Zo...Berry is weer vertrokken, Dennis de accountant is gisteren ook weer naar huis gegaan en wij zijn net terug van Shenzhen.
De laatste avond van Berry en Dennis zijn we naar Sai Kung gegaan. Ik wilde zo graag seafood eten en de kreeft daar is om te zoenen! Het was heerlijk en erg leuk om te zien hoe Dennis genoot van alle soorten seafood. Berry bleef nog een dagje en zijn laatste avond hebben we gegeten op Knutsfort Terrace. Jos ging ook gezellig mee. Altijd leuk.
...en die gaat zo in de pan!
Vandaag moesten we vroeg op. Chiel moest eerst (weer) naar de bank om geld op te nemen voor de bonussen en betalingen voor de fabriek. Daarna gelijk door naar de China Ferry om naar de fabriek te gaan. Jimmy stond al te wachten en voor het eerst heb ik de fabriek kunnen zien. Jimmy is toch zo trots op alles, het is gewoon aandoenlijk.
Hij is nog steeds ontdaan over het feit dat hij zomaar is opgepakt en in de gevangenis is gegooit door de politie. Jimmy was een communist in hart en nieren maar daar is hij nu wel van genezen.
Ik kreeg gelijk de foto's te zien van zijn zoontje Daniel. Een scheetje met piekjes haar op zijn hoofd. Hij deed me erg denken aan mijn nichtje Martine toen ze net geboren was. Zij had ook van dat haar...
Na het bezoek aan de fabriek zijn we naar de office gegaan. Ik moest nog alle envelopjes klaar maken met de bonussen. Heel belangrijk, want daar gaan ze van naar huis. Zonder bonus zit er geen vakantie in in hun geboorte dorp waar ze Chinees Nieuwjaar vieren met hun familie.
(Met Chinees Nieuwjaar krijgen de werknemers een rode envelop dat geluk symboliseert met een geld bonus. Dat kan oplopen tot een heel maand salaris. Sommigen moeten wel 2 dagen in een trein of bus zitten voordat ze thuis zijn.)
de envelopjes vullen met RMB's...
En vanavond zijn we met z'n allen lekker gaan eten. Morgen moeten ze nog 1 dag werken en dan hebben ze een kleine 3 weken vrij. Het was heel erg gezellig en zo leuk om ineens een kantoor vol met mensen te zien. Vorig jaar zaten we nog met 4 nieuwe mensen. Nu zaten we al met 12 mensen aan tafel! En dan hebben we Paul en William nog in Wuxi zitten!
wachten op de tafel die nog niet vrij was...
Na de speech die Chiel natuurlijk moest houden, was het tijd voor De Bonus. Ik had gisteren nog voor iedereen een doos met koekjes gekocht om mee te nemen voor de familie. Dus dat kregen ze gelijk met het envelopje. Linda was helemaal perplext. Dat ik daar aan dacht...hihi.
En het was tijd voor bier, eten en plezier. Geen karaoke zoals bij Bram maar persoonlijke verhalen die een hoop hilariteit teweeg brachten. Je geeft ze 1 biertje en dan praten ze volop.
Ik vond het super gezellig en voelde toch iets van trots. "Tjemig begonnen met Bing en nu een tafel vol met mensen... Wie had dat nou gedacht... "
Ik vond het super gezellig en voelde toch iets van trots. "Tjemig begonnen met Bing en nu een tafel vol met mensen... Wie had dat nou gedacht... "
1 comment:
Toch leuk dat ik mijn naam tegenkom op jouw weblog en dat ik je doe denken aan een chineesje.Zeiden ze vroeger op school ook altijd!
xxx Martine
Post a Comment