zij zich uit de mini hebben gevouwen maar helaas...

Toen Jos de moskee gezien had, zijn we nog wat gaan rondlopen. Wat zijde-winkeltjes bezocht (en gekocht natuurlijk!) en daarna weer naar het hotel. We zouden gaan eten bij Kamilla's oma. Daar zou de bruiloft gehouden worden en zo konden we al kennis maken met de enorm grote familie. Bram mocht niet mee. Hij kreeg zijn eten van oma, bezorgd in het hotel, anders was de verrassing van het versierde huis en de tuin eraf.

Wat een huis! Groot! Tuin groot! De tent die was opgezet voor de bruiloft, groot! Eten, heerlijk en veel! Familieleden, niet te tellen!!! Wauw!!! En oma...een lief mensje, broos en klein met vriendelijke ogen maar de BAAS van de familie. Oma's wil is wet!
We hadden een mand met lekkere zoete lekkernijen voor haar mee genomen en dat werd heel erg op prijs gesteld.

Het huis waar oma woont, is al heel lang in bezit van de familie. Het was vroeger een houten huis in de kampong, maar een aantal jaren geleden is het houten huis op stelten afgebroken en is er een stenen huis neergezet. Ik zou niet meer kunnen vertellen wie er allemaal bij oma woont maar het zijn er heel wat.

De tent die was opgezet was meer een dak bekleed met witte satijnen stof, versierd met witte rozen en hangende ventilatoren die langzaam rond draaiden. Ronde tafels stonden gedekt en wel te wachten op de gasten. Op de tafels stonden bloemen met oranje gerbra's en oranje rozen om de nederlandse afkomst van Bram te herdenken.
Binnen in huis lagen dikke perzische tapijten met tegen de muren aan, dikke met leer beklede banken en een soort van troontje op een verhoging voor het bruidspaar wat met rozen versierd was. Prachtig! En zoals het hoort, schoentjes uit!

De familie probeerde aan alle kanten, ons een hartelijk welkom te geven. Ze vonden het geweldig dat we met z'n allen naar Singapore waren gekomen. Eigenlijk werden we min of meer als VIP-gasten behandeld. We werden deze hele ervaring van het hotel opgehaald en weer thuis afgezet. En dat terwijl ze hardstikke druk waren!

We kregen Chicken Brani te eten. Gaar gestoofde kip wat van het bot afvalt met gele rijst, in zoet/zuur ingelegde groenten, curry en hele zoete desserts. Heerlijk. De tante die had gekookt, kwam steeds langs om te checken of we het wel lekker vonden. Elke keer als je bord leeg was kwam er weer een nichtje langs met een nieuwe volle schaal.

We zijn na het eten weer naar het hotel gegaan, een drankje genomen met Bram en Kamilla en ik moet zeggen dat de rest ook wel zin had in een koud biertje. Alcohol wordt natuurlijk niet geschonken op een islamitische bruiloft. We zijn eerst naar het Raffles Hotel gegaan om daar de bekende Singapore Sling te drinken en daarna terug in het hotel hebben we genoten van een drankje in de lobby en we konden er maar niet overuit hoe gastvrij de familie was.

De volgende morgen werden we verwacht om 10 uur in het Mariott Hotel. Kamilla en Bram wilden ons bedanken voor onze komst en ze hadden iets gepland. Tijdens de koffie werd het duidelijk. We zouden met z'n allen naar een Spa gaan om daar een massage te krijgen. Nou lekker!! Ineens zagen we allemaal dat Jesse wit om z'n neus werd en het zweet brak hem uit. Jesse heeft een bloedhekel aan Spa's en massage's. Het is niets voor hem. Het idee dat er een vreemd mens aan je zit...

Maar eerlijk is eerlijk, Jesse heeft zich erdoor geslagen, is gewoon mee gegaan, heeft de scrub lijdzaam ondergaan maar ik denk niet dat hij het nogeens gaat doen!
Ikzelf ben gaan liggen na de sauna en het stoombad, ben in slaap gevallen en ik werd pas wakker toen ze met me klaar waren. Heerlijk!

Allemaal weer naar het hotel, behalve Kamilla die naar huis moest om zich voor te bereiden op het officiele gedeelte van de bruiloft. Om 7 uur zouden we weer opgehaald worden door 2 auto's. Nou, ik wil niet veel zeggen maar we zagen er weer top uit! De mannen waren allemaal strak in het pak. Wauw... Paul had zelfs een smoking gehuurd! Petje af! Ze zagen er geweldig uit!

We kwamen aan bij het huis en we werden samen met Bram naar binnen geleid. Ik had gehoord van Kamilla dat Nuan en ik samen met de andere vrouwen in de keuken moesten zitten. Volgens de islamitische traditie moeten mannen en vrouwen gescheiden de voltrekking volgen. er zou een gordijntje hangen tussen de keuken en de woonkamer. Dus wij liepen gelijk de keuken in, maar het was zo druk dat we toch binnen op de grond mochten zitten. De mannen (onze mannen!) waren al op een dikke bank gezet! Bram zat op een gouden kussen op de grond en om hem heen zaten alle mannelijke familieleden en gasten.

Kamilla zat op een stoel in de keuken. Door de Imaan werd aan Bram in het engels gevraagd of hij aan de verplichtingen kon voldoen, Kamilla beschermen, geen letsel aanbrengen, haar toekomst zeker stellen en nog meer van dat soort vragen. Er werd gebeden in het arabisch. Toen werd door de Imaan aan Kamilla die nog steeds in de keuken zat, gevraagd of zij wel wilde trouwen. En aan Bram of Kamilla de vrouw was met wie hij wilde trouwen. (vroeger zagen ze elkaar helemaal niet totdat er getekend was door de getuigen en de bruidegom en dan zat er weleens een andere vrouw dan dat de bruidegom gedacht had!)

Er werden nog meer traditionele dingen gedaan maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet meer weet! Er gebeurt zoveel en het is zo anders dan wij gewend zijn, dat je hier en daar een gat in je herinnering hebt zitten. Wat ik wel weet, was dat de felle kleuren van de kleding van de dames die allemaal heel dicht bij elkaar op de grond zaten, een prachtig gezicht was!

Kamilla mocht nu binnen gaan zitten. Ik hoorde later dat zij verbaasd was hierover. Ze waren nogal soepel met de regels! Oma wilde dat iedereen een goed gevoel zou hebben!
Kamilla zag er prachtig uit in haar zwarte sari, de make-up volgens de traditie (waar Kamilla zelf niet zo blij mee was) en alle bling bling.

Daarna was het eten, foto's maken en lol hebben. Helemaal goed! Een nichtje ging nog een dansje doen voor het bruidspaar en nu mochten ze ook op het troontje zitten. Na het feest zijn we weer met z'n allen thuis afgezet, en zijn we gaan feesten in het Ministery of Sounds. Een heel groot complex met verschillende muziekstijlen. De mannen hadden genoeg aandacht van het vrouwelijk schoon die allemaal dik onder de indruk waren van de pakken met stropdassen in 30 graden hitte!

De volgende morgen kwamen we allemaal nogal brak weer terug in het hotel. Vandaag was de derde dag van de bruiloft. We werden verwacht voor het eten. Deze dag zouden er zo'n 1000 gasten langs komen bij oma thuis! Kamilla en Bram zijn dan zogenaamd voor 1 dag sultan, en de gemeente komt dan langs op audientie. Volle bak, heel veel mensen, indiase muziek en heel veel kleuren! Het was echt geweldig! Kamilla droeg deze dag een witte bruidsjurk. Ze zag er stralend uit! Het eten was weer geweldig, de familie was weer blij ons allemaal te zien en we kregen aan het eind van de dag een kado mee naar huis.

We moesten natuurlijk ook afscheid nemen van iedereen. Ik heb het daar niet zo op. Ik hou niet van afscheid nemen. Alles ging goed totdat ik bij Kamilla's moeder kwam. Ik bedankte haar hartelijk voor alle gastvrijheid, dat ik het heel bijzonder vond dat wij erbij mochten zijn en toen trok ze me naar haar toe. Ik kreeg een hele dikke omhelzing en toen begon ze te huilen...
Dat ik op Kamilla moest passen, dat ik de enige was die in HK er voor Kamilla kon zijn, dat ze op me rekende... toen hield ik het niet meer droog. Ik begon ook te huilen en verzekerde haar dat Kamilla altijd welkom is bij mij. Dat zij ook welkom is bij ons en dat alles goed komt...Ze is zo lief...Het heeft me diep geraakt.

's Avonds hebben we na afloop nog gegeten met Kamilla en Bram. weer op zo'n foodcourt met heerlijk eten! Daarna nog een kopje koffie genomen op Mount Faber en toen naar het hotel. Het zat erop. De bruiloft van 3 dagen was weer voorbij.
Mr & Mrs Van Olphen gaan vanavond naar zuid-afrika voor de honeymoon voor 1 week.

Ik heb een geweldige ervaring erbij gekregen. Ben me meer bewust van hoe dat nou gaat in een islamitische familie met al hun tradities. Heb het gevoel dat we met z'n allen hier in HK wat dichter bij elkaar zijn gekomen en dat we in Singapore een hele grote familie erbij hebben gekregen! En ik weet zeker dat we er allemaal zo over denken!

Hotpot

Gisteravond op Valentijnsdag (trouwens een prachtige bos rode rozen gekregen van Chieltje!) zijn we gaan hotpotten met Silla, Steve, Rain, Lydia, Crystal, Julie en Pim.
Hotpotten doen de chinesen in de winter. Net als bij ons de erwtensoep. Voor ons was dit de eerste keer deze winter dus we hadden er zin in. En als klap op de vuurpijl was Silla ook nog jarig. Gezellig dus...



Rain ging bestellen want de menu kaart staat in het chinees geschreven. 2 grote pannen met soep worden op een warmhoudplaatje gezet en vervolgens bestel je allerlei gerechtjes die je gaat koken in de soep. Je moet je voorstellen dat wij dus geen idee hebben wat er op tafel komt. Maar het zag er goed uit. Dungesneden plakjes biefstuk, schelpdieren, groente, dumplings en nog meer spul waarvan ik echt niet weet wat het is. Maar het was lekker!

Toen kwam er nog een gerechtje op tafel. "Frogs", zei Rain. Ok. Kikkerbilletjes, moet kunnen...Tot ik ineens goed keek en zag dat de stukjes nog bewogen. Ik schrok er van! Maar alle chinesen aan tafel zeiden tegelijkertijd: "Yeah, it's fresh! If they don't move we sent it back. Not fresh." Ik heb er maar een filmpje van gemaakt. Die kan je zien aan de rechterkant van dit verhaal.

Vanavond gaan we naar Singapore. We vliegen om 9 uur. En we komen op 20 februari weer terug. De koffers staan gepakt en we gaan eens kijken hoe zo'n islamitische bruiloft er uit gaat zien. Ze trouwen op de dag van Nieuw Jaar. Het jaar van het varken! Dus wat dat betreft niet echt geweldig voor een Islamitsche Bruiloft...

En ineens weet je het...je gaat met de trein!!!

Als je aan een vakantie denkt in NL, dan weet je dat je hoogst waarschijnlijk in de bouwvak in de file staat. Dat de rijen bij de Efteling lang zijn en dat je op het strand onder de parasol van je buurman zit. En niet te vergeten met de wintersport ingesneeuwd raken...

We hebben het er weleens over met vrienden of collega's in NL. 3 Weken vakantie met Chinees Nieuwjaar is eigenlijk best wel veel, vooral als je dat zelf niet viert in NL en dat het nieuwjaar eigenlijk maar een week maximaal duurt. Leveringen komen te laat, fabrieken gaan dicht, niemand is te bereiken. Heel lastig als je zaken doet met China.

Je hoort wel dat reizen tijdens die periode druk is, maar je kan je er geen voorstelling van maken. De trein in NL heeft vaak vertraging en vaak moet je staan in de trein of bus maar dat reizen duurt geen dagen.

Maar als je toch als Chinees naar je familie wil met Chinees Nieuwjaar dan heb je toch een ander probleem!

Deze mensen staan in de rij VOOR het station om een treinkaartje te kunnen kopen. Het is echt niet normaal hoeveel mensen er staan. Vergeet niet dat zowat de helft van de wereldbevolking zich aan het verplaatsen is tijdens deze weken! Er vieren meer mensen Chinees Nieuwjaar dan dat er mensen Oud en Nieuw vieren!!

Wij waren vorige week in Shenzhen voor het dineetje met de office. Het restaurant was in het Lowu Commercial Building wat tegen de grens aangebouwt is. De trein naar HK vertrekt daar. Op het zelfde plein is ook het treinstation naar Guangzhou en in die trein moeten de mensen als ze China verder in willen. Dat plein zag echt zwart van de mensen. Er wordt geschreeuwd, gedrukt, geperst en dat allemaal om naar huis te kunnen!

En dan heb je het gered en sta je voor het loket en dan blijkt dat de prijs van een treinkaartje verdubbeld of zelfs meer is! De regering probeert elk jaar de woekerprijzen voor een kaartje tegen te gaan maar helaas is dat nog nooit gelukt. Er worden ook kaartjes op de zwarte markt verkocht. Dus de kans dat je geen plek in de trein hebt wordt met de dag groter.

Kijk aan het aantal loketten ligt het niet. Die gooien ze allemaal open voor Chinees Nieuwjaar.

Het kan een paar uur duren maar als je eenmaal binnen bent, dan groeit toch de hoop dat je

de familie nog gaat zien.

Maar als je dan eindelijk je kaartje hebt gekocht voor veel te veel geld, en je komt aan bij de trein, dan vergaat je toch de lust om op te stappen? Ik wel.

Je perst jezelf en je koffer of tas en vrouw en kind naar binnen waar al geen ruimte meer is, dan sta je hoogst waarschijnlijk de hele reis van een uur of 12, geen frisse lucht en vooral niet gaan lopen naar een wc, want dan ben je je plek kwijt. Echt onvoorstelbaar... Enne dames die langs komen met verse koffie en een gevulde koek kan je wel vergeten.

Ik heb weleens gehoord dat deze mensen met een luier om in de trein zitten omdat ze gewoon nergens heen kunnen. Chiel is pas nog met trein weg geweest China in, en hij zei dat iedereen gewoon rookt, kindjes op het balkon aan het plassen zijn. De geur in de wagons is echt niet te harden, kortom een grote ellende. En vaak moeten ze dan als ze de eindbestemming hebben bereikt ook nog uren in een bus!

Maar Chinees Nieuwjaar is een familie feest, dus doen de mensen dit IEDER jaar!

Op de heen- en op de terugreis!! Wat dan staan ze weer te dringen omdat ze dan terug naar het werk moeten. En dan kan je niet te laat op je werk verschijnen want dan wordt je zonder pardon op straat gezet.

Jurk

Nou ik heb mijn jurk in de pocket. Hij zit geweldig. Ik heb hem gepast om jullie te laten zien hoe het eruit ziet maar poseren is mijn sterkste kant niet...voel me hoogst opgelaten...

Met de bruiloft zullen de foto's meer spontaan zijn hoop ik.

VERHUIZEN!

Nou het gaat dan eindelijk gebeuren....we gaan verhuizen naar een groter appartement! Jippie, ik kan niet wachten! Eindelijk ruimte voor alle zooi die we in de loop van de jaren hebben verzameld. En heel belangerijk, ruimte voor de kids die van de zomer weer komen!! YES!!

Na weken te hebben onderhandeld met een niet zo slimme dame van het lease-kantoor is dan toch het ja-woord gevallen. Vanmorgen vroeg heeft Chiel gelijk gebeld.
Hij kreeg de dame in kwestie aan de telefoon, vroeg hoe het ermee zat en toen begon ze weer met:" I call you back, have to ask my boss.." Toen werd Chiel boos (en je weet dat je Chiel niet gauw boos krijgt!) en vroeg gelijk "Give me your manager NOW. This is crazy. It's dragging now for weeks". Waarop Ida gelijk zei "I call you back in 5 minutes". Ineens kon er zelfs binnen 2 minuten terug gebeld worden!

Maar toen kwam het mooiste...

Wij hebben voor we hierin trokken, 2 maanden huur als borg betaald. Met het nieuwe appartement willen ze ook 2 maanden huur vooruitbetaald hebben.
Nou wou ze dat wij dus 2 maanden vooruit gingen betalen en dat wij over 1 maand onze oude borg terug gestort krijgen! Zegt Chiel:" Maybe it's better if I pay you the balance of the old and new deposit. Easier and I'm not gonna wait for a whole month to get MY money back!"
Is natuurlijk ook een punt maar Ida begreep er niets van. Toen zag ik hem voor de tweede keer boos worden op 1 dag!

"Give me your manager. You make funny rules." Nou die manager krijg je dus niet aan de telefoon en nu moeten we weer wachten op een telefoontje. Maar aan het eind van het gesprek zijn ze allebei akkoord gegaan met het huurbedrag en krijgen we de sleutel op 26 feb!

Ons adres blijft dus hetzelfde het wordt nu alleen unit B/ 7 floor.

Fijn een stukje lopen...

Laten we eens gaan hiken. Beetje frisse lucht, goed voor de conditie en niet te vergeten het heerlijke seafood aan het eind van de wandeling!

Wij, Jesse, Jos, Kamilla, Chiel en ik, in de taxi naar Hoi Ha wat ligt het Sai Kung West Country Park. Een Peninsula van het eiland. Bram en Pim waren aan het zeilen en we hadden afgesproken elkaar te ontmoeten rond een uurtje of 5. Het weer was heerlijk, niet te koud, niet te warm en het blijft me verbazen hoeveel ruimte er is als je eenmaal de stad uit bent!

Jesse had een versnapering meegenomen voor iedereen. Flesje water met een Mars die we halverwege in de handjes kregen gestopt. Kijk voor die sportieve mannen is het een kippe-eindje maar voor Kamilla was het meer dan genoeg. Op een gegeven moment zei ze:"Can somebody please tell me why I'm doing this?" Toen kwamen we bij een splitsing in het bos. Links zou een wandeling zijn die tamelijk vlak was van 1 uur, en rechts een wandeling die nogal stijl was van 2 uur.

Ik denk dat de mannen de laatste wel wilde doen maar zo galant als ze zijn vroegen ze aan Kamilla: "We can take this one, easy and 1 hour or we take this one little more steep and 2 hours. What do you want?" Waarop Kamilla heel droog zei:" Well that's a no brainer!"

De mannen hadden zo'n antwoord niet verwacht en schoten in de lach en we namen dus die van een uurtje.

We kwamen ook langs 2 campingside's die er heel goed uitzagen. Goede sanitaire voorzieningen, BBQ-pits, prachtig uitzicht en zelfs bij 1 een kleine ferry naar het vasteland. Helemaal goed dus.

Daar hebben we de ferry genomen naar Wong Shek en toen de taxi naar Sai Kung. Op een terrasje gehangen met een kopje koffie en een belachelijk groot glas Hoegaarden bier en toen eten. Het was weer heerlijk!!

Na het eten zijn we naar de Pinnacle gereden, om daar nog een kopje koffie te drinken. Jesse kwam aanzetten met speculaasjes en op de pc klonk Guus Meeuwis.

Zitten we aan de koffie vraagt Pim ineens aan mij:"Ans, mag ik soppen?" Huh...?!

Dus de hele familie zat lekker speculaasjes te soppen. Tis toch wat. Zit je duizenden kilometers ver van NL, zitten ze hier te soppen! Maar dan moet je niet zoals Jesse te lang soppen want dan zit je met een drijvend speculaasje in je koffie.

Mijn eigen Chinees Nieuwjaar boompje.

Vreemde krantenberichtjes....

Kung Hei Fat Choy! (Gelukkig Nieuwjaar!)

Zo...Berry is weer vertrokken, Dennis de accountant is gisteren ook weer naar huis gegaan en wij zijn net terug van Shenzhen.

De laatste avond van Berry en Dennis zijn we naar Sai Kung gegaan. Ik wilde zo graag seafood eten en de kreeft daar is om te zoenen! Het was heerlijk en erg leuk om te zien hoe Dennis genoot van alle soorten seafood. Berry bleef nog een dagje en zijn laatste avond hebben we gegeten op Knutsfort Terrace. Jos ging ook gezellig mee. Altijd leuk.

...en die gaat zo in de pan!

Vandaag moesten we vroeg op. Chiel moest eerst (weer) naar de bank om geld op te nemen voor de bonussen en betalingen voor de fabriek. Daarna gelijk door naar de China Ferry om naar de fabriek te gaan. Jimmy stond al te wachten en voor het eerst heb ik de fabriek kunnen zien. Jimmy is toch zo trots op alles, het is gewoon aandoenlijk.

Hij is nog steeds ontdaan over het feit dat hij zomaar is opgepakt en in de gevangenis is gegooit door de politie. Jimmy was een communist in hart en nieren maar daar is hij nu wel van genezen.

Ik kreeg gelijk de foto's te zien van zijn zoontje Daniel. Een scheetje met piekjes haar op zijn hoofd. Hij deed me erg denken aan mijn nichtje Martine toen ze net geboren was. Zij had ook van dat haar...

Na het bezoek aan de fabriek zijn we naar de office gegaan. Ik moest nog alle envelopjes klaar maken met de bonussen. Heel belangrijk, want daar gaan ze van naar huis. Zonder bonus zit er geen vakantie in in hun geboorte dorp waar ze Chinees Nieuwjaar vieren met hun familie.

(Met Chinees Nieuwjaar krijgen de werknemers een rode envelop dat geluk symboliseert met een geld bonus. Dat kan oplopen tot een heel maand salaris. Sommigen moeten wel 2 dagen in een trein of bus zitten voordat ze thuis zijn.)

de envelopjes vullen met RMB's...

En vanavond zijn we met z'n allen lekker gaan eten. Morgen moeten ze nog 1 dag werken en dan hebben ze een kleine 3 weken vrij. Het was heel erg gezellig en zo leuk om ineens een kantoor vol met mensen te zien. Vorig jaar zaten we nog met 4 nieuwe mensen. Nu zaten we al met 12 mensen aan tafel! En dan hebben we Paul en William nog in Wuxi zitten!

wachten op de tafel die nog niet vrij was...

Na de speech die Chiel natuurlijk moest houden, was het tijd voor De Bonus. Ik had gisteren nog voor iedereen een doos met koekjes gekocht om mee te nemen voor de familie. Dus dat kregen ze gelijk met het envelopje. Linda was helemaal perplext. Dat ik daar aan dacht...hihi.

En het was tijd voor bier, eten en plezier. Geen karaoke zoals bij Bram maar persoonlijke verhalen die een hoop hilariteit teweeg brachten. Je geeft ze 1 biertje en dan praten ze volop.
Ik vond het super gezellig en voelde toch iets van trots. "Tjemig begonnen met Bing en nu een tafel vol met mensen... Wie had dat nou gedacht... "

Chiel, ikke, Linda, Jenny, Hallie en Camelia

Dick, Jimmy, Justin, Kenny en Dick

Klord, Kenny en Dick. Andy was al naar huis. Hij kon alleen vandaag reizen naar huis.